Over de herziening van de particuliere en eigen kalenders voor het Officie en de Mis

1. Op zondagen is iedere particuliere viering van definitieve aard per se verboden. Normae universalis de Anno liturgico et de Calendarium Romanum [[2722|(6)]]
2. De dagen die meestal binnen de Veertigdagentijd en het Paasoctaaf vallen, alsmede de dagen van 17 tot en met 31 december, moet men vrij houden van particuliere vieringen, tenzij het betrekking heeft op vrije gedachtenissen ofwel op feesten vermeld op de tabel van liturgische dagen onder nr. 8a, b, c, d, ofwel op hoogfeesten die niet naar een ander tijdstip verplaatst kunnen worden. f [[2722|(56)]]
3. Bij indult toegestane vieringen, d.w.z. vieringen die geen strikt eigen verband hebben met de Particuliere kalender, mogen geen verdubbelingen zijn van andere vieringen die al in de cyclus van het heilsmysterie voorkomen, noch mag hun aantal overmatig groot zijn. c [[2722|(50)]] Aan het behoud van oude vieringen of de invoering van nieuwe moeten bijzondere redenen ten grondslag liggen.

1. dient men kort en helder de redenen uiteen te zetten waarom de afzonderlijke veranderingen zijn doorgevoerd, vooral wanneer zij afwijken van de normen die in deze Instructie worden uiteengezet;
2. dient men bij nieuwe Officies en missen ook aan te geven welke gedeelten uit andere, reeds goedgekeurde Officies of Missen zijn overgenomen en welke geheel nieuw zijn opgesteld.

• het feest van de voornaamste patroon, dat, om pastorale redenen, een hoogfeest kan zijn;
• de gedachtenis van een bijpatroon;
• andere vieringen van heiligen of zaligen die in het Martyrologium [3888] of het aanhangsel daarvan op wettige wijze zijn ingeschreven, en vooral verband houden met een streek, natie of nog uitgestrekter gebied.

• het feest van de voornaamste patroon, dat evenwel om pastorale redenen, een hoogfeest kan zijn;
• het feest van de verjaardag van de wijding van de kathedrale kerk;
• de gedachtenis van een bij patroon;
• andere vieringen van heiligen of zaligen die in het Martyrologium [3888] of het aanhangsel ervan op wettige wijze staan ingeschreven, en die bijzonder verband houden met het bisdom, door bijv. afstamming, een vrij langdurig verblijf, overlijden of wanneer er voor hen sinds onheuglijke tijden een nog steeds levendige verering is.

• het hoogfeest van de voornaamste patroon;
• de gedachtenis van een bijpatroon.

• het hoogfeest van de verjaardag van de kerkwijding, als de kerk geconsacreerd is;
• het hoogfeest van de titel;
• de gedachtenis van een heilige of zalige die in het Martyrologium [3888] of het aanhangsel ervan staat ingeschreven, en van wie het lichaam ter plaatse wordt bewaard.

1. Voor de gehele religieuze familie: - het hoogfeest of feest van de titel;
   • het hoogfeest of feest van de heiligverklaarde stichter;
   • het hoogfeest of feest van de voornaamste patroon van de orde of congregatie;
   • het feest van de zaligverklaarde stichter;
   • de gedachtenis van een bijpatroon;
   • de vieringen van heiligen en zaligen die lid waren van de orde of congregatie, overeenkomstig de norm van nr. 17a [al:17];
2. Voor de afzonderlijke provincies:
   • het feest van de titel of voornaamste patroon;
   • de gedachtenis van een bijpatroon;
   • de vieringen van heiligen en zaligen die vooral met de provincie verbonden waren, overeenkomstig de norm van nr. 17b [al:17];

1. Ieder bisdom of kerkelijk gebied dat met een bisdom is gelijkgesteld vgl: 1 [[[2620|(293)]]] vgl: Codex Iuris Canonici (1917) [[[2620|(319)]]], heeft een diocesane kalender.
2. De diocesane kalender wordt samengesteld door in de Algemene kalender [2722] in te voegen:
   • de vieringen die aan een hele natie, streek of nog uitgestrekter gebied eigen zijn en bij indult zijn toegestaan;
   • de vieringen die aan het hele bisdom eigen zijn en bij indult zijn toegestaan.
3. Overeenkomstig deze diocesane kalender worden ook de kalenders samengesteld van elke afzonderlijke plaats, elke afzonderlijke kerk of kapel, alsook van religieuze congregaties en instituten die geen eigen kalender hebben, onder toevoeging van de eigen en toegestane vieringen.

