Eucharistieviering op het feest van de bekering van Sint Paulus

In aansluiting op de homilie - Aankondiging van Bijzondere Bisschoppensynode
Aan het eind van deze eucharistische viering op het feest van de bekering van de heilige Paulus, dat ons bijeen ziet bij het roemrijke zegeteken van de apostel ter afsluiting van de gebedsweek voor de eenheid van de Christenen, dringt zich aan het bewustzijn van ons allen een herinnering op.

Dit jaar valt de twintigste verjaardag van de sluiting van het Tweede Vaticaans Concilie [d:4] waarvan de eerste aankondiging, zoals wij ons wel herinneren, door mijn voorganger Johannes XXIII, vereerde gedachtenis, werd gedaan juist vanuit deze basiliek en op deze zelfde dag, 25 januari 1959. Vaticanum II blijft de fundamentele gebeurtenis in het leven van de hedendaagse Kerk: fundamenteel wegens de verdieping van de rijkdommen welke haar door Christus werden toevertrouwd en die in haar en door haar het "mysterium salutis" (heilsmysterie), het werk van de verlossing voortzet en aan de mensen meedeelt; fundamenteel wegens het vruchtbare contact met de hedendaagse wereld met het oog op de evangelisatie en de dialoog op alle niveaus en met alle mensen met een rechtschapen geweten. Voor mij - die de bijzondere genade heb gehad eraan deel te nemen en actief mee te werken aan zijn verloop - is Vaticanum II altijd geweest, en is vooral in deze jaren van mijn pontificaat het voortdurende verwijspunt voor heel mijn pastoraal handelen in een bewuste poging de richtlijnen ervan om te zetten in concrete en getrouwe toepassingen op het vlak van elke Kerk en heel de Kerk.

Onophoudelijk moet naar deze bron worden verwezen. En des te meer wanneer zo belangrijke data als die van dit jaar op elkaar volgen en opnieuw de herinneringen doen herleven aan die werkelijk historische gebeurtenis en de emoties ervan. Daarom roep ik vandaag op het feest van de bekering van de heilige Paulus, met innige vreugde en ontroering een buitengewone algemene vergadering van de bisschoppensynode [d:172] bijeen, welke van 25 november tot 8 december van dit jaar zal worden gevierd en waaraan de patriarchen en enkele aartsbisschoppen van de Oosterse Kerken en de voorzitters van alle bisschoppenconferenties van de vijf continenten zullen deelnemen.

Het doel van het initiatief is niet alleen twintig jaar na de sluiting het Tweede Vaticaans Concilie [d:4] te herdenken, maar ook en vooral om:

• op een of andere manier opnieuw de buitengewone sfeer van Kerkelijke gemeenschap te beleven, welke de oecumenische zitting kenmerkte en de onderlinge deelneming in het lijden en de vreugde in de strijd en de hoop welke eigen zijn aan het lichaam van Christus in de verschillende delen van de wereld;
• ervaringen en informaties uit te wisselen en te verdiepen over de toepassingen van het concilie op het niveau van de universele Kerk en van de particuliere Kerken;
• een verdere verdieping en voortdurende herneming van Vaticanum II in het leven van de Kerk te bevorderen in het licht ook van de nieuwe eisen.

Ik hecht een bijzonder belang aan deze buitengewone synodevergadering [d:172]. Daarom heb ik het vandaag openlijk bekend willen maken vanuit deze basiliek waar voor het eerst de aankondiging van het oecumenisch concilie van onze eeuw weerklonk. Mijn beweegreden ligt in de lijn van die van mijn vereerde voorgangers Johannes XXIII en Paulus VI: bij te dragen aan die 'vernieuwing van het denken, van het handelen, van de gebruiken en van de morele kracht, en van de vreugde en hoop, welke het doel van het concilie zelf was' Insegnamenti di Paolo VI, ut... Insegnamenti di Paolo VI, ut. 1965, blz. 746.

Ik vertrouw van nu af de verwezenlijking van de buitengewone bisschoppensynode [d:172] toe aan het gebed van de Kerk en aan de machtige voorspraak van de heilige Petrus en Paulus; en met u bid ik vooral de onbevlekte maagd, moeder van de Kerk, dat zij ons bijstaat in dit uur en voor ons die trouw aan Christus verkrijgt, waarvan zij het onvergelijkelijke voorbeeld is door haar beschikbaarheid als 'dienstmaagd des Heren' en haar voortdurende ontvankelijkheid voor het woord van God (Lc. 1, 38; Lc. 2, 19.51) [[b:Lc. 1, 38; Lc. 2, 19.51]]. In deze totale en volhardende trouw wil de Kerk van vandaag haar weg vervolgen naar het derde millennium van de geschiedenis te midden van de mensen en samen met hen, en deelt in hun zelfde hoop en verwachtingen de weg volgend welke door Vaticanum II [d:4] is gebaand, en altijd gehoor gevend aan 'wat de Geest zegt tot de Kerken' (Openb. 2, 7.11.17.26; Openb. 3, 5.13) [b:Openb. 2, 7.11.17.26; Openb. 3, 5.13].'