Tot de Internationale Arbeidsorganisatie

Inleiding

Mijnheer de president, mijnheer de directeur-generaal, mijne heren,

Het is voor ons een eer en een vreugde om op dit plechtige moment waarop de Internationale Arbeidsorganisatie het jubileum van haar vijftigjarig bestaan viert officieel aan deze vergadering deel te nemen. Waarom zijn wij hier? Wij maken geen deel uit van die internationale organisatie, wij zijn buitenstaanders ten aanzien van de specifieke problemen die hier worden bestudeerd en waarover hier wordt beraadslaagd en onze geestelijke zending staat ons niet toe, dat we buiten het eigen terrein van die zending tussenbeide komen. Als we hier zijn, mijnheer de directeur, dan is dat om in te gaan op uw welwillende uitnodiging. En wij prijzen ons gelukkig u hiervoor openlijk te kunnen bedanken, u te kunnen zeggen, hoezeer wij die uitermate hoffelijke stap waarderen, hoezeer wij het belang ervan zien en hoe hoog wij de betekenis daarvan aanslaan.

We beschikken niet over bijzondere deskundigheid bij de technische gedachtewisselingen over de verdediging en de bevordering van de menselijke arbeid, maar we staan toch volstrekt niet vreemd tegenover die grote zaak van de arbeid, die uw reden van bestaan is en waaraan u alle krachten wijdt.

De Bijbel en de arbeid van de mens
Vanaf de eerste bladzijde laat de Bijbel - wij staan voor de boodschap daarvan - de schepping zien als voortgekomen uit het werk van de Schepper (Gen. 2, 2) [[b:Gen. 2, 2]] en overgedragen aan de arbeid van het schepsel; de verstandige inzet van het schepsel moet haar ten nutte maken, haar ten eigen dienste om zo te zeggen voltooien door de schepping te vermenselijken. (Gen. 1, 29) [[b:Gen. 1, 29]] vgl: Populorum Progressio [[[266|22]]] De arbeid is dan ook volgens de goddelijke gedachten de normale activiteit van de mens (Ps. 104, 23; Eccl. 7, 15) [[b:Ps. 104, 23; Eccl. 7, 15]] en het zich verheugen over en het genieten van de vruchten van de arbeid een gave van God (Pred. 5, 18) [[b:Pred. 5, 18]], omdat ieder heel vanzelfsprekend vergelding krijgt naar zijn daden. (Ps. 62, 13; Ps. 128, 2; Mt. 16, 27; 1 Kor. 15, 58; 2 Tess. 3, 10) [[b:Ps. 62, 13; Ps. 128, 2; Mt. 16, 27; 1 Kor. 15, 58; 2 Tess. 3, 10]]

Christus en de waardigheid van de arbeid
Door al die bladzijden van de Bijbel wordt het duidelijk, dat de arbeid een fundamenteel gegeven van de menselijke bestaanssituatie is, zelfs zozeer, dat de Zoon van God, als Hij één van ons is geworden (Joh. 1, 14) [[b:Joh. 1, 14]], tevens ook werker is geworden, die in zijn omgeving heel natuurlijk wordt aangeduid met het beroep van zijn familie: Jezus staat bekend als 'de zoon van de timmerman' (Mt. 13, 55) [b:Mt. 13, 55]. De arbeid van de mens verwierf daardoor de hoogste adeldom die men zich zou kunnen indenken en u heeft in het centrum van uw organisatie daaraan de ereplaats willen geven door dat prachtige fresco van Maurice Denis, gewijd aan de waardigheid van de arbeid, waarop de Christus de blijde boodschap aan de werkmensen die hem omringen, brengt, de werkers die ook kinderen van God zijn en allen broeders van elkaar.

De pioniers van de ·sociale rechtvaardigheid
Het ligt niet op onze weg om de geschiedenis op te halen die het ontstaan en de consolidering van uw organisatie te zien heeft gegeven. Niettemin kunnen we in dit gastvrije land niet stilzwijgend voorbijgaan aan het werk van pioniers als mgr Mermillod en het vakverbond van Freiburg, het bewonderenswaardige voorbeeld van de protestantse industrieel Daniël'Le Grand en het vruchtbare initiatief van de katholieke Gaspard Decurtins, waardoor de eerste kiem werd gelegd voor een internationale arbeidsconferentie. Evenmin zouden wij, mijne heren, kunnen vergeten, dat uw eerste directeur zich gedrongen voelde om bij gelegenheid van het 40-jarig jubileum van de encycliek van Leo XIII over de arbeidsvoorwaarden hulde te brengen aan de 'vasthoudende voorvechters voor sociale rechtvaardigheid, onder anderen degenen die zich beroepen op de encycliek Rerum Novarum [651]'. geciteerd door A. Le Roy,.. geciteerd door A. Le Roy, Catholicisme social et Organisation Internationale du Travail, Parijs, Spes, 1937, blz. 16 En toen de functionarissen van het internationale centrum voor de arbeid de balans opmaakten van 'tien jaar Internationale Arbeidsorganisatie', aarzelden zij niet om te erkennen: 'De grote beweging die in de schoot van de Katholieke Kerk uitging van de encycliek Rerum Novarum [651] heeft de vruchtbaarheid daarvan bewezen'. Dix Ans d'Organisation.. Dix Ans d'Organisation Internationale du Travail, Genève, B.I.T., 1931, blz. 461

