Het gezin: de gewone weg waarlangs God de mensheid ontmoet

Dierbare broeders en zusters!

Op deze laatste zondag van het jaar vieren wij het Feest van de Heilige Familie van Nazareth. Met vreugde begroet ik alle gezinnen van de wereld, en wens hun de vrede en de liefde die Jezus ons gegeven heeft door met Kerstmis onder ons te komen.

In het Evangelie vinden we geen betogen over het gezin, maar een gebeurtenis die meer waard is dan welk woord dan ook: God heeft in een menselijk gezin willen geboren worden en opgroeien. Op deze wijze heeft Hij het geheiligd als eerste en gewone weg waarlangs Hij de mensheid ontmoet. In het leven dat Hij te Nazareth heeft geleefd, heeft Jezus de Maagd Maria geëerd en de rechtvaardige Jozef, door aan hun gezag onderdanig te blijven gedurende heel de tijd van zijn kinderjaren en adolescentie (Lc. 2, 51-52) [[b:Lc. 2, 51-52]]. Zo heeft Hij de primaire waarde van het gezin in het licht gesteld bij de opvoeding van de menselijke persoon.

Door Maria en Jozef is hij ingeleid in de godsdienstige gemeenschap, door regelmatig de synagoge van Nazareth te bezoeken. Met hun heeft hij geleerd naar Jeruzalem op bedevaart te gaan, naar Jeruzalem, zoals de passage uit het Evangelie vertelt die de liturgie ons vandaag ter overweging voorhoudt. Toen Hij twaalf jaar geworden was, bleef Hij in de Tempel achter, en zijn ouders hadden wel drie dagen nodig om Hem te vinden. Met dat teken deed Hij hen begrijpen dat Hij zich moest "bezighouden met de dingen van zijn Vader" Noot van de vertaler: Zo de,.. Noot van de vertaler: Zo de, door de paus gebruikte en dicht bij het oorspronkelijke Grieks blijvende, Italiaanse vertaling. De Nederlandse versie heeft: "Wist ge dan niet dat Ik in het huis van mijn Vader moest zijn" (Wil-librordvertaling 1975; zo ook de Nieuwe Bijbelvertaling 2004); de Willibrordvertaling van 1995 heeft: "Wisten jullie niet dat ik bij mijn Vader moest zijn?", maar besteedt in een uitvoerige voetnoot aandacht aan de letterlijke tekst "de dingen van mijn Vader", in contrast met Maria's gezegde: "Wat waren je vader en ik ongerust toen we je kwijt waren" (Lc. 2, 48)., dat wil zeggen met de zending die Hem door God was toevertrouwd (Lc. 2, 41-52) [b:Lc. 2, 41-52].

Deze episode uit het Evangelie openbaart de meest authentieke en diepe roeping van het gezin: het vergezellen namelijk van elk gezinslid op de weg van het ontdekken van God en van het plan dat Hij met hem heeft. Maria en Jozef hebben Jezus vóór alles opgevoed met hun voorbeeld: in zijn Ouders heeft Hij de schoonheid leren kennen van het geloof, van de liefde voor God en voor de wet, alsook de vereisten van de rechtvaardigheid, die haar volledige vervulling vindt in de liefde (Rom. 13, 10) [[b:Rom. 13, 10]].

Van hen heeft Hij geleerd dat het op de eerste plaats nodig is de wil van God te volbrengen, en dat de geestelijke band meer waard is dan die van het bloed. Het heilig Huisgezin van Nazareth is werkelijk het "prototype" van ieder christelijk gezin dat, verenigd in het Sacrament van het Huwelijk en gevoed met het Woord en met de Eucharistie, geroepen is om de prachtige roeping en zending te verwezenlijken om een levende cel te zijn niet alleen van de samenleving maar van Christus, "teken en instrument van de eenheid van heel het menselijk geslacht" Lumen Gentium [[617|1]].

Laten we nu samen over alle gezinnen de bescherming afroepen van de allerheiligste Maria en van de heilige Jozef, speciaal voor de gezinnen die het moeilijk hebben. Dat zij hen tot steun willen zijn opdat zij weerstand weten te bieden aan de druk om te scheiden, zoals die op hen wordt uitgeoefend door een bepaalde hedendaagse cultuur die de grondslagen zelf van het instituut gezin ondermijnt. Dat zij de christelijke gezinnen willen helpen om overal in de wereld een levend beeld te zijn van de liefde van God.