Martyrologium Romanum

God de Vader wil dat alle mensen die naar zijn goddelijk beeld zijn geschapen (Gen. 1, 26-27) [[b:Gen. 1, 26-27]], worden gered en komen tot de kennis van de waarheid (1 Tim. 2, 4) [[b:1 Tim. 2, 4]], die de Heer Jezus Christus is (Joh. 14, 6) [[b:Joh. 14, 6]], de weg van de mens tot de Vader (Joh. 14, 6) [[b:Joh. 14, 6]]. Allen, op de eerste plaats de christengelovigen van iedere rang of stand, zijn daarom geroepen tot de volheid van het christelijk leven en de volmaaktheid van de liefde, en door deze heiligheid wordt ook in de aardse samenleving een meer menswaardige leefwijze bevorderd. vgl: Lumen Gentium [[[617|40]]]

God de Vader heeft alles in Christus vernieuwd (Ef. 1, 10) [[b:Ef. 1, 10]] en zo ook zijn wil geopenbaard, namelijk de heiliging van de mens (1 Tess. 4, 3) [[b:1 Tess. 4, 3]], welke in het leven van de christengelovigen van dag tot dag steeds meer toeneemt door Christus, met Christus en in Christus Vgl. Romeins Missaal,.. Vgl. Romeins Missaal, Eucharistische gebeden, doxologie tot meerdere eer van de ene en onverdeelde Drie-eenheid en tot overvloedigere heiligheid van de Kerk in het leven van de gelovigen. vgl: Lumen Gentium [[[617|47]]]

Omdat Hijzelf heilig is (1 Pt. 1, 16) [[b:1 Pt. 1, 16]], heeft Hij hen echter aan de macht van de duisternis ontrukt en hen overgebracht naar het rijk van zijn beminde Zoon (Kol. 1, 13) [b:Kol. 1, 13] en verenigt Hij hen in zijn heiligheid en in de kracht van de Heilige Geest tot lof van de heerlijkheid van zijn genade (Ef. 1, 6.12) [[b:Ef. 1, 6.12]], opdat in Christus Jezus allen één worden (Joh. 11, 51-52) [[b:Joh. 11, 51-52]].

Onze leraar en ons toonbeeld de Heer Jezus Christus, Zoon van God, die samen met de Vader en de Geest wordt geëerd met de woorden "Gij al­leen zijt de Heilige?" Vgl. Romeins Missaal, Gloria.. Vgl. Romeins Missaal, Gloria in excelsis en die de bron is van alle heiligheid en de oorsprong van alle deugden, heeft aan al zijn leerlingen en aan elk afzonderlijk de heiligheid van leven gepredikt, omdat Hijzelf de oorsprong en tevens de voltrekker ervan is: "Weest dus volmaakt, zoals uw hemelse Vader vol­maakt is" (Mt. 5, 48) [b:Mt. 5, 48]. vgl: Lumen Gentium [[[617|40]]] vgl: 7, 7: PG 14, 1122B [[[1576]]] vgl: 11: PG 34, 861AB [[[3892]]] vgl: iia-iiae q. 184 a. 3 [[[t:iia-iiae q. 184 a. 3]]] In het doopsel sterkt de Heilige Geest de chris­tengelovigen in het mysterie zelf van de Vader, dat Christus is, en Hij zet hen aan tot de strijd die hen wacht, opdat zij in de gemeenschap van alle heiligen de onvergankelijke krans van de heerlijkheid (2 Tim. 4, 7-8; 1 Kor. 9, 25; Openb. 2, 10) [[b:2 Tim. 4, 7-8; 1 Kor. 9, 25; Openb. 2, 10]] verwerven. Vgl. Romeins Missaal,.. Vgl. Romeins Missaal, Prefatie I van de heiligen De christengelovigen zelf streven in Christus Jezus ernaar om diezelfde Heiland na te volgen overeenkomstig zijn aansporing "Wie mijn volgeling wil zijn, moet Mij volgen door zich­zelf te verloochenen en zijn kruis op te nemen" (Mt. 16, 24) [b:Mt. 16, 24] (Mc. 8, 34; Joh. 12, 26) [[b:Mc. 8, 34; Joh. 12, 26]]. Zo ontvangen zij steun in het geloof, de hoop en de liefde en door hun broeders die reeds bij Christus leven, vinden zij de levenswijze die in hen de mysteries van het heil tot vervulling brengt. Zo ook worden zij door hun lichtend voorbeeld aangespoord en voortdurend bij God aan­bevolen door hun liefdevolle voorspraak. Vgl. Romeins Missaal,.. Vgl. Romeins Missaal, Prefatie II van de heiligen

