Tot de Franse Bisschoppen bij gelegenheid van hun bezoek "Ad limina"

Zoals het Concilie herhaalt, maakt ook de liturgische handeling van de Kerk deel uit van haar bijdrage aan het beschavingswerk vgl: nr. 4 [[[575|58]]]. De liturgie is immers de viering van de centrale gebeurtenis van de mensengeschiedenis, het verlossend offer van Christus. Hierdoor getuigt de Kerk van de liefde waarmee God de mensheid bemint; Zij getuigt dat het leven van de mens een zin heeft en dat de mens geroepen wordt deel te hebben aan het verheerlijkte leven van de Drie-ene God. De mensheid heeft nood aan dit getuigenis. Zij heeft er nood aan om, doorheen de liturgische vieringen, te zien welk inzicht de Kerk heeft omtrent de heerschappij van God en waardigheid van de mens. Zij heeft het recht om te kunnen onderscheiden – naast de grenzen die altijd kenmerkend zullen zijn voor de riten en de ceremonies van de Kerk – dat Christus “aanwezig is in het offer van de Mis en in de persoon van de bedienaar vgl: Sacrosanctum Concilium [[[570|7]]]. In het besef van de zorg waarmee jullie proberen de liturgische vieringen te omringen, spoor ik jullie aan de kunst van het vieren te bevorderen, jullie priesters in deze zin bij te staan en onophoudelijk te werken aan de liturgische vorming van de priesters en de gelovigen. Het respect voor de vastgestelde normen is de uitdrukking van de liefde en de trouw aan het geloof van de Kerk en aan de genadeschat die Zij bewaart en doorgeeft. De schoonheid van de vieringen, méér dan de vernieuwingen en de subjectieve aanpassingen, is hetgeen er voor zorgt dat de evangelisatie blijvend en doeltreffend is.