Vijf broden en twee vissen: ondanks zijn beperktheid, is de priester een werktuig van heil voor iedereen

Geliefde broeders en zusters,

Goede zondag! Wij ontmoeten mekaar hier in Les Combes, in het gastvrije huis dat de Salesianen ter beschikking stellen van de Paus, waar mijn rusttijd ten einde loopt te midden van de mooie bergen van de Aostavallei. Ik dank God die mij de vreugde van deze dagen verleende, die getekend waren door echte ontspanning – ondanks het kleine ongeluk Vert.: De Paus heeft.. Vert.: De Paus heeft vrijdagavond een polsfractuur opgelopen dat u kent. Ik maak van deze gelegenheid gebruik om met genegenheid degenen te danken die ervoor gezorgd hebben hun nabijheid met grote discretie en grote toewijding te betonen. Ik groet kardinaal Poletti en de aanwezige bisschoppen, in het bijzonder de bisschop van Aosta, Mgr. Giuseppe Anfossi, die ik dank voor de woorden die hij tot mij gericht heeft. Ik groet de pastoor van Les Combes hartelijk, de burgerlijke en militaire autoriteiten, de ordemachten en u allen, geliefde vrienden, evenals zij die zich langs radio en televisie met ons verenigen.

Vandaag, op deze stralende zondag, waarop de Heer ons heel de schoonheid van Zijn schepping toont, voorziet de liturgie als Evangelie, het begin van hoofdstuk 6 uit Johannes, dat vooreerst het wonder van de broodvermenigvuldiging vermeldt – toen Jezus eten geven gaf aan duizenden mensen met slechts vijf broden en twee vissen -, en vervolgens het andere wonder van de Heer die op het water loopt dat door de storm bewogen wordt, en tenslotte de toespraak waarin Hij zich te kennen geeft als “brood van leven”. Wanneer de evangelist het “teken” van de broden vertelt, beklemtoont hij dat Christus vooraleer ze uit te delen, ze zegent met een dankgebed (Joh. 6, 11) [[b:Joh. 6, 11]]. Het werkwoord is “eucharistein” en verwijst rechtstreeks naar het verhaal van het Laatste Avondmaal waarin Johannes in feite niet de instelling van de Eucharistie maar de voetwassing vertelt. Hier heeft men een soort van anticipatie op de Eucharistie door het grote teken van het brood van leven. Hoe zouden we er in dit Priesterjaar [d:254] niet aan denken dat bijzonder wij, priesters, ons in deze tekst van Johannes kunnen zien, door ons met de apostelen te identificeren wanneer zij zeggen: waar kunnen wij voor al die mensen brood vinden? Dan, als wij die anonieme jongen ontdekken die vijf broden en twee vissen heeft, vragen wij ons instinctief af: maar wat betekent dat voor zo een menigte? Met andere woorden: wie ben ik? hoe kan ik met mijn beperktheden, Jezus bij Zijn zending helpen? Het antwoord wordt gegeven door de Heer: juist door in Zijn “zeer heilige” handen het beetje te leggen dat zij zijn, worden priesters een werktuig van heil voor zoveel mensen, voor iedereen!

De gedachtenis aan de heiligen Joachim en Anna, ouders van de Maagd Maria en dus grootouders van Jezus, die wij vandaag vieren, geeft ons een tweede punt ter overweging. Het doet ons denken aan het thema van de opvoeding die zo een belangrijke plaats inneemt in de pastoraal van de Kerk. Het nodigt ons uit bijzonder voor de grootouders te bidden, die in de familie bewaarders en dikwijls getuigen zijn van fundamentele levenswaarden. De opvoedende taak van de grootouders is altijd zeer belangrijk en wordt het nog meer wanneer de ouders zelf om uiteenlopende redenen niet in staat zijn een passende aanwezigheid bij de kinderen te verzekeren, op de leeftijd dat ze opgroeien. Ik vertrouw alle grootouders ter wereld toe aan de bescherming van de heilige Anna en de heilige Joachim en geef hun een bijzondere zegen. Moge de Maagd Maria die – naar een mooie icoon – de Heilige Schrift leert lezen op de knieën van Haar moeder Anna, hen helpen om hun geloof en hoop steeds te voeden aan de bron van Gods woord.