God de Vader schenkt nu door het wonderbaar getuigenis van de heiligen zijn Kerk steeds nieuwe levenskracht en geeft haar gelovigen een overtuigend bewijs van zijn liefde. Vgl. Romeins Missaal,.. Vgl. Romeins Missaal, Prefatie II van de heiligen

Ook Christus de Heer heeft zijn Kerk lief als zijn Bruid, voor wie Hij zich overgeleverd heeft om haar te heiligen (Ef. 5, 25-26) [[b:Ef. 5, 25-26]], en Hij heeft haar met zichzelf als zijn lichaam verenigd en haar met de gave van heiligheid tot glorie van God vervuld. vgl: Lumen Gentium [[[617|39]]]

De Heilige Geest bezielt datzelfde lichaam van Christus, opdat het van Hem zijn heiligheid krijgt en met Hem het koninkrijk verheerlijkt van waarheid en leven, dat wil zeggen een koninkrijk van heiligheid en genade, een koninkrijk van gerechtigheid, liefde en vrede Vgl. Romeins Missaal,.. Vgl. Romeins Missaal, Prefatie Christus, Koning van het heelal; in Hem worden alle gelovigen bevrijd van de slavernij van de vergankelijkheid en delen zij in de glorierijke vrijheid van de kinderen Gods (Rom. 8, 21) [[b:Rom. 8, 21]].

Daarom is de Kerk tezelfdertijd heilig en altijd tot zuivering geroepen Vgl. Romeins Missaal,.. Vgl. Romeins Missaal, Geloofsbelijdenis vgl: Lumen Gentium [[[617|8]]]; toch zijn alle mensen in Christus tot haar geroepen en mogen zij zich in haar door de genade van de almachtige God verheugen over de gemeenschap van de heiligen, totdat de glorierijke gemeenschap van die heiligen in Christus zijn voltooiing vindt op het einde van de tijden. De Kerk zelf, de moeder van de heiligen, zorgt er altijd naarstig voor dat de christengelovigen de roeping tot heiligheid koesteren en haar ook bereiken. Vooral in dit tijdsgewricht van nieuwe evangelisatie is het van het grootste belang dat heel de pastoraal in het perspectief wordt geplaatst van de heiligheid. Deze heiligheid dient echter niet te worden verstaan als een buitengewone weg van slechts enkelen, maar als het doel van alle christengelovigen, gericht op de volheid van het christelijk leven en de vervolmaking van de liefde. vgl: Novo millennio ineunte [[[9|30]]]

De algoede Vader, die door zijn welbeminde Zoon met de hulp van de Heilige Geest zowel de Schepper van het menselijk geslacht is alsook zijn meest goedertieren herschepper, Vgl. Romeins Missaal, Gewone.. Vgl. Romeins Missaal, Gewone prefatie III schenkt aan iedere christengelovige in de levenswandel van de heiligen een voorbeeld, in hun gemeenschap een band en in hun voorspraak een steun. Vgl. Romeins Missaal,.. Vgl. Romeins Missaal, Prefatie I van de heiligen