Van Rerum novarum naar Populorum progressio
Sindsdien is de sympathie van de Kerk voor uw organisatie én voor de wereld van de arbeid onophoudelijk gebleken en zeer bijzonder in de encycliek Quadragesimo Anno [652] van Pius XI Quadragesimo Anno [[652|24]], in de toespraak van Pius XII tot de raad van bestuur van het internationale centrum voor de arbeid Tot de raad van het internationale centrum voor de arbeid [[7225]], in de encycliek Mater et Magistra [90] van Johannes XXIII, waarin hij zijn 'gevoelens van waardering voor de Internationale Arbeidsorganisatie' tot uitdrukking brengt, met name ' ... voor haar doelmatige en waardevolle bijdrage om, volgens de beginselen van rechtvaardigheid en menselijkheid, overal ter wereld een sociaal-economische orde op te bouwen, waarin ook de wettige rechten van de arbeiders erkend en beschermd worden'. Mater et Magistra [[90|103]] Wijzelf hadden het genoegen om aan het einde van het Vaticaans Oecumenisch Concilie de pastorale constitutie Gaudium et Spes [575] opgesteld door de bisschoppen van heel de wereld, te promulgeren. De Kerk bevestigt daarin opnieuw de waarde van de 'grootse onderneming van de individuele en gezamenlijke activiteiten van de mensen' evenals het grotere belang van de arbeid van mensen boven 'de andere elementen van het economisch leven, want die hebben slechts instrumentele waarde', met de onverbiddelijke rechten en de verplichtingen waarop een dergelijk beginsel aanspraak maakt. Gaudium et Spes [[575|34.67-68]] Onze encycliek Populorum Progressio [266] tenslotte wendden wij aan om tot het besef te brengen,dat het sociale vraagstuk een wereld-omvattende zaak is geworden', met de gevolgtrekkingen die daaraan vastzitten voor de volwaardige en gemeenschappelijke ontwikkeling van de volkeren, de ontwikkeling die 'de nieuwe naam voor de vrede'. Populorum Progressio [[266|3.76]]

Waarnemer en vriend van de Internationale Arbeidsorganisatie en van de andere instellingen te Genève
Hiermee geven we te kennen; wij zijn aandachtige waarnemers van het werk dat u hier verzet, meer dan dat, wij zijn vurige bewonderaars van de activiteit die u ontplooit, ook medewerkers, die zich gelukkig prijzen te zijn uitgenodigd om met u het bestaan, de rol, de resultaten en de verdiensten van deze instelling ten dienste van heel de wereld te vieren en dit te doen als vrienden. En in deze plechtige ogenblikken mogen we niet voorbijgaan aan de andere internationale instellingen die in Genève hun zetel hebben, om te beginnen het Internationale Rode Kruis, allemaal verdienstelijke en zeer prijzenswaardige instellingen, waartoe wij onze eerbiedige begroeting en vurige wensen gaarne uitstrekken,

