De Gedaanteverandering

Geliefde broeders en zusters, De voorbije dagen heb ik, zoals u weet, met mijn medewerkers van de Romeinse Curie een retraite gedaan. Het was een week van stilte en gebed: geest en hart konden zich geheel aan God wijden, in het beluisteren van Zijn woord, in de overweging van de mysteries van Christus. “Mutatis mutandis” is het een beetje wat de apostelen Petrus, Jakobus en Johannes overkwam toen Jezus hen op een hoge berg had meegenomen, apart, zij alleen; en terwijl Hij bad werd Hij verheerlijkt: Zijn gelaat en persoon waren lichtend, schitterend. De liturgie brengt deze bekende gebeurtenis juist vandaag, op de tweede zondag van de Vasten (Mc. 9, 2-10) [[b:Mc. 9, 2-10]]. Jezus wou dat Zijn leerlingen, in het bijzonder degenen die in de leiding van de nieuwe Kerk verantwoordelijkheid zouden dragen, een directe ervaring zouden opdoen van Zijn Goddelijke heerlijkheid ten einde de ergernis van het Kruis aan te kunnen. Inderdaad, wanneer het uur van het verraad zal komen en Jezus zich in Getsemani zal terugtrekken om te bidden, zal Hij Petrus, Jakobus en Johannes met zich meenemen en vragen met Hem te waken en te bidden (Mt. 26, 38) [[b:Mt. 26, 38]]. Het zal hen niet lukken maar de genade van Christus zal hen ondersteunen en helpen in Zijn verrijzenis te geloven.

Ik benadruk graag dat de Transfiguratie van Jezus wezenlijk een gebedservaring geweest is (Lc. 9, 28-29) [[b:Lc. 9, 28-29]]. Het gebed bereikte zijn hoogtepunt en wordt een bron van innerlijk licht wanneer de geest van de mens zich voegt bij die van God en hun beider wil samensmelt om als het ware één geheel te vormen. Wanneer Jezus de berg was opgegaan, heeft Hij zich ondergedompeld in de contemplatie van het liefdesplan van de Vader die Hem in de wereld had gezonden om de mensheid te redden. Naast Jezus verschenen Elia en Mozes, wat betekent dat de Schriften overeenstemden om het Paasmysterie aan te kondigen, namelijk dat Christus moest lijden en sterven om Zijn heerlijkheid binnen te gaan (Lc. 24, 26.46) [[b:Lc. 24, 26.46]]. Op dat ogenblik zag Jezus het kruis voor zich komen te staan, het hoogste offer, noodzakelijk om ons te bevrijden van de overheersing van zonde en dood. En in Zijn hart heeft Hij opnieuw Zijn “Amen” uitgesproken. Hij heeft gezegd: “Ja, hier ben Ik, moge o Vader, de wil van Uw liefde geschieden”. En omdat dit na het doopsel in de Jordaan gebeurd is, kwamen uit de hemel tekenen van het welbehagen van God de Vader: het licht, dat Jezus verheerlijkte en de stem die Hem de “veelgeliefde Zoon” noemde (Mc. 9, 7) [b:Mc. 9, 7].

Samen met vasten en barmhartigheid, maakt het gebed de dragende structuur uit van ons geestelijk leven. Geliefde broeders en zusters, ik roep u op in deze vastentijd ogenblikken te vinden van meer stilte, indien mogelijk een retraite, om uw leven opnieuw te zien in het licht van het liefdesplan van de hemelse Vader. Laat u bij dit intensiever beluisteren van God, leiden door de Maagd Maria, meesteres en voorbeeld van gebed. Zelfs in de diepste duisternis van Christus‘ lijden heeft Zij in haar geest het licht van haar Goddelijke Zoon niet verloren maar bewaard. Daarom roepen wij Haar aan als Moeder van het vertouwen en van de hoop!

Na het bidden van het Angelus
Vandaag, 8 maart, worden wij uitgenodigd na te denken over de situatie van de vrouw en ons engagement te hernieuwen om iedere vrouw altijd en overal in de gelegenheid te stellen volgens haar capaciteiten te leven en ze te manifesteren en haar waardigheid ten volle te respecteren. In die zin hebben het Tweede Vaticaans Concilie en het Pauselijk Leergezag zich uitgesproken, in het bijzonder de Apostolische Brief “ Mulieris Dignitatem [94]” van de Dienaar Gods Johannes Paulus II (15 augustus 1988). Maar het getuigenis van de heiligen zegt meer dan de documenten; onze tijd kent het getuigenis van Moeder Teresa van Calcutta: dit eenvoudig meisje uit Albanië werd door Gods genade een voorbeeld voor de hele wereld in de beoefening van de naastenliefde en de dienstbaarheid ter bevordering van de mens. Hoeveel vrouwen werken alle dagen, in het verborgene, voor het welzijn van de mensheid en het Rijk Gods! Ik beloof vandaag voor alle vrouwen te bidden, opdat zij in hun waardigheid steeds meer zouden gerespecteerd worden en naar waarde geschat in hun positieve mogelijkheden.

Geliefde broeders en zusters, in de intensievere gebedssfeer die de Vasteneigen is, vertrouw ik aan uw gedachtenis de twee apostolische reizen toe die ik, als het God belieft, binnenkort zal maken. Volgende week, van 17 tot 23 maart, zal ik naar Afrika gaan, eerst naar Kameroun en dan naar Angola, om mijn concrete nabijheid en die van de Kerk te tonen aan de Christenen en de bevolking van dit continent dat mij nauw aan het hart ligt. Vervolgens, van 8 tot 15 mei, zal ik op bedevaart gaan naar het Heilig Land om tijdens het bezoek aan de plaatsen die geheiligd werden door Jezus’ verblijf op aarde, van de Heer de kostbare gave af te smeken van eenheid en vrede voor het Midden Oosten en voor de hele mensheid. Ik reken nu reeds op uw geestelijke steun opdat God mij zou vergezellen en degenen die ik er ontmoet, met Zijn genaden zou overladen.

{...}