Naar de oude siteNous Croyons
x
Informatie over dit document
Nous Croyons
Tot het VIde Internationale Congres voor Strafrecht
Paus Pius XII
3 oktober 1953
Pauselijke geschriften - Toespraken
1955, Ecclesia Docens, uitg. Gooi & Sticht 0762
Vert. in samenw. met J. Mulders C.ss.R., vanuit het Frans
Tussentitels: redactie Ecclesia Docens
Zie de gebruiksvoorwaarden van de documenten
Tussentitels: redactie Ecclesia Docens
Zie de gebruiksvoorwaarden van de documenten
1955
Chr. Oomen C.ss.R.
M. Mulders C.ss.R.
J. Kahmann C.ss.R.
M. Mulders C.ss.R.
J. Kahmann C.ss.R.
4 mei 2023
1472
nl
Referenties naar dit document: 9
Open uitgebreid overzichtReferenties naar dit document van thema's en berichten
Open uitgebreid overzichtExtra opties voor dit document
Kopieer document-URL naar klembord Reageer op dit document Deel op social mediaInhoudsopgave
Uitklappen
- === Inleiding
1
Begroeting
Wij geloven, dat maar heel zelden zulk een belangrijke en uitgelezen groep van juristen uit heel de wereld, specialisten in de wetenschap en de praktijk van het recht, bijeen is geweest in het verblijf van de paus, gelijk wij u vandaag om ons heen zien. Met des te meer vreugde, heren, heten wij u hier bij ons welkom. Deze welkomstgroet geldt zowel ieder van u als geheel uw zesde internationaal congres van strafrecht, dat deze laatste dagen zulk een intense activiteit heeft ontplooid. Wij stellen levendig belang in het verloop van uw congres en wij kunnen niet nalaten om met betrekking tot de doelstellingen en besluiten er van enkele principiële beschouwingen te geven. Zo hopen wij te voldoen aan de wensen, die uit uw midden tot ons werden gericht.
Wij geloven, dat maar heel zelden zulk een belangrijke en uitgelezen groep van juristen uit heel de wereld, specialisten in de wetenschap en de praktijk van het recht, bijeen is geweest in het verblijf van de paus, gelijk wij u vandaag om ons heen zien. Met des te meer vreugde, heren, heten wij u hier bij ons welkom. Deze welkomstgroet geldt zowel ieder van u als geheel uw zesde internationaal congres van strafrecht, dat deze laatste dagen zulk een intense activiteit heeft ontplooid. Wij stellen levendig belang in het verloop van uw congres en wij kunnen niet nalaten om met betrekking tot de doelstellingen en besluiten er van enkele principiële beschouwingen te geven. Zo hopen wij te voldoen aan de wensen, die uit uw midden tot ons werden gericht.
Referenties naar alinea 1: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
2
Noodzakelijkheid van het strafrecht
Een vreedzaam en geordend maatschappelijk leven is zowel in de nationale gemeenschap als in die van de volken alleen mogelijk bij een onderhouding van de juridische normen, die het samenleven en samenwerken van de leden van de maatschappij regelen. Maar er zijn altijd mensen, die zich aan deze normen niet houden en het recht schenden. Tegen hen moet de maatschappij zich beschermen. Vandaar het recht, dat de overtreding straft en door de straf de overtreders weer brengt tot de onderhouding van het geschonden recht.
Een vreedzaam en geordend maatschappelijk leven is zowel in de nationale gemeenschap als in die van de volken alleen mogelijk bij een onderhouding van de juridische normen, die het samenleven en samenwerken van de leden van de maatschappij regelen. Maar er zijn altijd mensen, die zich aan deze normen niet houden en het recht schenden. Tegen hen moet de maatschappij zich beschermen. Vandaar het recht, dat de overtreding straft en door de straf de overtreders weer brengt tot de onderhouding van het geschonden recht.
Referenties naar alinea 2: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
3
Wenselijkheid van een internationaal strafrecht
Staten en volken hebben ieder hun eigen strafrecht. Het is ontstaan door samenvoeging van talrijke onderdelen en altijd zal hierbij min of meer verschil zijn. Omdat men in onze dagen gemakkelijk van woonplaats wisselt en dikwijls van de ene staat naar de andere verhuist, is het wenselijk dat ten minste de zwaarste misdrijven overal en zo mogelijk op even strenge wijze strafbaar zijn, zodat de schuldigen nergens de straf kunnen ontlopen of daaraan onttrokken worden. Het internationaal strafrecht tracht zulk een wederzijdse overeenkomst en steun te verwezenlijken.
Staten en volken hebben ieder hun eigen strafrecht. Het is ontstaan door samenvoeging van talrijke onderdelen en altijd zal hierbij min of meer verschil zijn. Omdat men in onze dagen gemakkelijk van woonplaats wisselt en dikwijls van de ene staat naar de andere verhuist, is het wenselijk dat ten minste de zwaarste misdrijven overal en zo mogelijk op even strenge wijze strafbaar zijn, zodat de schuldigen nergens de straf kunnen ontlopen of daaraan onttrokken worden. Het internationaal strafrecht tracht zulk een wederzijdse overeenkomst en steun te verwezenlijken.
