Bij het sluiten van de 5e Bijeenkomst van de Centrale Commissie ter voorbereiding van het Oecumenische Concilie

Eerbiedwaardige Broeders, beminde Zonen,

De wensen, waarmede Wij U begroeten voordat deze 5e zitting van de Opperste Raad, bijeengekomen ter voorbereiding van het Tweede Oecumenisch Concilie van het Vaticaan, wordt besloten, worden Ons duidelijk geïnspireerd door de Introïtus van de Mis van de 4e zondag van de Vasten, "Laetare" genaamd. De Mis van de 3e zondag van de Advent begon met de feestelijk aanhef "Gaudete", waardoor de vreugden van Bethlehem werden aangekondigd. Wat een grote bekoorlijkheid gaat er uit van deze voorafgaande zondagen, die de feesten aankondigen en die de plechtigheden van de Geboorte van de Heer en van het Paasfeest met elkaar in verband brengen!

Ofschoon de nogal zware audiënties, die Wij de laatst dagen gegeven hebben, Ons bezet hielden, heeft dit Ons zeker niet verhinderd om met succes onze aandacht te schenken aan de voortreffelijke en gewichtige besprekingen, die gij gehouden hebt ter voorbereiding van wat als het ware het levende bouwmateriaal zal zijn voor de juiste redactie van de leer en van de voorschriften die de kerkelijke tucht betreffen.

Deze beide zullen van groot nut zijn om de katholieke mening van de H. Kerk in het geloven en het denken naar voren te brengen, om haar leven en activiteit te doen opbloeien voor zover de omstandigheden dit eisen voor de religieuze overtuiging van al haar zonen.

In de verschillende aangename gesprekken, die Wij met velen van U gevoerd hebben, hebben Wij met stichting en vreugde kennis kunnen krijgen van de levendige maar in rustige sfeer gehouden gedachtewisselingen over doctrinaire en praktische punten met waardering voor elkaars standpunten. Deze kwesties, die volgens de verschillende mentaliteit van de naties in theorie en praktijk werden bestudeerd en getoetst aan het inzicht en de ervaring van de afzonderlijke leden, verschaffen een rijke verscheidenheid van hoog te waarderen beoordelingen. Wanneer zo'n gedachtewisseling op heldere wijze gehouden is, voert zij zeker tot beproefde resultaten. Het gevolg hiervan zal immers zijn dat, na de plechtige opening van het Oecumenisch Concilie, de Bisschoppen niet moeilijk tot overeenstemming zullen komen en dat dergelijke kwesties algemeen aanvaard zullen worden.

Er waren drie onderwerpen, waarover gij van gedachten hebt gewisseld aan de hand van de verslagen, die de Voorzitters van de desbetreffende Commissies van te voren hadden opgesteld, namelijk de H. Liturgie, de katholieke Missie en de pers, vertoningen enz.

Deze onderwerpen zijn voortdurend door het leergezag van de Kerk behandeld; zij betreffen kwesties, die door de nieuwe communicatiemiddelen nieuwe problemen scheppen, die opgelost dienen te worden.

De Kerk vertraagt of belemmert op geen enkele wijze de vooruitgang en de groei van de moderne wetenschap en techniek; zij bevordert deze zelfs en zij toont de weg aan, waarlangs de moderne uitvindingen niet alleen tot nut van het lichaam maar ook tot heil van de ziel kunnen bijdragen en wel zó dat de ontwikkeling van de geest en de voorspoed van de maatschappij bevorderd worden; onder die voorwaarde echter dat de geestelijke goederen en de eerbaarheid der zeden er geen enkel nadeel van ondervinden.

In de laatste tijd, wordt de H. Liturgie veel meer dan vroeger wetenschappelijk bestudeerd. Dit stimuleert niet weinig de activiteit van al degenen die, met volledige inachtneming van de normen hierover door de Kerk gegeven in het bijzonder door de Encycliek " Mediator Dei [419]" en door andere gewichtige Pauselijke documenten - met zeker loffelijke initiatieven ernaar streven om te bereiken dat de H. Liturgie tot de oorspronkelijke luister wordt teruggebracht en dat zij de gelovigen nog krachtiger opwekt tot oprechte vroomheid en hen voert tot de heiligheid van de evangelische volmaaktheid.

Ook de missieproblemen eisen Onze dagelijkse zorg; en Onze bezorgdheid geldt niet het minst de geschikte opleiding van de jongeren, die door God tot het priesterschap zijn geroepen en de voorspoedige ontwikkeling van de seminaria en van de huizen voor de vorming van religieuzen.

Het feit dat tegenwoordig de Katholieke Missies in zeer treurige omstandigheden verkeren bij vele Naties, waar de maatschappelijke en politieke onrust de missionering, nog niet zolang geleden vol verwachting, bijna geheel ten val heeft gebracht, veroorzaakt in Ons een zeer grote smart, die slechts door het gebed tot God kan verlicht worden.

