De wereld heeft God nodig

Beste broeders en zusters,

Met deze eerste Adventszondag beginnen we een nieuw liturgisch jaar. Het Volk van God gaat op weg om het geheim van Christus in de geschiedenis van deze wereld te beleven. Christus is dezelfde: gisteren, vandaag en in eeuwigheid (Hebr. 13, 8) [[b:Hebr. 13, 8]]. De geschiedenis echter verandert telkens, wat een blijvende evangelisatie noodzakelijk maakt. Zij moet van binnen vernieuwd worden en de enige echte nieuwe is Christus. Hij is de volledige vervulling, de heldere toekomst van de mensen en de wereld. Opgestaan van de doden is Jezus de Heer, die God alle vijanden zal onderwerpen, inclusief de dood (1 Kor. 15, 25-28) [[b:1 Kor. 15, 25-28]]. De Advent is daarmee een gunstige tijd om onze harten de verwachting naar Diegene op te wekken "die is en die was en die komt" (Openb. 1, 8) [b:Openb. 1, 8].

De Zoon van God is nu ruim 20 eeuwen geleden naar Bethlehem gekomen, ieder ogenblik komt Hij in die zielen en gemeenschappen, die bereid zijn Hem te ontvangen en Hij zal aan het einde der tijden opnieuw komen om de "levenden en doden te oordelen". De gelovige is daarom telkens waakzaam en door een innerlijke hoop bezield om de Heer te ontmoeten, zoals de Psalmist zegt: "Ik wacht op de Heer, ik wacht Hem, ik hoop op zijn belofte: stil verbeid ik de Heer, meer als wachters de morgen" (Ps. 130, 5-6) [b:Ps. 130, 5-6].

Deze zondag is dus een bijzonder geschikte dag om de gehele Kerk en alle mensen van goede wil mijn tweede Encycliek aan te bieden, die ik juist het thema van de christelijke hoop heb willen geven. Haar titel is Spe Salvi [2067], omdat zij met de woorden begint van de Heilige Paulus: "Spe salvi facti sumus - In deze hoop zijn wij gered" (Rom. 8, 24) [b:Rom. 8, 24].

In dit gedeelte als ook in andere stukken van het Nieuwe Testament is het woord "hoop" zeer nauw verbonden met het woord "geloof". Ze is een geschenk welke het leven van diegene verandert, die haar ontvangt, zoals de ervaring van vele heiligen aantoont. Waaruit bestaat deze hoop, die zo groot en "vertrouwenswaardig" is, dat zij ons laat zeggen: In haar vinden we het "heil"?

In wezen bestaat zij in de kennis van God, in de ontdekking van Zijn hart als het hart van een goede en barmhartige Vader. Jezus heeft ons door Zijn dood aan het kruis en zijn verrijzenis het aangezicht van de Vader geopenbaard; dat aangezicht van God, die in de liefde zo groot is, dat Hij ons een onwankelbare hoop meedeelt, dat niet eens de dood iets kan uitrichten, omdat het leven voor diegenen die zich aan God toevertrouwen, het perspectief van de eeuwige zaligheid opent.

De ontwikkeling van de moderne wetenschap heeft het geloof en de hoop steeds meer in de private en individuele sfeer teruggedrongen, zodat het tegenwoordig om zeer evident en gedeeltelijk dramatische wijze zichtbaar wordt, dat de mens en de wereld God nodig heeft - de ware God! Anders blijven zij zonder hoop.

De wetenschap heeft groot aandeel aan het welzijn van de mensheid, dat staat buiten iedere twijfel, het ligt echter niet in haar macht haar te verlossen. De mens wordt door de liefde verlost, die het persoonlijke en sociale leven goed en mooi maakt. Daarom wordt de grote hoop, die volle en uiteindelijke hoop, door God aangereikt - van de God, die de liefde is, die ons in Jezus bezocht heeft en die ons het leven geschonken heeft. En in Hem zal Hij aan het einde van de tijden terugkeren.

Op Christus hopen wij; Hij is het die we verwachten! Met Maria, Zijn moeder, gaat de Kerk de Bruidegom tegemoet. Zij doet dit door werken van naastenliefde, omdat de hoop zich, net als het geloof, toont in de liefde.

Allen een goede Advent!