Evangelica Testificatio

Dierbare broeders en zusters in Christus,
Heil en Apostolische zegen

Het evangelisch getuigenis van het religieuze leven manifesteert duidelijk aan de mensen het primaat van de liefde van God,en wel met zo'n kracht,dat wij de Heilige Geest daarvoor dankbaar moeten zijn. Wij willen u in alle oprechtheid - zoals onze voorganger zaliger gedachtenis, Johannes XXIII, heeft gedaan aan de vooravond van het Tweede Vaticaans Oecumenisch Concilie Il tempio massimo [[5549]] - zeggen, hoe groot de verwachtingen zijn die bij ons en alle herders en gelovigen van de kerk worden gewekt door de geestelijke edelmoedigheid van die mannen en vrouwen die hun leven aan de Heer hebben gewijd door het onderhouden van de geest en de letter van de evangelische raden. Ook willen wij u helpen om volgens de leer van het Tweede Vaticaans Concilie op de ingeslagen weg van de volgelingen van Christus voort te gaan.

Het Concilie
Dit doen wij met de bedoeling tegemoet te komen aan de onrust, onzekerheid en wankelmoedigheid die bij sommigen blijken te bestaan en tevens om hén te sterken die een ware vernieuwing van het religieuze leven voorstaan. Bepaalde al te doortastende en willekeurige veranderingen immers, een al te sterk wantrouwen ten aanzien van het verleden - ook al getuigde dit van de wijsheid en kracht van de kerkelijke tradities - en een geesteshouding die er overdreven op gericht is zich sneller aan de grote veranderingen in onze tijd aan te passen: dat alles heeft sommigen er misschien toe bewogen de bijzondere vormen van het religieuze leven als een afgedane zaak te beschouwen. Gingen sommigen immers niet zover, dat zij geheel ten onrechte zich op het concilie beriepen om het religieuze leven zelfs principieel discutabel te stellen? Het staat echter volkomen vast, dat het concilie deze bijzondere gave een speciale plaats in het leven van de kerk heeft toebedeeld, in zoverre zij die deze gave hebben ontvangen daardoor beter in staat worden gesteld zich gelijkvormig te maken aan de levensstaat van maagdelijkheid en armoede die Christus de Heer voor zichzelf heeft gekozen en die zijn maagdelijke moeder eveneens heeft omhelsd. Lumen Gentium [[617|46]] Het Concilie wijst eveneens de weg aan waarop deze gave volgens het Evangelie kan worden vernieuwd. Perfectae Caritatis [[677]]

De traditie van de Kerk
De traditie van de Kerk - moeten wij u hier nog aan herinneren? - legt van het eerste begin af een duidelijk getuigenis af van voortdurende ijver in het zoeken naar God, van de enige en onverdeelde liefde tot Christus en van het verlangen zich volkomen te wijden aan de uitbreiding van zijn rijk. Wanneer dat duidelijk zichtbare teken verdwijnt, bestaat het gevaar, dat de liefde zelf waar de gehele Kerk op teert, verkilt, dat de wonderbare en aan de menselijke opvattingen tegengestelde heilsboodschap van het Evangelie afstompt en in deze steeds meer geseculariseerde wereld het zout van het geloof verdwijnt.

De Heilige Geest heeft reeds vanaf de eerste eeuwen, behalve martelaren die Christus op heldhaftige wijze beleden, de wonderbare sterkte van de leerlingen en maagden en kluizenaars verwekt. Dat was als het ware reeds een voorafschaduwing van het religieuze leven, dat van dag tot dag meer ging bloeien en zich in verschillende vormen van gemeenschappelijk of solitair leven ging onderscheiden, om aldus aan de dringende uitnodiging van Christus te beantwoorden, die heeft gezegd: Er is niemand die huis of vrouw, broers, ouders of kinderen omwille van het Rijk Gods heeft prijsgegeven, of hij ontvangt het in deze tijd veelvuldig terug, en in de toekomstige wereld het eeuwig leven. (Lc. 18, 29-30) [b:Lc. 18, 29-30]

Wie zou willen beweren, dat een dergelijke uitnodiging niet meer dezelfde kracht en waarde heeft, dat de Kerk dergelijke uitstekende getuigen van Christus' bovennatuurlijke liefde kan ontberen, of dat de wereld zonder schade dat licht kan laten doven dat het rijk Gods verkondigt met een vrijmoedigheid die voor geen hinderpalen opzij gaat en dagelijks in het leven van duizenden van haar zonen en dochters tot uitdrukking komt?

Waardering en genegenheid
Geliefde zonen en dochters die door het naleven van de evangelische raden Christus met groter vrijheid wilt volgen en van dichterbij navolgen - door een heel leven dat aan God gewijd is vanwege een speciale wijding die in de wijding van het doopsel als het ware is geworteld en dit vollediger manifesteert -, weest overtuigd van de hoge waardering en diepe genegenheid die wij u in de naam van Jezus Christus toedragen! Wij bevelen u aan onze dierbare broeders in het bisschopsambt aan, die, samen met de priesters, hun medewerkers in het priesterschap, hun verantwoordelijkheid ten aanzien van het religieuze leven verstaan. Ook alle leken, aan wie in eigenlijke zin, hoewel niet exclusief, wereldlijke taken en activiteiten toekomen vgl: Gaudium et Spes [[[575|43]]] vragen wij te begrijpen, hoezeer zij door u worden aangezet om die heiligheid na te streven waartoe zij door hun doopsel in Christus zijn geroepen tot eer van de Vader! vgl: Lumen Gentium [[[617|39-42]]]

Vernieuwing
Het is duidelijk, dat talrijke uiterlijke zaken die door de stichters van de religieuze orden en congregaties werden voorgeschreven in deze tijd zijn verouderd. Sommige van die voorschriften die zich in de loop der tijden hebben opgehoopt en die het religieuze leven belasten en doen verstarren, moeten worden verlicht. Er moeten aanpassingen worden gevonden en met goedkeuring van de Kerk moeten nieuwe vormen worden gezocht en ingevoerd. Dat is het doel dat reeds verscheidene jaren lang door het merendeel van de religieuze instituten wordt nagestreefd, doordat zij - soms met grote doortastendheid - moderner regels en constituties bij wijze van experiment hebben ingevoerd. Dat hebben wij althans vernomen en wij volgen deze pogingen tot vernieuwing die door het conciliezijn gewild vgl: Ecclesiae Sanctae [[[3976]]] vgl: Renovationis Causam [[[5547]]] met grote oplettendheid.

Noodzakelijk onderscheidingsvermogen
Hoe kunnen wij u echter in dit dynamisch voortschrijdend proces waarin de geest van de wereld telkens weer de werkzaamheid van de Heilige Geest dreigt te doorkruisen behulpzaam zijn om, wat noodzakelijk is, de zaken op de juiste wijze te onderscheiden? Hoe kan het essentiële worden gewaarborgd of verwezenlijkt? Hoe kunnen de ondervindingen van het verleden en de verworvenheden van het heden ten nutte worden gemaakt om deze vorm van evangelisch leven te versterken?

Op grond van de bijzondere taak en plicht die God ons in zijn Kerk heeft opgelegd - daardoor immers moeten wij onze broeders versterken (Lc. 22, 32) [[b:Lc. 22, 32]] - willen wij onzerzijds u ertoe aanzetten met groter innerlijke zekerheid en blijmoedig vertrouwen voort te gaan op de weg die u hebt verkozen. Hoe anders zoudt u zich bij het streven naar de volmaakte liefde vgl: Perfectae Caritatis [[[677|1]]] waardoor uw leven wordt geleid, moeten gedragen, dan door bereidwillig en volledig te gehoorzamen aan de Heilige Geest die, door middel van de Kerk, u roept tot de vrijheid van de kinderen Gods? (Gal. 5, 13; 2 Kor. 3, 17) [[b:Gal. 5, 13; 2 Kor. 3, 17]]

Het religieus leven - de leer van het Concilie
Door vrijwillig gehoor te geven aan die uitnodiging van de Heilige Geest hebt u, met uw volledige toewijding aan Christus, geliefde zonen en dochters, besloten Hem te volgen. De evangelische raden van godgewijde maagdelijkheid, armoede en gehoorzaamheid zijn de leidraad van uw leven geworden. Zoals het Concilie vermaant,

heeft het gezag van de Kerk zelf, onder leiding van de Heilige Geest, de zorg op zich genomen om ze nader te verklaren, hun beoefening te regelen en er ook duurzame levensvormen voor in te richten. Lumen Gentium [[617|43]]

Zodoende is het de Kerk die de levensstaat die door het afleggen van de gelofte van de evangelische raden tot stand komt, erkent en authentiek verklaart:

Door de geloften of andere gewijde banden die daarmee op hun manier overeenkomen, verplicht de gelovige zich tot de drie voornoemde evangelische raden en wordt hij volledig eigendom van God . . . Door het doopsel was hij reeds aan de zonde gestorven en aan God toegewijd; om nu uit de doopgenade meer vrucht te kunnen halen, tracht hij door het beoefenen van de evangelische raden in de Kerk van de beletselen bevrijd te worden die zijn opgang naar vuriger liefde en meer volmaakte godsdienstigheid zouden kunnen belemmeren en tevens wordt hij aan de huldedienst van God inniger toegewijd. Deze toewijding zal des te volmaakter zijn, naarmate zij de onverbreekbare verbintenis van Christus met de Kerk als zijn bruid door sterkere en bestendigere banden weergeeft. Lumen Gentium [[617|44]]

Deze leer van het Concilie stelt duidelijk in het licht, hoe groot deze vrijwillige gave van uzelf is, die, naar het voorbeeld van de gave van Christus aan zijn Kerk, evenals deze absoluut en onherroepelijk is. Omwille van het rijk der hemelen hebt u edelmoedig en zonder voorbehoud de krachten van de liefde, de begeerte naar bezit en de vrije beschikking over uw levenswijze, die zo kostbare goederen voor de mens, aan Christus toegewijd. Want dat is de aard van uw toewijding, die plaatsvindt in de Kerk en in handen van haar dienaren, hetzij van hen die haar vertegenwoordigen bij het afnemen van uw professie, hetzij van de christelijke gemeenschap die vol liefde hén erkent, aanneemt, koestert en omringt die zichzelf in haar schoot opdragen als een levend teken

dat alle leden van de Kerk krachtig kan en moet aantrekken om de plichten van hun christelijke roeping met ijver na te komen ... ; de religieuze staat is immers bij machte om aan al de gelovigen de hemelse goederen die reeds in deze tijd aanwezig zijn aan te tonen. Lumen Gentium [[617|44]]

Contemplatief leven
Sommigen van u zijn tot het zogenaamde contemplatieve leven geroepen. Een onweerstaanbare kracht trekt u tot de Heer. Door God gegrepen, hebt u zich aan zijn machtige werking overgegeven waardoor u tot Hem wordt opgeheven en in Hem wordt omgevormd, in voorbereiding op die eeuwige beschouwing die ons aller bestemming is. Hoe kunt u op deze weg voortgang maken en de genade die u bezielt bewaren, tenzij door met heel uw ziel en leven met al de dynamische kracht waarvan de liefde de drijfveer is aan deze uitnodiging gehoor te geven die u zonder ophouden naar God toeleidt? Daarom moet u elke andere activiteit die hiermee nauw verband houdt - de noodzakelijke betrekkingen met uw broeders, onbaatzuchtig of betaald werk, noodzakelijke ontspanning en dergelijke - beschouwen als een getuigenis van innige vereniging met God dat u Hem aanbiedt, opdat Hij u die alles één-makende zuiverheid van intentie moge schenken die zo nodig is om Hem te kunnen ontmoeten ten tijde van het gebed. Zo zult u bijdragen aan de verbreiding van Gods rijk door het getuigenis van uw leven en een geheimnisvolle apostolische vruchtbaarheid. Perfectae Caritatis [[677|7]]

Apostolisch leven
Anderen zijn verbonden aan het apostolaat waarvan de voornaamste taak erin bestaat, dat zij aan hen het goddelijk woord verkondigen, hen tot het geloof brengen die God hun pad doet kruisen. Een dergelijke genade vereist een vertrouwelijke omgang met God. Daarop steunend, kunt u de boodschap van het mens geworden Woord verkondigen in een taal die de mensen kunnen verstaan. Hoe nodig is het derhalve, dat heel uw levenswijze u deelachtig maakt aan zijn lijden, dood en glorie. (FIL. 3, 10-11) [[b:FIL. 3, 10-11]]

Contemplatie en apostolaat
Wanneer u door uw roeping bestemd bent tot andere taken in dienst van de mensen - pastoraat, missie, onderwijs, liefdadigheid en dergelijke -, zal dan niet de zieleijver waarmee u aan God gehecht bent dat alles vruchtbaar maken, en wel in de mate van die vereniging met God die in het verborgene groeit? (Mt. 6, 6) [[b:Mt. 6, 6]] Wanneer wij de leer van het Concilie getrouw willen volgen,

moeten de leden van elk instituut dan niet, God vóór alles en niets anders zoekend, de beschouwing, waardoor zij Hem met geest en hart aanhangen, verbinden met de apostolische liefde waarmee zij zich willen inschakelen in het werk van de verlossing en inzetten voor de uitbreiding van het rijk van God? vgl: Perfectae Caritatis [[[677|5]]]

Het charisma van de stichters
Alleen op deze manier zult u de zielen van de mensen tot de waarheid en de goddelijke liefde kunnen brengen, volgens het charisma van uw stichters, die God in zijn Kerk heeft opgewekt. Zodoende wijst het Concilie alle mannelijke en vrouwelijke religieuzen terecht op de verplichting de geest van hun stichters, hun evangelische inzet en hun voorbeelden van heiligheid getrouw na te volgen. Dat moeten zij als een van de voornaamste princiepen beschouwen van de vernieuwing die moet plaatsvinden en als zekerste richtlijn voor het werk dat elk instituut onderneemt. vgl: Lumen Gentium [[[617|45]]] vgl: b [[[677|2]]] Inderdaad is het charisma van het religieuze leven, wel verre van een impuls te zijn die voortkomt uit bloed of uit begeerte van het vlees (Joh. 1, 13) [[b:Joh. 1, 13]] of uit een geestesgesteldheid die zich afstemt op deze wereld (Rom. 12, 2) [[b:Rom. 12, 2]] een vrucht van de Heilige Geest die steeds in de Kerk werkzaam is.

Uiterlijke vormen en innerlijke drijvende krachten
Hieruit zal voorzeker iedere religieuze familie de dynamische kracht putten die zij nodig heeft; want indien de goddelijke roeping zich naar de veranderlijke omstandigheden van tijd en plaats vernieuwt en onderscheidt, zal ze toch steeds een bepaalde constante koers vertonen. De zieleijver die daaraan beantwoordt, zal in het leven van de mens bepaalde voorrangs- en hoofdwegen aanwijzen die men moet kiezen. De getrouwheid aan de eisen die het bewandelen van deze wegen stelt, is als het ware de toetssteen waaraan het religieuze leven wordt getest. Laten wij dit niet vergeten: elke menselijke instelling is onderhevig aan een ziekte die de gewrichten doet verstijven en wordt bedreigd door het gevaar van een steriele naleving van de regels. Want de uiterlijke onderhouding van de wetten is niet voldoende om de waarde van leven en werken te garanderen. Daarom moeten de uiterlijke vormen voortdurend tot nieuw leven worden gewekt door een innerlijke spanning van de ziel zonder welke ze spoedig een al te grote last zouden worden.

In deze verscheidenheid van vormen die aan ieder instituut haar eigen gezicht geven en die hun oorsprong vinden in de volheid van de genade van Christus (1 Kor. 12, 12-30) [[b:1 Kor. 12, 12-30]] moet als voornaamste regel en zekerste norm van religieus leven worden beschouwd: de navolging van Christus volgens de leer van het evangelie. Is niet door de toeleg hierop in de loop der eeuwen de eis voortgekomen, dat het leven zuiver, arm en gehoorzaam moet zijn?