Referenties naar alinea 3: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
4
Vooral in tijd van oorlog en politieke troebelen
Als dit reeds in normale tijden geldt, dan blijkt de dringende noodzakelijkheid daarvan heel bijzonder in tijden van oorlog en van heftige politieke woelingen, wanneer burgertwisten binnen de staat uitbreken. De politieke delinquent verstoort even goed de orde van het maatschappelijk leven als de overtreder van het algemeen recht; noch de een noch de ander mag zich veilig weten voor de straf.
Als dit reeds in normale tijden geldt, dan blijkt de dringende noodzakelijkheid daarvan heel bijzonder in tijden van oorlog en van heftige politieke woelingen, wanneer burgertwisten binnen de staat uitbreken. De politieke delinquent verstoort even goed de orde van het maatschappelijk leven als de overtreder van het algemeen recht; noch de een noch de ander mag zich veilig weten voor de straf.
Referenties naar alinea 4: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
5
Doel van de toespraak
Individuen en volken tegen onrecht en rechtsverkrachting beschermen door het samenstellen van een internationaal strafrecht is dus zeker een verheven doel. Om hieraan mee te werken wilden wij enkele woorden tot u richten.
Individuen en volken tegen onrecht en rechtsverkrachting beschermen door het samenstellen van een internationaal strafrecht is dus zeker een verheven doel. Om hieraan mee te werken wilden wij enkele woorden tot u richten.
Referenties naar alinea 5: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- Hoofdstuk i Belang van het internationaal strafrecht bewezen door de twee wereldoorlogen
6
Eerst zullen wij spreken over het belang van het internationaal strafrecht, gelijk dat blijkt uit de ondervinding in de laatste tientallen van jaren.
Referenties naar alinea 6: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- 1 Excessen tijdens de wereldoorlogen
7
Deze ondervinding omvat twee wereldoorlogen met hun gevolgen. Tijdens de verwikkelingen daarvan zowel binnen eigen land als tussen de landen onderling en toen het politiek totalitarisme zich vrij kon ontplooien, zijn er feiten voorgevallen, waarbij geweld en succes als enige wet golden. Om zijn voorgesteld doel te bereiken en zijn tegenstander onschadelijk te maken heeft men toen een cynisme getoond, dat ondenkbaar was in normale omstandigheden. De tegenstander werd over het algemeen niet eens meer als mens beschouwd. Het waren niet blinde natuurkrachten maar mensen, die nu eens in wilde hartstocht, dan weer in koude berekening èn over individuen èn over groepen èn over volken onbeschrijfelijk lijden, ellende en vernietiging hebben gebracht.
Referenties naar alinea 7: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
8
Die aldus handelden voelden zich veilig of probeerden althans de zekerheid te verkrijgen, dat niemand wie of waar ook hun eens rekenschap kon vragen. Als het noodlot zich tegen hen keerde, bleef het hun altijd mogelijk naar den vreemde te ontvluchten. Zo was de geestesgesteldheid van degenen, die of zichzelf als misdadigers gedroegen of, sterk in hun macht, anderen bevel gaven en dwongen tot handelen, of hen het kwaad lieten bedrijven, ofschoon zij de macht en de plicht hadden om het te beletten.
Referenties naar alinea 8: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- 2 Noodzakelijkheid van straf voor de schuldigen
9
Bij de getroffenen maakte dit alles de indruk van rechteloosheid en gemis aan bescherming en dat men was overgeleverd aan willekeur en bruut geweld. Maar daaruit bleek ook de noodzakelijke eis, dat al de schuldigen, over wie wij spraken, zonder onderscheid van persoon moeten verplicht worden om zich te verantwoorden. Zij moeten hun straf ondergaan en niets mag hen kunnen onttrekken aan de vergelding voor hun daden noch het succes, noch zelfs "een bevel van hogerhand", dat zij hebben gekregen.
Referenties naar alinea 9: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- 3 Onvolledigheid van het bestaande strafrecht
10
Het spontaan menselijk gevoel voor gerechtigheid eist een sanctie en ziet in de bedreiging van straf, geldend voor allen, een garantie tegen zulke misdaden, zij het dan geen onfeilbare dan toch minstens een waardevolle. Dit gevoel voor gerechtigheid heeft in grote lijnen een voldoende uitdrukking gevonden in het strafrecht van de staten wat betreft de misdrijven tegen het algemeen recht; minder echter voor het geval er sprake is van politieke gewelddaden binnen de staten zelf; en tot op heden nog maar zeer weinig waar het gaat over oorlogsdaden tussen de staten en volken.
Referenties naar alinea 10: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- 4 Aanvulling er van is noodzakelijk
11
En toch stelt een evenwichtig rechtsgevoel hier niet minder duidelijke en dringende eisen en, als daaraan wordt voldaan, zal men evenzeer zijn remmende macht ondervinden. De zekerheid, door verdragen bekrachtigd, dat men verantwoording zal moeten geven, zelfs als een strafbare daad succes heeft, en ook als deze in het buitenland wordt bedreven, of als men na het bedrijven naar het buitenland vlucht, deze zekerheid biedt een garantie, welke men niet mag onderschatten. De beschouwing van deze omstandigheden is wel in staat om ons reeds op het eerste gezicht het belang van een internationaal strafrecht te doen beseffen. Want het gaat hier niet louter om eisen van de menselijke natuur en zedelijke plicht, maar om de samenstelling van duidelijk omschreven dwingende juridische normen, die krachtens formele overeenkomsten verplichtend worden voor de contracterende staten.