Uit naam van een edel ideäáÎ heeft u de tijd en de beproevingen getrotseerd
Voor ons die deel uitmaken van een organisatie die sedert tweeduizend jaar aan het slijtageproces van de tijd heeft weerstaan, vormen die vijftig jaren van ononderbroken toewijding aan de Internationale Arbeidsorganisatie de bron voor vruchtbare overwegingen. Iedereen weet, dat een dergelijke duurzaamheid in de geschiedenis van onze eeuw een echt zeldzaam gegeven is. De noodlottige onbestendigheid van de menselijke zaken, die de versnelling van de moderne beschaving nog tastbaarder en verterender heeft gemaakt, heeft uw instelling niet aan het wankelen gebracht; aan het ideaal van uw organisatie willen we hulde brengen: 'een wereld-omvattende vrede, een duurzame vrede, gegrondvest op sociale rechtvaardigheid'. Constitutie van de.. Constitutie van de Internationale Arbeidsorganisatie, 1968, inleiding, blz. 5 De beproeving, voortvloeiend uit het feit van de verdwijning van de Volkerenbond, waarmee zij organisatorisch was verbonden, en ook uit het feit van de geboorte van de Verenigde Naties in een ander werelddeel, heeft er helemaal niet toe geleid, dat zij geen reden van bestaan meer had, maar heeft haar integendeel in de gelegenheid gesteld om met de beroemde verklaring van Philadelphia - al 25 jaar geleden - die bestaansgronden te bevestigen en nader uit te werken door deze redenen van bestaan op een dieper niveau van de werkelijkheid van de vooruitgang van de maatschappij te leggen. 'Alle menselijke wezens, van welk ras, geloof of sekse ook, hebben het recht om hun materiële vooruitgang en geestelijke ontwikkeling na te streven in vrijheid en waardigheid, in economische zekerheid en met gelijke kansen'. Constitutie van de.. Constitutie van de Internationale Arbeidsorganisatie, 1968, inleiding, art. 2, blz. 24

Hulde aan de mensen en het werk
Van ganser harte verheugen we ons met u over de vitaliteit van uw vijftigjarige maar altijd jeugdige instelling, in 1919 ontstaan mét het Vredesverdrag van Versailles. Wie zal het werk, de vermoeienissen, vruchtbare inspanningen van de vele moedige beslissingen beschrijven, de beslissingen die "alle werknemers ten goede kwamen en zelfs het leven van de mensheid, de beslissingen van al degenen die zeer verdienstelijk en met veel talent hun krachten aan haar wijdden? We kunnen het onmogelijk nalaten om de naam van de eerste directeur, Albert Thomas, en die van zijn huidige opvolger, David Morse, te vermelden. We kunnen evenmin stilzwijgend voorbijgaan aan het feit, dat er op hun verzoek en bijna vanaf het begin altijd een priester is geweest te midden van degenen die deze buitengewone instelling in het leven hebben geroepen, hebben opgebouwd, in stand hebben gehouden en hebben gediend. We zijn vol erkentelijkheid jegens allen voor hetgeen zij tot stand hebben gebracht en wij spreken de wens uit, dat zij voorspoedig haar even ingewikkelde als moeilijke, maar waarachtig providentiële zending voortzet ten bate van het grootst mogelijke welzijn van de hedendaagse maatschappij.

Meer deskundige personen dan wij zullen spreken over de volle omvang van de werkzaamheden die de Internationale Arbeidsorganisatie in de vijftig jaren van haar bestaan heeft ontplooid en welke resultaten zij met haar 128 vergaderingen en 132 aanbevelingen heeft bereikt.

Hedendaagse en christelijke opvatting: de mens staat voorop
Maar hoe zouden we kunnen nalaten om het allervoornaamste en allerbelangrijkste feit te onderstrepen dat die indrukwekkende documentatie te zien geeft? Hier - en dat is een beslissend gegeven in de beschavingsgeschiedenis -, hier wordt de arbeid van de mens beschouwd als een gegeven dat fundamentele aandacht verdient. Dat was, zoals men weet, in de reeds lange geschiedenis van de mensheid niet altijd het geval. Men hoeft slechts te denken aan de antieke opvattingen over de arbeid vgl: 1, 42 [[[1379]]], aan de minachting die haar omgaf, aan de slavernij die de arbeid mee bracht, die verschrikkelijke plaag die, zoals we helaas moeten erkennen, nog steeds niet volledig van de aardbodem is verdwenen. De hedendaagse opvatting dienaangaande, waarvan u de vertolkers en verdedigers bent, is volstrekt anders. Deze is op een fundamenteel beginsel gebaseerd dat het christendom op zijn manier op bijzondere wijze heeft belicht: bij de arbeid komt het in de eerste plaats op de mens aan. Of het om een kunstenaar of handwerksman, of het om een ondernemer, arbeider of boer, om een handarbeider of een intellectueel gaat, het is de mens die werkt en hij werkt ten behoeve van de mens. Het is dus afgelopen met de voorrang van de arbeid op de arbeider en met de overheersing van de technische en economische eisen boven de menselijke behoeften. Nooit meer de arbeid boven de arbeider, nooit meer de arbeid tegen de arbeider, maar altijd de arbeid voor de arbeider, de arbeid ten dienste van de mens, van ieder mens en van heel de mens.

