Gedaanteverandering en Veertigdagentijd

Dierbare broeders en zusters,

deze zondag, de tweede van de Veertigdagentijd [d:363], kenmerkt zich als de zondag van de Gedaanteverandering van Christus. Na ons te hebben uitgenodigd om Jezus te volgen naar de woestijn, om er met Hem de bekoringen aan te gaan en te overwinnen, stelt de liturgie op haar tocht door de Veertigdagentijd ons nu voor om met Hem “de berg” van het gebed te bestijgen, om er op zijn menselijk gelaat het glorierijke licht van God te beschouwen. Van de episode van de Gedaanteverandering wordt op een met elkaar overeenstemmende manier getuigd door de evangelisten Matteüs, Marcus en Lucas. Twee elementen daarin zijn wezenlijk. Allereerst: Jezus beklimt met de leerlingen Petrus, Jakobus en Johannes een hoge berg en werd daar “voor hun ogen van gedaante veranderd” (Mc. 9, 2) [b:Mc. 9, 2], zijn gelaat en zijn kleren straalden er van een schitterend licht, terwijl naast Hem Mozes en Elia verschenen; op de tweede plaats omhulde een wolk de top van de berg en daaruit kwam een stem die zei: “Deze is mijn Zoon, de geliefde; luistert naar Hem!” (Mc. 9, 7) [b:Mc. 9, 7]. Dus: het licht en de stem. Het goddelijk licht dat straalt op het gelaat van Jezus, en de stem van de hemelse Vader die voor Hem getuigt en beveelt naar Hem te luisteren.

Het mysterie van de Gedaanteverandering moet niet worden losgemaakt van de context van de weg die Jezus dan aan het afleggen is. Hij heeft zich dan al vastberaden naar de vervulling van zijn zending gekeerd, wel wetend dat Hij, om bij de verrijzenis uit te komen, door het lijden en de kruisdood heen moet. Daarover heeft Hij openlijk tot de leerlingen gesproken, die het echter niet hebben begrepen, sterker, die dat perspectief hebben afgewezen omdat zij “zich niet lieten leiden door wat God wil maar door menselijke overwegingen” (Mt. 16, 23) [[b:Mt. 16, 23]]. Om deze reden neemt Jezus drie van hen mee de berg op en openbaart Hij zijn goddelijke heerlijkheid, de schitterende glans van Waarheid en Liefde. Jezus wil dat dit licht hun harten kan verlichten wanneer zij door het dichte duister heen zullen gaan van zijn lijden en dood, wanneer het “scandalum” van het kruis voor hen ondraaglijk zal zijn. God is licht, en Jezus wil aan zijn meest intieme vrienden de ervaring schenken van dit licht dat in Hem woont. Zo zal Hij na deze gebeurtenis in hen een innerlijk licht zijn, dat hen zal kunnen beschermen tegen de aanvallen van de duisternis. Ook in de donkerste nacht is Jezus de lamp die nooit dooft. De heilige Augustinus vat dit mysterie in een bijzonder mooie uitdrukking samen, waar hij zegt: “Wat voor de ogen van het lichaam de zon is die wij zien, dat is Hij (Christus) voor de ogen van het hart” 78, 2: PL 38, 490 [[880]].

Dierbare broeders en zusters, wij allemaal hebben het innerlijk licht nodig om de beproevingen van het leven te boven te komen. Dit licht komt van God, en het is Christus die het aan ons geeft, Hij in wie de volheid van de godheid woont (Kol. 2, 9) [[b:Kol. 2, 9]]. Laten we met Christus de berg van het gebed op gaan en laten we ons innerlijk door zijn licht overvloedig beschijnen, door zijn gelaat te beschouwen dat zo vol liefde en waarheid is. Vragen wij aan de Maagd Maria, onze gids op de weg van het geloof, ons te helpen bij de ervaring van de Veertigdagentijd te beleven, doordat we elke dag een moment vinden voor het stille gebed en voor het luisteren naar het Woord van God.