Het Doopsel is de brug die Jezus heeft geslagen tussen Hem en ons

Beminde broeders en zusters:

De woorden die de heilige Marcus de evangelist spreekt aan het begin van zijn Evangelie: "Gij zijt mijn Zoon, mijn veelgeliefde; in U heb Ik welbehagen" (Mc. 1, 11) [b:Mc. 1, 11], laten ons kennismaken met de kern van het feest van vandaag van de Doop van de Heer waarmee de kerstperiode wordt afgesloten. De cyclus van kerstplechtigheden stelt ons in staat te mediteren over de geboorte van Jezus, aangekondigd door de engelen, gehuld in de stralende pracht van God. De kersttijd spreekt ons over de ster die de Wijzen uit het Oosten naar het huis van Bethlehem leidt en ons uitnodigt om naar de hemel te kijken die zich opent boven de Jordaan, terwijl de stem van God weerklinkt. Het zijn tekenen waardoor de Heer nooit moe wordt om ons te herhalen: "Ja, ik ben hier. Ik ken u. Ik bemin u. Er is een pad van mij naar u. Er is een pad dat leidt van u naar mij." De Schepper nam om zich te tonen en te laten aanraken in Jezus de afmetingen aan van een kind, van een mens zoals wij. Tegelijkertijd liet God, door zichzelf klein te maken, het licht van zijn grootsheid schijnen, omdat hij juist door zich te verlagen tot de hulpeloze onmacht van de liefde laat zien wat de ware grootheid is, ja zelfs, wat het betekent om God te zijn.

De betekenis van Kerstmis, en meer in het algemeen de betekenis van het liturgische jaar, is juist om deze goddelijke tekenen te benaderen, ze te herkennen in de alledaagse gebeurtenissen, zodat ons hart openstaat voor Gods liefde. En als Kerstmis en Epifanie vooral dienen om ons in staat te stellen te zien, om onze ogen en ons hart te openen voor het mysterie van een God die tot ons komt, dan leidt het feest van het Doopsel van Jezus ons, zo zouden we kunnen zeggen, binnen in het dagelijks leven van een persoonlijke relatie met hem. Jezus heeft zich inderdaad bij ons gevoegd door zich onder te dompelen in de wateren van de Jordaan. Het Doopsel is als het ware de brug die Jezus tussen hem en ons heeft geslagen, de wijze waarop hij zich voor ons toegankelijk maakt. Het is de goddelijke regenboog over ons leven, de belofte van Gods grote 'ja', de deur van hoop en tegelijkertijd het teken dat ons toont om actief en vreugdevol de weg af te leggen om hem te vinden en ons door hem bemind te weten.

Beste vrienden, ik ben echt gelukkig want ook dit jaar op deze feestdag heb ik de mogelijkheid om enkele kinderen te dopen. Het "welbehagen" van God rust vandaag op hen. Sinds de eniggeboren Zoon van de Vader werd gedoopt, is de hemel werkelijk geopend en blijft hij zich openen, en kunnen we al het nieuwe leven dat wordt geboren toevertrouwen aan de Ene die machtiger is dan de verborgen machten van het kwaad. Dit is inderdaad wat het Doopsel inhoudt: wij geven terug aan God wat van hem is gekomen. Het kind is niet het eigendom van de ouders, maar de Schepper vertrouwt het toe aan hun verantwoordelijkheid, vrij en op een steeds nieuwe manier, zodat zij het helpen een vrij kind van God te zijn. Slechts als de ouders rijpen in deze zekerheid, zullen ze in staat zijn om het juiste evenwicht te vinden tussen de bewering dat ze over hun kinderen kunnen beschikken alsof ze een privébezit zijn, ze vormgeven volgens hun eigen ideeën en verlangens, en de vrijzinnige houding die wordt uitgedrukt door ze te laten opgroeien met volledige autonomie, al uw wensen en ambities bevredigend, alsof dit een eerlijke manier is om hun persoonlijkheid te bevorderen.

