We hebben de "Dialoog van de Liefde" voortgezet

Blijf waakzaam, staat vast in het geloof, weest moedig en sterk. Laat alles bij u gebeuren met liefde. (1 Kor. 16, 13-14) [b:1 Kor. 16, 13-14]

In de geest van geloof in Christus en van de wederzijdse genegenheid dat ons verenigd, danken wij God voor de gave van onze nieuwe ontmoeting, welke plaatsvond op het feest van de Heilige Apostelen Petrus en Paulus, waarmee ons krachtdadige voortgang op de weg naar volledige gemeenschap van ons in Christus.

Veelvuldig zijn de positieve schreden die dit gemeenschappelijke pad hebben gekarakteriseerd, speciaal het begin met de historische gebeurtenis dat we vandaag in he innering roepen: de omarming van Paus Paulus VI en Athenagoras I in Jerusalem, op de Olijfberg, op 5 en 6 januari 1964. Vandaag ontmoeten wij elkaar, hun opvolgers, om waardig voor God te herinneren, getrouw aan de oorspronkelijke bedoeling, dat de eerste ontmoeting ook zegende en dat nu onderdeel is van de geschiedenis van de Kerk.

De omarming van onze respectieve voorgangers van een gewaardeerde herinering in Jerusalem maakt zichtbaar de hoop die aanwezig is in het hart van iedereen, zoals de verklaring aangeeft:"De twee pelgrims, met hun ogen op Christus gericht, voorbeeld en met de Vader bewerker van eenheid en vrede, bidden God, dat deze ontmoeting het teken en het voorspel mag zijn van dingen die gaan komen tot de glorie van God, en tot de verlichting van alle mensen, die in Hem geloven." Gezamenlijke verklaring van Paus Paulus VI en Patriarch Athenagoras I [[295]]

Eenheid en vrede! De hoop die ontstoken is tijdens die historische ontmoeting verlicht de weg van deze laatste decennia's. Bewust van het feit dat de Christelijke wereld eeuwen heeft geleden onder de tragedie van de scheiding, hebben onzevoorgangers en wijzelf met aandrang de "dialoog van liefde" herhaald met de visie op die schitterende en gezegende dag dat het mogelijk zal zijn om gemeenschappejk te kunnen drinken uit dezelfde kelk van het Heilig Lichaam en Kostbaar Bloed van onze Heer. De vele kerkelijke gebeurtenissen,die de afgelopen veertig jaar hebben gekarakteriseerd, heeft fundament en een consistent gedrag in de toewijding aan de broederlijke genegenheid gegeven: een genegenheid die, indachtig de lessen uit de geschiedenis, bereid is te vergeven, en te groeien te geloven meer in het goede dan in het slechte en boven alles zich te gevestigen in de Goddelijke Verlosser en

"zo'n liefde namelijk waardoor men, steunend op de ervaring van vroeger, bereid is om te vergeven en waardoor men bewogen wordt om in de ander meer het goede dan het verkeerde te zien en niets liever te wensen dan de voetsporen van de Goddelijke Verlosser te volgen, door Hem aangetrokken te worden en Zijn beeld in zichzelf te vernieuwen." Van Paus Paulus VI tot Athenagoras I bij het tegenbezoek van de Paus aan de Patriarch [[294|1]]

Ik dank de Heer voor de bijzondere tekenen van wederzijdse genegenheid, van deelname en delen, dat Hij ons gegeven heeft om in herinnering te brengen het bezoek van de Paus aan de Oecumenische Patriarch Dimitrios in 1979, toen de oprichting van de " Internationale Gemengde Commissie voor de Theologische Dialoog tussen de Katholieke Kerk en de Orthodoxe Kerk [d:280]" werd aangekondigd, een verdere stap in de ondersteuning van de "dialoog van de liefde", de "dialoog van waarheid"; het bezoek van Patriarch Dimitrios aan Rome in 1987; onze ontmoeting bij het feest van de heilige Petrus en Paulus in 1995, toen we gebeden hebben in de St. Pieter, pijnlijk gescheiden gedurende de viering van de Eucharistische Liturgie, want het tot nu toe niet mogelijk is om te drinken uit dezelfde kelk van de Heer. Verder, meer recent, de ontmoeting in Assisi voor de "Dag van gebed voor de vrede in de wereld" en de Gemeenschappelijke Verklaring tot Bescherming van de Schepping, ondertekend in (10 juni) 2002 [8581].

