De pastorali migratorum cura

1. De Congregatie voor de Bisschoppen [d:111] heeft tot taak en bevoegdheid om leiding te geven aan alles wat betrekking heeft op de geestelijke bijstand van de gelovigen van de Latijnse ritus, overal waarheen ze emigreren, voor deze bijstand te zorgen, ze te coördineren en verder te ontwikkelen. Daarbij dient ze echter de Congregatie van de Oosterse Kerken of de Congregatie voor evangelisering van de wereld te raadplegen, al naargelang het gaat om het rechtsgebied dat onder het gezag van een van deze beide Congregaties valt. Dit laat onverlet de plichten en het gezag van de plaatselijke ordinaris betreffende de pastorale zorg .
2. Eveneens heeft de Congregatie voor de Bisschoppen [d:111], na overleg met de Congregatie voor de Oosterse Kerken [d:107], de taak en bevoegdheid stappen te ondernemen ten gunste van migranten die tot de oosterse riten behoren, telkens als de gelovigen van die riten op weg gaan naar een rechtsgebied dat niet onder het gezag valt van genoemde Congregatie en er daar geen priester is van hun rite.
3. Om te zorgen voor de geestelijke bijstand van bepaalde bijzonder talrijke maatschappelijke groeperingen kan de Congregatie van de bisschoppen krachtens de Motu Proprio « Ecclesiae Sanctae [3976]», na de betrokken Bisschoppenconferenties gehoord te hebben, of op verzoek van een van deze, «prelaturen oprichten die zijn samengesteld uit priesters van de seculiere geestelijkheid met een speciale opleiding, onder leiding van een eigen prelaat en toegerust met een eigen statuut».
4. Aan de Congregatie van de bisschoppen - waaraan krachtens de Apostolische Constitutie Regimini Ecclesiae Universae [1311] worden toegevoegd de Raden en Secretariaten van de migraties, van de werken van het apostolaat van de zee, de lucht of de nomaden - worden de taken toegewezen die in § 1 worden beschreven, ook ten gunste van hen die vallen onder de werken van het apostolaat van de zee, de lucht of de nomaden .
5. De religieuze Instituten, gesticht om migranten geestelijk bij te staan, zijn vanwege hun eigen doelstelling aan deze Congregatie onderworpen. Daarom is deze Congregatie in rechte alleen bevoegd met betrekking tot de leden van deze Instituten in zoverre ze individueel of gezamenlijk aalmoezenier of missionaris van de migranten zijn. Dit laat onverlet het recht van de Congregatie voor de Religieuzen en de Seculiere Instituten betreffende het onderhouden van hun religieus leven.
6. In de geest van het Tweede Vaticaans Concilie zal de Congregatie voor de Bisschoppen [d:111] samen met de Secretariaten voor de Eenheid onder de christenen, voor de niet-christenen en voor de ongelovigen, ervoor zorgen deel te nemen aan gemeenschappelijke initiatieven, die ten goede komen aan een groep migranten van welk geloof ook.

1. Sinds lang bestaat er bij de Congregatie van de bisschoppen het Bureau voor de migraties, met aan het hoofd de gedelegeerde voor de Werken ten behoeve van de Migraties die geassisteerd wordt door een voldoende aantal functionarissen.
2. Het Bureau heeft tot taak te bestuderen en actie te ondernemen ten behoeve van alles wat met name bevorderlijk is voor de geestelijke vooruitgang van migrantengelovigen, onverschillig welke hun taal is, hun ras, hun nationaliteit en - met eerbiediging van de desbetreffende bevoegdheden - hun rite. Verder is het de taak van het Bureau de Hogere Raad voor de migraties bij te staan en de bijeenkomsten van die Raad voor te bereiden; de onderlinge betrekkingen met de bisschoppelijke commissies verder uit te bouwen; contacten aan te gaan en te onderhouden met internationale verenigingen die op enigerlei wijze betrokken zijn bij de hulp aan de migranten; alle andere initiatieven te stimuleren die nuttig lijken en van pas komen.