Confrontatie met de techniek
Hoe zou men als waarnemer niet onder de indruk komen van het feit, dat deze opvatting scherp naar voren komt op het theoretisch minst geschikte moment om de voorrang van de menselijke factor boven het product van de arbeid te bevestigen, op het moment namelijk dat de machine, die de opbrengst van de arbeid tot in het buitensporige vermenigvuldigt en de neiging heeft om de arbeid te vervangen, steeds meer ingang vindt. Volgens een abstracte kijk op zaken had het werk dat voortaan wordt verzet door de machine en de krachten daarvan, niet meer opgewekt door mankracht, maar door de formidabele, geheimzinnige krachten van een getemde natuur, in de achting van de hedendaagse wereld voorop moeten staan, zodat men er zelfs toe ZO!l worden gebracht om de werker, vaak bevrijd van de uit-

. puttende en vernederende last van een fysieke inspanning die in geen verhouding staat tot het te geringe rendement ervan, te vergeten. Welnu, dat is helemaal niet het geval. Op het moment zelf van de overwinning van de techniek en de reusachtige gevolgen daarvan op de economische productie weet de mens de volle aandacht van de filosoof, de socioloog en de politicus op zichzelf te trekken. Want er is uiteindelijk slechts sprake van één waarachtige rijkdom en dat is de mens. Welnu, aan wie zou het ontgaan, de invlechting van de techniek in het proces van de menselijke activiteit zou de mens schade doen, als de mens er niet altijd heer en meester over zou zijn en de ontwikkeling ervan niet in de hand zou houden. Al moet men 'in alle eerlijkheid bekennen, dat zowel de organisatie van de arbeid als de industrialisering een noodzakelijke bijdrage hebben geleverd aan de ontwikkeling' Populorum Progressio [[266|26]], u bent beter dan wie ook op de hoogte van het kwaad van hetgeen men de versnippering van de arbeid in de hedendaagse industriële samenleving heeft kunnen noemen. vgl. bijvoorbeeld G... vgl. bijvoorbeeld G. Friedmann, Où va Ie travail humain?; en Le travail en miettes, Parijs, Gallimard, 1950 en 1956 In plaats van de mens te helpen méér mens te worden, ontmenselijkt het werk de mens; in plaats van de mens tot ontplooiing te brengen, verstikt het het menselijke onder een mantel van drukkende verveling. De arbeid blijft ambivalent en de 'organisatie van de arbeid loopt het risico degene die de arbeid verricht te depersonaliseren, als deze de slaaf ervan wordt, binnen die organisatie afstand doet van het gebruik van verstand en vrije wil, totdat zijn waardigheid erbij inschiet. vgl: Mater et Magistra [[[90|83]]] vgl: Populorum Progressio [[[266|28]]] Wie weet het niet, de arbeid, bron van wonderbaarlijke vruchten, wanneer het gaat om echt creatief werk, kan daarentegen (Ex. 1, 8-14) [[b:Ex. 1, 8-14]], meegesleept in de vicieuze cirkelbeweging van willekeur, onrechtvaardigheid, hebzucht en geweld, een echte sociale plaag worden, zoals dat blijkt uit de dwangarbeidskampen, opgericht binnen systemen die de schande van de beschaafde wereld zijn geweest.

De heilzame rol van de Internationale Arbeidsorganisatie
Wie zal het drama schetsen, het somtijds afschuwelijke drama van de hedendaagse arbeider, heen en weer geslingerd tussen zijn dubbele lot van grootse schepper, doch al te vaak ten prooi aan het onduldbare leed van een ellendig proletariërsbestaan, waarbij het gebrek aan brood samengaat met maatschappelijke vernedering om een situatie van echte persoonlijke onzekerheid en bedreiging voor het gezin op te roepen. U heeft het begrepen. De arbeid, als menselijk gegeven een primair en fundamenteel gegeven, vormt de vitale wortel van uw organisatie en maakt daarvan een prachtige boom . die krachtens zijn internationaal karakter zijn takken over heel de wereld uitstrekt, een boom die onze tijd siert, een boom waarvan de altijd vruchtbare wortel de hedendaagse wereld uitnodigt tot voortdurende en onderling samenhangende activiteiten. Diezelfde wortel verbiedt u particuliere belangen in de kaart te spelen, maar stelt u ten dienste van het algemeen welzijn) De arbeid beslist over uw eigen opgave en inspiratie en de vruchtbaarheid daarvan; overal en altijd tussenbeide komen om arbeidsconflicten bij te leggen, deze te voorkomen, als dat mogelijk is, de getroffenen spontaan te hulp snellen, nieuwe beschermende maatregelen tegen nieuwe gevaren treffen, het lot van de arbeidende bevolking verbeteren met eerbiediging van het objectieve evenwicht van de reële economische mogelijkheden, strijden tegen elke afscheiding die aanleiding zou geven tot de vorming van minderheden om welk motief dan ook - slavernij, kaste, ras, godsdienst, klasse -, in één woord jegens allen en tegen allen de vrijheid van alle arbeiders verdedigen, onvermoeibaar het ideaal van de broederschap tussen alle mensen, allen gelijkwaardig aan elkaar, laten zegevieren.

Haar roeping: het moreel besef van de mensheid op een hoger peil brengen
Dat is uw roeping. Uw actie berust niet op de noodlottigheid van een onverzoenlijke strijd tussen degenen die werk verschaffen en degenen die het werk uitvoeren, noch op de partijdigheid van verdedigers van belangen of van functies. Het is integendeel een organische, vrij georganiseerde en sociaal gedisciplineerde deelneming aan de verantwoordelijkheden en opbrengsten van de arbeid. Er is slechts één doel: dat is niet het geld en niet de macht, maar het welzijn van de mens. Het is meer dan een economische conceptie, het is beter dan een politieke conceptie, het is een morele, menselijke conceptie die u inspireert: de vestiging van dag tot dag, in vrijheid en in gemeenschappelijk overleg, van de sociale rechtvaardigheid. U ontdekt steeds beter, wat het welzijn van de arbeiders allemaal vereist, laat dat langzamerhand tot het bewustzijn doordringen en houdt dat voor als ideaal. Meer nog, u vertaalt het in nieuwe sociale gedragsregels, die zich laten aanvoelen als rechtsnormen. Op die manier staat u er borg voor, dat principes uit de ideale orde voortdurend ingang vinden in de rechtsorde, dat wil zeggen, in het positieve recht. In één woord u verfijnt langzamerhand, u brengt het moreel besef van de mensheid op een hoger peil. Zeer zeker is dit een moeizame en delicate taak, maar het is ook e~n zeer verheven en zeer noodzakelijke taak, die een beroep doet op de medewerking van de kant van alle echte vrienden van de mens. Hoe zouden wij onze bijval daaraan, en onze steun, kunnen onthouden?

Haar instrument en werkwijze: de drie sociale krachten, laten samenwerken
Op uw weg zijn er heel wat hindernissen te nemen en heel wat moeilijkheden te overwinnen. Maar u heeft dat voorzien en om er het hoofd aan te kunnen bieden uw toevlucht genomen tot een instrument en een werkwijze die op zich zouden kunnen volstaan om uw instelling te rechtvaardigen. Het oorspronkelijke en aangepaste instrument waarover u beschikt, bestaat hierin, dat u de drie drijvende krachten die werkzaam zijn binnen de menselijke dynamiek van de hedendaagse arbeid laat samenzweren: de vertegenwoordigers van de regering, de ondernemers en de arbeiders. En uw werkwijze - voortaan een typerend voorbeeld - komt erop neer die drie krachten in onderlinge harmonie te brengen, hen niet meer tegen elkaar in het geweer te laten komen, maar te laten samengaan 'in een gedurfde en vruchtbare samenwerking' Tot de raad van het internationale centrum voor de arbeid [[7225]] door een voortdurende onderlinge gedachtewisseling ten bate van de bestudering en de oplossing van telkens herlevende en onophoudelijk hernieuwde problemen.

Haar doelstelling: universele vrede door sociale rechtvaardigheid
Die hedendaagse en voortreffelijke conceptie is het alleszins waard om definitief in de plaats te treden van de conceptie die ongelukkigerwijze ons tijdperk heeft overheerst: de conceptie die volledig onder druk staat van de werkdadigheid nagestreefd door agitaties die maar al te vaak nieuwe ellende en vernielingen meebrachten en zo het gevaar liepen om in plaats van de behaalde resultaten een vaste basis te geven, deze te niet te doen ten koste van meermalen dramatische gevechten. We moeten het met alle nadruk stellen: arbeidsconflicten kunnen niet worden opgelost door kunstmatig opgelegde regelingen die de arbeider en heel de sociale gemeenschap bedrieglijk beroven van hun allereerste en onvervreemdbare voorrecht, de vrijheid. Ze kunnen overigens evenmin worden opgelost door situaties die zuiver en alleen het gevolg zijn van - zoals men dat noemt - het vrije spel van de economische factoren en het patroon dat hiervan het gevolg is. Dergelijke oplossingen kunnen wel de schijn van rechtvaardigheid oproepen, maar zij omvatten volstrekt niet de menselijke werkelijkheid van de rechtvaardigheid. Slechts door de diepere redenen van die conflicten te begrijpen en door recht te doen aan de gerechtvaardigde eisen die daarin tot uitdrukking komen, zult u de dramatische uitbarsting van die conflicten voorkomen en aan de verderfelijke gevolgen daarvan ontkomen. Laten we het opnieuw met Albert Thomas onder woorden brengen: 'Het 'sociale' zal het 'economische' moeten overwinnen. Het sociale zal het economische moeten reguleren en in goede banen leiden om beter te voldoen aan de eisen van de rechtvaardigheid'. Dix Ans d'Organisation.. Dix Ans d'Organisation Internationale du Travail, Genève, B.I.T., 1931, voorwoord, blz. XIV Dat is de reden waarom de Internationale Arbeidsorganisatie op de dag van vandaag, in het strijdperk van de hedendaagse wereld waarbij de belangen en de ideologieën elk.aar op een gevaarlijke wijze trotseren, naar voren springt als een gebaande weg naar een betere toekomst voor de mensheid. Misschien méér dan welke andere instelling ook kunt u ertoe bijdragen, door eenvoudig op actieve en vindingrijke wijze uw ideaal gestand. te doen: universele vrede door sociale rechtvaardigheid.

