Ik verkondig de vrijheid tot een rechtmatige en eerlijke mate van zelfbeschikking in uw leven als volk

Dierbare broeders en zusters in Christus Jezus,

Ik weet dat u allen de pijn begrijpt welke ik op dit moment voel, de pijn van diepe teleurstelling. Met deze gevoelens wil ik u de boodschap voorlezen welke ik voor u heb voorbereid voor mijn bezoek.

'Genade en vrede voor u vanwege God onze Vader en de Heer Jezus Christus!' (2 Kor. 1, 2) [b:2 Kor. 1, 2].

Uit de grond van mijn hart wil ik u zeggen hoe blij ik ben bij u te zijn, de autochtone volkeren van Canada, in dit prachtige land van Denendeh. Het is namelijk een eer voor mij te zijn uitgenodigd met u deel te nemen aan deze diep ontroerende geestelijke viering, waarbij velen van u die deelnemen niet katholiek zijn.

In u begroet ik met achting en vriendschap de nakomelingen van de eerste bewoners van dit land, die hier eeuw na eeuw hebben geleefd. U begroeten is eerbiedige hulde brengen aan de oorsprong van de menselijke samenleving in dit uitgestrekte gebied van Noord-Amerika. U begroeten is met ontzag herinneren aan het plan en de voorzienigheid van God zoals deze zich hebben geopenbaard in uw geschiedenis en u tot deze dag hebben gebracht. U begroeten in dit deel van uw land betekent de gebeurtenissen van het menselijk leven oproepen die plaats hebben gehad op het toneel van Gods oorspronkelijke schepping van de majestueuze natuur in deze delen. Tegelijk ziet mijn komst onder u terug naar uw verleden om uw waardigheid te verkondigen en uw bestemming te ondersteunen.

Ik ben me bewust dat velen van u deze pelgrimstocht maakten vanuit alle delen van Canada - van het ijskoude Arctica en de prairievlakten, van de jacht - en grote riviergebieden, van de grootse bergen en kustwateren -van Oost en West, Noord en Zuid. Ik ben erg blij dat niets u ervan heeft weerhouden naar deze bijeenkomst te komen.

Ik begrijp dat de grootste organisaties van oorspronkelijke bewoners-de Assembly of First Nations, de Native Council of Canada, de Inuit Tapirisat of Canada, de Métis National Council - gezamenlijk besloten tot deze geestelijke gebeurtenis in deze noordelijke vaderlandse omgeving. Dit soort samenwerking is gezien het verschil in cultuur en religieuze tradities welke onder u bestaan, een teken van hoop voor de solidariteitsvorming onder de oorspronkelijke volkeren van dit land.

U hebt als algemeen thema voor deze viering gekozen: 'zelfbeschikking en de rechten van de oorspronkelijke volkeren'. Van mijn kant ben ik blij mij met u te kunnen bezinnen op kwesties die uw levens zo direct raken.

Mijn aanwezigheid in uw midden vandaag bedoelt een nieuwe uiting te zijn van de grote belangstelling en zorg welke de kerk wil tonen voor de oorspronkelijke volkeren van de Nieuwe Wereld. In 1537 kondigde mijn voorganger Paulus III in het document Pastorale Officium [7205] de rechten van de autochtone volkeren van die tijd af. Hij bevestigde hun waardigheid, verdedigde hun vrijheid en verklaarde dat zij niet tot slaven mochten worden gemaakt of beroofd van hun goederen of eigendom. Tegelijk vormt mijn aanwezigheid toch een andere fase in de lange betrekking welke velen van u met de kerk hebben gehad. Het is een betrekking welke vier eeuwen omspant en vooral sinds het midden van de negentiende eeuw sterk is geweest. Missionarissen uit Europa, niet alleen van de Katholieke Kerk maar ook van andere christelijke tradities, hebben hun leven besteed om de evangelische boodschap aan de oorspronkelijke volkeren van Canada te brengen.

Ik ken de dankbaarheid welke u, Indianen en Eskimo's, zelf koestert jegens de missionarissen die onder u hebben geleefd en zijn gestorven. Over hetgeen zij voor u hebben gedaan wordt door heel de kerk gesproken, het is bekend in heel de wereld. Deze missionarissen probeerden uw leven te leiden, om te zijn zoals u om u te dienen en u het verlossende evangelie van Jezus Christus te brengen. Welke fouten en onvolkomenheden zij ook hadden, welke vergissingen ook werden begaan, samen met de schade welke daar ongewild uit voortvloeiden, spannen zij zich nu tot het uiterste in om ze te herstellen. Maar naast deze notities die zijn opgeslagen in het geheugen van uw geschiedenis, staat het verslag met ontelbare bewijzen van hun broederlijke liefde. Jezus zelf zegt ons: 'Geen groter liefde kan iemand hebben dan deze, dat hij zijn leven geeft voor zijn vrienden' (Joh. 15, 13) [b:Joh. 15, 13].

De missionarissen blijven uw beste vrienden en wijden hun leven aan uw dienst, wanneer zij het woord van God verkondigen. Het onderwijs en de gezondheidszorg onder u hebben veel aan hen te danken, vooral aan de toegewijde vrouwen, zoals de grijze zusters van Montreal.

De buitengewone herleving van uw cultuur en tradities welke u vandaag ondervindt, heeft veel te danken aan het pionierswerk en de voortdurende inspanningen van missionarissen op het gebied van taalkunde, etnologie en antropologie. Met erkentelijkheid staan namen als Lacombe, Grollier, Grandin en Turquetil onuitwisbaar in uw geschiedenis geschreven. De lijst is lang.

Vandaag wil ik een bijzondere hulde brengen aan bisschop Paul Piché, die dit jaar zijn vijfentwintigste verjaardag viert als herder van dit uitgestrekte bisdom. Bisschop Piché, de kerk dankt u en uw medebroeders - evenals al uw mensen - voor de gemeenschappen die u hebt opgebouwd door het woord van God en de sacramenten. Door u dank ik alle heldhaftige missionarissen Oblaten, die door de liefde en genade van onze Heer Jezus Christus geïnspireerd de volkeren van het Noorden dienen.

Ja, dierbare Indianen en Eskimo's, de missionarissen hebben altijd deelgenomen aan uw cultuur en sociale leven. In overeenstemming met de leer van het Tweede Vaticaans Concilie hebben zij met groter bewustzijn getracht, zoals de kerk vurig wenst, u een steeds grotere hoogachting te tonen voor uw erfgoed, uw taal en uw gebruiken. vgl: Ad Gentes Divinitus [[[703|26]]]

In de samenhang van hoogachting en liefde brengen zij u het evangelie van onze Heer Jezus Christus, samen met zijn kracht uw tradities te vervolmaken en zelfs meer te veredelen. Hun evangelisatie bracht de verkondiging met zich mee van 'de naam en de leer, het leven en de beloften, het rijk en het mysterie van Jezus van Nazareth, de Zoon van God'. Evangelii Nuntiandi [[519|22]]

De Kerk zelf zond de missionarissen naar u, opdat u de levengevende en bevrijdende boodschap van Jezus zoudt ontvangen. Deze boodschap heeft wortel geschoten in uw harten en wordt belichaamd in uw samenleving, juist zoals Christus zelf Indiaan en Eskimo is geworden in u, zijn ledematen. Ik sprak over dit belangrijke onderwerp zowel in Sainte Anne van Beaupré als in Midland.

Wanneer zij het evangelie verkondigen, willen de missionarissen dichtbij u staan in uw strijd en uw problemen en in uw· rechtmatig streven om de volledige erkenning van uw menselijke en christelijke waardigheid te verkrijgen als autochtone volkeren, als kinderen van God.

Bij deze gelegenheid dat ik de loftrompet steek over de missionaire bijdrage welke door de jaren heen is geleverd, doe ik een beroep op heel de Kerk in Canada steeds gevoeliger te worden voor de noden van de noordelijke missie. De Geest van God roept de Kerk van dit hele land de volle maat van gedeelde verantwoordelijkheid te beoefenen voor de noden van het volk van God in de uitgestrekte gebieden van het Noorden. De kracht van het paasmysterie van Christus dat de missionarissen van het verleden en het heden heeft gesterkt in algehele edelmoedigheid, zal de jongeren van vandaag niet ontbreken. De Heer Jezus zelf vraagt de hele Kerk in Canada trouw te zijn aan haar wezenlijk missiekarakter waarbuiten zij niet als Kerk van Christus kan bestaan.

Ik doe een beroep op de jongeren onder de autochtone volkeren ontvankelijk te zijn om leiderstaken en verantwoordelijkheden te aanvaarden. Ik doe eveneens een beroep op de katholieke jongeren onder u om open te staan voor de roeping van God tot het priesterschap en het religieuze leven, en ik vraag al hun katholieke ouderen, leiders en ouders met respect tegenover deze ·bijzondere roepingen te staan en allen te steunen en aan te moedigen die deze levenswijze vrij willen omhelzen.

Vandaag ben ik naar de geliefde autochtone volkeren gekomen om opnieuw het evangelie van Jezus Christus te verkondigen en zijn eisen te bevestigen. Ik ben gekomen om nogmaals over uw waardigheid te spreken en de liefde en vriendschap van de Kerk te vernieuwen - een liefde welke tot uitdrukking komt in de pastorale dienst en zorg. Ik ben gekomen om u en de hele wereld te verzekeren van het respect van de Kerk voor uw oude erfgoed - voor uw vele waardevolle voorvaderlijke gebruiken.

En ja, dierbare broeders en zusters, ik ben gekomen om u tot Christus te roepen, om u en heel Canada opnieuw zijn boodschap van vergeving en verzoening voor te stellen. Uit de historische documentatie is duidelijk, dat uw volkeren door de eeuwen heen herhaaldelijk het slachtoffer zijn geworden van onrecht door nieuwkomers die in hun blindheid heel uw cultuur dikwijls als minderwaardig beschouwden. Vandaag is deze situatie gelukkig grotendeels veranderd en leren mensen beseffen dat er een grote rijkdom in uw cultuur ligt en u met groter respect te behandelen. Zoals ik in Midland heb gezegd, is het uur gekomen de wonden te verbinden en alle onenigheden te herstellen. Het is tijd voor vergeving, voor verzoening en voor de verplichting nieuwe verhoudingen op te bouwen. Nogmaals met de woorden van de heilige Paulus: 'Nu is er de gunstige tijd, vandaag is het de dag van het heil' (2 Kor. 6, 2) [b:2 Kor. 6, 2].

Mijn voorganger Paulus VI verklaarde zeer duidelijk, dat er nauwe banden bestaan tussen de verkondiging van het evangelie en de menselijke vooruitgang. En menselijke vooruitgang omvat ontwikkeling en bevrijding. vgl: Evangelii Nuntiandi [[[519|30-31]]] En zo stel ik vandaag tot u sprekend de evangelische boodschap voor met haar gebod van broederlijke liefde, met haar eisen van rechtvaardigheid en mensenrechten en met heel haar bevrijdende kracht.