Referenties naar alinea 11: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- Hoofdstuk ii De misdrijven die onder het internationaal strafrecht vallen
12
Op de tweede plaats zullen wij spreken over de soorten van misdrijven, waarmee het internationaal strafrecht zich wil bezighouden.
Referenties naar alinea 12: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- 1 Alleen de allerzwaarste
13
Als reeds het gewone strafrecht de regel moet toepassen, dat het niet alle daden, in strijd met de moraal, tot voorwerp kan nemen, maar alleen die, welke ernstig de orde van het gemeenschapsleven bedreigen, dan moet men dit beginsel heel bijzonder voor ogen houden bij het opstellen van een internationaal strafrecht. vgl: I-II, q. 96, a. 2 + a. 1 [[[t:I-II, q. 96, a. 2 + a. 1]]] Het zou een onderneming zijn, die noodzakelijk moet mislukken, als men internationale overeenkomsten zou willen maken omtrent alle enigermate belangrijke overtredingen. Men moet hier slechts< de bijzonder ernstige, ja laten we zelfs zeggen de allerzwaarste misdrijven in aanmerking nemen. Voor deze alleen is het mogelijk het strafrecht tussen de staten te uniformeren.
Referenties naar alinea 13: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- 2 Objectieve maatstaven om deze te beoordelen
14
Daarenboven moet de keuze en de omschrijving van deze strafbare misdrijven op objectieve maatstaven gegrond zijn, nl. de zwaarte van sommige misdrijven en de noodzakelijkheid om juist daartegen op te treden. Onder dit dubbel opzicht is het van beslissend belang met de volgende elementen rekening te houden:
- de waarde van de geschonden belangen en dat kunnen alleen de hoogste zijn;
- de aantrekkingskracht, die tot de schending voert;
- de intensiteit van de kwade wil, welke men gewoonlijk toont bij het bedrijven van die misdrijven;
- de graad van verstoring der rechtsorde in de persoon van de delinquent, bijv. in het geval dat degenen, die bewakers van het recht moesten zijn, dit zelf schenden;
- de zwaarte van de bedreiging voor de rechtsorde ten gevolge van buitengewone omstandigheden, die van de ene kant het gevaar voor misdadige ondernemingen verscherpen en van de andere kant ze in hun gevolgen veel verschrikkelijker maken. Men denke bijv. aan uitzonderlijke toestanden bij staat van oorlog of beleg.
Referenties naar alinea 14: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- 3 De onrechtvaardige oorlog
15
Op basis van deze maatstaven kan men een reeks gevallen aangeven, die door een internationaal recht strafbaar moeten gesteld worden.
Referenties naar alinea 15: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
16
Op de eerste plaats komt de misdaad van een moderne oorlog, die niet geëist wordt door de onvoorwaardelijke noodzaak om zich te verdedigen en die, - wij mogen het zonder aarzelen zeggen -, ondenkbare verwoestingen, ellende en verschrikking meebrengt. De gemeenschap der volken moet rekening houden met gewetenloze misdadigers, die om hun eerzuchtige doeleinden te bereiken, er niet voor terugschrikken een totale oorlog te ontketenen. Als dus de andere volken hun bestaan en hun kostbaarste belangen willen beschermen en aan internationale misdadigers geen vrij spel willen laten, dan blijft hun niets anders over dan zich voor te bereiden op de dag, dat zij zich moeten verdedigen. Dit recht om een verdedigende houding aan te nemen, kan men zelfs tegenwoordig aan geen enkele staat ontzeggen. Dit verandert trouwens ook absoluut niets aan het feit, dat de onrechtvaardige oorlog de eerste plaats inneemt onder de ergste misdaden, die het internationaal strafrecht brandmerkt, met de zwaarste straffen treft, en waaraan de daders in ieder geval schuldig blijven, onderhevig aan de voorziene straf.
Referenties naar alinea 16: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- 4 Misdaden tijdens de oorlogsjaren
17
De wereldoorlogen, die het mensdom heeft beleefd, en de gebeurtenissen, die zich in de totalitaire staten hebben afgespeeld, hebben nog veel andere en soms nog ergere misdrijven veroorzaakt, welke een internationaal strafrecht onmogelijk moet maken of waarvan het de statengemeenschap moet bevrijden. Zelfs bij een rechtvaardige en noodzakelijke oorlog zijn niet alle doeltreffende methoden te verdedigen in de ogen van hem, die een zuiver en redelijk rechtsgevoel heeft.
Zo is een massa-fusillade van onschuldigen als vergelding voor de fout van een particulier persoon geen daad van rechtvaardigheid, maar een goedgekeurd onrecht. Het neerschieten van onschuldige gijzelaars wordt niet rechtvaardig, ook al noemt men het een oorlogsnoodzaak. Deze laatste tientallen van jaren heeft men massa-moorden gezien uit rassenhaat, men heeft voor heel de wereld de gruwelen en wreedheden van de concentratiekampen onthuld, men heeft horen spreken van het "liquideren" van honderdduizenden, ,,die ongeschikt voor het leven waren", van meedogenloze massadeportaties, waarbij de slachtoffers soms met vrouw en kinderen aan ellende waren prijsgegeven, van geweldpleging op zovele weerloze meisjes en vrouwen, van mensenjachten, die onder de burgerbevolking werden georganiseerd om arbeiders of juister om arbeidsslaven te bemachtigen. De toepassing van het recht ontaardde hier en daar in een grenzenloze willekeur zowel bij de methoden van onderzoek als bij de uitspraak en de uitvoering van het vonnis. Om zich te wreken op iemand, wiens gedrag misschien onder zedelijk opzicht onberispelijk was, heeft men zich soms zelfs niet geschaamd, dit op zijn familieleden te verhalen.
