H. Mis tijdens pelgrimage naar Lourdes bij 150e verjaardag dogmaverklaring van de Onbevlekte Ontvangenis

"Que soy era Immaculada Councepciou".

De woorden die Maria op 25 maart 1858 tot Bernadette richtte klinken dit jaar met een bijzondere intensiteit nu de Kerk de 150ste verjaardag viert van de plechtige afkondiging van het dogma door de zalige Pius IX in de apostolische constitutie Ineffabilis Deus [254].

Ik heb er hevig naar verlangd om deze pelgrimage naar Lourdes te maken om een gebeurtenis te vieren die nog steeds eer brengt aan de Ene en ongedeelde Drie-ene God. De onbevlekte ontvangenis van Maria is het teken van de vrije liefde van de Vader, de volmaakte uitdrukking van de verlossing die door de Zoon tot stand is gebracht, het beginpunt van een leven dat volledig ten dienste staat aan het handelen van de Geest.

Onder de moederlijke blik van de Maagd groet ik u van harte, dierbare broeders en zusters die naar de grot van Massabielle gekomen bent om de lof te zingen van Haar die alle geslachten zalig prijzen. (Lc. 1, 48) [[b:Lc. 1, 48]]

Ik groet in het bijzonder de Franse pelgrims en hun bisschoppen, met name mgr. Jacques Perrier, bisschop van Tarbes en Lourdes, die ik dank voor de vriendelijke woorden die hij tot mij richtte aan het begin van deze viering.

Ik groet de minister van binnenlandse zaken, die hier de Franse regering vertegenwoordigt, en ook de andere aanwezigen die deel uitmaken van de burgerlijke en militaire overheden.

Mijn warme gevoelens gaan ook uit naar alle pelgrims die hier gekomen zijn uit verschillende delen van Europa en de wereld, en naar iedereen die geestelijk met ons verbonden is via de radio en de televisie. U, dierbare zieken, die gekomen bent naar deze gezegende plaats om troost en hoop te zoeken, groet ik met bijzondere genegenheid. Moge de Heilige Maagd u haar aanwezigheid laten voelen en moge zij uw hart verlichting geven.

"In die tijd vertrok Maria met spoed naar het bergland, naar een stad van Juda.." (Lc. 1, 39) [b:Lc. 1, 39].

De woorden van het evangelie laten ons met de ogen van het hart het jonge meisje uit Nazareth zien, op weg naar de "stad van Juda" waar haar nicht verbleef, om haar haar diensten aan te bieden. Wat ons boven alles raakt in Maria, is haar tedere aandacht voor haar familielid op leeftijd. Het is een concrete liefde, die zich niet beperkt tot woorden van begrip, maar die persoonlijk in actie komt door daadwerkelijk te gaan helpen. De Maagd Maria geeft haar nicht niet alleen iets dat haar toebehoort; ze geeft zichzelf weg, zonder iets terug te vragen. Ze heeft volledig begrepen dat de gave van God niet zozeer een gunst is, maar een opgave, die haar richt op de anderen in de vrijgevigheid die de liefde kenmerkt.

"Hoog verheft nu mijn ziel de Heer..." (Lc. 1,46) [b:Lc. 1,46].

Tijdens haar ontmoeting met Elisabeth klinken de gevoelens van Maria krachtig door in de lofzang van het Magnificat. Haar lippen drukken de hoopvolle verwachting uit van de "armen van de Heer", evenals het bewustzijn van de realisering van de beloften, omdat God zich "zijn milde erbarming indachtig" is. (Lc. 1, 54) [[b:Lc. 1, 54]]

Het is juist uit dit bewustzijn dat de vreugde van de Maagd Maria ontspringt, die in de hele lofzang tot uiting komt: vreugde om zich "gezien" te weten door God, ondanks haar "eenvoud" (Lc. 1, 48) [[b:Lc. 1, 48]]; vreugde omwille van de "dienst" die zij kan verrichten, dankzij de "wonderen" waartoe de Almachtige haar heeft geroepen (Lc. 1, 49) [[b:Lc. 1, 49]]; vreugde omwille van de voorsmaak van de eschatologische zaligsprekingen, bestemd voor de "eenvoudigen" en de "behoeftigen". (Lc. 1, 52-53) [[b:Lc. 1, 52-53]]

Na het Magnificat volgt de stilte; er wordt over de drie maanden dat Maria aanwezig is aan de zijde van haar nicht Elisabeth niets gezegd. Of misschien wordt daarmee het meest belangrijke gezegd: het goede maakt geen lawaai, de kracht van de liefde komt tot uitdrukking in de discrete rust van het dagelijks dienstwerk.