De Kerk belijdt echter de wonderbaarlijke Drie-eenheid in de heiligen zelf, die voor alle mensen de levende tegenwoordigheid van de Heiland in de wereld en de ware natuur van diens Kerk zichtbaar maken. Zij zijn als het ware een beeld van de goddelijke heiligheid, waaruit de werken van de heiligen voortkomen, die tegelijkertijd ook een openbaring zijn van de wonderwerken van Christus. Sacrosanctum Concilium [[570|111]]

Iedere liturgische gedachtenis van de heiligen in het leven van de Kerk streeft immers van nature naar Christus en wordt in Hem, die de "kroon van alle heiligen" Vgl. Getijdenboek,.. Vgl. Getijdenboek, Slotegbeden op het hoogfeest van Allerheiligen is, en dóór Hem samen met de Heilige Geest ter vervolmaking gebracht tot de Vader, die wonderbaarlijk is in zijn heiligen en in hen hoog wordt geprezen (2 Tess. 1, 10) [[b:2 Tess. 1, 10]]. vgl: Lumen Gentium [[[617|50]]]

Het leven van de heiligen komt evenwel in de loop van de tijd naar voren als de voortzetting of de gedachtenis van het leven van Christus, zowel in dit leven door de heerlijkheid van zijn verrijzenis te tonen vgl: Dies Domini [[[402|78]]] als ook in de heerlijkheid van de hemelingen, en het wordt aan de christengelovigen voorgehouden als de ene ster die van de andere verschilt in schittering (1 Kor. 15, 40-41) [[b:1 Kor. 15, 40-41]]: "Alles gaat voorbij, de heerlijkheid van de heiligen duurt voort in Christus, die alles vernieuwt, terwijl Hijzelf blijft". vgl: XIV, 3-4: CSEL 30, 67 [[[1157]]]

Daarom is de liturgische gedachtenis van de heiligen er niet alleen op gericht dat de voorbeelden van deze heiligen ter navolging aan de gelovigen worden voorgehouden, maar veeleer dat de eenheid van de gehele Kerk in de Geest wordt versterkt (Ef. 4, 1-6) [[b:Ef. 4, 1-6]]. Want evenals de christelijke gemeenschap van hen die onderweg zijn, ons dichter bij Christus brengt, zo verbindt de gemeenschap met de heiligen ons met Christus, uit wie als bron en hoofd alle genade en het leven van het volk Gods zelf stromen. vgl: Mediator Dei et hominum [[[419|165]]]

Daarom wordt de dag van het overgaan van de heiligen uit dit leven naar de eeuwige gemeenschap geschraagd door Christus' leven, d.w.z. door zijn paasmysterie, en wordt deze dag terecht hun "verjaardag" (ofwel hemelse geboortedag) genoemd - en is hij dit ook - en als zodanig gewoonlijk in de heilige liturgie herdacht.

De Kerk van hen die onderweg zijn, heeft vanaf de eerste tijden van haar bestaan de apostelen en martelaren van Christus gevierd. Zij hebben in de hoop op de verrijzenis hun bloed vergoten in navolging van de Heiland, die leed en stierf op het kruis, en zo het hoogste getuigenis gegeven van geloof en liefde (Openb. 22, 14) [[b:Openb. 22, 14]]. vgl: Lumen Gentium [[[617|50]]]

Daarom worden de heiligen overeenkomstig de oorspronkelijke traditie in de Kerk vereerd. vgl: Sacrosanctum Concilium [[[570|111]]] Zij beveelt de christengelovigen aan om een bijzondere en kinderlijke verering te hebben voor de heilige Maria altijd Maagd, de Moeder van God, die door Christus tot Moeder van alle mensen is aangesteld. Tevens bevordert zij de ware en authentieke verering van de andere heiligen. vgl: Codex Iuris Canonici [[[30|1186]]]

Met een publieke eredienst mogen alleen die dienaren Gods worden vereerd die door het gezag van de Kerk in de lijst van de heiligen of zaligen zijn opgenomen. vgl: Codex Iuris Canonici [[[30|1187]]] Hun authentieke relikwieën en hun beeltenissen worden vereerd, aangezien de heiligencultus in de Kerk de wonderwerken verkondigt van Christus in zijn dienaren en de christengelovigen geschikte voorbeelden biedt ter navolging. vgl: Sacrosanctum Concilium [[[570|111]]] vgl: Codex Iuris Canonici [[[30|1188-1190]]]