Zo is een massa-fusillade van onschuldigen als vergelding voor de fout van een particulier persoon geen daad van rechtvaardigheid, maar een goedgekeurd onrecht. Het neerschieten van onschuldige gijzelaars wordt niet rechtvaardig, ook al noemt men het een oorlogsnoodzaak. Deze laatste tientallen van jaren heeft men massa-moorden gezien uit rassenhaat, men heeft voor heel de wereld de gruwelen en wreedheden van de concentratiekampen onthuld, men heeft horen spreken van het "liquideren" van honderdduizenden, ,,die ongeschikt voor het leven waren", van meedogenloze massadeportaties, waarbij de slachtoffers soms met vrouw en kinderen aan ellende waren prijsgegeven, van geweldpleging op zovele weerloze meisjes en vrouwen, van mensenjachten, die onder de burgerbevolking werden georganiseerd om arbeiders of juister om arbeidsslaven te bemachtigen. De toepassing van het recht ontaardde hier en daar in een grenzenloze willekeur zowel bij de methoden van onderzoek als bij de uitspraak en de uitvoering van het vonnis. Om zich te wreken op iemand, wiens gedrag misschien onder zedelijk opzicht onberispelijk was, heeft men zich soms zelfs niet geschaamd, dit op zijn familieleden te verhalen.
Referenties naar alinea 17: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- 5 Besluit
18
Deze enkele voorbeelden, - en gij weet, dat er nog veel andere zijn -, kunnen volstaan om aan te tonen, welk soort van misdrijven het voorwerp moeten zijn van internationale overeenkomsten, die een daadwerkelijke bescherming kunnen verzekeren en die nauwkeurig moeten vaststellen de misdrijven, welke men moet vervolgen, en ook hun karakteristieke eigenschappen met echt juridische juistheid moeten bepalen.
Referenties naar alinea 18: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- Hoofdstuk iii De straffen die het internationaal strafrecht moet eisen
19
Het derde punt dat minstens een korte vermelding verdient, betreft de straffen, die het internationale recht moet eisen. Een algemene bemerking is hier voldoende.
Referenties naar alinea 19: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- 1 De straf moet evenredig zijn aan het misdrijf
20
Er bestaat een wijze van bestraffing, die het strafrecht belachelijk maakt, maar er is er ook een, die alle redelijke grenzen te buiten gaat. Waar men een misdadig spel zou spelen met het mensenleven, waar honderden en duizenden mensen aan de uiterste ellende zouden worden prijsgegeven en tot wanhoop gebracht, daar zou een loutere beroving van burgerrechten een belediging zijn van de rechtvaardigheid. Als daarentegen de overtreding van een politieverordening of een ondoordacht woord tegen het gezag wordt gestraft met de kogel of met levenslange dwangarbeid, dan komt het rechtsgevoel in opstand. De bepaling van de straf in het strafrecht en de toepassing er van op een bijzonder geval moeten beantwoorden aan de zwaarte van het misdrijf.
Referenties naar alinea 20: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- 2 Een eenvormige internationale regeling gewenst
21
Het strafrecht in de verschillende staten bepaalt zich in het algemeen tot de opsomming van de straffen en het nauwkeurig aangeven van de regels, die daarvoor gelden, of het laat deze zorg aan de rechter over. Doch men zou moeten trachten, door internationale overeenkomsten zulk een regeling van deze straffen te bereiken, dat men van de misdrijven, in die overeenkomsten genoemd, nergens enig profijt kan hebben, d.w.z. dat men de bestraffing er van evenzeer te duchten heeft in het ene als in het andere land en dat men geen milder vonnis kan verwachten van het ene gerechtshof dan van een ander. Zulk een gelijkstelling aan de staten met geweld opleggen zou onmogelijk zijn. Maar een objectieve uitwisseling van gedachten zou toch wel een kans bieden om op de duur tot een overeenstemming te komen in essentiële punten. Men zou alleen daar een onoverwinnelijke tegenstand ontmoeten, waar het politiek systeem zelf zou zijn opgebouwd op bovengenoemde ongerechtigheden, die men door internationale samenwerking moet vervolgen. Die van het onrecht leeft, kan niet meehelpen aan de opbouw van het recht; en die zichzelf schuldig weet, zal geen wet voorstellen, die hemzelf schuldig verklaart en aan de straf overlevert. Deze omstandigheid verklaart enigszins, wat er gebeurd is, toen men probeerde om de "rechten van de mens" te doen erkennen, ofschoon hier ook nog andere moeilijkheden zijn, die uit geheel verschillende oorzaken voortkomen.
Referenties naar alinea 21: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- Hoofdstuk iv De juridische waarborgen
22
Wij zullen op de vierde plaats de juridische waarborgen behandelen, waarvan in het program van uw congres herhaaldelijk sprake is.
Referenties naar alinea 22: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- 1 De voering van het proces
- a Eis van een gerechtelijke behandeling
23
De taak van het recht, zijn waardigheid en hetrechtsgevoel, dat de mens van nature eigen is, eisen, dat een strafproces van het begin tot het einde niet steunt op willekeur en hartstocht, maar op duidelijke en vaste juridische regels. Dit betekent vooreerst, dat er een gerechtelijke behandeling plaats vindt, althans een summiere, als men de zaak niet zonder gevaar kan uitstellen, en dat men niet uit reactie op een misdrijf zonder vorm van proces optreedt om de gerechtigheid voor een voldongen feit te plaatsen. Een bomaanslag, door een onbekende gepleegd, wreken door met de mitrailleur alle voorbijgangers weg te maaien, die zich toevallig op straat bevinden, is geen wettelijk optreden.
Referenties naar alinea 23: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- b Geen willekeurige arrestatie
24
Reeds de eerste stap in een strafproces, de aanhouding, mag niet van willekeur afhangen, maar moet de juridische regels eerbiedigen. Het is niet toelaatbaar,dat ook de meest onschuldige willekeurig kan worden gearresteerd en zonder meer in de gevangenis kan verdwijnen. Iemand naar een concentratiekamp sturen en hem daar vasthouden zonder een geregeld proces is spotten met het recht.
Referenties naar alinea 24: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- c Geen fysieke of psychische foltering bij de gerechtelijke instructie
25
De gerechtelijke instructie moet fysieke en psychische foltering en narco-analyse uitsluiten, vooreerst al omdat zij een natuurrecht schenden, zelfs al isde beklaagde werkelijk schuldig, en vervolgens omdatzij maar al te vaak verkeerde resultaten opleveren. Niet zelden lopen zij precies uit op de bekentenissen,die de rechtbank wenst, en op de ondergang van de beklaagde, niet omdat hij werkelijk schuldig is, maar omdat zijn fysieke en psychische energie uitgeput raakt en hij bereid is, alle verlangde verklaringen afte leggen. "Liever gevangenis en dood dan zulke fysieke en psychische marteling." Van zulk een verloop vinden wij meer dan genoeg bewijzen in die beruchte en opzienbarende processen met hun bekentenissen en zelfbeschuldigingen en verzoeken om een meedogenloze straf.
Referenties naar alinea 25: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- d Een vermaning van paus Nicolaas I
26
Ongeveer 1100 jaren geleden, in 866, antwoordde de grote Paus Nicolaas I als volgt op een van de vragen van een volk, dat pas in aanraking was gekomen met het Christendom. c. 86: PL 119, 1010 [[1993]]
Referenties naar alinea 26: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
27
"Als een dief of rover wordt gegrepen en hij ontkent, wat hem ten laste wordt gelegd, dan beweert men bij u, dat de rechter hem zolang moet ranselen met stokslagen op zijn hoofd en zijn zijden met ijzeren priemen doorsteken, tot hij de waarheid bekent. Dit is echter noch door goddelijke noch door menselijke wet toegelaten. Een bekentenis moet niet gedwongen zijn, maar spontaan; zij moet niet worden afgeperst, maar vrijwillig zijn. Als het verloop zo is, dat gij ten slotte na al die pijnigingen te hebben toegepast, absoluut niets ontdekt van wat men de beklaagde ten laste legt, schaamt gij u dan niet tenminste op dat ogenblik en erkent gij dan niet, hoe misdadig uw rechtspraak was? Evenzo als de beschuldigde, omdat hij zulke folteringen niet kan verdragen, misdaden bekent, die hij niet heeft bedreven, wie anders, zo vraag ik u, draagt dan de verantwoordelijkheid voor zulk onrecht dan degene, die hem tot een dergelijke leugenachtige bekentenis heeft gedwongen? Daarenboven weet men toch, dat iemand, die met de lippen iets uitspreekt wat niet in zijn geest is, niet bekent, maar slechts spreekt. Houdt dus op met dergelijke dingen en verfoeit uit de grond van uw hart, wat gij tot op heden zo dwaas hebt gedaan. Waarlijk welk nut hebt gij toen gehad van datgene, waarover gij u thans schaamt? ... "
Referenties naar alinea 27: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
28
Wie zou niet wensen, dat in de lange tijdsperiode, sindsdien verlopen, de rechtspleging nooit meer van deze regel was afgeweken. Dat het nodig is, heden deze waarschuwing van vóór 1100 jaren nog in herinnering te brengen is wel een droevig teken van de afdwalingen van de rechtspraktijk in de twintigste eeuw.
Referenties naar alinea 28: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- e De beklaagde moet zich werkelijk kunnen verdedigen
29
Onder de waarborgen bij gerechtelijk optreden rekent men ook, dat de beklaagde zich werkelijk enniet alleen maar voor de vorm kan verdedigen. Het moet hem zowel als zijn verdediger toegestaan zijn, alles wat te zijnen gunste pleit aan de rechtbank voorte leggen. Het is niet toelaatbaar, dat de verdediging alleen maar naar voren kan brengen, wat aan de rechtbank en aan een partijdige rechtspraak bevalt.
Referenties naar alinea 29: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- f De rechtbank moet onpartijdig zijn
30
Onder de waarborgen van het recht hoort ook als een essentiële factor de onpartijdige samenstelling vanhet gerechtshof. De rechter mag geen "partij" zijn noch voor zich persoonlijk noch voor de staat. Een rechter, die het ware rechtsgevoel heeft, zal uit zichzelf van de uitoefening van zijn rechtsmacht afzienin het geval, dat hij zich als partij zou moeten beschouwen. De zogenaamde "volksrechtbanken", die inde totalitaire staten uitsluitend uit partijleden waren samengesteld, boden geen enkele rechtszekerheid.?
Referenties naar alinea 30: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- g Dit geldt vooral bij internationale processen
31
De onpartijdigheid van het college van de rechtersmoet dán ook en dán vooral verzekerd zijn, als internationale verhoudingen bij de strafprocessen betrokken zijn. In een dergelijk geval kan het noodzakelijk zijn, een beroep te doen op een internationale rechtbank, of tenminste dat men in hoger beroep kan gaan van een nationale naar een internationale rechtbank. Wie niet bij het geschil is betrokken, voelt het onbehagelijk aan, als hij ziet, dat na afloop van de vijandelijkheden de overwinnaar de overwonnene veroordeelt om oorlogsmisdaden, terwijl de overwinnaar zelf zich aan gelijke feiten heeft schuldig gemaakt tegenover de overwonnene. De overwonnenen kunnen zonder twijfel schuldig zijn; ook hun rechters kunnen een erkend rechtsgevoel hebben en de wil tot volledige objectiviteit ; en toch ondanks dat alles zullen in een dergelijk geval het belang van het recht en het vertrouwen, dat het vonnis verdient, vaak genoeg vorderen, dat neutrale rechters aan de rechtbank worden toegevoegd en wel zo, dat zij de beslissende meerderheid hebben. De neutrale rechter moet het dan niet als een plicht beschouwen, de aangeklaagde vrij te spreken, hij moet het geldend recht toepassen en zich daaraan houden. Maar deze toevoeging geeft èn aan al de direct belanghebbenden èn aan derden, die buiten het proces staan, èn aan de publieke wereldopinie een veel grotere zekerheid, dat er werkelijk "recht" wordt gesproken. Dit stelt zonder twijfel een zekere grens aan eigen souvereiniteit, maar het afstaan hiervan wordt meer dan vergoed door het gewin aan prestige en door de verhoging van de eerbied en het vertrouwen tegenover de gerechtelijke uitspraken van een staat, die zo handelt.
Referenties naar alinea 31: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- 2 De schuldkwestie
- a Straf veronderstelt schuld
32
Onder de waarborgen, die het recht eist, is misschien niets zo gewichtig, maar ook niets zo moeilijk als het vaststellen van de schuld. Het moest in het strafrecht een onwrikbaar beginsel zijn, dat "straf" in juridische zin altijd "schuld" veronderstelt. Het loutere causaliteitsprinciep mag niet erkend worden als een juridisch beginsel, dat op zich alleen volstaat. Daarin ligt overigens geen bedreiging voor het recht. Bij een misdrijf met slechte bedoeling begaan krijgt het causaliteitsbeginsel zijn volle kracht. Het effect, d.i. het "effectu secuto" van het kerkelijk recht -, kan werkelijk vereist worden om het bestaan van een misdrijf vast te stellen, maar in het strafrecht zijn oorzakelijkheid en effect slechts toerekenbaar, als ze samengaan met schuld.
Referenties naar alinea 32: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- b Het onderzoek van het subjectieve feit
33
Hier staat de rechter voor moeilijke, zelfs zeer moeilijke problemen. Om ze op te lossen is voor alles nodig een gewetensvol onderzoek van het subjectieve feit: kende de dader van het misdrijf genoegzaam het wederrechtelijke van zijn daad? Was zijn besluit om het te bedrijven wezenlijk vrij? Om deze vragen te beantwoorden kan men gebruik maken van de praesumpties, in het recht voorzien. Als het onmogelijk is met morele zekerheid de schuld vast te stellen, moet? men zich houden aan het princiep: "in dubio standum est pro reo" (in twijfel moet men ten gunste van de beklaagde beslissen).
Referenties naar alinea 33: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- c De schuldvraag bij oorlogsmisdaden
34
Dit alles vindt men reeds in het gewone strafproces. Maar de talrijke processen in en na de oorlog tot op onze dagen hebben een bijzonder aspect aan dit probleem gegeven. De rechter moest daarbij en moet nog het geval beoordelen van hen, die aan anderen bevel gaven om een misdaad te bedrijven of die het niet hebben belet, ofschoon zij het konden en moesten doen. Nog vaker deed zich de schuldvraag voor van hen, die een misdaad alleen hadden gepleegd op bevel van hun overheden, of zelfs daartoe door hen gedwongen werden onder bedreiging met de ergste straffen en vaak met de dood. In deze processen hebben de aangeklaagden zich heel dikwijls beroepen op de omstandigheid, dat zij slechts hadden gehandeld op bevel van "hogere instanties".
