Ecclesiae Unitatem

De eenheid van de Kerk bewaren, om met zorg aan allen rijkelijk de hulpmiddelen te geven om op gepaste wijze te antwoorden op deze roeping en deze goddelijke genade, is op bijzondere wijze de taak van de Opvolger van de Apostel Petrus, die het altijddurende en zichtbare principe en fundament is van de eenheid van zowel bisschoppen als gelovigen. vgl: Lumen Gentium [[[617|23]]] vgl: Pastor Aeternus [[[116|11]]] De eerste en voornaamste taak van de Kerk van alle tijden, nl. de mensen te leiden naar de ontmoeting met God, moet ondersteund worden door de gemeenschappelijke geloofsgetuigenis van alle christenen.

Daarom, de trouw aan dit mandaat bewarend en nadat aartsbisschop Marcel Lefebvre op 30 juni 1988 ongeoorloofd de bisschopswijding aan vier priesters had toegediend, richtte Onze Vereerde Voorganger Johannes Paulus II op 2 juli 1988 de Pauselijke Commissie 'Ecclesia Dei' [d:127] op “die als taak krijgt samen te werken met de bisschoppen, met de dicasteries van de Romeinse Curie [d:41] en met de geïnteresseerde groepen, met het doel de kerkelijke gemeenschap te vergemakkelijken van priesters, seminaristen, communiteiten of persoonlijke religieuzen tot nu toe op een of andere manier verbonden met de broederschap, gesticht door mgr. Lefebvre en die verenigd wensen te blijven met de opvolger van Petrus in de Katholieke Kerk en daarbij hun spirituele en liturgische tradities willen bewaren in het licht van het protocol, zoals ondertekend op 5 mei j.l. door kardinaal Ratzinger en mgr. Lefebvre.” vgl: Ecclesia Dei Adflicta [[[280|6]]]

In dit voornemen, trouw blijvend aan dezelfde taak om de universele communio van de Kerk, ook in Haar zichtbare uitingen, te dienen en alle krachten inspannend zodat allen, die de eenheid waarlijk wensen, in deze eenheid kunnen blijven of deze terugvinden, hebben Wij door het Motu Proprio Summorum Pontificum [1901] willen uitbreiden en aanpassen datgene wat in het algemeen in het Motu Proprio Ecclesia Dei Adflicta [280] vervat lag, omtrent de mogelijkheid om het Missale Romanum van 1962 te gebruiken door middel van meer zekere en precieze normen.

Helemaal door dezelfde geest en ijver bewogen om elke breuk en verdeling in de Kerk te overwinnen en om een wonde, die in het kerkelijk lichaam meer en meer scherp wordt waargenomen, te genezen, hebben Wij de excommunicatie van de vier Bisschoppen, die door Aartsbisschop Lefebvre ongeoorloofd gewijd waren, willen kwijtschelden [2827]. Door deze beslissing verlangden Wij een hinderpaal weg te nemen die schade kon toebrengen aan het openen van een deur tot dialoog en zo ook verlangden Wij de Bisschoppen en de Broederschap van Sint-Pius X uit te nodigen om de weg naar de volledige communio met de Kerk opnieuw terug te vinden. Zoals Wij duidelijk maakten in de Brief van afgelopen 10 maart aan de katholieke bisschoppen [2881] behoorde de beslissing tot kwijtschelding van de excommunicatie tot de kerkelijke discipline waardoor de gewetenslast, die de zwaarste kerkelijke censuur met zich meebrengt, verlicht wordt. Maar het is duidelijk dat de doctrinele vragen blijven en, zolang ze niet opgehelderd zijn, heeft de Broederschap geen canonieke status en haar dienaren en kunnen op legitieme wijze geen dienstambt uitoefenen.

Aangezien de vragen die nu met de Broederschap behandeld dienen te worden wezenlijk van doctrinele aard zijn, verordenen Wij – eenentwintig jaar na het Motu Proprio Ecclesia Dei Adflicta [280] en in overeenstemming met wat Wij bepaalden hadden te doen vgl: Summorum Pontificum [[[1901|11]]] – dat de structuur van de Commissie Ecclesia Dei opnieuw wordt samengesteld, nauw verbonden met de Congregatie voor de Geloofsleer [d:106].

Zo wordt de Pauselijke Commissie Ecclesia Dei als volgt samengesteld:

a) President van de Commissie [d:127] is de Prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer [d:106]

b) De Commissie [d:127] heeft een eigen structuur, met inbegrip van een secretariaat en officiaals.

c) Het komt toe aan de President, met hulp van het secretariaat, om de belangrijkste gevallen en de vragen met een doctrineel karakter aan de studie en onderscheiding van de gewone instanties van de Congregatie voor de Geloofsleer [d:106] te brengen als ook de conclusies aan het hogere oordeel van de Hoogste Pontifex voor te leggen.

Door deze beslissing hebben Wij in het bijzonder verlangd vaderlijke zorg te tonen voor de Broederschap van Sint-Pius X opdat het opnieuw tot volle communio met de Kerk moge komen. Wij nodigen ten zeerste allen uit om onophoudelijk tot de Heer te bidden opdat, op de voorspraak van de Zalige Maagd Maria, “ut unum sint”.

Gegeven te Rome, bij Sint-Pieter, op 2 juli in het jaar 2009, het vijfde van Ons Pontificaat

Benedictus XVI