Ingravescentibus Malis

Aan de Patriarchen, Primaten, Aartsbisschoppen, Bisschoppen en alle Overheden, die in vrede en gemeenschap leven met de H. Stoel.

EERBIEDWAARDIGE BROEDERS.

HEIL EN APOSTOLISCHEN ZEGEN

Meermalen, en onlangs nog in de Encycliek " Divini Redemptoris [594]" hebben wij erop gewezen, dat er voor de steeds ernstiger wordende kwalen van onze tijd geen ander geneesmiddel kan geboden worden dan de terugkeer tot Onze Heer Jezus Christus en tot Zijn allerheiligste geboden. Hij alleen immers heeft de woorden van het eeuwige leven (Joh. 6, 68) [b:Joh. 6, 68] en noch de enkelingen noch de gemeenschap kunnen iets doen, dat niet jammerlijk en spoedig vergaat, als zij Gods heerschappij en Zijn wetten verwerpen.

Wie echter nauwgezet de annalen der Katholieke Kerk bestudeert, ziet gemakkelijk in, dat met de luister van de christelijke Naam de machtige bescherming der H. Maagd, de Moeder Gods, steeds verbonden is. Want wanneer de dwalingen ergens het kleed zonder naad der Katholieke Kerk wilden verscheuren en de gehele Katholieke wereld omverwerpen, hebben onze vaderen zich vol vertrouwen gewend tot Haar, die "alleen alle ketterijen in de wereld vernietigde" Uit het Romeinse brevier Uit het Romeinse brevier, en de overwinning, die door Haar behaald werd, deed vreedzame tijden terugkeren.

Toen de goddeloze macht der Mohammedanen, steunende op geweldige vloten en sterke legers de volkeren van Europa met den ondergang bedreigde, toen werd op aanraden van den Oppersten Herder de bescherming der hemelse Maagd vurig ingeroepen; en de vijanden werden op de vlucht gedreven en hun schepen tot zinken gebracht. En zowel bij openbare rampen als bij particuliere noden hebben de gelovigen van alle tijden zich met hun smeekbeden tot Maria gewend, opdat Zij te hulp zou snellen en troost en geneesmiddelen zou schenkern voor de smarten naar ziel en lichaam. En nooit werd haar machtige hulp tevergeefs gevraagd door hen, die Haar met vrome en vertrouwvolle gebeden afsmeekten.

Maar ook in onze dagen wordt de burgerlijke en godsdienstige sarnenleving niet minder door gevaren bedreigd dan in het verleden. Al te velen verwerpen immers geheel en al de opperste en eeuwige autoriteit van God. Die beveelt en verbiedt, en daaruit vloeit voort dat het bewustzijn der christelijke plichten verzwakt, dat het gebed in de zielen wegkwijnt of afsterft waardoor dan de grondslagen zelf van de menselijke gemeenschap ontredderd worden.

Enerzijds ziet men de mensen in een wrede onderlinge strijd, omdat sommigen overvloedige rijkdom bezitten, terwijl anderen het brood voor zich zelf en voor hun dierbaren met harden dagelijkse arbeid moeten verdienen, In enkele streken zoals alom bekend is, is het kwaad zo erg geworden, dat men tenslotte alle particulier eigendom heeft willen afschaffen, om alles onder gemeenschappelijk bezit te brengen.

Anderzijds ontbreekt het niet aan mensen, die verklaren, dat zij de macht van den Staat boven alles eren en verheerlijken en die zeggen, dat men met alle mogelijke middelen de burgerlijke orde en autoriteit moet sterken, en die menen dat de afschuwelijke theorieën der communisten aldus geheel moeten worden uitgeroeid. Maar door het licht der evangelische wijsheid te verachten, trachten zij de dwaling der heidenen en hun levensbeschouwing weer te doen herleven.

Hierbij komt nog de allerverderfelijkste sekte van hen, die God ontkennen en haten en zich vijanden van de eeuwige Majesteit noemen: overal dringen zij binnen; alle godsdienstig geloof brengen zij in minachting en rukken zij ,uit de zielen en zij vertrappen tenslotte alle Goddelijke en menselijke rechten. En terwijl zij de spot drijven met hemelse goederen, sporen zij de mensen aan, om ook met ongeoorloofde middelen te streven naar een aards geluk, dat bedrieglijk is; met waaghalzerij drijven zij de mensen naar de oplossing der sociale orde door wanordelijkheden in het leven te roepen, door bloedige opstanden en zelfs door de gesel van de burgeroorlog.