Gewijde zuiverheid
Alleen de liefde tot God - wij herhalen het - is de sterkste drijfveer voor de mens om de zuiverheid te omhelzen. Deze liefde vraagt zo dringend om de broederlijke liefde, dat de religieus om dat hogere motief met zijn medebroeders leeft in het hart van Christus. Op deze voorwaarde zal de gave van zichzelf waardoor men zich aan God en de medemens toewijdt de bron zijn van rust en vrede. Zonder de menselijke liefde en de liefde in het huwelijk te willen minachten - want deze immers is, volgens het geloof, het beeld en de deelneming aan de liefdeband waardoor Christus en de Kerk zijn verbonden vgl: Gaudium et Spes [[[575|48]]] (Ef. 5, 25.32) [[b:Ef. 5, 25.32]] -, wijst de godgewijde maagdelijkheid meer onmiddellijk op deze eenheid en bewerkt dat uitstijgen boven zichzelf waarnaar iedere menselijke liefde moet streven. Juist in onze tijd, waarin deze als nooit te voren door een verwoestend erotiek vgl: Het gezin, school van heiligheid [[[2638|4]]] wordt belaagd, moet de liefde in het dagelijks leven worden verstaan en beoefend met een rechte zin en een edelmoedige geest. De zuiverheid, als bij uitstek positieve deugd, vereist een liefde waarmee God boven alle anderen wordt verkozen en wijst op de meest absolute en duidelijke wijze op het geheim van de vereniging van het mystiek lichaam met zijn Hoofd en van de bruid met haar eeuwige Bruidegom. Kortom, zij vuurt de mens aan, vormt hem om, doordringt hem tot in het diepst van zijn ziel door een soort mysterieuze gelijkenis met Christus.

Een bron van spirituele vruchtbaarheid
Hieruit ziet u dus de noodzaak, beminde zonen en dochters, de praktijk van de christelijke spiritualiteit van de godgewijde maagdelijkheid in ere te herstellen. Want wanneer deze deugd in het dagelijks leven inderdaad omwille van het rijk der hemelen wordt onderhouden, maakt zij het hart van de mens vrij en wordt zo als een teken en prikkel van de liefde en als een bijzonder rijke bron van geestelijke vruchtbaarheid in de wereld. vgl: Lumen Gentium [[[617|42]]] Ofschoon niet altijd door haar erkend, oefent zij toch in deze wereld op mystieke wijze haar werkzaamheid uit.

Een gave van God
Wat ons echter betreft, wij kunnen niet anders dan onze vaste en zekere overtuiging handhaven: dat de waarde en vruchtbaarheid van de kuisheid die ter liefde Gods in het religieuze celibaat wordt onderhouden als op haar laatste fundament is gebouwd op het woord van God, de leer van Christus, het leven van zijn maagdelijke moeder, alsmede op de overlevering van de apostelen, zoals door de Kerk steeds is bevestigd. Het gaat immers om een kostbare gave die de Vader slechts aan enkelen schenkt. En aangezien deze gave breekbaar is en gemakkelijk kwetsbaar wegens de menselijke zwakheid, is zij een voorwerp van tegenspraak voor de zuivere rede en kan met name niet worden begrepen door hen aan wie niet door het licht van het mens geworden Woord is geopenbaard, hoe wie zijn leven verliest omwille van Hem het zal vinden. (Mt. 10, 39; Mt. 16, 25; Mc. 8, 35; Lc. 9, 24; Joh. 12, 25) [[b:Mt. 10, 39; Mt. 16, 25; Mc. 8, 35; Lc. 9, 24; Joh. 12, 25]]

Gewijde armoede
Rein als navolgers van Christus, wilt u ook naar zijn voorbeeld een leven van armoede leiden met betrekking tot de gebruiksgoederen van deze wereld. Overigens doen onze tijdgenoten aangaande deze zaak een dringend beroep op u. Voor religieuze instellingen is ongetwijfeld belangrijk werk te verrichten op het gebied van de barmhartigheid, hulp aan bedrukten, sociale rechtvaardigheid. Bij het vervullen van deze diensten moeten deze instellingen steeds de eisen van het Evangelie voor ogen houden, met dien verstande, dat zij zich aan de noden van het ogenblik aanpassen.

De roep van de arme
U weet, hoe de noodkreet van de armen (Ps. 9, 13; Job 34, 28; Spr. 21, 13) [[b:Ps. 9, 13; Job 34, 28; Spr. 21, 13]] nooit dringender is geweest, zowel van hen die persoonlijk behoeftig zijn als van degenen die collectief in ellende verkeren. Is Christus niet gekomen om tegemoet te komen aan het roepen van hen die als kinderen Gods een zeker voorrangsrecht genieten, (Lc. 4, 18; Lc. 6, 20) [[b:Lc. 4, 18; Lc. 6, 20]] waarbij Hij zelfs zover ging, dat Hij aan hen gelijk werd? (Mt. 25, 35-40) [[b:Mt. 25, 35-40]] In een wereld die zich zo snel ontwikkelt, vragen de achtergebleven massa's en de afzonderlijke armen dringend om een verandering van mentaliteit en levenshouding. Gaudium et Spes [[575|63]] Deze vraag geldt vooral u die Christus in zijn aardse staat van ontlediging van meer nabij wilt volgen. (Mt. 19, 21; 2 Kor. 8, 9) [[b:Mt. 19, 21; 2 Kor. 8, 9]] Deze uitnodiging weerklinkt in uw zielen - zoals wij wel weten - met zo grote aandrang en hevigheid, dat sommigen van u zelfs tot gewelddadige acties worden verleid. Maar hoe kunt u als leerlingen van Christus een andere weg inslaan dan Hijzelf is gegaan? Dit is, zoals u weet, niet een bepaalde politieke of tijd-gebonden mening of gril, maar een aansporing tot bekering van het hart, tot bevrijding van aardse beletselen, tot liefde.

Armoede en rechtvaardigheid
Hoe kunt u dus in uw leven aan de kreet van de armen gehoor geven? Deze moet u op de eerste plaats beletten ten aanzien van welke sociale onrechtvaardigheid ook een soort middenweg te bewandelen of compromissen te zoeken. Deze kreet van de armen verplicht u ook het geweten van de mensen wakker te schudden, gezien de ernstige staat van ellende en de eisen van sociale rechtvaardigheid die door Evangelie en Kerk worden verkondigd. Sommigen van u worden door die kreet bewogen de armen in hun eigen situatie te ontmoeten en hun bittere angsten te delen. Van de andere kant nodigt hij niet weinige van uw instituten uit om bepaalde werken zo om te vormen, dat ze de armen ten goede komen; dat is reeds door vele ervan op edelmoedige wijze in praktijk gebracht. Tenslotte legt hij u een gebruik van de goederen op dat begrensd is door de uitoefening van de u opgelegde taken. In het gewone dagelijks leven dient u ook de uiterlijke bewijzen te leveren van een echte armoede.

Het gebruik van de goederen van de wereld
Welk een getuigenis zou een religieus kunnen geven die zich laat leiden door eigenbelang en aan wie het volkomen gepast voorkomt om zonder onderscheid of voorbehoud voor zichzelf te nemen, wat hem wordt aangeboden, en dat in een wereld die wordt gekenmerkt door een wonderlijke groei van eindeloze materiële welvaart? Omdat derhalve zovelen in steeds groter gevaar verkeren om door de verlokkingen en zekerheid van bezittingen, wetenschap en macht te worden verstrikt, plaatst de uitnodiging van Christus u om zo te zeggen op de top van het christelijk bewustzijn, in zoverre u de mensen moet vermanen, dat hun absolute vooruitgang erin is gelegen, dat ze beantwoorden aan hun roeping om als zonen deel te hebben aan het leven van de levende God, Vader van alle mensen. Populorum Progressio [[266|21]]

Werkzaam leven
Evenzeer verneemt u de klacht van zovele mensenlevens die worden meegesleurd in de onverbiddelijke draaikolk van de arbeid voor het dagelijks onderhoud voor winstbejag ter verkrijging van genot- en gebruiksgoederen, die op hun beurt weer een soms onmenselijke machtsstrijd ontketenen. Een van de voornaamste beweegredenen voor uw armoede zal dan ook zijn: te getuigen van de menselijke zin van de arbeid die in geestelijke vrijheid wordt verricht en aan de natuur wordt besteed als een reserve voor het behoud van en de dienst aan het leven. Heeft het Concilie niet terecht gezegd, dat u noodzakelijk bent onderworpen aan de algemene wet van de arbeid? Perfectae Caritatis [[677|13]] Dit is derhalve de plicht waaraan u gebonden zijt: te zorgen voor het leven van uzelf en uw broeders en zusters en de armen te verlichten door uw werk. Maar het mag niet zo zijn, dat uw activiteit tegen de roeping van de diverse instituten indruist en werkzaamheden als normaal invoert die van dien aard zijn, dat ze de speciale taken en plichten die aan die instituten eigen zijn, verdringen. Zo zoudt u automatisch worden gebracht tot de aanvaarding van een wereldse levenswijze, tot grote schade voor het religieuze leven. Weest dus bezorgd om de geest die u beweegt. U zoudt werkelijk schipbreuk lijden, wanneer u zoudt menen, dat uw waarde alleen maar was gelegen in de winst die u maakt uit profane zaken.