1. Een kalender voor religieuzen hebben:
   • de mannelijke orden, waarbij zich ook aan die kalender houden de monialen en zusters van die orden, indien die er zijn, alsmede geaggregeerde leden van een derde orde die in gemeenschap leven en eenvoudige geloften afleggen;
   • religieuze congregaties, sociëteiten en instituten van pauselijk recht, indien zij op enigerlei wijze gehouden zijn aan de viering van het goddelijk Officie.
2. De kalender voor religieuzen wordt samengesteld door op de Algemene kalender [2722] de eigen vieringen in te voegen en die welke aan de betreffende orde of congregatie bij indult zijn toegestaan.
3. Overeenkomstig deze kalender voor religieuzen worden ook de kalenders samengesteld van elke afzonderlijke religieuze provincie, elke afzonderlijke kerk of kapel van de orde of congregatie, waaraan dan de eigen en bij indult toegestane vieringen worden toegevoegd.
4. De leden van religieuze families verenigen zich echter met de lokale Kerk in de viering van de verjaardag van de kerkwijding van de kathedrale kerk en de voornaamste patronen van de plaats en nog uitgestrekter gebied waar zij verblijven. c [[2722|(52)]]

1. Een afzonderlijke viering wordt op de kalender alleen toegekend aan heiligen of zaligen die van bijzonder belang zijn voor het hele bisdom (bijv. zij die de plaatselijke Kerk hebben gesticht of geschitterd hebben door het vergieten van hun bloed of voortreffelijke verdiensten), of voor de hele religieuze familie (bijv. de belangrijkste martelaren, of heiligen en zaligen die de religieuze familie door voortreffelijke verdiensten hebben gesierd).
2. De overige heiligen en zaligen moeten alleen op die plaatsen gevierd worden waarmee zij nauw in verband staan, of waar hun lichaam wordt bewaard; c [[2722|(53)]] hierbij kan, indien gewenst, op de kalender van het bisdom of de religieuze familie nog een gemeenschappelijk viering worden toegevoegd van alle heiligen en zaligen of van een bepaalde categorie (bijv. martelaren, bisschoppen, enz.).

1. Hoogfeesten die op de Algemene kalender staan ingeschreven, dienen ook op de Particuliere kalender dezelfde dag te behouden, tenzij anders bepaald is. vgl. nr. 36 [[al:36]]
2. Feesten die op de Algemene kalender staan ingeschreven, dienen ook op de Particuliere kalender dezelfde dag te behouden; valt op die dag een eigen feest, dan wordt het verplaatst naar de volgende vrije dag, tenzij de dag van het eigen feest zó sterk met de plaatselijke gewoonte of de volksverering verbonden is, dat hij niet zonder ernstige ongemakken verplaatst kan worden.
3. Een gedachtenis op de Eigen kalender moet voorrang krijgen boven een niet-verplichte gedachtenis op de Algemene kalender [2722]. Soms kan zij zelfs de voorrang krijgen boven een verplichte gedachtenis op de Algemene kalender [2722], waarbij deze laatste dan ofwel moet worden veranderd in een niet-verplichte gedachtenis en met de particuliere gedachtenis van dezelfde rang op diezelfde dag in de kalender moet worden verbonden, ofwel, indien wenselijk, naar een andere dag moet worden verplaatst.

1. De algemeen gebruikelijke titels: apostel (evangelist), martelaar / martelares, maagd.
2. De titels die een rangorde in de hiërarchie aangeven: bisschop (paus), priester, diaken.
3. De titels die aangeven dat een heilige behoorde tot een religieuze familie: abt (monnik), religieus / religieuze.

1. De antifoon bij de intrede heeft tot doel om hen die zijn samengekomen, geestelijk binnen te leiden in de betekenis van de viering. Institutio Generalis Missalis Romani [[1383|(25.26.29)]] De tekst moet van dien aard zijn, dat hij ook kan worden gereciteerd, telkens wanneer niet gezongen wordt, - en wel zó, dat hij door de priester kan worden gebruikt als basis voor zijn inleidend woord (monitio). De antifoon bij de Communie moet op een of andere wijze de band met het eucharistisch mysterie aangeven.
2. Van de oraties heeft alleen het collectagebed direct verband met de heilige die wordt gevierd; het dient de eigenheid van de betreffende heilige naar voren te brengen, een aspect van diens geestelijk leven of apostolische activiteit, waarbij men echter bewoordingen moet vermijden die telkens hetzelfde accentueren, zoals wonderen of de stichting van een religieuze familie. De gebeden over de offergaven en na de Communie verwijzen daarentegen rechtstreeks naar het eucharistisch mysterie; als daarin de heilige wordt genoemd, dient dit alleen op indirecte wijze te gebeuren. In het nieuwe Romeins Missaal [1209] vindt men ook voorbeelden van gebeden over het volk en plechtige zegens, die op sommige dagen of bij bepaalde gelegenheden kunnen voorafgaan aan de gewone slotzegen.
3. De prefatie moet de uitdrukking zijn van de bijzondere reden tot dankzegging, die men in heel de Eucharistie terugvindt op de dagen en in de tijden dat de betreffende prefatie wordt gebruikt. De literaire vorm ervan is niet smeekgebed, maar verheerlijking van God door Christus, de Heer, met betrekking tot een bijzonder aspect van het heilsmysterie.
   Gaat het om een eigen prefatie, dan dient zij te worden ingevoegd in het Misformulier waar zij bij hoort.

Paus Paulus VI heeft op 23 juni 1970 deze Instructie als geheel en op onderdelen willen goedkeuren en hij heeft verordend, dat zij nauwkeurig zou worden nagekomen door allen wie hel betreft.

Te Rome, bij de heilige Congregatie voor de Goddelijke Eredienst [d:108], 24 juni 1970

Benno kardinaal Gut
prefect

Annibale Bugnini
secretaris