En toch eerbiedwaardige Broeders, ofschoon zo grote en talrijke rampen op de mensheid drukken en nog grotere voor de toekomst te verwachten zijn, toch moeten wij de moed niet verliezen en moeten wij het vertrouwen dat alleen op God steunt, niet laten varen. Hij immers die volkeren en naties gezond heeft gemaakt (Wijsh. 1, 14) [b:Wijsh. 1, 14] zal ongetwijfeld diegenen die Hij met Zijn kostbaar Bloed heeft vrijgekocht, niet laten vergaan en evenmin zal Hij Zijn Kerk in de steek laten. Laten we liever, zoals wij in het begin reeds gezegd hebben, bij God de bemiddeling van de H. Maagd afsmeken, die zo machtig bij Hem is; gebruiken wij hier de woorden van de H. Bernardus "Aldus is het Gods wil Die gewild heeft, dat wij alles door Maria zouden verkrijgen". In Nativitatem Beatae Mariae [[1071]]

Onder de verschillende smeekbeden die met groot nut tot de Heilige Maagd, de Moeder Gods gericht kunnen worden, neemt de Heilige Rozenkrans ongetwijfeld een bijzondere en uitmuntende plaats in. Dit gebed, dat sommigen het "Psalmen-boek der H. Maagd" of "Brevier van het Evangelie en van het christelijk Leven" noemen werd door onze Voorganger Leo XIII z.g. met deze krachtige trekken beschreven en aanbevolen: "Wel bewonderenswaardig is die krans, gevlochten uit de groetenis van den Engel waaraan het gebed des Heeren is toegevoegd en waaraan de verplichting tot meditatie verbonden is, - dit is een uitmuntende manier van bidden, en zeer geschikt om het eeuwig leven te verkrijgen." Acta Leonis, 1898, vol. XVIII, pp. 154, 155 [[6490|8]]

En dit kan men goed afleiden uit de bloemen zelf, waaruit deze mystieke krans is samengesteld. Kan men gebeden vinden, die meer geschikt en heiliger zijn? Het eerste gebed is het gebed, dat onze Goddelijke Verlosser zelf uitsprak, toen de leerlingen Hem vroegen "Leer ons bidden". (Lc. 11, 1) [b:Lc. 11, 1]; deze allerheiligste smeekbede strekt tot Gods glorie voor zover ons dat gegeven is en heeft ook betrekking op alle noden van ons Lichaam en van onze ziel. Hoe kan het zijn dat de eeuwige Vader ons niet te hulp komt, als wij tot Hem bidden met de woorden van Zijn Zoon zelf.

Het ander gebed is de groetenis van den Engel, die begint met de lofprijzing van den Aartsengel Gabriël en van de H. Elisabeth, en die eindigt met de vrome smeekbede, waardoor wij de hulp van de Heilige Maagd afsmeken in het uur van onze dood. Bij deze aanroepingen met de mond gedaan, komt nog de beschouwing der Heilige Geheimen, waardoor ons als 't ware de vreugden, de smarten en de glorie van Jezus Christus en van Zijn Moeder voor ogen worden gehouden, opdat wij daaruit troost en kracht putten voor onze eigen smarten; wij worden erdoor aangespoord deze heilige voorbeelden te volgen, om langs de graden van steeds hogere deugden op te stijgen naar het geluk van het hemelse Vaderland.

Deze vrome oefeningen. Eerbiedwaardige Broeders, die op aansporing van hierboven en op aanraden van de H. Maagd op zo wonderlijke wijze door de H. Dominicus verspreid zijn, zijn ongetwijfeld gemakkelijk voor allen, ook voor ongeletterden en voor eenvoudige mensen. Maar hoever staan zij van de weg der waarheid af die deze devotie willen verwerpen, als zou zij een eentonige herhaling zijn van telkens dezelfde formules, en die deze devotie alleen goedvinden voor kinderen en oude vrouwen.

Hierbij moeten wij opmerken, dat zowel de godsvrucht als de liefde, al herhalen zij ook zovele malen dezelfde woorden, toch niet steeds hetzelfde zeggen, maar steeds iets nieuws uitdrukken, dat voortkomt uit een innerlijk gevoel van liefde. Bovendien heeft deze wijze van bidden de geur der evangelische eenvoud en vereist zij de nederigheid van den geest, die - zoals de Goddelijke Verlosser leert - noodzakelijk is om het Rijk des Hemels te verkrijgen: "Voorwaar ik zeg u, als gij niet wordt als deze kinderen, zult gij het Rijk des Hemels niet binnengaan" (Mt. 18, 3) [b:Mt. 18, 3].

Ook al bespot en verwerpt onze eeuw in haar hoogmoed de heilige Rozenkrans, toch zijn er ontelbare heilige mensen van iedere leeftijd en van lederen stand geweest, die den Rozenkrans zeer lief hebben gehad, die haar met grote devotie gebeden hebben en die haar ten allen tijde hebben gebruikt als het machtigste wapen om de duivels op de vlucht te jagen, om de reinheid des levens te bewaren, om gemakkelijker de deugden te verkrijgen, in een woord, om de ware vrede den mensen te geven.

Het heeft niet ontbroken aan geleerde en wijze mannen, die ofschoon druk bezet met hun studie en met hun wetenschappelijke onderzoekingen, toch geen dag voorbij lieten gaan zonder geknield en vurig voor het beeld van de Allerheiligste Maagd, op deze zeer vrome wijze te bidden. Zo ook deden koningen en vorsten, ofschoon zij in beslag genomen werden door hun bezigheden en door de dringendste aangelegenheden.

Deze mystieke kroon bevond zich niet alleen in de handen van arme mensen, maar zij werd ook geëerd door mensen van alle sociale standen. Wij willen hier ook niet stilzwijgend voorbijgaan wat dezelfde Allerheiligste Maagd ook in onze tijd deze manier van bidden dringend heeft aanbevolen, toen Zij verscheen in de grot van Lourdes en het Rozenkransgebed leerde aan een onschuldig meisje.

Waarom zouden wij dan niet alle genaden verwachten, als wij de vereiste gesteldheid op deze wijze onze smeekbede tot de Hemelse Moeder richten. Daarom verlangen wij, Eerbiedwaardige Broeders, dat op speciale wijze in de maand oktober de Heilige Rozenkrans met groeiende devotie gebeden wordt, zowel in de kerken als in de particuliere woningen.

En des te meer moet dit in dit jaar geschieden, opdat de vijanden van de Goddelijke Naam, d.w.z, al degenen, die de Eeuwige God loochenen, die hinderlagen leggen aan het Katholieke Geloof en aan de vrijheid der Kerk. Die tenslotte met slechte middelen zich verzetten tegen de Goddelijke en menselijke rechten, om de gemeenschap tot de ondergang te voeren, door de tussenkomst van de Heilige Maagd overwonnen zullen worden, zich berouwvol zullen tonen en zullen terugkeren op het rechte pad, om zich onder bescherming der Heilige Maagd te stellen.

Moge de H. Maagd door wie de Christenlanden eens bevrijd werden van de verschrikkelijke sekte der Albigenzen nu door onze smeekbeden ertoe gedreven worden de nieuwe dwalingen te verdrijven vooral die van het communisme, die om verschillende redenen en door verschillende wandaden ons herinnert aan de dwalingen van verleden tijden.

En zoals in de tijd der Kruistochten geheel Europa en alle volkeren eenstemmig ene smeekbede richtten, zo moet ook nu in de gehele wereld ook in de kleinste steden en landen, een van ziel en van kracht, met kinderlijke en standvastige aandrang aan de Moeder Gods gevraagd worden, dat de vijanden van de christelijke en van de menselijke beschaving verslagen worden en dat de ware vrede weer schijnen voor de vermoeide en dwalende mensheid.

Als dat alles gedaan wordt in de vereiste gesteldheid, met groot vertrouwen en met vurige vroomheid dan kunnen wij hopen, dat ook in onze dagen zoals in het verleden de Heilige Maagd, van Haar Goddelijke Zoon zal verkrijgen, dat de golven der huidige stormen wijken en dat een schitterende overwinning de bekroning zij van dezen edelen strijd der biddende Christenheid.

De H. Rozenkrans dient bovendien niet alleen om de vijanden van God en van de Godsdienst te overwinnen, maar zij is ook een prikkel en een aansporing om de deugden van het Evangelie, die zij in onze zielen aankweekt, in praktijk te brengen. Voor alles is zij nuttig voor het katholiek geloof, dat opbloeit door het overdenken der heilige Geheimen en dat onze geesten verheft tot de waarheden, die God ons heeft geopenbaard.

Iedereen begrijpt, hoe heilzaam dit is vooral in onze tijden, nu soms zelfs onder de gelovigen een zekere weerzin bestaat in geestelijke zaken en waarin de Christelijke leer soms vervelend gevonden wordt. De Rozenkrans verlevendigt in ons de hoop op die onsterfelijke goederen, terwijl de glorie van Jezus Christus en van Zijn Moeder, die wij in het laatste gedeelte van de Rozenkrans overdenken, ons de Hemel geopend toont en ons uitnodigt tot de verovering van het Hemelse Vaderland.