Broederlijk delen
De noodzaak tot broederlijke samenwerking die heden zo sterk wordt benadrukt, moet zijn evangelische bezieling blijven behouden. Zoals staat geschreven in de Didachè: ... als gij in de onsterfelijke dingen eensgezind zijt, hoeveel te meer dan in de sterfelijke? IV, 8 [[1657]] (Hand. 4, 32) [[b:Hand. 4, 32]] De armoede die werkelijk wordt gepraktizeerd door het bijeenleggen van de goederen - de salarissen niet uitgezonderd - getuigt van de geestelijke gemeenschap waarin wij zijn verenigd. Zij is een dringend appel aan alle rijken en brengt ook verlichting aan uw broeders en zusters die gebrek lijden. Het volkomen gerechtvaardigd verlangen van ieder om eigen verantwoordelijkheid te dragen, blijkt niet uit het genieten van eigen inkomsten, maar uit het feit, dat men gemeenschappelijke goederen broederlijk deelt. De vormen van armoede echter van iedere afzonderlijke communiteit hangen af van de aard van het instituut en de vorm van gehoorzaamheid die daar wordt onderhouden; zo komt volgens ieders speciale roeping het karakter van ondergeschiktheid dat aan iedere armoede eigen is tot zijn recht.

Evangelische noodzakelijkheid
Zoals u weet, geliefde zonen en dochters, vragen de noden van de huidige maatschappij, wanneer u ze met Christus ervaart, nog dringender om uw armoede en maken ze die nog volmaakter. Ofschoon u natuurlijk rekening moet houden met de mensen tussen wie u leeft en uw levenswijze daarbij moet aanpassen, moet u uw armoede toch niet zonder meer aanpassen aan hun levensstijl. De armoede ontleent haar getuigende kracht immers aan de edelmoedige gehoorzaamheid aan het gebod van het Evangelie - doordat u met volkomen getrouwheid aan uw roeping gehecht bent - en niet alleen maar aan een zekere lust tot uiterlijk vertoon van armoede. Dat zou al te oppervlakkig en van voorbijgaande aard zijn. Men vermijde juist een uiterlijke levenswijze die zou zwemen naar gezochtheid en loos vertoon. In bepaalde omstandigheden - dat geven wij toe - kan het goed zijn het religieuze kleed af te leggen; maar wij mogen u niet verzwijgen, hoe passend het is, dat de kleding van religieuzen, zoals het Concilie verlangde, een teken is van hun toewijding vgl: Perfectae Caritatis [[[677|17]]] en in zekere mate afwijkt van wat duidelijk wereldlijke mode is.

Gewijde gehoorzaamheid
Vormt die getrouwheid niet een bron van inspiratie voor uw gelofte van gehoorzaamheid, in het licht van het geloof en overeenkomstig de dwingende kracht van Christus' liefde? Door die gelofte immers offert u uw wil volkomen op en neemt u met groter zekerheid en veiligheid deel aan zijn verlossingsplan. Naar het voorbeeld van Christus die gekomen is om de wil van de Vader te doen en met Hem verenigd die door zijn lijden de gehoorzaamheid leerde en zijn broeders diende, bent ook u inniger verbonden aan de dienst van de Kerk en uw broeders. vgl: Perfectae Caritatis [[[677|14]]] (Joh. 4, 34; Joh. 5, 30; Joh. 10, 15-18; Heb. 5, 8; Heb. 10, 7; Ps. 40, 8-9) [[b:Joh. 4, 34; Joh. 5, 30; Joh. 10, 15-18; Heb. 5, 8; Heb. 10, 7; Ps. 40, 8-9]]

Evangelische broederschap en opoffering
Dit evangelische gericht-zijn op broederlijkheid werd door het Concilie heel duidelijk tot uitdrukking gebracht; de Kerk omschreef zichzelf immers als volk van God, waarin de hiërarchie de ledematen van Christus dient die door dezelfde liefde met elkaar zijn verbonden. vgl: hfd. I-III [[[617]]] In de religieuze staat wordt evenals in de gehele Kerk hetzelfde paasmysterie van Christus beleefd. De diepste zin van de gehoorzaamheid vindt zijn verklaring in de volheid van dat mysterie van dood en verrijzenis, waarin de bovennatuurlijke bestemming van de mens op volmaakte wijze tot voltooiing komt; de mens komt namelijk door het offer, door lijden en dood tot het ware leven. Gezag uitoefenen onder uw broeders is derhalve hetzelfde als hen dienen (Lc. 22, 26-27; Joh. 13, 14) [[b:Lc. 22, 26-27; Joh. 13, 14]] naar het voorbeeld van Hem die zijn leven gaf als losprijs voor velen. (Mt. 20, 28) [b:Mt. 20, 28] (Fil. 2, 8) [[b:Fil. 2, 8]]

Autoriteit en gehoorzaamheid
Zo zijn gezag en gehoorzaamheid ten dienste van het algemeen welzijn als het ware twee elkaar aanvullende aspecten van dezelfde act van deelneming aan het offer van Christus. Zij die met gezag zijn bekleed, moeten zich ten aanzien van hun broeders richten naar het liefdevolle plan van de Vader; de kloosterlingen van hun kant, die aan hun bevelen gehoorzamen, volgen het voorbeeld van onze Meester (Lc. 2, 51) [[b:Lc. 2, 51]] en worden zo bij het heilswerk ingeschakeld. Wel verre van met elkaar in strijd te zijn, lopen gezag en individuele vrijheid zodoende bij het broederlijk vervullen van Gods wil parallel, door de vertrouwelijke samenspraak tussen de overste en zijn broeder, wanneer het om een persoonlijke aangelegenheid gaat, of door een instemming van algemene aard, wanneer de zaak betrekking heeft op de gehele communiteit. Bij het zoeken naar een oplossing moeten de religieuzen zich onthouden van al te grote persoonlijke heftigheid alsook van de neiging de aantrekkelijkheid van de opinies te laten prevaleren boven de diepste zin van het religieuze leven. Het is de plicht van iedereen, vooral echter van de oversten en van hen die onder hun broeders of zusters een ambt bekleden. in hun communiteiten de zekerheid van het geloof waardoor zij moeten worden geleid te versterken. Het doel immers van dat zoeken moet zijn die zekerheid te verdiepen en over te dragen op de dagelijkse praktijk, volgens de eisen van de tijd, en geenszins deze zekerheid discutabel te stellen. Dat gemeenschappelijk onderzoek moet, als de situatie dat meebrengt, worden afgesloten door het oordeel en de beslissing van de oversten; hun tegenwoordigheid als zodanig is in iedere communiteit beslist noodzakelijk.

De noden in het dagelijkse leven
De huidige levensomstandigheden hebben vanzelfsprekend invloed op de manier waarop u de gehoorzaamheid beoefent. Velen immers van u verrichten een deel van hun werk buitenshuis en vervullen taken waarvoor zij een speciale opleiding hebben ontvangen. Anderen weer moeten zich aansluiten bij werkgroepen die zich op een bepaalde taak toeleggen en ondergeschikt zijn aan een eigen bestuur. Is niet het gevaar dat in dergelijke omstandigheden dreigt een aansporing te meer voor u om de geest van gehoorzaamheid te versterken en nauwgezetter in praktijk te brengen? Om echter werkelijk nut te kunnen afwerpen, moet een aantal voorwaarden worden vervuld. Op de eerste plaats moet men nagaan, of het werk dat men op zich neemt met de roeping van het instituut strookt. Ook is het passend de wederzijdse competenties zorgvuldig te bepalen. Vooral echter moet men niet blijven staan bij de uiterlijke actie, maar letten op de eisen van het gemeenschappelijk leven; men dient er daarom voor te zorgen, dat de beoefening van het eigenlijke religieuze leven in zijn essentiële en als het ware elementaire aspecten wordt gegarandeerd. Dat is immers een van de voornaamste plichten van de oversten: ervoor te zorgen, dat voor hun broeders en zusters die voorwaarden worden geschapen die voor hun geestelijk leven noodzakelijk zijn. Hoe zullen zij dit echter kunnen doen zonder de getrouwe medewerking van heel de communiteit?

