
H. Paus Johannes Paulus II - 22 november 1981
Bovendien sluit de laatste synode in zekere zin naar ideeën en naar de geest aan op de synode over het gewijde priesterschap en over de rechtvaardigheid in de huidige wereld. Als gemeenschap van opvoeding moet het gezin immers de mens helpen zijn eigen roeping te onderscheiden en zijn onmisbare inzet te leveren voor grotere rechtvaardigheid, door hem vanaf het begin te vormen tot intermenselijke verhoudingen die aantrekkelijk moeten worden gemaakt door rechtvaardigheid en liefde. De synodevaders hebben mij aan het slot van hun bijeenkomst een uitgebreide lijst van voorstellen aangeboden, waarin zij de vruchten hadden verzameld van de overwegingen die zij ontwikkeld hadden in de loop van hun intensieve werkdagen, en zij hebben mij unaniem gevraagd tegenover de mensheid de levendige bezorgdheid van de Kerk voor het gezin te vertolken en richtsnoeren te geven voor een hernieuwde pastorale inspanning in deze fundamentele sector van het menselijke en kerkelijke leven.
Nu ik met deze exhortatie die taak vervul, waarin ik op bijzondere wijze het aan mij toevertrouwde apostolische ambt uitoefen, wil ik mijn dankbaarheid uitdrukken jegens alle deelnemers aan de synode voor de kostbare leer- en ervaringsbijdrage die zij aangeboden hebben, vooral door middel van de Bisschoppensynodes
Propositiones t.b.v. de 7e Bisschoppensynode over het Gezin (24 oktober 1980). De tekst hiervan vertrouw ik toe aan de Pauselijke Raad voor het Gezin, met de opdracht hem ijverig en diepgaand te bestuderen, teneinde de waarde van ieder aspect van de rijkdommen die bij bevat, duidelijk naar voren te brengen.