Als met dit sacrament de pasgedoopte tot Gods aangenomen kind wordt, voorwerp van zijn oneindige liefde die hem beschermt en verdedigt tegen de duistere machten van de boze, dan is het noodzakelijk hem te leren God als zijn Vader te erkennen en met hem om te gaan met de houding van een kind. Daarom, volgens de christelijke traditie zoals we ze vandaag volgen, als de kinderen die in Gods licht en zijn onderricht worden gedoopt, worden zij niet gedwongen, maar wordt hen de rijkdom van het goddelijke leven gegeven waarin de ware vrijheid wordt gevonden die eigen is aan de kinderen van God; een vrijheid waarin men moet worden opgevoed en moet rijpen met de jaren, opdat zij in staat zijn tot verantwoorde persoonlijke keuzen.

Beminde ouders, peetvaders en peetmoeders, ik begroet jullie allemaal met genegenheid en sluit me aan bij jullie vreugde om deze kinderen die vandaag herboren worden tot het eeuwige leven. Weest u bewust van de gave die u hebt ontvangen en blijft de Heer danken die met het sacrament dat zij vandaag ontvangen, uw kinderen deel laat uitmaken van een nieuwe familie, nog groter en hechter, meer open en talrijk dan de uwe. Ik doel op de familie van gelovigen, naar de Kerk, een familie die God als Vader heeft en waarin allen zich herkennen als broeders in Jezus Christus. Dus vandaag vertrouwt u uw kinderen toe aan de goedheid van God, die de kracht van licht en liefde is; en zelfs te midden van de moeilijkheden van het leven zullen zij zich nooit verlaten voelen als zij met hem verenigd blijven. Span u daarom in hen te onderwijzen in het geloof, hen te leren bidden en toe te nemen zoals Jezus, en met zijn hulp, "in wijsheid en welgevalligheid bij God en de mensen" (Lc. 2, 52) [b:Lc. 2, 52].

Laten we nu terugkeren naar de evangelietekst, laten we proberen nog meer te begrijpen wat hier vandaag gebeurt. De heilige Marcus verhaalt dat, terwijl Johannes de Doper aan de oevers van de Jordaan predikt en de urgentie van bekering verkondigt met het oog op de komende Messias, zie daar, Jezus, temidden van de mensen, die zich aandient om gedoopt te worden. Zeker, het doopsel van Johannes is een doopsel van boete, heel anders dan het sacrament dat Jezus zal instellen. Toch komt op dat moment de zending van de Verlosser al in zicht, want zodra hij uit het water stijgt, weerklinkt er een stem uit de hemel en daalt de Heilige Geest op hem neer (Mc. 1, 10) [[b:Mc. 1, 10]]: de hemelse Vader belijdt hem als zijn uitverkoren zoon en getuigt in het openbaar van zijn universele reddingsmissie, die volledig zal worden vervuld met zijn dood aan het kruis en zijn verrijzenis. Alleen dan, met het paasoffer, zal de vergeving van zonden universeel en totaal zijn. Met het Doopsel dompelen we ons niet simpelweg onder in de wateren van de Jordaan om onze toeleg tot bekering te belijden, maar veeleer wordt het verlossende bloed van Christus over ons uitgegoten om ons te reinigen en te redden. Het is de geliefde Zoon van de Vader, in wie hij welbehagen heeft, die opnieuw voor ons de waardigheid en de vreugde verwerft om ons "kinderen" van God te noemen en het ook werkelijk te zijn.

Binnenkort zullen we dit mysterie herbeleven dat wordt opgeroepen door de plechtigheid die we vandaag vieren; de tekenen en symbolen van het sacrament van het Doopsel zullen ons helpen te begrijpen wat de Heer in de harten van deze kinderen doet, waardoor zij voor altijd 'de zijne' zullen zijn, een uitverkoren woonplaats van zijn Geest en 'levende stenen' voor de bouw van het geestelijke bouwwerk dat de Kerk is. Moge de Maagd Maria, Moeder van Jezus de veelbeminde Zoon van God, over hen en hun gezinnen waken en hen altijd vergezellen, zodat ze het heilsplan dat met het Doopsel in hun leven wordt gevestigd, ten volle kunnen uitvoeren. En wij, geliefde broeders en zusters, laten wij hen vergezellen met onze gebeden; laten we bidden voor ouders, peetvaders en peetmoeders en voor hun familieleden, zodat zij hen helpen groeien in geloof. Laten we bidden voor ons allen hier aanwezig, opdat we, door vroom aan deze viering deel te nemen, de beloften van ons Doopsel hernieuwen en de Heer danken voor zijn voortdurende aanwezigheid.

Amen.