Referenties naar alinea 34: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- d Internationale regeling omtrent misdaden op hoger bevel bedreven
35
Zal het mogelijk zijn door internationale overeenkomsten te bereiken, dat van één kant de overheden wettelijk onbevoegd worden verklaard om misdaden te bevelen en strafbaar worden gesteld, als zij zulke orders hebben gegeven; en van de andere kant, dat de onderdanen ontslagen zijn om ze uit te voeren en eveneens strafbaar, als zij er aan gehoorzamen? Zal het mogelijk zijn, door internationale overeenkomsten die juridische tegenspraak weg te nemen, waarbij een onderhorige bedreigd wordt in zijn bezit, zijn goed en leven, als hij niet gehoorzaamt; en als hij wel gehoorzaamt, moet vrezen, dat na het einde van de vijandelijkheden de verongelijkte partij, als zij de overwinning behaalt, hem als een "oorlogsmisdadiger" aan het gerecht overlevert? In al deze gevallen is de zedelijke norm duidelijk: geen enkele overheid is bij machte om een onzedelijke daad te bevelen; er bestaat geen enkel recht, geen enkele verplichting, geen enkel verlof om een daad te stellen, die in zich immoreel is, ook al wordt zij bevolen en zelfs al zou het weigeren er van de ergste persoonlijke gevolgen hebben. Maar over deze zedelijke norm gaat het voor het ogenblik niet. Het gaat er thans om, een eind te maken aan de juridische tegenspraak, waarop wij hebben gewezen, door nl. bij internationale overeenkomsten positieve juridische regels vast te leggen, die goed omschreven zijn, door de contracterende staten worden erkend en verplichtend zijn.
Referenties naar alinea 35: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- 1 De voering van het proces
- e De beklaagde moet zich werkelijk kunnen verdedigen
36
Dezelfde noodzaak van een internationale regeling bestaat ook met betrekking tot het beginsel van de zuiver collectieve schuld, dat in de laatste tientallen jaren zo dikwijls werd aangevoerd en toegepast; het beginsel, waarover de rechter zich moest uitspreken bij een proces over de schuld van de beklaagde en dat nog vaker diende om administratieve maatregelen te rechtvaardigen. De staten en de rechtbanken, die in dit beginsel van de collectieve schuld een rechtvaardiging van hun eisen en handelwijze vonden, beriepen er zich theoretisch op en pasten het ook als praktische regel toe. De tegenstanders betwistten het en beschouwden het zelfs als onaanvaardbaar in elke orde van zaken, die uitsluitend door mensen is gevestigd, omdat het in zich en ook van juridisch standpunt tegenspraak insluit. Maar ook hier gaat het voor het ogenblik weer niet om het ethisch en filosofisch probleem van de zuiver collectieve schuld, het gaat er veeleer om, juridisch een praktische formule te vinden en op te stellen, die aanvaardbaar is in geval van conflict, vooral van internationaal conflict, waarbij de collectieve misdaad van beslissend belang kan zijn en ook meermalen geweest is om de schuld te bepalen. De waarborg voor een goed geregelde rechtspleging eist hier, dat het gedrag van regeringen en rechtbanken onafhankelijk is van willekeur en louter persoonlijke mening, en een vaste grondslag krijgt in duidelijke rechtsnormen, een grondslag, die beantwoordt aan het gezond verstand, het algemeen rechtsgevoel en van die aard is, dat de contracterende regeringen hem met hun gezag en hun sancties kunnen steunen.
Referenties naar alinea 36: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- Hoofdstuk v Enige grondslagen van het strafrecht
37
Een laatste woord nog over enige grondslagen van het strafrecht. Het zijn de volgende:
- Het vaststellen van een positief recht veronderstelt een serie fundamentele eisen, aan de ontologische orde ontleend.
- Men moet het strafrecht opbouwen op de mens als een persoonlijk en vrij wezen.
- Alleen degene, die schuldig is en verantwoordelijk aan een hoger gezag, mag gestraft worden.
- De straf en de toepassing er van zijn in laatste instantie noodzakelijke functies van de rechtsorde.
Referenties naar alinea 37: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- 1 De ontologische orde als grondslag van het strafrecht
- a De menselijke natuur is laatste norm van het recht
38
Het recht steunt in laatste instantie noodzakelijk op de ontologische orde, haar vastheid en onveranderlijkheid. Overal waar mensen en volken in rechtsgemeenschappen zijn verenigd, zijn ze daar niet juist verenigd als mensen met in wezen dezelfde menselijke natuur? De eisen, welke uit deze natuur voortvloeien, zijn de laatste normen van het recht. Hoe verschillend ook de formulering van deze eisen in het positief recht moge zijn naar tijd en plaats overeenkomstig de graad van ontwikkeling en cultuur, toch is hun centrale kern altijd dezelfde, omdat zij uitdrukking is van de "natuur".
Referenties naar alinea 38: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
39
Deze eisen zijn als het dode punt van een slinger. Het positief recht gaat over het dode punt heen, nu naar deze dan naar de andere kant, maar de slinger keert altijd, of hij wil of niet, terug naar het dode punt, dat door de natuur is vastgesteld. Of men deze eisen van de natuur "recht" noemt of "ethische normen" of "postulaten van de natuur" is van weinig belang. Maar men moet het feit erkennen, dat ze bestaan; dat ze niet door menselijke willekeur zijn bepaald; dat ze ontologisch wortelen in de menselijke natuur, die de mens zelf niet heeft gemaakt; dat ze dus overal worden gevonden en dat bijgevolg alle publiek recht en alle volkenrecht in de gemeenschappelijke menselijke natuur een duidelijk, vast en blijvend fundament hebben.
