Tot de Bisschoppen van de Bisschoppenconferentie van Brazilië (West 1 - 2) bij gelegenheid van hun bezoek "Ad limina Apostolorum"

Beminde broeders,

{...}

{...}

{...}

{...}

{...}

In de decennia volgend op het Tweede Vaticaans Concilie [d:4] hebben sommigen de opening naar de wereld niet geïnterpreteerd als een eis die voortkomt uit de missionaire ijver van het Hart van Christus, maar als een overgang naar de secularisatie waarin zij enkele waarden ontdekten die een grote christelijke diepgang in zich dragen, zoals gelijkheid, vrijheid en solidariteit. Dezen toonden zich bereid om toegevingen te doen en om gebieden van samenwerking te ontdekken. Op deze wijze is men gekomen tot interventies van enkele kerkelijke verantwoordelijken in ethische debatten, als antwoord op de verwachtingen van de publieke opinie, maar men heeft opgehouden te praten over sommige fundamentele waarheden van het geloof, zoals de zonde, de genade, het theologale leven en de uitersten. Onbewust zijn vele kerkelijke gemeenschappen gevallen in een zelfsecularisatie; terwijl deze hoopten om diegenen die veraf waren te behagen, hebben ze diegenen die reeds aan het kerkelijke leven deelnemen zien weggaan, bedrogen en ontgoocheld: onze tijdgenoten, wanneer zij ons ontmoeten, willen datgene zien wat ze nergens anders zien, nl. de vreugde en de hoop die ontstaat vanuit het verblijven met de verrezen Heer.

Vandaag is er een nieuwe generatie die, geboren in deze kerkelijke, geseculariseerde omgeving, in plaats van openheid en consensus waar te nemen, daarentegen steeds meer in de maatschappij de afgrond van de verschillen en de tegenstellingen ten aanzien van het Leergezag van de Kerk ziet uitbreiding nemen, in het bijzonder op het gebied van de ethiek. In deze woestijn van God getuigt de nieuwe generatie van een grote dorst naar transcendentie.

Het zijn de jongeren van deze nieuwe generatie die vandaag aan de poort van het seminarie kloppen en die nood hebben om daar opvoeders aan te treffen die ware mannen van God zijn, priesters die geheel gewijd zijn aan de vorming, die getuigenis afleggen van de zelfgave aan de Kerk door middel van het celibaat en een streng leven, naar het model van Christus de Goede Herder. Zo zullen deze jongeren leren om gevoelig te zijn voor de ontmoeting met de Heer, in de dagelijkse deelname aan de Eucharistie, in het beminnen van de stilte en het gebed en door op de eerste plaats de glorie van God en de verlossing van de zielen na te streven.

Beminde broeders, zoals jullie weten is het de taak van de bisschop om fundamentele criteria vast te leggen voor de vorming van de seminaristen en de priesters in getrouwheid aan de universele normen van de Kerk: het is in deze geest dat men de reflecties over het thema van de Algemene Vergadering van jullie Bisschoppenconferentie, afgelopen april, moet ontwikkelen.

In de zekerheid dat ik kan rekenen op jullie ijver voor wat betreft de priesterlijke vorming, nodig ik alle bisschoppen, hun priesters en seminaristen uit om in hun eigen leven de liefde van Christus, Priester en Goede Herder na te bootsen, zoals dit de Heilige Pastoor van Ars gedaan heeft. En dat zij, zoals hij, als model en bescherming van hun eigen roeping de Moeder Maagd nemen, zij die op unieke wijze antwoord heeft gegeven aan de roepstem van God en in haar hart en in haar vlees het mensgeworden Woord ontvangen heeft om het te schenken aan de mensheid. Al uw diocesen groet ik hartelijk en weest overtuigd van mijn gebed, begeleid door de vaderlijke Apostolische Zegen.