De heilige Paulus wil ons allen het belang van de christelijke vrijheid doen begrijpen - vrijheid van zonde en van alles wat ons tot slaven maakt. De heilige Paulus blijft de wereld toeroepen: 'Voor die vrijheid heeft Christus ons vrijgemaakt. Houdt dus stand en laat u niet opnieuw het slavenjuk opleggen' (Gal. 5, 1) [b:Gal. 5, 1]. En tegelijkertijd houden zowel hij als de heilige Petrus ons het beginsel voor, dat vrijheid geen excuus mag zijn voor losbandigheid. (Gal. 5, 13; 1 Pt. 2, 16) [[b:Gal. 5, 13; 1 Pt. 2, 16]]

Vandaag wil ik graag die vrijheid verkondigen welke vereist is voor een juiste en billijke mate van zelfbeschikking in uw eigen leven als autochtone volkeren. In eenheid met de hele Kerk verkondig ik al uw rechten - en daarmee overeenkomende plichten. En ik veroordeel ook lichamelijke, culturele en godsdienstige onderdrukking en alles wat op een of andere manier u of enige groep zou beroven van wat u rechtens toebehoort.

Het standpunt van de Kerk, dat de volkeren in het openbare leven een recht hebben deel te nemen aan de beslissingen die hun leven raken, is duidelijk: 'De medezeggenschap is een recht dat zowel op economisch als op sociaal en politiek gebied in toepassing moet worden gebracht'. De rechtvaardigheid in de.. De rechtvaardigheid in de wereld, 1 (Archief van de Kerken (1972), 93) vgl: Gaudium et Spes [[[575|75]]]

Dit is waar voor iedereen. Het is vooral van toepassing op u als oorspronkelijke volkeren in uw streven uw rechtmatige plaats in te nemen onder de volkeren van de aarde, met een rechtmatige en billijke mate van zelfbestuur. Voor u is een basisland met voldoende hulpbronnen eveneens noodzakelijk om een levensvatbare economie voor de huidige en toekomstige generaties. U moet eveneens in de gelegenheid zijn uw landen en uw economische mogelijkheden te ontwikkelen, uw kinderen op te voeden en uw toekomst te plannen.

Ik weet dat er onderhandelingen gaande zijn en dat door alle betrokken partijen veel goede wil is getoond. Ik hoop en bid dat een volledig bevredigend resultaat zal worden bereikt.

Uzelf bent geroepen al uw talenten in dienst van anderen te stellen en voor het algemeen welzijn van Canada een steeds authentieker beschaving van rechtvaardigheid en liefde op te bouwen. U bent geroepen tot verantwoord beheerd en om een dynamisch voorbeeld te zijn van het juiste gebruik van de natuur, vooral in een tijd dat vervuiling en milieuaantasting de aarde bedreigen. De leer van Christus over de universele broederschap en zijn gebod van broederlijke liefde is nu en voor altijd deel van uw erfgoed en uw leven.

Dierbare vrienden, oudste bewoners van Canada, terwijl u zich bezint op uw geschiedenis, terwijl u in samenwerking met uw broeders en zusters eraan werkt uw bestemming gestalte te geven en uw taak te aanvaarden voor het algemeen welzijn van allen, denkt er altijd aan dat uw kinderlijke verhouding met God tot uiting komt in het onderhouden van zijn geboden. Zij staan in uw harten gegrift, en de heilige Johannes vat ze samen wanneer hij zegt: 'Dit is immers zijn gebod: dat we geloven in de naam van zijn Zoon Jezus Christus, en dat we elkaar beminnen, zoals Hij ons bevolen heeft. Wie zijn geboden onderhoudt, blijft in Hem en Hij in hem; en hieraan erkennen we, dat Hij in ons blijft: aan de Geest, die Hij ons schenkt' (1 Joh. 3, 23-24) [b:1 Joh. 3, 23-24]. De Geest stelt ons in staat in Jezus te geloven en elkaar te beminnen.

Uw grootste bezit, dierbare vrienden, is de gave van de Geest van God, die u in uw harten hebt ontvangen en die u brengt tot Christus, en door Christus tot de Vader. Met grote genegenheid voor u allen, mijn broeders en zusters Indianen en Eskimo's, zegen ik u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen.