Een klein maar sterk geloof

Dierbare broeders en zusters, goeie dag !

Vooreerst wil ik God danken voor de dag die ik eergisteren in Assisi [d:79] heb doorgebracht. Bedenk dat het de eerste keer was dat ik naar Assisi ging! Deze bedevaart was een groot geschenk, juist voor het feest van de heilige Franciscus. Ik dank de mensen van Assisi voor hun hartelijk onthaal: dank u zeer!

Vandaag begint de passage uit het Evangelie als volgt: "De apostelen zeiden nu tot de Heer: ‘Geef ons meer geloof’." (Lc. 17, 5-6) [b:Lc. 17, 5-6]. Het lijkt mij dat wij allemaal die aanroeping tot de onze kunnen maken. Zoals de apostelen zeggen ook wij tot de Heer Jezus: “geef ons meer geloof!”. Ja, Heer, ons geloof is klein, ons geloof is zwak, broos, maar wij geven het u zoals het is opdat Gij het zou vermeerderen. Vindt u het goed dat wij dat allen samen herhalen? “Heer, geef ons meer geloof!”. Doen we het? Allemaal: "Heer, geef ons meer geloof! Heer, geeft ons meer geloof! Heer, geef ons meer geloof! Dat Hij het laat groeien!"

En wat antwoordt de Heer? Hij antwoordt: “Als ge een geloof had als een mosterdzaadje, zoudt ge tot die moerbeiboom zeggen: Maak uw wortels los uit de grond en plant u in de zee, en hij zou u gehoorzamen” (Lc. 17, 6) [b:Lc. 17, 6]. Het mosterdzaadje is heel klein, maar Jezus zegt dat zo een geloof volstaat, klein, maar echt, oprecht, om dingen te doen die menselijk gesproken onmogelijk zijn, ondenkbaar. En het is waar! Wij kennen allemaal simpele, nederige mensen met een heel sterk geloof, die werkelijk bergen verzetten! Denken we bijvoorbeeld aan sommige mama’s, sommige papa’s die aan heel zware situaties het hoofd moeten bieden; of aan sommige zieken, zelfs zwaar zieken, die sereniteit overdragen aan degenen die hen komen bezoeken. Juist omwille van hun geloof, roemen deze mensen niet op hetgeen ze doen, in tegendeel, zoals Jezus in het Evangelie vraagt, zeggen zij: “wij zijn onnutte dienstknechten; wij hebben alleen maar onze plicht gedaan” (Lc. 17, 10) [b:Lc. 17, 10]. Hoevelen onder ons hebben dat sterk, nederig geloof en doen zoveel goed!

In deze maand oktober, die bijzonder toegewijd is aan de missies, denken wij aan de vele missionarissen, mannen en vrouwen die om het Evangelie te brengen, hindernissen van alle soorten overwonnen hebben, die werkelijk hun leven gegeven hebben; zoals de heilige Paulus aan Timotheüs zegt: “Schaam u dus niet van onze Heer te getuigen. Schaam u evenmin voor mij, zijn gevangene. Draag uw deel in het lijden voor het Evangelie” (2 Tim. 1, 8) [b:2 Tim. 1, 8]. Dit gaat ons allen aan: ieder van ons kan in het leven van alledag getuigenis geven van Christus, door Gods kracht, de kracht van het geloof. Ook wij hebben geloof, heel klein, maar sterk! Door deze kracht van Jezus Christus getuigen, Christen zijn door zijn manier van leven, door zijn getuigenis!

En hoe krijgen we deze kracht? We vinden ze bij God, in het gebed. Het gebed is de ademhaling van het geloof: in een band van vertrouwen, van liefde, kan dialoog niet ontbreken, en gebed is de dialoog van de ziel met God. Oktober is ook de maand van de rozenkrans en op deze eerste zondag is het de traditie het smeekgebed te bidden tot de Maagd van Pompeï, tot de Allerheiligste Maagd Maria van de Heilige Rozenkrans. Verenigen wij ons in de geest met deze akte van vertrouwen in onze Moeder, en nemen wij de rozenkrans uit Haar hand: de rozenkrans is een gebedsschool, de rozenkrans is een school in geloof!