1. De voorzitter die de secretaris pro tempore is van de Congregatie van de bisschoppen;
2. de secretaris die de gedelegeerde is voor de werken van de migraties, voor het apostolaat van de zee, de lucht en de nomaden;
3. Tot de Raad behoren bovendien:
   1. de voorzitters en secretarissen van de nationale bisschoppelijke Commissies voor migranten, of, bij ontbreken daarvan, de bisschoppen die daarmee belast zijn op landelijk niveau; de functionarissen van de dicasteria van de Romeinse Curie, die op een of andere manier betrokken zijn bij de problemen van de migranten, namelijk van de Raad voor openbare zaken van de Kerk, van de Congregaties voor de Oosterse Kerken, voor de Geestelijkheid, voor de Religieuzen en de seculiere Instituten, voor het Katholiek onderwijs, voor de Geloofsverkondiging, van de Secretariaten ter bevordering van de Eenheid der christenen, voor de niet-christenen en voor de niet-gelovigen; van de Raad voor de leken, van de Pauselijke Commissie 'Gerechtigheid en Vrede, de afgevaardigden van Caritas Internationalis, van de katholieke internationale Commissie voor de migranten, van de Federatie van Hogere Oversten van religieuze Instituten van mannen en vrouwen, en tenslotte de algemene oversten van religieuze congregaties ten behoeve van migranten.
   2. andere deskundige en verdienstelijke personen, geestelijken of leken, die door de Congregatie van de bisschoppen zijn gekozen en benoemd.
4. Na het oordeel van de secretaris te hebben ingewonnen kiest de voorzitter vanuit deze Raad leden om de «Studiecommissie» te vormen; hun naam wordt ter goedkeuring voorgelegd aan de Congregatie van de bisschoppen;

1. het verzamelen, classificeren, onderzoeken van alle voorstellen die door de verschillende episcopaten worden voorgelegd, of door hun afgevaardigden als leden van deze Hogere Raad worden aangedragen en voorgesteld.
2. In het licht van de decreten van het Tweede Vaticaans Concilie grondige studie maken van alles wat op een of andere wijze betrekking heeft op de migraties, en tegelijk de voortdurend groeiende en wisselende behoeften nagaan van deze soort mensen.
3. Aan de Congregatie van de bisschoppen de aanbevelingen voorleggen van waaruit deze aan de Bisschoppenconferenties normen kan voorstellen om de werken ter bescherming van de migranten doeltreffender en geschikter te maken.
4. De Hogere Raad komt regelmatig bijeen in voltallige zittingen , of zo nodig ook in buitengewone zittingen.

1. de belangrijkste of meest dringende kwesties te bespreken;
2. raadgevingen aan de Congregatie van de bisschoppen voor te leggen om deze kwesties op te lossen.
3. Deze Commissie komt twee maal per jaar in sessie bijeen.

«De bisschoppenconferenties dienen vooral op nationaal niveau aandacht te schenken aan de meer urgente vragen rond deze mensen (immigranten, ballingen en vluchtelingen enz.) en met vereende krachten eensgezind hun geestelijke verzorging te behartigen en te begunstigen met behulp van daartoe geschikte middelen en instellingen. Daarbij dienen ze vooral te letten op de richtlijnen welke door de Apostolische Stoel ofwel reeds gegeven zijn of nog gegeven moeten worden en op de aanwezigheid van geschikte omstandigheden van tijd, van plaats en van personen» . «Gezien het groot aantal mensen dat in onze tijd emigreren of wegtrekken wordt de bisschoppenconferenties verzocht om aan een gedelegeerd priester of een speciaal daartoe ingestelde Commissie de zorg toe te vertrouwen aangaande alles wat betrekking heeft op het bestuderen en organiseren van de pastorale zorg voor deze mensen» . «De pastorale noden eisen in stijgende mate dat bepaalde pastorale taken in eensgezindheid worden geleid en verzorgd. Daarom is het goed dat enige functies worden ingesteld welke ten dienste staan van alle of althans van meerdere bisdommen van een bepaald gebied of land. Zulke functies kunnen ook aan bisschoppen worden gegeven» . «Eveneens behoort het tot de taak van de bisschoppenconferenties instellingen in het leven te roepen en te ondersteunen waarin degenen die om reden van werk of studie vanuit missielanden overkomen broederlijk worden opgenomen en met een aangepaste herderlijke zorg worden bijgestaan. Door hen immers komen de verre volken in zekere zin nabij en wordt aan de vanouds christelijke gemeenschappen een uitstekende gelegenheid geboden om met de volken die van het evangelie nog niet hebben gehoord in gesprek te komen en hun het ware gelaat van Christus te tonen in een persoonlijke dienst van liefde en hulp» . « Opdat de uit missielanden afkomstige immigranten goed worden ontvangen en kunnen profiteren van de nodige pastorale zorg van de kant van de bisschoppen van de van ouds christelijke gemeenschap, dient samengewerkt te worden met de bisschoppen uit de missie» .