Ondanks ons vaste voornemen om de weg te gaan naar volledige gemeenschap zou het onrealistisch zijn om niet uit te gaan van het feit dat er diverse hindernissen zijn; allereerst leerstellige, maar ook die het resultaat zijn van de moeilijkheden uit het verleden. Daar komt bij dat nieuwe problemen zich voordoen door de radicale veranderingen in de politieke en sociale structuren en die zich voelbaar maken in de relaties tussen de Christejke Kerken. Met het terugwinnen van de vrijheid voor Christenen in Centraal en Oost Europa zijn oude angsten teruggekomen waardoor de dialoog bemoeilijkt wordt. Niettegenstaande dat, de aansporing van de Heilige Paulus aan de Korintiërs, "Laat alles bij u gebeuren met liefde", moet altijd de drijfveer in ons en tussen ons zijn.

De " Internationale Gemengde Commissie voor de Theologische Dialoog tussen de Katholieke Kerk en de Orthodoxe Kerk [d:280]", begonnen met zoveel hoop, heeft de ontwikkelingen van de laatste jaren gemarkeerd. Het kan nog steeds een ideaal instrument zijn om de ecclesiologische en historische problemen te bestuderen, wat de basis is van onze moeilijkheden, en om mogelijke oplossingen te vinden. Het is onze plicht om in de aangegane verplichtingen het werk van deze Commissie te doen herleven. Onder erkenning van de wederzijdse initiatieven hiertoe door de Zetels van Rome en Constantinopel, keren we ons tot de Heer opdat Hij onze pogingen zal blijven geleiden en ons er van zal overtuigen hoe onontbeerlijk het is om voort te gaan met de "dialoog van waarheid".

Onze ontmoeting vandaag in Rome maakt het ons ook mogelijk om broederlijk te spreken over problemen en een verkeerd begrip die in het verleden zijn ontstaan. De lange ervaring met de "Dialoog van de liefde" komt ons te hulp in deze omstandigheden, zodat de problemen besproken kunnen worden in een rustige sfeer en dat ze niet aanleiding zijn tot een vertraging en verduistering van het pad naar de volledige gemeenschap in Christus.

In het besef dat de wereld gebukt gaat onder talrijke scheidingen en onevenwichtigheden, is de ontmoeting van vandaag een poging om concreet en met kracht het belang aan te geven dat Christenen en Kerken onderling in vrede en harmonie leven, om eendrachtige getuigen te zijn van de Boodschap van het Evangelie op een meer geloofwaardige en overtuigendere wijze.

In de bijzondere onstandigheden van Europa, waar een een verdere integratie en een opschuiven naar het Oosten van het continent plaatsvindt, willen we de Heer danken voor de positieve ontwikkelingen en uitdrukking geven aan de hoop dat deze nieuwe situatie de samenwerking tussen Katholieken en Orthodoxen zal groeien. Zo veelvuldig zijn de uitdagingen die om een gemeenschappelijk antwoord vragen ten gunste van de maatschappij:

• om met liefde de wonden van het terrorisme te helen,
• om de hoop op vrede te laten binnendringen,
• om bijdragen te leveren om zoveel pijnlijke coonflicten op te lossen;
• om op het Europese continent weer de bewustwording te laten groeien van haar Christelijke wortels;
• om een werkelijke dialoog met de Islam tot stand te brengen, omdat de onverschilligheid en de wederzijdse onkunde alleen maar verwijdering en zelfs haat tot gevolg kan hebben;
• om voeding te geven aan het besef van de heiligheid van het menselijk leven;
• om handelen zo te laten zijn dat de wetenschap niet zal ontkennen dat de goddelijke inademing elke mens ontvangt met de gave van het leven;
• om samenwerking zodat deze aarde van ons niet vernietigd wordt en de schepping in staat is de schoonheid, zoals God die gegeven heeft te bewaren;
• maar bovenal, om de Evangelische Boodschap te verkondigen met hernieuwde toewijding, daarmee de moderne mens aantonend hoeveel het Evangelie in staat is om hem te helpen zichzelf te vinden en te werken aan een meer menselijke wereld.

Laat ons bidden dat de Heer vrede geeft aan de Kerk en de wereld en dat Hij het de wijsheid van Zijn Geest het zal geven op het de weg naar de volledige gemeenschap,
"ut unum in Cristo sumus." / "Opdat we een mogen zijn in Christus"