Bij zijn vertrek uit Bogotá

Wij verlaten dit gezegende, geliefde land van Colombia met een hart vol emoties en een danklied op de lippen jegens de Allerhoogste, die het ons heeft vergund deze volle, onvergetelijke uren te beleven, onder het stralende licht van het eucharistisch geheim.

Onuitwisbaar blijven in ons geheugen de betuigingen gegrift van geestdrift en van diepe godsvrucht jegens Christus in het allerheiligste. We hebben een Kerk aangetroffen die klopt van leven, die katholiek is in haar universele afmetingen en verenigd is door een gemeenschappelijk geloof en een gemeenschappelijke liefde.

Het schouwspel van vurig meelevende menigten heeft voor ons steeds een grote vreugde betekend tijdens onze dienstperiode als universeel herder. Nu overschreed het de grenzen van Colombia: het omvatte alle breedtegraden van Latijns Amerika en van de wereld en maakte het ons mogelijk ons hart te laten kloppen op één ritme met de noden, de hunkeringen, de gedachten en de inspanningen van onze zonen en broeders, verspreid over heel dit bevoorrechte vasteland en over heel de aarde.

Dankbaar nemen we afscheid van meneer de president, van de regering en alle autoriteiten van het Colombiaanse volk, die ons zoveel blijken van hoffelijkheid hebben geschonken. De Heer moge hun krachtsinspanningen belonen die zij over hebben voor het groeiend welzijn van hun vaderland.

Ook danken wij de leden van het corps diplomatique; met hun aanwezigheid tijdens verschillende onderdelen van het congres hebben ze doen blijken, dat hun naties deelnamen aan onze pelgrimstocht.

Met diepe dankbaarheid gaan onze gedachten vol genegenheid uit naar onze beminde zonen en heren kardinalen, naar onze eerbiedwaardige broeders in het episcopaat, naar priesters en religieuzen - die vol vreugde en edelmoedig hun evangelisch getuigenis uitdragen -, naar de organisatoren van het congres, naar allen die het hebben bijgewoond, naar heel het volk van Colombia.

Allen hebben bijgedragen tot de lieflijke, mystieke glans van deze eucharistisch-kerkelijke dagen en het ons mogelijk gemaakt naar onze apostolische zetel terug te keren met een gemoed vol vertroosting en verwachting, met een ongeschokt vertrouwen in de blijvende trouw van Colombia en van heel Latijns Amerika aan zijn christelijke roeping in de geschiedenis.

Deze trouw is in het verleden gelouterd en zoekt thans uitdrukking in een nieuwe menselijke realiteit. Zo'n soort trouw is het die wordt gevraagd door Christus' idealen en door het teken waaronder onze tijd staat: een grote behoefte aan waarheid, aan rechtvaardigheid, aan liefde. En die trouw wordt voor altijd vereist door de uren van vrede en eenheid die wij samen hebben doorgebracht.

Wij zeggen niet: vaarwel, Colombia! Want meer dan ooit dragen we u in het hart, waaraan de zegen ontspruit die wij u meedelen en die we uitbreiden tot alle volkeren van Latijns Amerika, in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest.