Surrexit Christus, spes mea – Christus onze hoop is verrezen

Geliefde broeders en zusters uit Rome en de hele wereld!

Surrexit Christus, spes mea – Christus onze hoop is verrezen Sequentie van Pasen Sequentie van Pasen

Moge allen de juichende stem van de Kerk bereiken met de woorden die de oude hymne in de mond legt van Maria Magdalena, de eerste die de verrezen Jezus ontmoette op de ochtend van Pasen. Zij liep snel naar de andere leerlingen en met bonzend hart zei ze tegen hen, dat zij de Heer gezien had (Joh. 20, 18) [b:Joh. 20, 18]. Ook wij, die zijn gegaan door de woestijn van de Veertigdagentijd en de smartelijke dagen van de Passietijd, geven vandaag ruimte aan de uitbundigheid der overwinning: Hij is verrezen! Hij is waarlijk verrezen!

Voor ieder Christen herhaalt zich die ervaring van Maria Magdalena. Het is een ontmoeting die het leven verandert: de ontmoeting met een uniek Mens, die ons doet ervaren heel de goedheid en de waarheid van God; die ons niet oppervlakkig en voorbijgaand bevrijdt van het kwade maar zeer diepgaand; die ons volledig geneest en ons onze waardigheid teruggeeft. Dat is waarom Maria Magdalena Jezus mijn hoop noemt; omdat Hij het was die haar tot nieuw leven opwekte, haar een nieuw toekomst schonk, een goed bestaan vrij van het kwade. Christus is mijn hoop betekent dat al mijn verlangen naar het goede in Hem de reële mogelijkheid vindt: met Hem kan ik hopen dat mijn leven goed mag zijn, dat het vervuld en eeuwige mag zijn, want God zelf kwam ons zo nabij, dat Hij binnenging in onze menselijkheid.

Maar Maria Magdalena had net als de andere leerlingen mee moeten aanzien, hoe Jezus door de leiders van het volk gevangen werd genomen, gegeseld, ter dood veroordeeld en gekruisigd. Het moet onverdraaglijk zijn geweest om te zien hoe de Goedheid in persoon onderworpen werd aan de menselijke slechtheid, de Waarheid werd bespot door de leugen en de Barmhartigheid beledigd door de wraak. Met de dood van Jezus leek de hoop van allen, die op Hem vertrouwden, te niet te zijn gegaan. Maar dit geloof doofde nooit helemaal: vooral in het hart van de Maagd Maria, de moeder van Jezus, bleef het vlammetje van het geloof helder doorbranden ook in de duisternis van de nacht. De hoop moet in deze wereld onvermijdelijk rekenen met de hardheid van het kwaad. Niet alleen staat de muur van de dood haar in de weg, maar nog meer wordt de hoop gehinderd door de scherpe punten van afgunst, hoogmoed, leugen en geweld. Jezus is door deze dodelijke intrige gegaan om voor ons de weg te banen naar het Rijk van het leven. Er was een moment waarin Hij overwonnen leek te zijn: duisternis was over de aarde gevallen, de stilte van God was totaal, de hoop scheen alleen maar een ijdel woord te zijn.

En zie, vroeg in de ochtend van de dag na de sabbat werd het graf leeg aangetroffen. Dan toont Jezus zich aan Maria Magdalena, aan de andere vrouwen, aan de leerlingen. Het geloof vlamt weer op, levendiger en sterker dan ooit, wordt onoverwinnelijk, omdat het gefundeerd is op een doorslaggevende ervaring:

Dood en leven strijden met elkaar in een wondere tweekamp;
de Heer van het leven was dood en heerst levend.

De tekenen van de verrijzenis bevestigen de overwinning van het leven over de dood, van de liefde over de haat, van de barmhartigheid over de wraak:

Het graf van Christus die leeft;
het zien van de glorie van de Verrezene;
en Engelen als getuigen;
de zweetdoek en de lijkwaden.

Geliefde broeders en zusters! Als Jezus is verrezen, dan – en alleen dan – is werkelijk iets nieuws gebeurd, dat de positie van mens en wereld verandert. Dan is Jezus, iemand die wij absoluut kunnen vertrouwen, en niet alleen zijn boodschap, maar Hem zelf, want de Verrezene hoort niet tot het verleden, maar Hij is tegenwoordig, vandaag en leeft. Christus is hoop en bemoediging, vooral voor de christelijke gemeenschappen die vanwege hun geloof het meeste te lijden hebben van discriminatie en vervolging. En als kracht van de hoop is Hij door zijn Kerk aanwezig, is Hij nabij in elke menselijke situatie van lijden en onrecht.

Moge de verrezen Christus hoop geven aan het Midden Oosten, opdat alle etnische, culturele en godsdienstige componenten van deze regio gaan samenwerken voor het algemeen welzijn en het eerbiedigen der mensenrechten. Net name in Syrië moet het bloedvergieten worden beëindigd en onverwijld de weg worden ingeslagen van respect, dialoog en verzoening, zoals ook bepleit door de internationale gemeenschap. Moge de talrijke vluchtelingen uit dit land en die humanitaire hulp nodig hebben, integratie en solidariteit ervaren zodat hun smartelijk lijden wordt verminderd. De overwinning van Pasen moge het Irakese volk aanmoedigen geen inspanning te schuwen verder te gaan op de weg naar stabiliteit en ontwikkeling. Moge in het Heilige Land Israëli’s en Palestijnen met moed het vredesproces weer ter hand nemen.

Moge de Heer, die het kwaad en de dood overwon, de christelijke gemeenschappen van het Afrikaanse continent bijstaan door hun hoop schenken om de moeilijkheden te overwinnen, hen tot vredestichters te maken en bij te dragen aan de ontwikkeling van de samenlevingen waartoe zij behoren.

De verrezen Jezus moge troosten de lijdende volken in de Hoorn van Afrika en hun verzoening begunstigen; moge Hij helpen de regio van de Grote Meren, Soedan en Zuid-Soedan door de desbetreffende inwoners de kracht der vergeving te schenken. Aan Mali, dat een politiek gevoelig moment beleeft, moge de glorievolle Christus vrede en stabiliteit schenken. In Nigeria, onlangs toneel van bloedige terreuraanslagen, moge de vreugde van Pasen de nodige energie schenken om opnieuw een vreedzame samenleving op te bouwen met respect voor de godsdienstvrijheid van al zijn burgers.

Zalig Pasen aan allen!

Hierna volgden de Paaswensen in tal van talen.
Aansluitend gaf de Paus de zegen Urbi et Orbi [d:22]