Wat betreft de heilige aartsengelen Michaël, Gabriël en Rafaël, de engelbewaarders en de ontelbare scharen engelen - die voor het aanschijn van de almachtige God staan om Hem dag en nacht te dienen, die de glorie van zijn gelaat ononderbroken zien Vgl. Romeins Missaal,.. Vgl. Romeins Missaal, Eucharistisch Gebed IV, Prefatie en van wie de naam door Hem alleen wordt gekend - aan hen mag slechts de eredienst worden toegekend die door de liturgische boeken of de authentieke traditie van de Kerk wordt toegestaan.

In de heilige liturgie heft heel de Kerk in gezamenlijke jubel het loflied aan van de goddelijke majesteit. Vgl. Romeins Missaal,.. Vgl. Romeins Missaal, Prefaties passim Allen immers die tot Christus behoren en zijn geest hebben ontvangen, groeien samen tot de ene Kerk en zijn in Hem vast met elkaar verbonden (Ef. 4, 16) [[b:Ef. 4, 16]].

Daaruit volgt dat zij die in de hemel zijn, inniger met Christus zijn verbonden, de gehele Kerk sterker bevestigen in heiligheid, de eredienst, die de Kerk hier op aarde aan God brengt, veredelen en op velerlei wijzen bijdragen tot haar bredere uitbouw. (1 Kor. 12, 12-27) [[b:1 Kor. 12, 12-27]] vgl: Lumen Gentium [[[617|49]]] In navolging van hen streven de gelovigen er altijd naar elkaar te helpen, zolang zij op weg naar de Vader in de voetsporen van Christus treden. Bij het aanschouwen van hun leven in Christus zoeken zij het licht om immers ook Gods mysteries te onderzoeken. Want in het leven van de heiligen - die delen in onze mensheid, en toch volmaakter naar het beeld van Christus worden omgevormd (2 Kor. 3, 18) [[b:2 Kor. 3, 18]] - doet God zijn aanwezigheid en zijn gelaat op levendige wijze voor de mensen verschijnen. Door hen spreekt Hijzelf ons aan en geeft Hij ons een teken van zijn rijk. vgl: Lumen Gentium [[[617|50]]] En dit wordt op bijzondere wijze duidelijk in die heiligen die met bijzondere gaven van de Heilige Geest zijn begiftigd en hebben geschitterd door de uitmuntendheid niet alleen van leven, maar ook van leer. Dit dient nu niet alleen maar te gelden voor de theologische wetenschap, maar ook voor die "wetenschap van de liefde", welke voortkomt uit de verlichting van de Heilige Geest door middel van het ervaren van Gods mysteries. vgl: Divini Amoris Scientia [[[3893|+31]]] vgl: Dei Verbum [[[576|8]]]

Wanneer de liturgie wordt gevierd, neemt op voorspraak van de heiligen van dag tot dag de eenheid in de Kerk toe in Christus, de eeuwige hogepriester (Heb. 3,1; Heb. 4, 14; Heb. 5, 10; Heb. 7, 26; Heb. 9, 11) [[b:Heb. 3,1; Heb. 4, 14; Heb. 5, 10; Heb. 7, 26; Heb. 9, 11]], de Middelaar tussen God en de mensen (1 Tim. 2, 5) [[b:1 Tim. 2, 5]]. En dit gebeurt vooral in het vieren van de Eucharistie, waar de universele Kerk - in het bijzonder door dank te brengen - wordt verbonden met de hemelingen, terwijl zij deelt in eenzelfde gemeenschap en de gedachtenis eert van alle heiligen. Vgl. Romeins Missaal,.. Vgl. Romeins Missaal, Eucharistisch Gebed I of Romeinse Canon, Verbonden in eenzelfde gemeenschap... Dit gebeurt ook in de viering van de liturgie van de uren, waarin de heiligen nooit ophouden de allerheiligste Drie-eenheid te loven.

