Christus ons Paaslam is geslacht

Dierbare broeders en zusters,

"Christus ons Paaslam is geslacht" (1 Kor. 5, 7) [b:1 Kor. 5, 7].Deze uitroep van Sint Paulus hoorden we vandaag in de tweede lezing, genomen uit de Eerste Brief aan de Korintiërs. Het is een tekst die nauwlijks twintig jaar na de dood en de verrijzenis van Jezus is ontstaan en - op een voor Paulus in zekere zin typische wijze - draagt toch al in een indukwekkende synthese het volle bewustzijn in zich van het vernieuwde leven in Christus. Jezus wordt hier geïdentioficeerd met het centrale symbool van de heilsgeschiedenis - het Paaslam - en wel Hij wordt "ons Paalam" genoemd. Het Joodse paasfeest, dat herinnert aan de bevrijding van de Egyptische slavernij, voorzag ieder jaar in het ritueel van het offer van het lam, één lam voor elke familie, volgens het voorschrift van Mozes. In Zijn lijden en door toont Jezus zich als het Lam Gods, dat op het kruis "geofferd" werd, om de zonden van de wereld weg te nemen. Hij is gestorven op hetzelfde uur als waarop men gewoon was de lammeren te offeren in de tempel van Jeruzalem. De betekenis van zijn offer heeft hij eerder zelf aangegeven tijdens het Laatste Avondmaal, door het rituele voedsel van het Joodse paasmaal te vervangen door zichzelf - onder de tekenen van brood en wijn. We mogen zeggen dat Jezus de traditie van het klassieke Paasfeest heeft vervuld door het Zijn eigen Pasen van te maken.

In het licht van deze nieuwe betekenis van Pasen moeten we ook Paulus' interpretatie van het "ongedesemde brood" zien. De Apostel verwijst naar een oude Joodse gewoonte, namelijk om na het paasfeest elk klein restje gedesemd brood uit het huis te verwijderen. Dat was deels een herinnering aan de voorouders, die bij hun vlucht uit Egypte zo'n haast hadden dat zij alleen ongedesemd brood konden meenemen. Maar tegelijkertijd is het "onegdesemde brood" het teken van reiniging, opruimen dat wat oud is om plaats te maken voor het nieuwe. Nu, zo legt Paulus uit, op het moment van de nieuwe "uittocht", ofwel de overgang van Jezus door de dood naar het eeuwige leven, krijgt ook deze oude traditie een nieuwe betekenis. En omdat Christus als het ware Lam zich heeft geofferd voor ons, kunnen en moeten ook wij, Zijn leerlingen - dankzij Hem en door Hem - "nieuw voedsel", "ongedesemd brood" zijn, bevrijd van elk overblijfsel van oude zonden: zonder kwaad en verdorvenheid in ons hart!

"Laten we dan het feest vieren ... met het ongedesemde brood van oprechtheid en waarheid". Deze aansporing van Paulus, sluit de korte lezing af, die zojuist gelezen is en in dit Paulusjaar [d:165] nog sterker klinkt. Dierbare broeders en zusters, laten we ingaan op de uitnodiging van de Apostel, openen wij ons hart voor Christus die gestorven en verrezen is, opdat wij ons vernieuwen, opdat uit ons hart het gif van de zonde en de dood wordt verwijderd en er weer ruimte is voor de vitale kracht van de Heilige Geest: het goddelijke en eeuwige leven. In de Paassequentie zongen we net: "Scimus Christus surrexisse a mortuis vere - wij weten dat Christus werkelijk is verrezen uit de doden". Ja! Dat is de fundamentele kern van onze geloofsbelijdenis; het is een overwinningskreet die ons vandaag met elkaar verenigt. En, als Jezus is verrezen, wanneer Hij dus leeft, wie kan ons dan van Hem scheiden? Wie kan ons van Zijn liefde afhouden, die de haat overwonnen heeft en gezegevierd over de dood?

De Paasboodschap verbreidt zich in het vreugdevolle gezang Halleluja over de hele wereld. Laten we het uit volle brost zingen, met hart en ziel, maar vooral ook "ongedesemd", dat wil zeggen: puur, bescheiden, resulterend in de vrucht van goede werken. "Surrexit Christus spes mea: / precedet suos in Galileam - Christus mijn hoop, is verrezen en gaat de Zijnen voor naar Galilea". De Verrezene gaat ons voor en blijft bij ons waar wij ook gaan in de wereld. Hij is onze hoop, de ware vrede op aarde. Amen.