Zijn vleugels geven aan onze vrijheid

Dierbare vrienden,

Ik dank de jonge vertegenwoordigers van de vijf werelddelen voor hun hartelijke woorden en groet alle jongeren van harte die hier samen zijn uit Oceanië, Afrika, Amerika, Azië en Europa, evenals degenen die niet konden komen. Ik denk dikwijls aan jullie en bid voor jullie. God heeft mij de genade verleend jullie te zien en jullie van meer nabij te horen en samen naar Zijn Woord te luisteren.

In de Lezing die zopas gelezen werd, hoorden wij een passage uit het Evangelie ( Mt. 7, 24-27) [[b: Mt. 7, 24-27]] waar gezegd wordt, de woorden van Jezus in zich op te nemen en in praktijk te brengen. Er zijn woorden die alleen maar dienen om een gesprek gaande te houden en die voorbijgaan als de wind. Andere ontwikkelen de geest in verschillende aspecten. Die van Jezus echter vervullen wie op Hem gelijkt, schieten wortel en geven vorm aan heel ons leven. Ofwel blijft ons leven leeg en vluchtig. Dan brengen die woorden ons niet dichter bij Hem. En zo blijft Christus op afstand, zoals een stem tussen de vele andere die wij rondom ons horen en die we reeds gewoon zijn. Meer nog, de Meester die spreekt, leert niet wat Hij van anderen geleerd heeft, maar wat Hijzelf is, de Enige die de weg van de mens naar God werkelijk kent, want Hij is Degene die hem voor ons geopend heeft, die hem gecreëerd heeft opdat wij het ware leven zouden bereiken, het leven dat altijd, in alle omstandigheden, waard is geleefd te worden en dat zelfs de dood niet kan vernietigen. Het Evangelie legt dit vervolgens uit aan de hand van het suggestieve beeld van iemand die op een stevige rots bouwt door weerstand te bieden aan de aanvallen van tegenspoed, in tegenstelling tot wie die op zand bouwt, soms zelfs in een paradijselijk oord, zoals wij vandaag zouden zeggen, maar bij de eerste windvlaag uiteenvalt en een ruïne wordt.

Dierbare jongeren, beluister deze woorden van de Heer echt opdat zij “geest en leven” in jullie worden (Joh. 6, 63) [b:Joh. 6, 63], wortels die jullie wezen voeden, gedragslijnen die ons op de persoon van Christus doen gelijken, terwijl we arm van hart zijn, hongeren naar gerechtigheid, barmhartig zijn, een zuiver hart hebben, de vrede beminnen. Doe dit elke dag, standvastig, zoals men met de ene Vriend doet die ons niet ontgoochelt en met wie wij de weg van ons leven willen delen. Jullie weten goed dat wanneer wij niet aan de zijde gaan van Christus die ons leidt, wij uiteenvallen op andere wegen, zoals die van onze eigen blinde en egoïstische impulsen, van vleiende doch berekende, misleidende en welbespraakte voorstellen die leegte en frustratie nalaten.

Maak van deze dagen [d:264] gebruik om Christus beter te kennen. Wanneer je in Hem geworteld bent, weest dan verzekerd dat jullie enthousiasme en jullie vreugde, jullie verlangen om verder te reiken, om te bereiken wat verhevener is - tot in God, steeds een zekere toekomst zullen hebben omdat de volheid van het leven reeds in jullie is. Laat het groeien met de hulp van de Goddelijke genade, edelmoedig, niet middelmatig, met het doel van de heiligheid ernstig voor ogen. En rekenen wij ten overstaan van onze zwakheden, die ons soms verpletteren, ook op de barmhartigheid van de Heer, die altijd bereid is ons opnieuw bij de hand te nemen en ons Zijn vergiffenis te schenken in het Sacrament van de Boete.

Door op de onwankelbare rots te bouwen, zal jullie leven niet alleen stevig en sterk zijn, maar zal het er ook toe bijdragen het licht van Christus op de jongeren van jullie leeftijd en op heel de mensheid te laten stralen, door een waardevol alternatief aan te bieden aan iedereen die in zijn leven gevallen is omdat het fundament van zijn leven onstandvastig was, aan iedereen die zich ermee tevreden stelt de stromingen van de mode te volgen, ieder die toevlucht neemt tot onmiddellijke voldoening, die de ware gerechtigheid vergeet of zich achter zijn eigen mening schuilt in plaats van de zuivere waarheid te zoeken.

Ja, talrijk zijn zij die denken goden te zijn, geen andere wortels of bronnen nodig te hebben dan zichzelf. Zij zouden zelf willen beslissen wat waarheid is of niet, wat goed is of kwaad, rechtvaardig en onrechtvaardig; beslissen wat waard is om te leven of wat kan opgeofferd worden op het altaar van andere voorkeuren; zij zouden ieder ogenblik bij het toeval willen leven, zonder vooropgesteld doel, zich laten leiden door het instinct van het ogenblik. Deze bekoringen liggen steeds op de loer. Het is belangrijk er niet aan toe te geven want in werkelijkheid leiden zij tot iets dat zo vluchtig is als een leven zonder horizont, een vrijheid zonder God. Wij weten daarentegen goed dat wij vrij geschapen werden, naar Gods beeld, juist omdat wij hoofdpersonen zijn in de zoektocht naar de waarheid en het goede, verantwoordelijk voor onze daden, niet zomaar blinde uitvoerders maar creatieve medewerkers om het werk van de schepping te ontwikkelen en mooi te maken. God verlangt een verantwoordelijke gesprekspartner, die met Hem een dialoog kan voeren en Hem liefhebben. Door Christus kunnen wij dat werkelijk worden en in Hem geworteld kunnen wij vleugels geven aan onze vrijheid. Is dat niet het grote motief voor onze vreugde? Is dat geen stevig terrein om de beschaving van de liefde en het leven op te bouwen, in staat om alle mensen te humaniseren?

Dierbare vrienden, wees voorzichtig en wijs, bouw jullie leven op het stevige fundament dat Christus is. Deze wijsheid en voorzichtigheid zullen jullie stappen leiden, niets zal je doen beven en de vrede zal in je hart heersen. Dan zul je gelukkig zijn, tevreden en jullie vreugde zal zich aan de anderen meedelen. Zij zullen zich afvragen wat het geheim is van jullie leven en zij zullen ontdekken dat de rots die heel het bouwwerk draagt en waarop heel jullie bestaan steunt, de persoon van Christus is, je Vriend, Broeder en Heer, de mens geworden Zoon van God die heel het heelal vaste vorm geeft. Hij is voor ons gestorven en is verrezen opdat wij het leven zouden hebben en vanaf de troon van de Vader blijft Hij levend en dicht bij alle mensen, voortdurend liefdevol wakend over ieder van ons.

Vertrouwen wij de vruchten van deze Wereldjongerendagen [d:264] toe aan de Maagd Maria, die 'ja' kon zeggen aan Gods wil en die ons als niemand anders leert trouw te zijn aan Haar Goddelijke Zoon, die Zij gevolgd heeft tot aan Zijn dood op het kruis. Wij zullen dit alles dieper overwegen bij de verschillende staties van de Via Crucis [4243]. Bidden wij opdat ons 'ja' aan Christus, zoals het Hare, vandaag ook een onvoorwaardelijk ja zou zijn aan Zijn vriendschap, op het einde van deze Jongerendagen [d:264] en tijdens heel ons leven.