Eisen van Gods roeping

Dierbare broeders en zusters,

De Bijbellezingen van de Mis op deze zondag stellen mij in de gelegenheid, het thema terug op te nemen van Christus’ roeping en de eisen ervan, een thema waarover ik een week geleden [3611] reeds gesproken heb bij de wijding van de nieuwe priesters van het bisdom Rome. Inderdaad, wie het geluk heeft een jongere te kennen die zijn of haar familie, studies of werk verlaat om zich aan God te wijden, weet goed waarover het gaat, want hij of zij wordt een levend voorbeeld van het radicale antwoord op de Goddelijke roeping. Het is één van de mooiste ervaringen die men in de Kerk opdoet: Gods werk zien, met de vinger aanraken in het leven van mensen; ontdekken dat God niet iets abstracts is maar een Werkelijkheid die groot en krachtig genoeg is om het hart van de mens overvloedig te vullen, een levende en nabije Persoon die van ons houdt en vraagt om bemind te worden.

De evangelist Lucas stelt ons Jezus voor die op weg is naar Jeruzalem en enkele mannen ontmoet, waarschijnlijk jongeren, die beloven Hem te volgen waar Hij ook gaat. Hij toont zich heel veeleisend tegenover hen en voorziet dat de Mensenzoon, namelijk Hij, de Messias, geen steen heeft om Zijn hoofd op te leggen, dat betekent dat Hij geen stabiel verblijf heeft en dat wie ervoor kiest met Hem op Gods veld te werken, niet meer achterom kan kijken (Lc. 9, 57-58.61-62) [[b:Lc. 9, 57-58.61-62]]. Tot een ander zegt Jezus echter zelf: “Volg Mij” en Hij vraagt hem de banden met zijn familie radicaal te breken (Lc. 9, 59-60) [[b:Lc. 9, 59-60]]. Deze eisen kunnen te hard lijken, doch in werkelijkheid drukken zij het nieuwe en de absolute prioriteit van het Rijk Gods uit dat aanwezig komt in de Persoon van Jezus Christus zelf. In laatste instantie gaat het om de radicaliteit die eigen is aan de Liefde van God, waaraan Jezus als eerste gehoorzaamt. Wie alles verzaakt, ook zichzelf, om Jezus te volgen, gaat binnen in een nieuwe dimensie van vrijheid die de heilige Paulus omschrijft als ‘zich door de Geest laten leiden’ (Gal. 5, 16) [[b:Gal. 5, 16]]. ‘Het is om vrij te blijven dat Christus ons vrijgemaakt heeft!’ schrijft de apostel en hij legt uit dat deze nieuwe vorm van vrijheid die wij van Christus ontvangen hebben, erin bestaat ‘elkaar te dienen’ (Gal. 5, 1.13) [b:Gal. 5, 1.13]. Vrijheid en liefde vallen samen! Gehoorzamen aan zijn eigen egoïsme leidt in tegendeel naar rivaliteit en conflict.

Dierbare vrienden, de maand juni die gekenmerkt wordt door de devotie tot Jezus’ Heilig Hart [d:51], loopt stilaan ten einde. Juist op het hoogfeest van het Heilig Hart hebben wij met de priesters van over heel de wereld ons engagement tot heiliging [d:254] hernieuwd. Ik zou u allen vandaag willen uitnodigen om het mysterie te schouwen van het Goddelijk – menselijk hart van de Heer Jezus, om te putten aan de bron zelf van de Goddelijke Liefde. Wie zijn blik richt op dit doorstoken en altijd geopend Hart uit liefde voor ons, weet dat deze aanroeping waar is “Gij zijt mijn enig goed, Heer” (antwoordpsalm) en is bereid alles achter te laten om de Heer te volgen. O Maria, die de Goddelijke roeping zonder voorbehoud beantwoord hebt, bid voor ons!