Bij gelegenheid van het Joodse Paasfeest

Mijn bezoek aan de Verenigde Staten geeft mij de gelegenheid om mijn innige en hartelijke groeten te doen aan mijn Joodse broeders en zusters in dit land en over de gehele wereld. Een groet dat nog meer een spirituele intentie heeft nu het grote feest van de Pesah nadert. "Deze dag moet u tot een gedenkdag maken, u moet hem vieren als een feest ter ere van de heer. Generatie op generatie moet u hem als een eeuwig voorschrift vieren." (Ex. 12, 14) [b:Ex. 12, 14]. Terwijl de Christelijke wijze van het vieren van Pasen op vele manieren zich onderscheid van uw viering van Pesah, begrijpen wij en ervaren wij het in voortzetting van de Bijbelse overlevering van het machtige werk dat de Heer heeft volbracht voor zijn volk.

Ik voel me in het bijzonder verbonden juist op dit moment van uw meest heilige viering, precies ook waartoe Nostra Aetate [610] Christenen oproept om altijd in herinnering te hebben: dat de Kerk "Daarom kan de Kerk niet vergeten, dat zij de openbaring van het Oude Testament heeft ontvangen door middel van dit volk, waarmee God in zijn onuitsprekelijke barmhartigheid het Oude Verbond heeft willen sluiten, en dat zij zich voedt aan de wortel van de edele olijf, waarop de takken van de wilde olijf, de heidenen, geënt zijn" Nostra Aetate [[610|4]]. Nu ik mij tot u richt wens ik opnieuw te bevestigen wat het Tweede Vaticaans Concilie [d:4] leert over de relaties tussen de Katholieken en Joden en herhaal de inzet van de Kerk voor de dialoog die in de afgelopen veertig jaar fundamentele wijzigingen ten goede heeft gegeven in onze relatie. Vanwege deze groei in vertrouwen en vriendschap kunnen Christenen en Joden tezamen verheugd zijn over de diepe spirituele betekenis van het Pascha, de herinnering (zikkarôn) aan vrijheid en verlossing. Ieder jaar, wanneer we luisteren naar het verhaal van het Pascha keren wij terug naar die gezegende nacht van bevrijding. Deze heilige tijd van het jaar moet een oproep zijn aan beide gemeenschappen om te streven naar rechtvaardigheid, genade, solidariteit met de vreemden in het land, met de weduwe en de wezen, zoals Mozes bevolen heeft: "Bedenk dat u slaaf bent geweest in Egypte, en dat de heer uw God u daaruit verlost heeft. Daarom gebied ik u zo te handelen." (Deut. 24, 18) [b:Deut. 24, 18].

Bij het Pascha Sèder herneemt u de heilige patriarchen Abraham, Isaac en Jakob en de heilige vrouwen van Israël, Sarah, Rebecca, Rachaël en Leah, het begin van een lange lijst van zonen en dochters van het Verbond. Bij de voortgang in de tijd krijgt het Verbond een steeds universelere waarde, als de toezegging aan Abraham vorm krijgt: "Ik zal een groot volk van u maken. Ik zal u zegenen en uw naam groot maken, zodat u een zegen zult zijn....Om u zullen alle geslachten op aarde zich gezegend noemen" (Gen. 12, 2-3) [b:Gen. 12, 2-3]. Inderdaad, volgens de profeet Jesaja wordt de hoop op verlossing uitgebreid over de hele mensheid: "Alle volken zullen zeggen: ‘Kom, laat ons optrekken naar de berg van de heer, naar het huis van Jakobs God: dan zal Hij ons zijn wegen wijzen, en wij zullen zijn paden bewandelen.' " (Jes. 2, 3) [b:Jes. 2, 3]. Binnen deze eschatologische horizon is ons een werkelijk vooruitzicht gegeven op universele broederschap op het pad van recht en vrede, ter voorbereiding op de weg van de Heer (Jes. 62, 10) [[b:Jes. 62, 10]]. Christenen en Joden delen deze hoop; we zijn in feite, zoals de profeten zeggen, "gevangenen van de hoop" (Zach. 9, 12) [b:Zach. 9, 12]. Deze band staat ons Christenen toe om met u te vieren, echter ieder op zijn eigen manier, de Pascha van Christus' dood en verrijzenis, dat wij onafscheidelijk zien van uw eigen, waar Jezus van zichzelf zei: "de redding komt uit de Joden" (Joh. 4, 22) [b:Joh. 4, 22]. Ons Pasen en uw Pesah, echter onderscheiden en verschillend, verenigd ons in onze gemeenschappelijke hoop die gericht is op God en Zijn barmhartigheid. Dat vraagt van ons samen te werken en met alle mannen en vrouwen van goede wil een betere wereld te maken waarbij wij de vervolmaking verwachten van Gods beloften.

Met respect en vriendschap vraag ik daarom de Joodse gemeenschap mijn Pesah groeten te accepteren in een geest van openheid voor de reële mogelijkheden van samenwerking, zoals we die voor ons zien wanneer we de dringende noden van onze wereld overwegen en wanneer we met overgave kijken naar het lijden van miljoenen van onze broeders en zusters waar dan ook. Natuurlijk, onze gedeelde hoop op vrede in de wereld betreft in het bijzonder het Midden Oosten en het Heilig Land. Moge de herinnering aan Gods barmhartigheid, welke de Joden en Christenen vieren tijdens deze feestelijke tijd, een inspiratie zijn voor allen die verantwoordelijk zijn voor de toekomst van deze regio - waar de gebeurtenissen van Gods openbaring feitelijk hebben plaatsgevonden - tot nieuwe inzet, en speciaal tot een nieuwe houding en nieuwe purificatie van de harten!

In mijn hart herhaal ik met u de woorden van Hallel van Pasen (Ps. 118, 1-4) [b:Ps. 118, 1-4], daarbij de blijvende Goddelijke zegening afsmekend over u: "Dank de Heer, want Hij is goed, zijn liefde kent geen grenzen. Israël, kom en zeg: ‘Zijn liefde kent geen grenzen.’ .... Jullie die de Heer vrezen, kom en zeg: ‘Zijn liefde kent geen grenzen.’"

Vanuit het Vaticaan, 14 april 2008