In de loop van de eeuwen werd het Martyrologium gerekend tot de boeken voor de liturgische vieringen ten dienste van een waardige en passende eredienst aan de allerheiligste Drie-eenheid. Het liturgisch karakter van het Martyrologium is geleidelijk aan en van dag tot dag steeds helderder geworden.

De relatie tussen de oudste liturgische kalenders en het Martyrologium is langzamerhand uitgegroeid tot de huidige opzet, duidelijk vooral bedoeld voor liturgisch gebruik. Dit is gebeurd, nadat de geschikte praktische aanwijzingen voor de onderlinge verbanden tussen die kalenders, alsook voor de vieringen van de goddelijke geheimen eraan waren toegevoegd.

In de voorafgaande eeuwen is het Martyrologium meermaals vernieuwd. De zeer recente herziening ervan op grond van een decreet van het heilig Tweede Vaticaans Oecumenisch Concilie [d:4] en tegelijkertijd het promulgeren van andere, herziene liturgische boeken maken het noodzakelijk dat het Martyrologium zelf na het voorafgaand vereiste historische onderzoek opnieuw op de juiste wijze in overeenstemming wordt gebracht met de andere boeken van de Romeinse ritus.

Ook al heeft de lijst van heiligen en zaligen in het Martyrologium betrekking op die heiligen en zaligen van wie hierboven onder nr. 15 [al:15] sprake is, toch volgt zij - evenals dat het geval is bij de Romeinse kalender - het burgerlijk jaar van januari tot december, en wel op grond van een oude en gebruikelijke traditie. Het is echter geenszins de bedoeling aan de loop van het liturgisch jaar weinig gewicht te hechten.

Als uiting en actualisering van de liefde van de Kerk voor haar Bruidegom Jezus Christus, wiens hele mysterie zij in de loop van het jaar ontvouwt en herdenkt, brengt de viering van de liturgie ook de verering van de heiligen met zich mee. De heiligen, die door Gods veelvoudige genade tot volmaaktheid zijn gebracht en reeds het eeuwig heil hebben verworven, zingen in de hemel God een volmaakt loflied toe en zij spreken vooral ten beste voor de christengelovigen, maar ook voor alle mensen. Daarom vloeien het mysterie van Christus en de heiligencultus in elkaar over, zodat er in de liturgie van de Kerk verbanden zijn tussen het Martyrologium en andere liturgische boeken voor de viering van het Christusmysterie, waarin ook de heiligen een plaats vinden.

Opdat de feesten van de heiligen niet de overhand krijgen op de vieringen van de heilsmysteries zelf, geeft de Kerk daarom samen met een lijst van heiligen en zaligen ook liturgische normen krachtens welke op vastgestelde dagen hun gedachtenis kan worden gevierd. vgl: Sacrosanctum Concilium [[[570|111]]]

Het is immers duidelijk dat - met uitzondering van hoogfeesten of feesten van heiligen en verplichte gedachtenissen - op weekdagen waarop een vrije gedachtenis is toegelaten, om een goede reden met dezelfde rang het officie kan worden gevierd en de mis van een heilige die op die dag is ingeschreven in dit Romeins Martyrologium of in het proprium (eigen) van het Martyrologium, d.w.z. in het eigen, officieel goedgekeurde aanhangsel van het Romeins Martyrologium. vgl: Institutio Generalis de Liturgia Horarum [[[1865|(244.234-239)]]] vgl: De Calendaria Particularia atque Officiorum et Missarum Propriis recognoscendis [[[3894|8-10]]]

Het Romeins Martyrologium, dat als een liturgisch boek moet worden beschouwd, heeft niet als doel een uitputtende lijst van alle heiligen en zaligen te geven. Het biedt ook geen uitvoerige elogia (levensbeschrijvingen of lofreden) voor het samenstellen van een ascetisch-stichtelijke verhandeling of van een geschiedenis van de Kerk als een familie van heiligen en als een heilig volk dat God zich heeft verworven (1 Pt. 2, 9; 1 Tess. 5, 9-10; 2 Tess. 2, 13) [[b:1 Pt. 2, 9; 1 Tess. 5, 9-10; 2 Tess. 2, 13]].

Het Martyrologium geeft echter een lijst van gedachtenissen, op de eerste plaats van de heilige maagd Maria, de Moeder van God, vervolgens van de engelen en tenslotte van de christen gelovigen die in de huidige tijd een plaats hebben in de eredienst van de universele of een particuliere Kerk, dan wel van elke afzonderlijke religieuze familie. Het is echter geen volledige lijst van allen die het gelukzalig en eeuwig schouwen van God genieten. vgl: Institutio Generalis Missalis Romani [[[1383|(316)]]]

Daarom vermeldt het Romeins Martyrologium de heiligen die in de Romeinse kalender zijn ingeschreven, omdat zij voor de universele Kerk van de Romeinse ritus van universeel belang zijn. Eveneens vermeldt het meerdere, maar niet alle heiligen onder degenen die aan elke particuliere Kerk of religieuze familie afzonderlijk zijn aanbevolen en die met een bepaalde liturgische rang worden herdacht. Deze bijzondere of plaatselijke status van de gedachtenis van oudere heiligen en van alle zaligen vanaf de Middeleeuwen tot de huidige tijd wordt met een sterretje (*) aangegeven bij het nummer dat de chronologische volgorde van de heiligen en zaligen op die dag aangeeft.

Zoals boven ( nr. 26 [al:26]) is vermeld, kan de mis of het officie van een heilige die in het Romeins Martyrologium of in het officieel goedgekeurd proprium van het Martyrologium is ingeschreven, om een gegronde reden worden gevierd op de dag waarop zijn naam wordt vermeld; en wel op weekdagen waarop de viering van een vrije gedachtenis is toegelaten. vgl: Institutio Generalis Missalis Romani [[[1383|(316)]]] vgl: Institutio Generalis de Liturgia Horarum [[[1865|(244)]]]

Een dergelijke viering van een zalige die in het officieel goedgekeurde Martyrologium of in het proprium van het Martyrologium is ingeschreven, dient beperkt te blijven tot het bisdom, de natie of een ruimer gebied of een religieuze familie waaraan deze door de Apostolische Stoel is toegestaan. vgl: De Calendaria Particularia atque Officiorum et Missarum Propriis recognoscendis [[[3894|8-9]]]

Ieder bisdom of iedere religieuze familie dient een eigen kalender te hebben Mysterii Paschalis [[1322|(48-55)]] vgl: De Calendaria Particularia atque Officiorum et Missarum Propriis recognoscendis [[[3894|1-9]]]; iedere bisschoppenconferentie afzonderlijk dient echter de eigen kalender voor de eigen natie of samen met andere conferenties de kalender van een ruimer gebied op te stellen. Al deze kalenders dienen verplicht overeen te komen met het Romeins Martyrologium en door de Apostolische Stoel te worden goedgekeurd of bevestigd.

Indien echter de verjaardag van een heilige of een zalige welke in het Martyrologium is aangegeven, jaarlijks wordt verhinderd door een andere viering van een hogere rang, kan die heilige of zalige herdacht worden in de eigen kalender op de dichtstbijzijnde vrije dag of - als het zo uitkomt - op een dag die om een andere reden aan hem eigen is, zoals b.v. op de dag van het vinden, de verheffing of de translatie (overbrenging) van het lichaam, of ook op de dag van zijn heilig- of zaligverklaring. Deze laatste dag dient echter gewoonlijk als minder geschikt te worden beschouwd. vgl: De Calendaria Particularia atque Officiorum et Missarum Propriis recognoscendis [[[3894|21]]] Als dit gebeurt, dient men bij het lezen van het Martyrologium op de eigen plaats gebruik te maken van een van de hieronder (p. 30, nr. 12) voorgestelde formules.

Elke heilige die in het Romeins Martyrologium is ingeschreven, kan worden gekozen als naam voor een kerk. Indien het echter een zalige betreft, dient men toestemming te vragen aan de Apostolische Stoel, vgl: De Calendaria Particularia atque Officiorum et Missarum Propriis recognoscendis [[[3894|34]]] vgl: Ordo Dedicationis ecclesiae et altaris, editio typica, 1977, caput 11, nr. 4 (Ned. uitgave: Kerk- en altaarwijding, Inleiding, p. 23). [[[2695]]] tenzij de zalige zelf in de kalender van het bisdom of van de natie officieel is ingeschreven. vgl: Notitiae 34 (1998) p. 664 [[[3895]]]

De elogia van de heiligen en zaligen van een bepaalde dag worden altijd gelezen op de voorafgaande dag.

Het is prijzenswaardig, indien de lezing van het Martyrologium plaatsvindt in het koor, maar dit kan ook buiten het koor geschieden.

Bij de lezing van het Martyrologium dient men de volgorde aan te houden die men hierbeneden vindt.

Ieder bisdom, iedere natie of iedere religieuze familie kan een proprium of aanhangsel van het Martyrologium drukken. Daarin dienen de heiligen en zaligen te worden vermeld die in de eigen kalender zijn ingeschreven, maar die niet in het Romeins Martyrologium staan of van wie de gedachtenis op een andere dag of met een andere rang moet worden gevierd of van wie men het opportuun heeft geacht het elogium enigszins uit te breiden. Een dergelijk proprium dient men ter erkenning en goedkeuring of bevestiging te doen toekomen aan de Congregatie voor de Goddelijke Eredienst en de Discipline van de Sacramenten [d:108].

Uitgebreidere elogia mogen echter niet louter worden samengesteld op de wijze van een literaire "vita" (levensbeschrijving) of "legende". Zij dienen zoveel mogelijk de paasoverwinning van Christus in zijn dienaren zichtbaar te maken en aan de gelovigen de genade te tonen die aan ieder afzonderlijk is geschonken. vgl: Sacrosanctum Concilium [[[570|92]]] Bovendien dient men zich steeds strikt te houden aan de historische betrouwbaarheid vgl: Sacrosanctum Concilium [[[570|111]]] en mogen geen homiletische of "stichtelijke" elementen daarin worden opgenomen. De elogia mogen bovendien niet langer zijn dan ongeveer veertig woorden.

Het is de taak van de bisschoppenconferentie te zorgen voor integrale en getrouwe vertalingen van het Romeins Martyrologium in de volkstaal, waarbij men let op de bijzonderheden van het literaire genre.

Bij het uitgeven van het Martyrologium dienen bij iedere dag de elogia die na toestemming van de Heilige Stoel moeten worden beschouwd als eigen aan een hele natie of een heel gebied, het eerst te komen, na de elogia die betrekking hebben op de in de Algemene Kalender ingeschreven vieringen, en daarbij dient men hetzelfde lettertype te gebruiken. De elogia echter die eigen zijn aan een streek of bisdom, dienen altijd een plaats te hebben in een bijzonder aanhangsel. De tekst van iedere uitgave van een bisschoppenconferentie dient volgens de norm van het recht te worden goedgekeurd en door de Apostolische Stoel te worden erkend. Dat geldt, mutatis mutandis, ook voor een religieuze familie.

Bij het voorbereiden van uitgaven dient men volstrekt een onderscheid te maken tussen vertalingen van het Romeins Martyrologium, die integraal moeten zijn, en uitgaven met gedeelten hiervan, die een uittreksel zijn van het Romeins Martyrologium voor pastoraal gebruik, maar niet mogen worden bestemd voor liturgisch gebruik.