Wat tenslotte de pers en de andere communicatiemiddelen van de geest betreft: hoewel zij Ons ernstige zorgen baren, toch doen zij Ons ook goede verwachtingen koesteren. Allen weten immers over hoe grote macht deze uitvindingen en hulpmiddelen van het sociale leven beschikken en hoe belangrijk zij zijn; eveneens weet iedereen hoe groot hun invloed is, vooral op de jeugd, wier nog niet geheel volwassen verstand aan steeds grotere gevaren wordt blootgesteld. Dit vereist dan ook zeker dat de ouders en de burgerlijke autoriteiten met al hun aandacht over dit soort hulpmiddelen waken; dit vereist eveneens dat zij, die deze dingen organiseren, voorzien zijn van zedelijk bewustzijn en grote voorzichtigheid in acht nemen; tenslotte dat allen, die van deze hulpmiddelen gebruik maken - vooral de ouders en de leermeesters - dit met zorgvuldigheid en bedachtzaamheid doen.

Het ligt niet in Onze bedoeling opnieuw te behandelen, wat Onze Voorgangers over deze kwestie hebben geleerd: Wij wensen slechts te herinneren aan twee Encyclieken, n.l. “ Vigilanti cura [2504]" en “ Miranda prorsus [1109]"; het zij Ons geoorloofd ook melding te maken van Onze toespraken, die Wij bij meer dan een gelegenheid tot de journalisten hebben gehouden. Dit alles bewijst volledig de moederlijke zorg en de gespannen verwachting van de Heilige Kerk, waarmede zij de tegenwoordige levensomstandigheden gadeslaat.

Mogen de Vaders van het komende Concilie hun gedachten richten op al deze kwesties van het hoogste belang en ook op talrijke andere, die reeds behandeld zijn of in de volgende bijeenkomsten zullen besproken worden; door dit te doen zullen zij niet alleen al die zaken zo nauwkeurig mogelijk ophelderen, die het leven en de zending van de Kerk betreffen, maar zij zullen ook de richtlijnen en voorschriften geven, die nuttig zijn om de zielzorg doeltreffender en vruchtbaarder uit te oefenen en om de mensen van deze tijd, die door de verscheidenheid van al deze zaken teveel, meer dan wenselijk is, in beslag zijn genomen of hierover bekommerd zijn, met groter gezag te overreden om steeds meer zorg te dragen voor de vooruitgang van hun geestelijk leven.

Dit alles is dus de reden waarom Wij Ons zo verheugen over het gunstig resultaat van de reeds voltooide studies of over de goede afloop van datgene wat reeds in zicht is; dit spoort Ons aan om tevens uit het diepst van Ons hart dank te brengen aan de H. Geest, die ons met Zijn licht en Zijn kracht bestuurt en ons nog grotere bijstand belooft, wanneer de gezamenlijke werkzaamheden na het Paasfeest weer zullen hervat worden.

Eerbiedwaardige Broeders en beminde Zonen, moge dit nieuwe Pasen voor U een gelegenheid zijn om in Onze naam aan de verschillende volkeren, waarvan gij d Bisschop zijt, een Paasfeest toe te wensen, dat geheel vervuld is van hemelse vreugde. De vroegere Pausen stelden deze wensen, enigszins vooruitlopend, voor op de derde zondag van de Vasten door middel van de gouden roos, die van het Paleis van Lateranen naar de Romeinse Basiliek van het H. Kruis van Jerusalem werd overgebracht en daar plechtig werd gewijd; door deze heilige plechtigheid volgden Onze Voorgangers een zekere Byzantijnse gewoonte, waardoor op diezelfde zondag met grote plechtigheid een offergave van welriekende bloemen aan het Kruis van de goddelijke Verlosser werd gebracht.

Moge dit jaar de gouden roos het symbool en het beeld zijn van die zegen, welke Wij, tegelijk met Onze paaswensen, aanbieden aan allen die oprecht in Christus geloven en die sterk vertrouwen op de kracht van Zijn allerheiligst Kruis.

Staat Ons toe deze mystieke roos, die het bewijs is van Onze beste wensen en gebeden op het Paasfeest, te begeleiden met dezelfde woorden, waarmede Onze Voorganger Innocentius III - een van de beroemdste Pausen van de H. Kerk - deze toonde aan de gelovigen, die in de Basiliek van het H. Kruis bijeen waren: ,,De plechtigheid van vandaag", zo sprak Paus Innocentius III, ,,is geheel vol blijdschap, geheel vervuld van vreugde..... . Deze wordt gesymboliseerd in de eigenschappen van deze bloem, die Wij u doen aanschouwen: de kleur is het teken van de liefde, de geur dat van de vreugde, de smaak dat van de verzadiging. Meer dan de andere bloemen behaagt de roos immers door haar kleur, verkwikt zij door haar geur en versterkt zij door haar smaak" (P.L. 217, 393).

Dit inderdaad het verheugt Ons dit te herhalen dit moge voor U, voor de gehele H. Katholieke Kerk en tevens voor de gehele wereld de paaswens zijn, die de nederige Opvolger van de H. Petrus laat horen op deze plechtige, schitterende en geheimzinnige vooravond van het eenentwintigste Oecumenisch Concilie; de wens namelijk, die zo juist wordt aangeduid door de gouden roos van Paus Innocentius III, welke rood schittert door de liefde en een zachte reuk verspreidt door de welriekende geur van alle christelijke deugden; moge dit allen de moed geven om naar dit voorbeeld de hoogste vorm van een deugdzaam en heilig leven te beoefenen en moge dit het onderpand en het voorteken zijn van de zegen, die Wij aan alle volkeren wensen te verlenen. Amen.