1. In landen die een bijzonder groot aantal migranten opnemen dienen de Bisschoppenconferenties een speciale bisschoppelijke Commissie in te stellen voor de migraties. Deze zal een secretaris hebben die in het algemeen de taken zal vervullen van nationaal directeur , en uit dien hoofde uitgenodigd kan worden zitting te nemen in de Hogere Raad voor de migraties.
2. Het is zeer aan te bevelen dat ook priesters en mannelijke en vrouwelijke religieuzen gevraagd worden om lid te worden van deze Commissie, met name zij over wie gesproken zal worden in art. 53 § 1, en ook leken die deskundig zijn op het gebied van de migratievraagstukken.
3. In de andere landen waar minder talrijke migranten zijn moeten de Bisschoppenconferenties een bisschop aanwijzen als 'stuwende kracht' om te zorgen voor hun geestelijke bijstand.

1. dat zij aandachtig de voornaamste problemen betreffende de migraties volgen, en, rekening houdend met de eigen omstandigheden van bepaalde plaatsen en volken, op het gebied van de pastorale zorg de nodige initiatieven ontwikkelen, opdat de migranten geestelijk erop worden voorbereid zich aan te passen aan hun nieuwe levenssituatie, en welkom worden geheten zowel in de verschillende streken van hun vaderland als in de immigratielanden.
2. dat zij priesters uitkiezen, hen voorbereiden op dit heel eigen soort ambtswerk en hen voorstellen aan de Bisschoppenconferenties van de andere betrokken volken of de instellingen daarvan, opdat ze overeenkomstig art. 36 § 2 worden toegelaten als aalmoezenier of missionaris van de migranten;
3. dat zij, waar dit geschikt kan gebeuren, een college oprichten van priesters die bedoeld zijn voor de migraties, of althans met hulp van eventuele gespecialiseerde seminaries instituten uitkiezen voor de opleiding tot het priesterschap van kandidaten die dezelfde taal spreken. In deze instellingen zullen de priesters vòòr hun vertrek naar het buitenland of wanneer zij daar reeds woonachtig zijn regelmatig speciale lessen volgen. Zo nodig zullen ze zich ook erop toeleggen nieuwe methodes van apostolaat aan te leren en zij zullen er zich op de hoogte stellen van de economische en sociale omstandigheden en ook van de beschaving ter plaatse;
4. dat zij de leden van de religieuze instituten voor mannen en vrouwen en ook de leken zullen aansporen om met deze initiatieven mee te doen en er verstandig gebruik van te maken, om een zo groot mogelijke geestelijke en maatschappelijke bijdrage te leveren aan de zaak van de migranten, volgens een goed opgezet pastoraal plan ;
5. dat zij in samenspraak met de Congregatie van de bisschoppen op gezette tijden bijeenkomsten in internationaal en continentaal verband organiseren, om overal de pastorale bijstand aan migranten beter te omschrijven en te coördineren zodat deze zich kan aanpassen aan de bijzondere omstandigheden van ieder volk;
6. dat zij goede contacten bevorderen met internationale en nationale organisaties, met officiële instellingen en verenigingen, opdat de rechten van de migranten ook op maatschappelijk gebied beter worden bevorderd, en goed wordt gezorgd met name voor hun beroepsopleiding die geheel beantwoorden moet aan de eisen van deze tijd .
7. dat zij ieder jaar aan de Congregatie van de bisschoppen een algemeen verslag uitbrengen met eventuele bijvoeging van statistieken, opdat men beter op de hoogte komt van de moeilijkheden, voorstellen en verlangens, en daaraan gemakkelijker tegemoet kan komen.

1. Allerlei migraties en ook allerlei soorten mensen die op een of andere wijze vallen onder het moderne verschijnsel van het reizen door de verschillende delen van de wereld (zeelieden, vliegeniers, nomaden), scheppen niet alleen nieuwe pastorale problemen maar vallen ook buiten de gewone kaders van spiritualiteit, psychologie, financiën, bestuur, vooral als het gaat om ballingen, asielzoekers of migranten die uit overbevolkte of nog onderontwikkelde gebieden wegtrekken.
2. Om de noodzakelijke hulp te vinden voor een zo goed mogelijke oplossing van deze ernstige problemen, is het een zeer goede gedachte als de Bisschoppenconferenties en de Ordinarissen ieder jaar een «migrantendag» organiseren.
3. Het voornaamste doel van deze dag moet zijn dat de leden van het Godsvolk, ieder overeenkomstig zijn situatie en in het licht van het goddelijk heilsplan, beter hun plichten leren kennen en hun aandeel aanvaarden in de verantwoordelijkheid voor het steunen van de werken ten behoeve van de migraties; dat alle gelovigen bidden dat de Heer nieuwe missionaire roepingen mag schenken; dat door deze dag de apostolische geest van de priesters wordt versterkt en het geloof van de migranten beschermd en verlevendigd.
4. Met betrekking tot problemen van psychologische aard wordt van de christenen innige gemeenschappelijke arbeid en inspanning gevraagd om alle vooroordelen en discriminatie op grond van natie, ras en godsdienst het hoofd te bieden om te komen tot betere en meer open betrekkingen waaruit een echte geest van internationale onderlinge betrokkenheid spreekt .
5. Als gevolg van de vele uitstekende initiatieven van de aalmoezeniers of missionarissen, de maatschappelijke medewerk(st)ers en alle instellingen voor hulp aan de migranten krijgen de Bisschoppenconferenties en de ordinarissen te maken met nieuwe en ernstige moeilijkheden van financiële aard; vandaar dat de Dag van de migranten ook tot doel heeft de gelovigen te doen denken aan hun plicht bijdragen te verzamelen om de moeilijkheden van hun migrantenbroeders en - zusters te verlichten. De Bisschoppenconferenties kunnen dan ook van deze Dag gebruik maken om de gelovigen op deze kwestie te wijzen en om hen aan te sporen tot edelmoedige steun aan de noodzakelijke werken.
6. De 'migrantendag' dient te worden gehouden op het moment en de manier die het best passen bij de plaatselijke omstandigheden en de sociale omgeving.