Vrijheid en gehoorzaamheid
Hier willen wij nog het volgende aan toevoegen: hoe meer u zich op de vervulling van uw taak toelegt, des te noodzakelijker is het de gave van uzelf in de volle betekenis van het woord te hernieuwen. De Heer beveelt aan ieder zijn leven te verliezen, als men Hem wil navolgen. (Lc. 9, 23-24) [[b:Lc. 9, 23-24]] Dit voorschrift zult u nakomen, als u de richtlijnen van uw oversten aanvaardt als een garantie voor uw religieuze professie, die een volledige toewijding van de eigen wil opgedragen als een offer van zichzelf aan God is. vgl: Perfectae Caritatis [[[677|14]]] De christelijke gehoorzaamheid is een onvoorwaardelijke en absolute gehoorzaamheid aan de wil van God. Uw gehoorzaamheid is echter strikter, omdat u zich daardoor speciaal aan God hebt gegeven, en uw keuzemogelijkheid is als het ware beperkt door de plichten die u op u hebt genomen. De situatie waarin u verkeert, vindt haar oorsprong in een vrije wilsdaad; daarom moet u deze steeds vernieuwen, hetzij door eigen initiatieven hetzij door instemming met de voorschriften van uw oversten. Het Concilie noemt onder zegeningen van de religieuze staat een door gehoorzaamheid versterkte vrijheid Lumen Gentium [[617|43]] en het wijst er daarbij op, dat de religieuze gehoorzaamheid de waardigheid van de menselijke persoon, verre van daaraan afbreuk te doen, tot rijpheid brengt door een verruiming van de vrijheid van de kinderen van God. Perfectae Caritatis [[677|14]]

Geweten en gehoorzaamheid
Kan het echter niet voorkomen, dat het gezag van de overste en het geweten van de religieus, het heiligdom van de mens, waarin hij alleen is met God, wiens stem binnen in hem weerklinkt. Gaudium et Spes [[575|16]] met elkaar in conflict komen? Wij moeten het herhalen: het geweten is niet op zich alleen scheidsrechter van de morele waarde van de handelingen die het ingeeft, maar moet worden gezien in verband met objectieve normen en zo nodig worden gecorrigeerd en geleid.

Behalve wanneer iets wordt opgedragen dat duidelijk in strijd is met de goddelijke wet of de constituties van het instituut, of een groter kwaad meebrengt - want dan is er geen verplichting tot gehoorzaamheid -, hebben de overwegingen van de overste betrekking op een terrein waarop het oordeel over wat beter is sterk afhankelijk is van de wijze waarop men de zaak beschouwt. Wanneer men echter, doordat het bevolene inderdaad minder goed lijkt, meent, dat het daarom niet gerechtvaardigd is en tegen het geweten indruist, dan zou dat hetzelfde zijn als op een weinig realistische manier niet in te zien, dat zeer vele menselijke zaken duister en ambivalent zijn. Bovendien berokkent de weigering van gehoorzaamheid dikwijls grote schade aan het algemeen welzijn. Laat dus een religieus niet gemakkelijk beweren, dat de mening van zijn overste met het oordeel van zijn geweten in strijd is. Een dergelijk, overigens uitzonderlijk, geval zal soms een ware zielekwelling veroorzaken, volgens het voorbeeld van Christus zelf, die door zijn lijden gehoorzaamheid heeft geleerd. (Hebr. 5, 8) [b:Hebr. 5, 8]

Het Kruis - bewijs van de grootste liefde
Dit zij daarom gezegd, opdat men goed zou begrijpen, welke grote zelfverloochening de praktijk van het religieuze leven vergt. Daarom moet u iets ondervinden van die drang die de Heer trok tot zijn kruis, tot dat doopsel namelijk dat Hij moest ondergaan, waar dat vuur zou worden ontstoken dat ook u in vlam zet; (Lc. 12, 49-50) [[b:Lc. 12, 49-50]] iets ook van die dwaasheid die de heilige Paulus ons allen toewenst en die ons alleen maar wijs maakt. (1 Kor. 3, 18-19) [[b:1 Kor. 3, 18-19]] Laat voor u dus het kruis zijn, wat het voor Christus was: de toetssteen van de ware liefde. Er bestaat toch immers een soort geheimzinnige en noodzakelijke band tussen zelfverloochening en vreugde, tussen offer en zielegrootheid, tussen discipline en geestelijke vrijheid.

Een getuigenis om te geven
Wij moeten bekennen, zonen en dochters in Jezus Christus, dat men in deze tijd moeilijk een levensstijl vindt die met dit alles rekening houdt. Maar al teveel tegenovergestelde drijfveren zetten u aan een activiteit te zoeken die vooral naar menselijke maatstaven efficiënt is. Is het echter niet juist uw taak om een voorbeeld te stellen van blijde en consequente gestrengheid door de moeilijkheden die aan de arbeid en de sociale nood inherent zijn te omhelzen en de moeilijkheden van het leven met al zijn zorgen en onzekerheden te dragen als even zovele verzakingen die onontbeerlijk zijn om de volheid van het christelijk leven te bereiken? De religieuzen immers streven in de kloosterstaat langs een engere weg de heiligheid na. vgl: Lumen Gentium [[[617|13]]] Te midden van deze zorgen en lasten, groot of klein, doet uw innerlijke zieleijver u het kruis van Christus ontdekken en met geloof en liefde aanvaarden.

Het voorbeeld van Christus volgen
Op deze voorwaarde zult u een getuigenis geven dat het volk van God van u verwacht; als mannen en vrouwen die de onbekende situaties van de armoede kunnen accepteren, voor wie eenvoud en nederigheid nog iets betekenen, als liefhebbers van de vrede en wars van compromissen, overgegeven aan totale zelfverloochening en onthechting, vrij en tegelijk gehoorzaam, opgewekt en vasthoudend, mild en toch sterk in de vastheid van hun geloof. De genade hiertoe zal u door Christus worden geschonken in de mate van de volledige gave van uzelf waardoor u zich opoffert zonder ooit terug te vragen. Een duidelijk voorbeeld hiervan wordt gegeven door de recente beproevingen van zovele religieuzen die edelmoedig en bereidwillig in verschillende landen voor Christus hebben geleden. Terwijl wij hun hier openlijk onze bewondering betuigen, stellen wij hen aan u allen ten voorbeeld.

Versterk de innerlijke mens
Op deze weg wordt u veel hulp geboden door die levenspatronen die door de ervaring, en volgens de charismen van ieder instituut, zijn ontwikkeld; deze ervaring heeft daarvan op verschillende wijze de synthese gegeven en beveelt ons onophoudelijk nieuwe vorderingen ervan aan. Hoezeer de modaliteiten ook onderling verschillen, toch zijn al deze hulpmiddelen steeds gericht op de innerlijke vorming van de mens. De ijver om deze inwendige mens te versterken, zal u helpen te midden van zoveel verschillende motieven die levensvormen te kiezen die het meest geschikt zijn. Een al te grote zucht naar aanpassing en spontane creativiteit kunnen er de oorzaak van worden, dat zelfs de geringste vastberadenheid bij de handhaving van gewoonten die voor het leven van de communiteit en de vervolmaking van de leden worden vereist het verwijt van starheid krijgt toebedeeld. Vals gemotiveerde geesten die zich op de broederlijke liefde beroepen of op wat zij menen, dat door de Heilige Geest wordt ingegeven, kunnen hele instituten naar de ondergang voeren.

Het belang van de leefgemeenschap
En daarom - zoals u uit ondervinding weet - moet u niet geringschattend denken over het gewicht en belang van de leefgemeenschap zowel voor de begeleiding op de traditionele wijze van de gehele mens, een zo verdeeld en gecompliceerd wezen, op de weg van zijn roeping als voor de geestelijke ontplooiing van zijn neigingen. Wordt het hart niet vaak aangetrokken door wankele en vergankelijke zaken? Welnu, velen van u moeten een leven leiden, althans gedeeltelijk, in een wereld die ertoe neigt de mens van zichzelf en zijn vereniging met God te vervreemden en daardoor tevens zijn geestelijke eenheid te verstoren. Het is derhalve nodig Hem ook te leren vinden in die levenssituatie waarin de gejaagdheid, het lawaai, de verlokkingen van voorbijgaande dingen met de dag toenemen.

