In de loop der tijden is dit Sacrament veranderd van een publieke vorm – in het begin gebeurde het publiek – naar een private vorm, de vorm van de biechtstoel. Dit mag er niet toe leiden dat de kerkelijke dimensie, die de vitale context is, verloren gaat. Inderdaad, de christelijke gemeenschap is de plaats waar de Heilige Geest aanwezig komt. Hij hernieuwt de harten in de liefde van God en maakt van alle broeders, in Christus, één geheel. Ziehier, de reden waarom het niet volstaat in de eigen geest en in het eigen hart vergiffenis te vragen aan de Heer. Nederig en vertrouwvol de eigen zonden belijden aan de bedienaar van de Kerk is noodzakelijk. In de viering van dit Sacrament vertegenwoordigt de priester niet alleen God, maar ook de hele gemeenschap, die zich herkent in de zwakheid van elk van zijn leden, die ontroerd luistert naar zijn berouw, die zich met hem verzoent, die hem bemoedigt en begeleidt op zijn weg van bekering en van menselijk en christelijke groei. Iemand zou kunnen zeggen: ik biecht alleen bij God. Juist, je kunt aan God zeggen ‘vergeef me’ en je zonden vernoemen. Maar, onze zonden zijn ook tegen de broeders, zijn tegen de Kerk. Daarom is het nodig, langs de persoon van de biechtvader, aan de Kerk en aan de broeders vergeving te vragen. “Maar, Vader, ik schaam me…” Ook de schaamte is een weldaad, het is gezond wat schaamte te hebben.
(…).
Als iemand geen schaamte heeft, zeggen we in mijn land, een “senza vergogna”: dat is ‘iemand zonder schaamte’.
(…)
Maar schaamte doet ook deugd, want ze maakt ons nederig en de priester hoort met liefde en tederheid de belijdenis en vergeeft in Gods naam. Ook vanuit menselijk standpunt is het goed, om je hart te luchten, met een broeder te praten en aan de priester die dingen, die mijn hart bezwaren, te zeggen. En je voelt het wanneer je je hart lucht voor God, voor de Kerk, voor de broeder. Wees niet bang voor de Biecht. Wanneer iemand aanschuift om te biechten, voelt hij al deze dingen, ook de schaamte. Maar na de Biecht komt men vrij, groot, mooi, vergeven, gezuiverd, gelukkig buiten. Dat is de schoonheid van de Biecht! Ik zou jullie willen vragen - maar zeg het niet luidop, ieder antwoordt in zijn hart – wanneer ben je voor het laatst te biechten geweest? Ieder denkt na….Twee dagen geleden, twee weken, twee jaar, twintig jaar, veertig jaar? Iedereen maakt zijn rekening, en iedereen zegt wanneer hij of zij voor het laatst te biechten is geweest. En, is het lang geleden, verlies dan geen dag, ga, de priester zal goed voor je zijn. Jezus is daar, Jezus is beter dan de priesters, Jezus onthaalt je, ontvangt je met veel liefde. Wees moedig en ga te biechten.
Naar de oude site