Door haar woorden en haar stilte verschijnt Maria ons als een voorbeeld op onze weg. Het is een weg die niet gemakkelijk is: door de fout van haar eerste ouders draagt de mensheid de wond van de zonde in zich, waarvan de gevolgen nog steeds voelbaar zijn bij hen die vrijgekocht zijn. Maar het kwaad en de dood zullen niet het laatste woord hebben! Maria bevestigt dat met heel haar bestaan, als levende getuige van de overwinning van Christus, ons Pasen.

De gelovigen hebben het begrepen. Daarom komen ze in grote getale naar de grot, om er te luisteren naar de moederlijke vermaningen van de Maagd Maria. Ze herkennen in haar "de vrouw bekleed met de zon" (Openb. 12, 1) [[b:Openb. 12, 1]], de Koningin die straalt bij de troon van God vgl. Antwoordpsalm vgl. Antwoordpsalm en die voor hen ten beste spreekt.

Vandaag viert de Kerk de glorievolle Tenhemelopneming van Maria met haar lichaam en ziel. De twee dogma´s van de Onbevlekte Ontvangenis en van de Tenhemelopneming zijn sterk met elkaar verbonden. Ze verkondigen beiden de heerlijkheid van Christus de Verlosser en de heiligheid van Maria, wier menselijke bestemming nu reeds volledig en op definitieve manier gerealiseerd is in God.

"Ik moet weggaan en voor jullie een plaats gereedmaken, maar Ik kom terug, en dan neem Ik jullie bij Me op, zodat daar waar Ik ben, ook jullie zullen zijn", heeft Jezus ons gezegd (Joh. 14, 3) [b:Joh. 14, 3]. Maria is het bewijs van de vervulling van de belofte van Christus. Haar Tenhemelopneming wordt voor ons "een teken van vaste hoop en vertroosting". Lumen Gentium [[617|68]]

Dierbare broeders en zusters! Vanaf de grot van Massabielle spreekt de Onbevlekte Maagd ook tot ons, christenen van het Derde Millennium. Laten we naar haar luisteren!

Luister naar haar, jullie, jongeren, jullie die een antwoord zoeken dat zin kan geven aan jullie leven. Jullie kunnen het hier vinden. Het is een veeleisend antwoord, maar het is het enige antwoord dat de moeite waard is. Daarin vind je het geheim van de echte vreugde en van de vrede.

Vanaf deze grot doe ik een bijzonder appèl op u, de vrouwen. Toen Maria verscheen in de grot heeft ze haar boodschap toevertrouwd aan een meisje, alsof ze daarmee de bijzondere zending van de vrouw wilde onderstrepen, in deze tijd die op de proef gesteld wordt door het materialisme en de secularisatie: in de huidige maatschappij getuigen zijn van de essentiële waarden, die je alleen met de ogen van het hart kunt ontdekken. Het is aan u, vrouwen, om schildwachten te zijn van het Onzichtbare! Ik doe op u allen, broeders en zusters, een dringend appèl om alles te doen dat in uw macht ligt om er voor te zorgen dat het leven, elk leven, gerespecteerd wordt vanaf de conceptie tot aan haar natuurlijke einde. Het leven is een heilige gave, waar niemand zich meester van kan maken.

De Maagd van Lourdes heeft tenslotte een boodschap voor allen: wees vrije vrouwen en mannen! Maar herinner u dit: de menselijke vrijheid is een vrijheid die aangetast is door de zonde. Ze heeft ook bevrijding nodig. Christus is er de bevrijder van, Hij die "ons heeft bevrijd opdat wij waarlijk vrij zouden zijn" (Gal. 5, 1) [b:Gal. 5, 1]. Verdedig uw vrijheid!

Beste vrienden, voor dat alles weten we dat we mogen rekenen op Haar die, omdat ze nooit aan de zonde heeft toegegeven, het enige volledig vrije schepsel is. Ik vertrouw u aan haar toe. Wandel met Maria op de wegen van de volledige realisering van uw menszijn!