Gesterkt worden in God
Wie ziet dan niet in, van hoe groot belang voor die vereniging met God de broederlijke gemeenschap van een geregeld leven is die men tegelijk met de leefregel vrij op zich heeft genomen? Deze gemeenschap zal steeds meer noodzakelijk blijken te zijn voor ieder die in zichzelf keert. (Jes. 46, 8) [[b:Jes. 46, 8]] volgens de Bijbelse betekenis van dit woord, dat in zijn diepzinnigheid iets van onze geneigdheden, gedachten en plannen ontvouwt en is doordrenkt van de zin voor het oneindige, absolute en eeuwige van onze bestemming. In de woelige wereld van vandaag moet de religieus door zijn getuigenis tonen een mens te zijn die vol vitaliteit gericht is op zijn doel, de levende God, en aldus daadwerkelijk eenheid heeft gebracht in zijn leven; die door de integratie van al zijn vermogens, door de zuiverheid van geest en de vergeestelijking van zijn zinnen, klaar en duidelijk de diepte en standvastigheid van zijn leven in God ten toon spreidt.

De noodzakelijkheid voor het terugtrekken uit de wereld
In de mate derhalve waarin u uw uiterlijke taken vervult, moet u uit die activiteit weten over te stappen naar het verborgen leven gewijd aan goddelijke zaken waar uw zielen worden verkwikt. Wanneer u namelijk echt om Gods wil uw werk doet, bemerkt uzelf wel, hoe nodig het is enige tijd in afzondering door te brengen; een tijd die u samen met uw broeders en zusters zult veranderen in een tijd vol zegen. Omdat in het hedendaagse leven de beslommeringen en innerlijke spanningen maar al te groot zijn, is het passend speciaal belang te hechten aan langere perioden van gebed naast de dagelijkse gebedstijden; deze moeten verschillend over de tijd worden verdeeld, volgens de aard en de mogelijkheden van uw roeping. Wanneer de huizen waarin u woont de broederlijke gastvrijheid in ruime mate beoefenen, zal het uw taak zijn de frequentie en manier ervan te regelen, teneinde alle onnodige onrust te vermijden en voor uw gasten de innerlijke vereniging met God te vergemakkelijken.

Spirituele initiatie
Dat is de kracht en de betekenis van de gebruiken die het ritme van uw dagelijks leven bepalen. Verre van deze alleen te beschouwen onder het gezichtspunt van een verplichtende regel, zal het waakzame en oplettende geweten ze beoordelen naar het nut dat ze opleveren, in zoverre zij namelijk een grotere geestelijke vrijheid verzekeren. Dit echter mogen wij u wel zeggen: de kloosterlijke observantie vereist, behalve een onderrichting van het verstand en een opvoeding van de wil, nog meer een goede introductie die erop is gericht de mens, ook in het diepst van zijn geweten, te vormen tot een christelijk leven volgens de evangelische zaligsprekingen.

Levensleer
Het Concilie beschouwt een beproefde leer over het volmaaktheidsstreven vgl: Lumen Gentium [[[617|43]]] als het erfgoed van de instituten en een van de grootste zegeningen die deze u moeten brengen. Aangezien echter deze volmaaktheid bestaat in een steeds grotere vooruitgang in de liefde tot God en onze broeders, moet deze leer op een volkomen concrete manier worden verstaan, dat wil zeggen, als een levensleer die op de praktijk is gericht. Daaruit volgt, dat dat onderzoek waaraan de instituten zich wijden niet mag uitlopen op een paar aanpassingen die met het oog op de veranderingen in de wereld worden doorgevoerd, maar ertoe moet bijdragen opnieuw die hulpmiddelen te vinden die beslist onontbeerlijk zijn om een leven te leiden dat geheel van de liefde tot God en de mensen is vervuld.

Het vormen van de nieuwe mens
Hieruit blijkt zowel voor de communiteiten als voor de afzonderlijke leden ervan de noodzaak om, zoals men zegt, van de 'psychische' staat over te gaan naar de 'geestelijke'. (1 Kor. 2, 14-15) [[b:1 Kor. 2, 14-15]] Is de nieuwe mens, waarvan de heilige Paulus spreekt, niet als het ware de Kerkelijke volheid van Christus en tevens de deelneming van iedere Christen aan die volheid? Een dergelijke levensgerichtheid zal uw religieuze families maken tot het vitale milieu waarin de kiem van het goddelijk leven opbloeit die bij het doopsel in de ziel van ieder van u is neergelegd en waar uw toewijding, die u door uw leven tot uitdrukking brengt, de rijkste vruchten kan dragen.

Blije eenvoud van het gemeenschapsleven
Hoewel u, zoals ieder Christen, gebukt gaat onder onvolmaaktheid, toch wilt u die levenssituatie scheppen die u in staat stelt de geestelijke vooruitgang van iedere religieus te bevorderen. Hoe kan dit resultaat echter worden bereikt, wanneer niet de relaties, ook de meest gewone en alledaagse, waarmee u bent verbonden met elk van uw medebroeders nauwer worden in de Heer? De liefde immers - vergeten we dat niet - moet als het ware de werkzame hoop zijn op die dingen waardoor de anderen door onze broederlijke hulp vooruit worden geholpen. Het teken van authenticiteit ervan ligt in de blijde eenvoud waarmee allen willen begrijpen, wat ieder op het hart heeft. (Gal. 6, 2) [[b:Gal. 6, 2]] Wanneer er religieuzen blijken te zijn die menen, dat het gemeenschappelijk leven hen neerdrukt, waar het hen integendeel zou moeten sterken, komt dat dan niet hiervandaan, dat ze die welwillendheid en vriendelijkheid missen waardoor de hoop wordt gevoed? Het lijdt geen twijfel, of teamgeest, onderlinge vriendschap, broederlijke samenwerking in de uitoefening van hetzelfde apostolaat alsmede wederzijdse hulp in een gemeenschappelijk leven dat werd gekozen om Christus beter te kunnen dienen, zijn van groot belang op deze weg van dagelijkse omgang met elkaar.

Kleine gemeenschappen
Van dit standpunt uit ontstaat een zekere neiging om kleinere communiteiten te vestigen. Het is als het ware een spontane reactie tegen de massaconcentraties van elkaar volkomen vreemde mensen in de steden; ook de noodzaak om het huis van de communiteit aan te passen aan de kleinere woonruimten in onze hedendaagse steden en het verlangen om in de gewone levensomstandigheden in nauwer contact te kunnen treden met het volk dat door het Evangelie moet worden verlicht, behoren tot de redenen die sommige instituten hebben bewogen communiteiten te vestigen die uit een slechts klein aantal leden bestaan. Dit alles kan ongetwijfeld de nauwere omgang van de religieuzen en de onderlinge broederlijke samenwerking bevorderen. Maar al kan een dergelijke vorm inderdaad een geestelijk leefklimaat scheppen, toch zou men ten onrechte menen, dat die vorm op zich volstaat om dat leefklimaat te bevorderen en groeikracht te verlenen. Kleine communiteiten vergen veeleer duidelijk meer van de leden dan dat ze het leven gemakkelijker maken.

Grote communiteiten
Bovendien is het een feit, dat veel religieuzen beter passen in ledenrijke communiteiten. Dat die worden gevestigd, kan een eis zijn hetzij van de aard van liefdedienst die wordt verricht, hetzij door het intellectueel karakter van het werk, hetzij ook door de praktijk van het contemplatieve of monastieke leven; maar steeds moet daar een volmaakte eenheid van hart en ziel heersen, overeenkomstig het geestelijk en bovennatuurlijk doel dat men nastreeft. Afgezien van de grootte van de communiteiten, kunnen deze bovendien, of ze nu groot zijn of klein, alleen maar een hulp zijn voor hun leden, wanneer zij voortdurend zijn bezield van de geest van het Evangelie, gevoed worden door het gebed en zich onderscheiden door edelmoedige versterving van de oude mens, door de tucht die onontbeerlijk is voor de vorming van de nieuwe mens en door de vruchtbaarheid van het offer van Christus.