«Bijzondere aandacht moet worden besteed aan gelovigen die wegens hun levensomstandigheden onvoldoende profijt hebben van de gewone algemene zielzorg van de parochieherders of daar zelfs geheel en al buiten vallen, zoals het geval is met zeer veel immigranten, met ballingen en vluchtelingen, met zeelui en luchtvaartpersoneel, met zwervers en dergelijken. Er moet naar geëigende pastorale methoden worden gezocht om ook het geestelijk leven van mensen die voor ontspanning andere landen bezoeken te verzorgen» . «Op dezelfde wijze zal in gelijksoortige omstandigheden moeten worden gezorgd voor gelovigen die een verschillende taal spreken. Ook dan zullen priesters of parochies van een en dezelfde taalgroep, of een bisschoppelijke vicaris die deze taal machtig is en eventueel ook tot bisschop is gewijd een oplossing van de moeilijkheden kunnen zijn, of kan naar een betere oplossing worden gezocht» «De bisschoppelijke vicarissen, belast met de zorg voor een bepaald gedeelte van het bisdom, voor een bepaald soort zaken of voor de gelovigen van een of andere rite of van een bepaalde groep mensen, genieten krachtens hun aanstelling door de diocesane bisschop over de gewone bestuursmacht die door het gewone recht wordt toegekend aan de vicaris-generaal». Aangaande alles wat de verschillende manieren en vormen betreft, die door langdurige ervaring hun waarde hebben bewezen en bedoeld zijn om de migranten geestelijke bijstand te verlenen dienen de plaatselijke ordinarissen dus het navolgende voor ogen te houden:

1. Men moet alle gelovigen, geestelijken, leken en kloosterlingen, aansporen de migranten hartelijk te ontvangen en te trachten hen te helpen bij de grote moeilijkheden die zij in het begin ondervinden.
2. Ook de andere christenen die niet in volledige communio zijn met de Katholieke Kerk en geen hulp kunnen zoeken bij de bedienaren van hun eigen Kerk of gemeenschap dienen zij even bereidwillig te helpen. Op gelijke wijze mogen zij geen hulp weigeren aan niet-christelijke immigranten. Wat de deelname aan gewijde zaken moeten zij zich houden aan de richtlijnen die staan in het decreet Unitatis Redintegratio [618] van het Tweede Vaticaans Concilie en in het oecumenisch directorium [1089].
3. De geestelijke bijstand van alle gelovigen, en dus ook van de migranten die wonen op het grondgebied van een bepaalde parochie, is vooral de taak van de pastoor van die parochie; deze zal eens aan God rekenschap moeten afleggen over de wijze waarop hij zich van zijn opdracht heeft gekweten. De pastoors moeten dus een zo zware verplichting weten te delen met de aalmoezenier of missionaris, wanneer er daar een is.

1. Na van tevoren tot akkoord gekomen te zijn met de nationale Bisschoppenconferentie of met de instellingen die belast zijn met de werken voor de migraties, dient men priesters te zoeken die dezelfde taal spreken of afkomstig zijn uit hetzelfde land als de migranten.
2. Mocht men door bijzondere omstandigheden, bijvoorbeeld omdat er te weinig priesters zijn die deze taal spreken of uit dat land komen, gedwongen zijn anders te handelen, dan moeten de Ordinarissen een beroep doen op de medewerking van priesters die de taal van de migranten goed kennen; ze moeten alles in het werk stellen opdat hun nieuwe kinderen niet ten prooi vallen aan allerlei ernstige gevaren in de praktijk van het leven als christen.
3. Is er geestelijke bijstand nodig voor migranten met een andere ritus, dan dient men, met eerbiediging van de rechten van hun hiërarchie, ook rekening te houden met de decreten die over hen gaan .
4. In geval van noodzaak zorge men ook voor geestelijke bijstand aan christenen die niet in volle communio zijn met de Katholieke Kerk; men neme contact op met hun overheden of bedienaren van de eredienst, overeenkomstig de aanwijzingen van de ter zake bevoegde dicasteria van de Apostolische Stoel.

1. Op plaatsen waar migranten met dezelfde taal talrijk zijn - onverschillig of zij in die streek zijn gevestigd of dat ze elkaar daar voortdurend opvolgen - kan het dienstig zijn een persoonlijke parochie op te richten, die door de plaatselijke Ordinaris goed dient te worden omschreven ;
2. De bisschop kan ook een «Missie met zielzorg» oprichten met een duidelijk afgebakend grondgebied , vooral wanneer de migranten nog geen vaste woonplaats hebben. Een dergelijke missie is bestemd voor bepaalde categorieën van mensen die daar wonen, ongecht de reden of de duur van hun verblijf.
3. Als het vanwege de omstandigheden gewenst lijkt, kan de missie met zielzorg die op het grondgebied van een of meerdere parochies is opgericht, een verband aangaan met een territoriale parochie, met name wanneer deze laatste onder leiding staat van leden van dezelfde religieuze congregatie als de herders van de migranten.
4. Als het niet gewenst lijkt een persoonlijke parochie op te richten noch een missie met zielzorg die onafhankelijk is of een verband heeft met een parochie, dan dient men te zorgen voor de geestelijke bijstand van de migranten door een aalmoezenier of missionaris die dezelfde taal spreekt, en een duidelijk afgebakend gebied heeft waar hij zijn ambt moet uitoefenen.
5. Op plaatsen waar vrij veel migranten zijn kan de aalmoezenier of de missionaris terwille van hun geestelijke bijstand benoemd worden tot Vicaris medewerker van een of meerdere parochies.
6. Tot slot, opdat de gelovigen met verschillende talen die verbonden zijn aan de nieuwe internationale organisaties van tegenwoordig, het niet zouden moeten stellen zonder geestelijke bijstand, dient men priesters die deze talen beheersen, aan te stellen om hun arbeid aan deze gelovigen ten dienste te stellen.

1. Voor de uitoefening van hun dienstwerk krijge iedere aalmoezenier of missionaris voor migranten voor zover mogelijk een kerk, een kapel of zelfs een openbare of half-openbare huiskapel toegewezen.
2. Zo dit niet kan gebeuren, dient de plaatselijke Ordinaris passende maatregelen te nemen opdat de aalmoezenier of missionaris van de migranten zijn geestelijke opdracht vrijelijk en naast het andere werk in een andere kerk, zelfs in een parochiekerk, kan vervullen.
3. Daarnaast schijnt het nuttig tehuizen te bouwen of in te richten waar deze migranten zich thuis kunnen voelen, en waar ze de eigen waarden en gaven van hun volk kunnen koesteren, een welverdiende rust en ontspanning genieten, en hulp kunnen zoeken.

«Er zal moeten gezorgd worden voor het geestelijke welzijn van gelovigen die een verschillende taal spreken, door middel van priesters of parochies van een en dezelfde taalgroep, of van een bisschoppelijke vicaris die deze taal machtig is en eventueel ook bisschop is gewijd, of door middel van een andere betere methode.

1. Wanneer priesters de pastorale zorg voor migranten op zich willen nemen, moeten ze allereerst de toestemming verkrijgen van hun Ordinaris, en zich vervolgens ter beschikking stellen van hun Bisschoppenconferentie of van de instellingen die met de migraties belast zijn.
2. Met uitzondering van het geval dat vanwege buitengewone omstandigheden het benoemingsrescript beter kan uitgaan van de Congregatie van de Bisschoppen, komt het de Bisschoppenconferentie van het land van herkomst toe om aan deze priesters hun geloofsbrieven te verschaffen en hen voor te dragen aan de Bisschoppenconferentie van het land waarheen zij worden gezonden. Laatstgenoemde Conferentie moeten vervolgens de aalmoezeniers of missionarissen die aanvaard zijn toevertrouwen aan de plaatselijke Ordinarissen, en dezen zullen hen aanstellen voor de pastorale zorg van de migranten.
3. De bijzondere richtlijnen die gegeven worden in Hoofdstuk VI zijn van toepassing op de religieuzen die zich wijden aan de pastorale zorg voor de migranten .
4. Zoveel mogelijk zal de pastorale zorg voor de migranten worden toevertrouwd aan een priester die zich de nodige tijd daarop heeft voorbereid, en die vanwege zijn deugd, rechtzinnigheid, talenkennis en andere zedelijke deugden geschikt blijkt om een zo veeleisende taak op zich te nemen.

1. De aalmoezenier of missionaris van de migranten blijft geïncardineerd in zijn diocees, en kan er dus steeds in terugkeren, naar het oordeel en met de toestemming van de bevoegde oversten. Na het verkrijgen van het verlof om terug te keren geniet de aalmoezenier alle rechten die hij gehad zou hebben als hij zijn dienstwerk in zijn diocees had uitgeoefend .
2. De aalmoezenier of missionaris van de migranten is gedurende de gehele tijd van zijn opdracht onderworpen aan de jurisdictie van de plaatselijke Ordinaris, zowel met betrekking tot de uitoefening van het ambt als tot het onderhouden van de kerkelijke tucht.
3. Na toestemming verkregen te hebben van de nationale directeur zijn de aalmoezeniers of missionarissen van migranten met betrekking tot het beheer van de tijdelijke goederen verplicht de goedkeuring te vragen van de plaatselijke Ordinaris voor ieder initiatief van financiële aard; daarvan zullen zij op het einde van het jaar nauwkeurig rekenschap geven.

1. De aalmoezenier of missionaris die een zielzorgzending heeft gekregen heeft een eigen bevoegdheid, en wordt, met het nodige onderscheid, gelijkgesteld aan een pastoor.
2. Dit is een persoonlijke bevoegdheid dat wil zeggen dat deze alleen mag worden uitgeoefend jegens personen onder de migranten die tot dezelfde taalgroep behoren en op het grondgebied van de missie.
3. Deze zelfde bevoegdheid gaat, met gelijke rechten, samen op met de bevoegdheid van de plaatselijke pastoor . Iedere migrant is dus volledig gerechtigd zich voor de sacramenten, met inbegrip van het huwelijk, in alle vrijheid te wenden tot de aalmoezenier of missionaris van de migranten dan wel tot de plaatselijke pastoor .
4. Tenslotte, naast alle bevoegdheden die door het kerkelijk recht aan de pastoor worden toegekend, heeft de aalmoezenier of missionaris van de migranten nog andere rechten en andere bijzondere verplichtingen. Met betrekking tot de rechten moeten de volgende hier genoemd worden:
   1. De bevoegdheid het vormsel toe te dienen aan zijn gelovigen van dezelfde taalgroep die in stervensgevaar verkeren, krachtens het decreet Spiritus Sancti munera;
   2. De bevoegdheid geldig te assisteren bij huwelijken waarvan een van de echtgenoten tot zijn taalgroep behoort, binnen de grenzen van het hem toevertrouwde rechtsgebied, met inachtneming van de andere kerkelijke voorschriften, ook die omtrent de geldigheid en het onderzoek naar de staat van de toekomstige echtgenoten .
   Met betrekking tot de plichten moeten de volgende hier genoemd worden:
   1. Bij de uitoefening van zijn ambt voor de gelovigen van dezelfde taalgroep heeft hij dezelfde verplichtingen als die waaraan een pastoor krachtens het kerkelijk recht gehouden is;
   2. in het bijzonder de verplichting:
      1. te wonen binnen het hem toegewezen rechtsgebied, overeenkomstig het kerkelijk recht;
      2. De parochieboeken bij te houden zoals wordt voorgeschreven in het kerkelijk recht, en een authentiek kopie daarvan aan het einde van ieder jaar op te sturen naar de pastoor ter plaatse ;
   3. Daarentegen is hij niet verplicht de mis «pro populo» op te dragen zoals door het kerkelijk recht wordt voorgeschreven .
5. Priesters die als helper zijn aangesteld van de aalmoezenier of missionaris aan wie zielzorgopdracht is gegeven, hebben, met de noodzakelijke verschillen, dezelfde plichten en bevoegdheden als de kapelaans die medewerker zijn van de pastoor.

1. Wanneer de plaatselijke Ordinaris geen zielzorgmissie kan oprichten moet hij aan de aalmoezenier of missionaris de nodige bevoegdheden geven zodat de migranten van dezelfde taalgroep die gevestigd zijn in een bepaald rechtsgebied kunnen beschikken over een effectieve geestelijke bijstand .
2. In deze gevallen dienen de bisschoppen ervoor te zorgen dat de rechten en plichten van de aalmoezenier of missionaris van de migranten nauwkeurig worden vastgesteld en afgestemd worden op de functies van de pastoor ter plaatse.

1. De plaatselijke Ordinarissen en de pastoors moeten de aalmoezeniers en missionarissen van de migranten met de grootst mogelijke welwillendheid tegemoet treden. Ze dienen hen bij de uitoefening van hun moeilijk ambtswerk graag van dienst te zijn opdat dit ten goede komt aan de hun toevertrouwde zielen. Ze moeten ervoor zorgen dat hun dezelfde levensomstandigheden worden geboden als aan de andere priesters van het diocees, hun dezelfde rechten worden toegekend en ze dezelfde waarborgen van materiële aard krijgen.
2. Het is billijk dat de aalmoezeniers of missionarissen van de migranten uitgenodigd worden tot lidmaatschap van de Priesterraad.
3. Wanneer de omstandigheden het vragen, is het billijk dat de plaatselijke Ordinarissen ook aan de aalmoezeniers of missionarissen van de migranten de voorrechten en bevoegdheden toekennen die zij krachtens de apostolische Brief Pastorale munus aan de priesters van het diocees kunnen toekennen .
4. De aalmoezeniers of missionarissen van de migranten kunnen zich een maand per jaar terugtrekken, op voorwaarde dat een andere, door de plaatselijke Ordinaris gemachtigde, priester de zorg draagt voor de behoeften van de zielen.

1. In landen waar er veel aalmoezeniers of missionarissen van de migranten van een bepaalde taalgroep zijn is het wenselijk dat een van hen benoemd wordt tot gedelegeerde voor de aalmoezeniers of missionarissen.
2. De gedelegeerde voor de aalmoezeniers of missionarissen wordt, nadat de betrokken Bisschoppenconferenties gehoord is, gekozen door de Conferentie van het land waar deze gedelegeerde zijn ambt uitoefent.

1. de betrekkingen vast te stellen met de bisschoppen van het land of het gebied waarin de aalmoezeniers of missionarissen van de migranten een vaste verblijfplaats hebben, en met de andere bisschoppen tot wie hij zich noodzakelijkerwijze moet wenden voor alle vraagstukken met betrekking tot het geestelijk welzijn van de migranten uit hun land of taalgroep.
2. leiding te geven aan de aalmoezeniers of missionarissen , met eerbiediging van de rechten van de Ordinarissen en de religieuze oversten.

1. De gedelegeerde dient bijgevolg toe te zien op de volgende punten:
   1. dat de aalmoezeniers of missionarissen zich houden aan de gedragsregels van het kerkelijk wetboek en zich met toeleg kwijten van hun plichten;
   2. dat goede zorg wordt gedragen voor de waardigheid en netheid zowel van kerken, kapellen en huiskapellen als van de gewijde voorwerpen, met name van hetgeen betrekking heeft op het bewaren van het H.Sacrament en het opdragen van de mis;
   3. dat de aalmoezeniers of missionarissen stipt de beslissingen ten uitvoer leggen van de Bisschoppenconferenties en van de plaatselijke Ordinarissen;
   4. dat de gewijde taken verricht worden overeenkomstig de regels van de liturgie en de decreten van de Congregatie van de goddelijke eredienst; dat de kerkelijke goederen behoorlijk beheerd worden en aan eraan verbonden lasten, vooral de missen, regelmatig wordt voldaan; dat de parochieboeken waarover in n.39, § 4 (b) 2 wordt gesproken goed bijgehouden en bewaard worden.
2. De gedelegeerde moet de missies regelmatig visiteren om al deze punten te controleren.
3. De gedelegeerde moet ook zieke aalmoezeniers of missionarissen bezoeken, ervoor zorgen dat het hun op geestelijk of materieel terrein aan niets ontbreekt, en, wanneer zij komen te overlijden, dat zij een behoorlijke uitvaart krijgen; hij moet er ook op toezien dat bij ziekte- of sterfgevallen de boeken, documenten en alles wat eigendom is van de missie niet verloren gaat of wordt meegenomen.
4. De verplichtingen die in de §§ 1 en 3 worden opgesomd zijn een uitbreiding van de macht van het bevoegde plaatselijk gezag.

«Religieuze instituten, die zich niet op een louter beschouwend leven toeleggen, kunnen met het oog op dringende zielennood en op het tekort aan diocesane geestelijken, door de bisschoppen te hulp worden geroepen om de helpende hand te bieden bij verschillende pastorale bedieningen. Daarbij moet rekening worden gehouden met het eigen karakter van iedere instelling. En de religieuze overheden moeten naar best vermogen het verlenen van zulke diensten, eventueel ook in parochies waarvan men de zorg tijdelijk op zich wil nemen, bevorderen» .

1. Daaronder moet groot belang gehecht worden aan het werk van religieuze instituten die het apostolaat onder de migranten als eigen en speciale doelstelling hebben, zoals de Congregatie van de Missionarissen van Saint-Charles, de Scalabrini geheten, de Sociëteit van Christus voor de Poolse migranten, de Vrome Sociëteit van de Heilige Paulus voor de migranten van Malta .
2. Wat de andere instituten betreft zal het zeer loffelijk en goed zijn als ze, zonder het apostolaat onder de migranten tot speciale doelstelling te hebben, zich wijden aan de pastorale zorg voor deze groep gelovigen, waarbij ze vooral die werken op zich nemen die het best aansluiten bij hun eigen opzet en karakter.
3. Wil een plaatselijke Ordinaris de zorg voor de migranten toevertrouwen aan een bepaald religieus instituut, dan zal hij met inachtneming van de andere canonieke normen, een geschreven contract opstellen met de overste van het instituut , en de kwestie tegelijk bespreken met de Bisschoppenconferentie en de bisschoppelijke instellingen die in het land van herkomst belast zijn met de pastorale zorg voor de migranten.
4. Ook al betreft het instituten die bijstand aan migranten als speciale doelstelling hebben, toch zijn alle werken en initiatieven die voor hun welzijn bestemd zijn onderworpen aan het gezag en bestuur van de plaatselijke Ordinaris, onverlet het recht van de religieuze oversten om toe te zien op het leven van hun medebroeders, en ook, in samenwerking met de plaatselijke Ordinaris, op de wijze waarop zij de hun toevertrouwde taken vervullen .
5. Wordt de pastorale zorg voor de migranten aan een bepaalde religieus toevertrouwd dan dient men steeds van tevoren de toestemming te hebben van zijn overste en een geschreven contract op te maken, waarbij men, met het nodige onderscheid, te werk gaat zoals gezegd werd in artikel 36 aangaande diocesane priesters.

1. Naast de pastorale zorg voor de migranten zijn er vaak vele vormen van hulpverlening en worden uit liefdadigheid allerlei initiatieven genomen. Wat dit betreft verdient de hulp die door de instituten van vrouwelijke religieuze wordt geboden alle aanbeveling en lof, vooral van die instituten die zich dit dienstwerk tot speciaal doel stellen. Opdat deze hulp rijker vruchten kan dragen dient, met volledige eerbiediging van de rechten van deze instituten en in aanmerking nemend hun eigen karakter, ervoor gezorgd te worden dat ze kunnen beschikken over de nodige geestelijke bijstand en materiële middelen.
2. Men mag hopen dat deze bijzondere vorm van apostolaat in de instituten van vrouwelijke religieuzen beter bekend en uitgebouwd wordt.

1. In de geest van het Tweede Vaticaans Concilie dienen onder aanmoediging van de bisschoppen en religieuze oversten de voortdurende samenwerking en hartelijke eendracht bevorderd en versterkt te worden tussen de instituten van mannelijke en vrouwelijke religieuzen, de geestelijkheid en de vrome diocesane en interdiocesane lekengenootschappen .
2. Om het apostolaat uit te oefenen onder de migranten en andere gelovigen zijn de religieuzen verplicht te gehoorzamen aan de beschikkingen van de plaatselijke Ordinaris .
3. Als in dit apostolaat iets direct of indirect betrekking heeft op de gang van zaken in het huis of de religieuze communauteit, dienen er door tussenkomst van de bevoegde oversten afspraken gemaakt te worden tussen de religieuzen, de plaatselijke Ordinarissen en de andere instellingen die belast zijn met de werken voor de migraties .

« De leken moeten de vernieuwing van de tijdelijke orde als hun eigen taak op zich nemen en in het licht van het evangelie en in de geest van de Kerk in deze rechtstreeks en uiteindelijk beslissend optreden als mens met mensen in deze deskundig en met eigen verantwoordelijkheid samenwerken; overal en in alles moeten zij de gerechtigheid van het rijk van God proberen te vestigen» . «Als tijdsverschijnsel verdient het groeiende en onstuitbare solidariteitsgevoel van alle volkeren bijzondere vermelding; het is de taak van het lekenapostolaat dit zorgvuldig te bevorderen en tot een oprecht en waarachtig gevoel van broederschap te doen uitgroeien. Ook moeten de leken weten, wat zich op internationaal vlak afspeelt en welke theoretische of praktische problemen en oplossingen zich daar voordoen, vooral omtrent volkeren in de ontwikkelingslanden».

Gegeven te Rome bij de Congregatie van de Bisschoppen, 22 augustus 1969. Carlo kard. CONFALONIERI
Prefect +Ernesto CIVARDI
Titulair Aartsbisschop van Sardica
secretaris Joseph ZAGON
Gedelegeerde voor de Migratiewerken