Nu de harten der stervelingen doordrongen zijn van een onstilbare dorst naar aardse goederen en de mensen steeds vuriger de bouwvallige rijkdommen en genietingen najagen, horen allen een roep naar Hemelse schatten, die een dief niet kan weghalen en die door de roest niet verteerd worden.

En hoe zouden zij, die met wenend hart denken aan de pijnen en aan de dood van onze Verlosser en aan de smarten van Zijn allerbedroefdste Moeder niet voelen dat hun lief de, die zo verflauwd en verkoeld is, weer ontvlamt. En uit deze liefde tot God zal noodzakelijk een grotere lief de tot de evenaaste ontspruiten. Als men zijn gedachten wendt naar de moeiten en de smarten, die onze Heer gedragen heeft, om a1len het verloren erfdeel van de kinderen Gods terug te schenken.

Zorgt er dus voor, Eerbiedwaardige Broeders, dat deze zo vruchtbare devotie altijd meer verspreid worde, dat zij door allen hoog vereerd worde en bijdrage tot de algemene vroomheid.

Door U en door Uw priesters, die U helpen in de zielzorg moet aan de gelovigen van alle standen gepredikt worden en dit herhaaldelijk, over de grootheid en het grote nut van deze devotie.

Moge de jeugd uit dit gebed nieuwe krachten putten om de opstandige prikkels van het kwaad te bedwingen en hun reinheid van ziel ongeschonden te bewaren. Mogen de ouderen in hun zorgen hierin rust, troost en vrede vinden. Moge het een aansporing tot nog grotere vurigheid en apostolaatsijver zijn voor al degenen, die zich wijden aan Katholieke Actie: moge het al degenen, die op een of andere wijze lijden, vooral de stervenden, kracht schenken en hun hoop op de eeuwige zaligheid vermeerderen.

Laten de vaders en moeders vooral hierin een voorbeeld geven aan hun kinderen, in het bijzonder, als zij zich des avonds, uitrustend van de vermoeienissen van de dag, aan de huiselijke haard bevinden, laten zij dan geknield voor het beeld van de H. Maagd, de rozenkrans voorbidden, waarbij zij het mondgebed met geloof en gevoel laten samen gaan. Dit schone en heilzame gebruik zal zeker rust en overvloed van hemelse goederen doen neerdalen op hun gezin.

Daarom richten Wij ook ons vaderlijk woord tot de jonggehuwden bij de audiënties, terwijl wij hen de Rozenkrans geven en hen die aanbevelen; hen wijzend op ons eigen voorbeeld en sporen wij hen dan aan geen dag voorbij te laten gaan zonder de Rozenkrans te bidden, hoe vermoeid zij soms ook zullen zijn.

Om deze redenen, Eerbiedwaardige Broeders, hebben wij U en door U alle gelovigen levendig willen aansporen tot deze devotie; wij twijfelen er niet aan, of gij zult hier gehoor aan geven en gij zult er de overvloedige vruchten van aanschouwen.

Nog een andere reden deed ons ertoe besluiten, deze Encycliek tot U te richten. Wij willen nl. dat al onze zonen in Jezus Christus zich met ons verenigen, om de Moeder Gods te danken voor de betere gezondheid, die wij verkregen hebben.

Zoals wij reeds geschreven hebben vgl. Brief aan E. Kard... vgl. Brief aan E. Kard. Pacelli, Osservatore Romano, 5 sept. 1937, schrijven wij deze genade vooral toe aan de bijzondere tussenkomst van de H. Theresia van het Kindje Jezus; maar wij weten ook dat ons alles door de almachtige God gegeven is door de handen van Onze Lieve Vrouw.

Tenslotte zagen wij onlangs in de openbare pers een grote belediging tegen de Allerheiligste Maagd gepubliceerd. Wij nemen deze gelegenheid te baat, om tezamen met het Episcopaat aan het volk van de natie, die Maria vereert als de "Koningin van Polen" aan deze verheven Koningin eerherstel aan te bieden en om aan de wereld te tonen, hoe smartelijk en onwaardig deze heiligschennis was, die ongestraft te midden van een beschaafd volk bedreven werd.

Intussen verlenen wij aan U, Eerbiedwaardige Broeders, en aan de kudde die aan ieder van U is toevertrouwd de Apostolische Zegen in de hoop op Hemelse Genade en tot teken van onze vaderlijke liefde,

Gegeven te Gastel Gandolfo bij Rome, op 29 September, op het feest van den H. Michaël, Aartsengel, in het jaar 1937, het 16de jaar van ons Pontificaat.

PAUS PIUS XI.