Het verlangen naar God
Hoe zoudt u, geliefde religieuzen, Hem niet grondiger willen kennen die u liefhebt en aan de mensen wilt verkondigen? Welnu, het gebed verenigt u met Hem! Als u de smaak daarin hebt verloren, zult u het verlangen ernaar weer in u voelen ontbranden door nederig tot het gebed terug te keren. Vergeet niet, dat de geschiedenis ons leert, dat de getrouwheid in het gebed of de verwaarlozing ervan de toetssteen zijn voor de kracht of het verval van het religieuze leven.

Gebed
In het gebed vindt men de innige omgang met God, de ijver voor aanbidding van zijn naam, het verlangen tot voorspraak voor anderen: de ervaring van de christelijke heiligheid toont ons de vruchtbaarheid van het gebed, waarin God zich aan de geest en het hart van zijn dienaren openbaart. De gaven van de Heilige Geest zijn veelvuldig, maar hun uitwerking is altijd, dat wij die innerlijke en ware kennis van God smaken, zonder welke wij zelfs het grote goed van het christelijke en religieuze leven niet kunnen proeven, noch in staat zijn daarin vervuld van de vreugde van een onbedrieglijke hoop voortgang te maken.

De geest van gebed bouwt broederlijk leven op
De Heilige Geest zal u ongetwijfeld de genade schenken God in de harten van de mensen te ontdekken die Hijzelf u leert als broeders lief te hebben. Hij ook helpt u om de tekenen van zijn liefde te ontdekken in de samenhang van de gebeurtenissen, Wanneer wij dus nederig onze aandacht richten op mensen en dingen, verlicht ons de Geest van Jezus en vervult Hij ons van zijn wijsheid, mits wij doordrongen zijn van de geest van gebed.

Nood aan innerlijk leven
Behoort niet tot de ellende van deze wereld de spanning tussen de condities van het collectieve leven en de eisen van de persoonlijke bezinning, ja ook van de contemplatie? vgl: Gaudium et Spes [[[575|8]]] Veel mensen - en daaronder niet weinig jongeren - hebben de zin van het leven verloren en zoeken in de contemplatie een nieuwe dimensie aan hun leven te geven, niet wetend, dat Christus, in zijn Kerk, voor hun verlangen het antwoord is! Dergelijke feiten moeten u aanzetten serieus na te denken over wat de mensen terecht vragen van u, die bepaald en heel nadrukkelijk de taak op u hebt genomen een leven te leiden in dienst van het Woord, het ware Licht dat iedere mens verlicht. (Joh. 1, 9) [b:Joh. 1, 9] U moet zich dus wel bewust zijn van het belang van het gebed in uw leven, en leren u daar ijverig op toe te leggen. Het getrouwe dagelijkse gebed immers is nog steeds voor ieder van u een noodzaak van de eerste orde; en daarom moet het gebed in uw leven en in uw constituties de eerste plaats innemen.

Stilte
De inwendige mens bemerkt, dat de tijden van stilzwijgen als het ware de voorwaarde zijn voor de liefde tot God. Daarvoor is gewoonlijk een zekere eenzaamheid nodig, opdat hij God kan horen die tot zijn hart spreektss Er moet echter op worden gewezen, dat een stilte die niets anders is dan een afwezigheid van lawaai of gesprek en waarin de ziel geen krachten kan herwinnen natuurlijk alle geestelijke kracht mist, ja zelfs een beletsel kan zijn voor de broederlijke liefde, wanneer het in de gegeven situatie wel nodig is met de ander te verkeren. Het streven echter naar de innige vereniging met God brengt de noodzaak van stilte van de gehele mens mee, of het nu gaat om hen die God moeten vinden in het lawaai en de drukte, of om hen die zich aan de contemplatie wijden. vgl: Venite seorsum [[[2728]]] Vgl. Boodschap van.. Vgl. Boodschap van contemplatieven aan de Bisschoppensynode, (10 okt 1967 Het geloof immers, de hoop, de liefde tot God, de gaven van de Heilige Geest en de broederlijke liefde die openstaat voor het mysterie van de ander vragen noodzakelijk om stilte.

Liturgisch leven
Moeten wij tenslotte nog wijzen op het bijzonder belang in het leven van uw communiteiten van de liturgie van de Kerk, waarvan het middelpunt wordt gevormd door het eucharistisch offer, waarin het inwendig gebed gepaard gaat met een uitwendige cultus? vgl: Sacrosanctum Concilium [[[570]]] In de religieuze professie bent u door de Kerk aan God gewijd en nauw met het eucharistisch offer verbonden. vgl: Ordo Professionis Religiosae [[[2754]]] Deze opdracht moet elke dag opnieuw werkelijkheid worden en inderdaad en voortdurend worden vernieuwd. De voornaamste bron voor deze vernieuwing is de gemeenschap met het lichaam en bloed van Jezus Christus; hierdoor moet uw wil tot ware liefde, die gaat tot opoffering van uw leven toe, voortdurend worden gevoed. vgl: Perfectae Caritatis [[[677|15]]]

De Eucharistie als hart van de gemeenschap en bron van leven
Van uw communiteiten, in zijn naam vergaderd, is het eigenlijke middelpunt de Eucharistie,Sacrament van goedheid, teken van eenheid, band van liefde. Sacrosanctum Concilium [[570|47]] Het past derhalve, dat zij zich duidelijk rond de kapel verenigen, waarin de tegenwoordigheid van de allerheiligste Eucharistie datgene beduidt en tevens bewerkt wat vooral de taak van iedere religieuze familie moet zijn, evenals van iedere christelijke bijeenkomst. De Eucharistie, waardoor wij onophoudelijk de dood en verrijzenis van de Heer verkondigen en onszelf voorbereiden op zijn wederkomst in heerlijkheid, brengt ons voortdurend het lijden naar ziel en lichaam te binnen waardoor Christus werd gekweld, maar dat Hij vrijwillig op zich nam tot aan zijn doodstrijd en dood aan het kruis toe. De beproevingen die u te beurt vallen, bieden u de gelegenheid samen met Christus te verduren en aan de Vader op te dragen de onrechtvaardigheden en kwellingen die onze broeders worden aangedaan en die alleen aan het offer van Christus hun betekenis ontlenen, zoals het geloof ons leert.

Spirituele vruchtbaarheid voor de wereld
Zo is ook de wereld in het diepst van uw leven aanwezig, wanneer dit aan het gebed en het offer is gewijd, zoals het Concilie nadrukkelijk zegt:

Niemand mag beweren, dat de religieuzen zich door hun toewijding van de mensen vervreemden en in de aardse maatschappij nutteloze schepselen worden. Want indien zij hun tijdgenoten soms niet rechtstreeks bijstaan, toch houden zij zich dieper, met name in het hart van Christus, met hen bezig en werken zij op geestelijke wijze met hen samen om de opbouw van de aardse stad steeds op de Heer te grondvesten en naar Hém toe te richten, opdat de bouwlieden tenslotte niet vergeefs zouden zwoegen. Lumen Gentium [[617|46]]

Deel hebben aan de missie van de Kerk
Deze deelneming aan de taak van de Kerk - zo vermaant ons het Concilie met grote nadruk - kan niet plaatsvinden, wanneer de religieuzen niet haar ondernemingen en plannen, zoals die op bijbels, liturgisch, dogmatisch, pastoraal, oecumenisch, missionair en sociaal gebied, bevorderen en eraan meewerken. c [[677|2]] Vol bezorgdheid derhalve om de pastorale leer en actie zult u zich daarop toeleggen, natuurlijk steeds met behoud van de eigen aard van het betreffende instituut, indachtig dat de exemptie vooral betrekking heeft op de innerlijke gang van zaken en u niet onttrekt aan de jurisdictie van de bisschoppen waaraan u onderworpen bent en aan wie deze toekomt, in zover dat nodig is voor de uitoefening van het bisschoppelijk herderlijk ambt en voor een juiste organisatie van de zielzorg. 3 [[646|35]] Moet u er overigens niet meer dan anderen steeds op bedacht zijn, dat door het werk van de Kerk het werk van Christus tot heil van de mensen wordt voortgezet, maar dan alleen in zoverre u zich de beweegredenen van Christus zelf eigen maakt, die alles herleidde tot zijn Vader: Want alles is het uwe ... maar gij zijt van Christus en Christus is van God? (1 Kor. 3, 22-23) [b:1 Kor. 3, 22-23] vgl: Gaudium et Spes [[[575|37]]] De roeping van God richt u op de meest directe en doeltreffende wijze op de weg die leidt naar het eeuwig rijk. Door de geestelijke strijd waaraan geen enkel werkelijk religieus leven ontkomt, legt u een welsprekend en verheven getuigenis af van het feit, dat de wereld niet van gedaante kan veranderen noch aan God opgedragen kan worden zonder de geest van de zaligsprekingen. Lumen Gentium [[617|31]]