Dat is de bedoeling van onze komst hier, om u te bemoedigen en te verzekeren van onze instemming, ook om u uit te nodigen om hardnekkig te volharden in uw zending van rechtvaardigheid en vrede en om u de verzekering te geven van onze bescheiden maar oprechte solidariteit. Want de vrede van de wereld staat op het spel, de toekomst van de mensheid. Die toekomst kan niet worden opgebouwd, tenzij wanneer er vrede heerst tussen alle gezinnen bij het werk, tussen de klassen en tussen de volkeren, een vrede die haar grondslag vindt in een steeds volmaaktere onderlinge rechtvaardigheid tussen alle mensen. vgl: Pacem in Terris [[[53]]] vgl: Populorum Progressio [[[266|76]]]

Een opgave die met de dag dringender wordt: de noodkreet van de lijdende mensheid
Op dit contrastrijke uur van de geschiedenis van de mensheid, vol gevaren, maar ook vervuld van hoop, valt het u voor een groot deel toe de rechtvaardigheid op te bouwen en daardoor de vrede te verzekeren. Mijne heren, denkt niet dat uw taak is volbracht, zij wordt integendeel met .de dag dringender. Wat een rampen - en wat voor rampen! -, wat een tekorten, misbruiken, onrechtvaardigheden, wat een lijden en wat een klachten doen zich in de wereld van de arbeid nog voor. Staat u ons toe voor u als tolk op te treden van allen die onrechtvaardig lijden, die op een onwaardige wijze worden uitgebuit, op smadelijke wijze naar lichaam. en ziel worden aangetast, worden vernederd door systematisch bedoelde, georganiseerde en opgelegde, onterende arbeid. Hoort die kreet van smart die blijft opklinken vanuit de lijdende mensheid!

De rechten bekendmaken en ze doen eerbiedigen
Strijdt moedig en onvermoeibaar tegen de telkens herlevende misbruiken en de onophoudelijk hernieuwde onrechtvaardigheden, dwingt de particuliere belangen ertoe om zich aan de ruimere visie van het algemeen welzijn te onderwerpen, past de oude maatregelen aan aan de nieuwe noden, lokt nieuwe uit, brengt de volkeren ertoe om ze kracht van wet te geven en grijpt de middelen aan om ze te laten eerbiedigen, want het moet opnieuw worden gezegd: 'het zou een vergeefse zaak zijn om bekendheid te geven aan rechten, als men niet tegelijkertijd alles in het werk zou stellen om de plicht te waarborgen deze te eerbiedigen, door allen, overal en voor allen'. Voor het Internationaal Congres over de Mensenrechten, Teheran [[2488]]

Verdediging van de mens tegen zichzelf
Laten we het eraan durven toevoegen: u moet de mens tegen zichzelf beschermen, de mens dreigt niet meer dan een deel van zichzelf te zijn, herleid tot, zoals men dat heeft genoemd, één enkele dimensie. vgl. bijvoorbeeld H. Marcuse,.. vgl. bijvoorbeeld H. Marcuse, L'homme unidimensionnel, vertaald vanuit het Engels door M. Wittig en de schrijver, Parijs, Editions de Minuit, 1968 Men moet tot iedere prijs voorkomen, dat hij alleen maar de gemechaniseerde leverancier is van een blinde. machine, die het beste deel van hemzelf verslindt, of van een staat die in de verleiding verkeert alle krachten alleen aan zichzelf dienstbaar te maken. De mens moet worden beschermd, een mens die wordt meegesleept door de enorme krachten die hij in werking zet en wordt verzwolgen door de ontzaglijke voortgang van zijn werk, een mens die wordt meegesleurd door de stormachtige ontwikkeling van zijn vindingen, die bij wijze van spreken duizelt van het groeiend contrast tussen de verbazing wekkende toeneming van hetgeen hem ter beschikking staat en de o zo gemakkelijk onrechtvaardige verdeling van die welvaart tussen de mensen en de volkeren. De mythe van Prometheus werpt zijn verontrustende schaduw over het drama van onze tijd, waarin het bewustzijn van de mens er niet in slaagt dezelfde hoogte te bereiken als zijn activiteit en de zware verantwoordelijkheden in getrouwheid aan het liefdesplan van God met de wereld op zich te nemen. Zou ons de les van de tragische geschiedenis van de toren van Babel zijn ontschoten, waarin de verovering van de natuur door de mens die God is vergeten, samengaat met een ontbinding van de menselijke gemeenschap? (Gen. 11, 1-9) [[b:Gen. 11, 1-9]]

Van het meer hébben naar het meer zijn: de participatie
Boven alle ontbindende krachten van strijd en babelse spraakverwarring uit moet de stad van de mens worden gebouwd, een stad waarvan de enige duurzame en hechte band de broederliefde is, tussen de rassen en de volkeren, net zo goed als tussen de klassen en de generaties. Dwars door alle conflicten die onze tijd verscheuren heen komt,' veelmeer dan een eis om te hébben, een wettig verlangen naar te zijn steeds meer naar voren. vgl: Populorum Progressio [[[266|1.8]]] U heeft al sinds vijftig jaar een steeds dichter net van juridische maatregelen geknoopt dat het werk van de mensen, de vrouwen, de jongeren beschermt en hen van een passende beloning verzekert. Nu moet u de middelen aangrijpen om de organische deelneming van alle werkers niet alleen aan de vruchten van hun arbeid maar ook aan de economische en sociale verantwoordelijkheden waarvan hun toekomst en die van hun kinderen afhankelijk zijn te waarborgen. vgl: Gaudium et Spes [[[575|68]]]

Het recht van de volkeren op ontwikkeling
U moet ook de deelneming van alle volkeren aan de opbouw van de wereld waarborgen en u van vandaag af bezighouden met de minder bedeelde volkeren, precies zoals u voorheen de sociale groeperingen die het minst bedeeld waren als eerste zorg kende. Dat wil zeggen, dat uw wetgevende arbeid onverschrokken voortgang moet vinden en zich op volstrekt nieuwe wegen moet begeven, die het solidariteitsrecht van de volkeren op hun volledige ontwikkeling verzekeren en die op bijzondere wijze 'aan ieder volk' de kans geven 'zelf de schepper van zijn bestemming te worden'. Populorum Progressio [[266|65]] Dat is een uitdaging waarvoor u vandaag bij de aankondiging van het tweede decennium van de ontwikkeling wordt gesteld. Het past bij u er de aandacht op te vestigen. Het ligt op uw terrein de beslissingen te nemen die zullen voorkomen, dat aan zo vele verwachtingen de bodem wordt ingeslagen, en die een einde zullen maken aan de bekoringen om vernietigend geweld te gebruiken. U moet in rechtsregels de solidariteit die zich steeds meer aan het bewustzijn van de mensen opdringt tot uitdrukking brengen. Precies zoals u vroeger door uw wettelijke arbeid de bescherming en het voortbestaan van de zwakke tegen de macht van de sterke in hebt verzekerd - Lacordaire zei het al: 'Tussen de sterke en de zwakke staat de vrijheid als onderdrukker en de wet als bevrijder' - 52e conferentie van de.. 52e conferentie van de Notre-Dame, vastentijd 1848, in Oeuvres du R.P. Lacordaire, t. LV, Parijs, Poussielgue, 1872, blz. 494, moet u voortaan een vaste greep zien te krijgen op de rechten van de sterke volkeren en de ontwikkeling van de zwakke volkeren zien te bevorderen door niet alleen de theoretische maar ook de praktische voorwaarden te scheppen voor een werkelijk internationaal arbeidsrecht voor hele volkeren. Zoals ieder mens moet ook ieder volk zich inderdaad kunnen ontwikkelen, groeien in menselijkheid, minder menselijke omstandigheden achter zich laten om meer menselijke omstandigheden te bereiken. vgl: Populorum Progressio [[[266|15.20]]] Daartoe zijn aangepaste omstandigheden en middelen nodig, een gemeenschappelijke wil, waaraan uw op vrijwillige basis uitgewerkte verdragen tussen regeringen, werknemers en ondernemers in toenemende mate uitdrukking zouden kunnen en moeten geven. Er zijn reeds verschillende gespecialiseerde organisaties aan het werk om dat grootse werk te volbrengen. U moet voortgaan op die weg.

Een reden van bestaan voor de jongeren
Hiermee wordt aangegeven, dat de technische voorzieningen, al zijn ze onmisbaar, geen vrucht kunnen voortbrengen zonder dat besef van het algemeen welzijn dat het onderzoek bezielt en daartoe inspireert en de inspanning gaande houdt, zonder dat ideaal dat alle betrokkenen ertoe brengt om boven zichzelf uit te groeien bij de opbouw van een broederwereld. Die wereld van de toekomst zal moeten worden opgebouwd door degenen die nu jong zijn, maar het is uw taak hen daarop voor te bereiden. Velen ontvangen een onvoldoende vorming, beschikken niet echt over de mogelijkheden om een vak te leren en werk te vinden. Velen staan ook voor taken die voor hen zinloos zijn, staan voor opgaven waarvan de eentonige herhaling hun weliswaar enige verdienste kan opleveren, maar die niet volstaat om hun een reden van bestaan te geven en voldoening te geven aan hun gerechtvaardigd verlangen om als mensen hun plaats in de maatschappij in te nemen. Wie in de rijke landen begrijpt niet hun angst voor de opdringende technocratie, hun afwijzing van een maatschappij die er niet in slaagt hen te integreren en wie in de arme landen begrijpt niet hun klacht, dat ze bij gebrek aan voldoende opleiding en aangepaste middelen hun volle aandeel aan de taken die hun wachten niet kunnen bijdragen? Bij de huidige verandering van de wereld klinkt hun protest als een kreet van pijn en een roep om rechtvaardigheid. Te midden van de crisis die de moderne beschaving aan het wankelen brengt, wacht de jeugd met angst en ongeduld: laten wij voor hen de wegen naar de toekomst banen, hun nuttige taken bieden en hen erop voorbereiden. Op dit terrein is heel veel te doen. U bent er zich overigens scherp van bewust en we wensen er u geluk mee, dat u als programmapunt voor uw 53e vergadering heeft opgevoerd de bestudering van speciale programma's voor inzet en opleiding van de jeugd met het oog op de ontwikkeling. Internationale Arbeidsorganisa.. Internationale Arbeidsorganisatie, Rapport VIII (n, Genève, B.I.T., 1968

De kracht van de Geest van liefde is de bron van hoop
Mijne heren, het gaat om een uitgebreid programma dat het alleszins waard is uw enthousiasme los te slaan en al uw gezamenlijke energie te bundelen ten dienste van de grote zaak..die.u - en. ook ons - ter harte gaat, de mens. Aan deze vreedzame strijd wensen de leerlingen van Christus van ganser harte deel te nemen. Want al is het van groot belang, dat alle menselijke krachten ten behoeve van die opheffing van de mens samenwerken, men moet de geest de plaats geven die hem toekomt, de eerste plaats, want de Geest is Liefde. Wie ziet dat niet? Die opbouw gaat de krachten van de mens alleen te boven. Maar, de christen weet dat, hij wordt niet alleen gelaten met zijn broeders bij dat werk van liefde, van rechtvaardigheid en van vrede, waarin hij de voorbereiding en het onderpand van de eeuwige verblijfplaats die hij van de genade van God verwacht, ziet. De mens is niet aan zichzelf overgeleverd te midden van een menigte eenzamen. De stad van de mensen die hij opbouwt, is de verblijfplaats van een gezin van broeders, van kinderen van dezelfde Vader, bij hun inspanningen gesteund door een kracht die. hen bezielt en hen sterkt, de kracht van de Geest, een mysterievolle maar werkelijke kracht, geen magische, geen volstrekt vreemde kracht ten opzichte van onze historische en persoonlijke ondervinding, want ze is in menselijke bewoordingen tot uitdrukking gekomen. En de klank daarvan is - meer dan elders - hoorbaar in deze gebouwen die openstaan voor het lijden en de angst van de werkers, net zo goed als voor hetgeen zij wisten te veroveren en de indrukwekkende verwezenlijking die zij wisten te bewerken, een stemgeluid waarvan de onuitwisbare echo, tegenwoordig net zo goed als in het verleden, niet nalaat en nooit zal nalaten de verwachting van de werkende mens te wekken: 'Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt, en Ik zal u rust en verlichting schenken'. 'Zalig die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden' (Mt. 11, 28; Mt. 5, 6) [b:Mt. 11, 28; Mt. 5, 6].