Naar een authentieke vernieuwing van het religieuze leven
Dierbare zonen en dochters in Christus, om zich te vernieuwen, moet het religieuze leven zich in bijkomstigheden aanpassen aan bepaalde veranderingen die zich steeds sneller en omvangrijker in de maatschappij voordoen. Die taak zult u echter niet kunnen volvoeren zonder behoud van de door de Kerk erkende duurzame levensvormen, vgl: Lumen Gentium [[[617|43]]] wanneer u niet de ware roeping van uw instituten ongerept bewaart en vernieuwt. De aanpassing immers van een levend wezen aan zijn omgeving ligt niet in het prijsgeven van zijn eigen identiteit, maar veeleer in de bevestiging van zijn eigen speciale levenskracht. Door een diep begrip voor de tendensen en eisen van de moderne mens moet u ervoor zorgen, dat uit u als het ware wateren van nieuwe bezielende kracht ontspringen. Dat is een taak die wel in staat is het hart te inspireren, ondanks alle moeilijkheden.

Nood aan een evangelisch getuigenis in de wereld van vandaag
Een brandende en benauwende kwestie houdt ons vandaag bezig, namelijk hoe de evangelische boodschap te doen doordringen in de brede lagen van de maatschappij; hoe te handelen bij die rangen en standen waar de nieuwe cultuur wordt gemaakt, waar het nieuwe beeld van de mens wordt gevormd die meent geen verlossing meer nodig te hebben. Omdat allen zijn geroepen tot de beschouwing van het mysterie van het heil, zult u wel begrijpen, welk een zware plicht op het leven van ieder van u rust ten aanzien van deze problemen, welk een krachtige aansporing ook uw leven ontvangt om uw apostolische ijver in daden om te zetten. Geliefde religieuzen, volgens de wijze die de goddelijke roeping van uw geestelijke familie vraagt, moet u met alle aandacht het oog gericht houden op de nood van de mensen, hun moeilijkheden en zoeken, en te midden van hen door gebed en actie de werkdadigheid van de blijde boodschap van liefde, gerechtigheid en vrede verkondigen. Het verlangen waarmee de gehele mensheid een leven wenst te leiden van groter onderlinge liefde, hetzij van mens tot mens, hetzij van naties onderling, vereist op de eerste plaats, dat de zeden, de mentaliteit en het geweten veranderen. Deze taak, die op het volk van God als geheel rust, rust speciaal op u. Hoe kan dit alles echter op de juiste wijze tot stand komen, wanneer de smaak voor het bovennatuurlijke, die uit een zekere godservaring voortspruit, ontbreekt? Dit stelt duidelijk in het licht, dat de echte vernieuwing van het religieuze leven van het grootste belang is voor de vernieuwing van de Kerk zelf en de wereld.

Levende getuigen van de liefde voor de Heer
Indien ooit, dan heeft de wereld vooral nu behoefte aan mannen en vrouwen die geloven in het woord van God, zijn verrijzenis en het eeuwig leven, en wel zo, dat zij heel hun aardse leven in dienst stellen van de verkondiging van de realiteit van die liefde die aan alle mensen wordt aangeboden. De Kerk is in de loop van haar geschiedenis steeds weer tot nieuw leven gewekt door de heiligheid van zovele religieuze mannen en vrouwen, die, onder verschillende vormen van evangelische volmaaktheid, door hun leven getuigden van de grenzeloze liefde van Christus de Heer. Moet deze genade niet worden beschouwd als een goddelijke en levend makende inspiratie voor alle mensen en als een bevrijding van zichzelf, die een voorproef is van het eeuwige en absolute geluk? Met het oog gericht op een dergelijke goddelijke vreugde, moet u de waarheden van het geloof verkondigen en naar deze maatstaf de beproevingen van deze wereld op christelijke wijze interpreteren en aldus op edelmoedige wijze de plichten van uw roeping nakomen. Het is tijd om, zo nodig, met de grootste nauwgezetheid aandacht te besteden aan de hervorming van uw geweten en uw leven te herzien tot groter getrouwheid.

Beroep op alle religieuzen
Terwijl wij u aanzien met de liefde van Christus, die zijn leerlingen kleine kudde noemde en hun verkondigde, dat het de Vader had behaagd hun het rijk te geven. (Lc. 12, 32) [[b:Lc. 12, 32]] vragen wij u dringend de eenvoud van kinderen waarvan in het Evangelie sprake is te bewaren. Beijvert u die te verkrijgen in een intieme en vertrouwelijke omgang met Christus of in een innig contact met uw broeders. Dan immers zult u de vreugde smaken van de ziel die het uitjubelt, vervuld van de Heilige Geest, een vreugde die eigen is aan hen die in de geheimen van het rijk zijn ingewijd. Weest er niet op uit gerekend te worden tot het getal van de steeds talrijker wordende wijzen en verstandigen, voor wie die geheimen verborgen blijven. (Lc. 10, 21) [[b:Lc. 10, 21]] Weest werkelijk arm, zachtmoedig, dorstend naar heiligheid, barmhartig, rein van hart, zodanig kortom dat de wereld door u de vrede van God leert kennen! (Mt. 5, 3-11) [[b:Mt. 5, 3-11]]

Vruchtbare uitstraling van de vreugde
De vreugde die u put uit het besef te allen tijde de Heer toe te behoren, is een onvergelijkelijke vrucht van de Heilige Geest; die vreugde te genieten, is u nu reeds gegeven. Van die vreugde vervuld die Christus ook te midden van de beproeving voor u gereed houdt, kunt u vol vertrouwen de toekomst. tegemoet zien. In de mate waarin deze blijdschap van uw communiteiten uitstraalt, wordt aan allen het bewijs geleverd, dat de levensstaat die u hebt gekozen u helpt door middel van het drievoudige offer van uw religieuze professie uw leven in Christus zoveel mogelijk te ontplooien. In de beschouwing van u en uw leven zal de jeugd de aansporing kunnen zien die Jezus onophoudelijk tot hen richt. (Mt. 19, 11-12; 1 Kor. 7, 34) [[b:Mt. 19, 11-12; 1 Kor. 7, 34]] Het Concilie vermaant u hieromtrent:

de leden dienen echter te bedenken, dat het voorbeeld van hun eigen leven de beste aanbeveling is van hun instituut en een uitnodiging om het religieuze leven te omhelzen. Perfectae Caritatis [[677|(24)]]

Het lijdt overigens geen twijfel, of de bisschoppen, priesters, ouders en christelijke opvoeders die u met grote waardering en liefde bejegenen, zullen bij velen het verlangen willen doen ontbranden zich bij u aan te sluiten en zo te beantwoorden aan de uitnodiging van Christus die zonder ophouden in de harten van zijn leerlingen weerklinkt.

Gebed om voorspraak van Maria
De geliefde moeder van de Heer, naar wier voorbeeld u uw leven aan God hebt gewijd, zal voor u in het dagelijks leven die onvergankelijke vreugde verkrijgen die Jezus alleen kan schenken. Moge uw leven naar haar voorbeeld ingericht het getuigenis afleggen van de moederlijke genegenheid waarmee allen bezield moeten zijn die in de apostolische zending van de Kerk aan de wedergeboorte van de mensen meewerken. Lumen Gentium [[617|65]] Zeer geliefde zonen en dochters, moge de vreugde van de Heer uw leven dat Hem is toegewijd, omvormen en zijn liefde vruchtbaar maken. In zijn naam schenken wij u van harte de apostolische zegen.

Gegeven te Rome, bij de Sint Pieter, op 29 juli 1971, het feest van de heilige apostelen Petrus en Paulus, in het negende jaar van ons pontificaat.

PAUS PAULUS VI