Referenties naar alinea 39: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- b Het extreem juridisch positivisme is onaanvaardbaar
40
Daaruit volgt, dat een extreem rechtspositivisme zich voor het gezond verstand niet kan rechtvaardigen. Het vertegenwoordigt dit princiep: "Recht omvat alles wat als ,recht' is vastgesteld door de wetgevende macht in een nationale of internationale gemeenschap en ook niets dan dat, geheel onafhankelijk van welke fundamentele eis ook van het verstand of van de natuur." Als men op dit princiep steunt, kan niets meer beletten, dat logische en zedelijke dwaling, ongebreidelde hartstocht, grillen en bruut geweld van een tiran en misdadiger "het recht" worden. De geschiedenis, gelijk men weet, levert meer dan één voorbeeld, dat deze mogelijkheid ook werkelijkheid is geworden. Waar daarentegen het juridisch positivisme zo wordt opgevat, dat men met volledige erkenning van die fundamentele eisen der natuur, de term "recht" alleen gebruikt voor de wetten, door de wetgever uitgevaardigd, daar zullen sommigen dit gebruik in zijn algemeenheid misschien minder juist vinden, maar het zal toch tenminste een gemeenschappelijke basis bieden om een internationaal recht op te bouwen, dat op de ontologische orde steunt.
Referenties naar alinea 40: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- 2 Het strafrecht moet steunen op de mens als persoonlijk en vrij wezen
- a De mens beslist over zijn persoonlijke daden
41
Het tot stand komen van de rechtsorde geschiedt opeen wezenlijk andere wijze als in de fysieke orde. Deze laatste komt automatisch tot stand door de natuur zelf van de dingen. De rechtsorde daarentegen wordt alleen bereikt door de persoonlijke beslissing van de mens en wel juist, wanneer hij zijn gedrag met deze juridische orde in overeenstemming brengt. "De mens beslist over elk van zijn persoonlijke daden"; dit woord is een onuitwisbare menselijke overtuiging. De mensen zullen nooit algemeen aannemen, dat de zogenaamde autonomie van de wil maar een samenweefsel van inwendige en uitwendige krachten is.
Referenties naar alinea 41: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- b De mens blijft vrij ondanks invloeden van binnen of van buiten
42
Men spreekt graag van veiligheidsmaatregelen, die de straf moeten vervangen of er mee moeten samengaan; over erfelijkheid, natuurlijke aanleg, opvoeding; over de uitgestrekte invloed van dynamismen, die werken in de diepte van het onbewuste of het onderbewustzijn. Al kunnen deze beschouwingen ook interessante gegevens verstrekken, toch moet men dit zo eenvoudige feit niet ingewikkeld maken: de mens is een persoonlijk wezen, begaafd met verstand en vrije wil; een wezen, dat uiteindelijk zelf beslist over hetgeen het doet of laat. Begiftigd zijn met zelfbeslissing wil niet zeggen, dat men ongevoelig is voor alle invloeden van binnen of van buiten, of voor elke verlokking en verleiding; dit wil niet zeggen, dat men niet heeft te strijden om de rechte weg te houden, dat men niet dagelijks een moeilijke kamp moet voeren tegen instinctieve, soms ziekelijke neigingen; maar het betekent wel, dat de normale mens ondanks al die hindernissen zichzelf kan en moet handhaven; het betekent vervolgens ook, dat de normale mens als regel moet gelden voor de maatschappij en het recht.
Referenties naar alinea 42: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- c Op de vrije mens moet het strafrecht zich baseren
43
Het strafrecht zou geen zin hebben, als het geen rekening hield met dit aspect van de mens, maar omdat dit aspect waar is, heeft ook het strafrecht zijn volle zin. En wijl dit aspect van de mens een overtuiging van de mensheid is, hebben ook de pogingen om het strafrecht eenvormig te maken een soliede grondslag.
Referenties naar alinea 43: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- 3 Alleen de schuldige is strafbaar
- a Schuld is de beslissende factor in de strafrechtspraak
44
Een derde voorwaarde voor de strafrechtspraak is de factor van de schuld. Deze bepaalt in laatste instantie de grens tussen de rechtspraak in eigenlijke zin en de administratieve veiligheidsmaatregelen. Daarop berust uiteindelijk het onvoorwaardelijk veto van de strafrechtelijke orde tegen willekeur en schending van het recht. Hieruit wordt een laatste motivering en afbakening van de vereiste waarborgen in het strafproces afgeleid.
Referenties naar alinea 44: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
45
Het strafrecht is, wat zijn innerlijke wezen betreft,een reactie van de rechtsorde tegen de overtreder. Het veronderstelt een oorzakelijk verband tussen beide, maar dit oorzakelijk verband moet gelegd worden door de schuldige overtreder.
Referenties naar alinea 45: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
46
Het is een dwaling in het juridisch denken, de noodzaak van dit oorzakelijk verband te betwisten door te zeggen, dat de straf volledig wordt gerechtvaardigd door de waardigheid van het geschonden recht. Deze schending immers, zo beweert men, eist een voldoening, welke bestaat in het opleggen van een gevoelige straf aan de dader van het misdrijf of aan een ander, die onderworpen is aan de geschonden rechtsorde.
Referenties naar alinea 46: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- b Het psychologisch en juridisch proces van de schuld
47
De betekenis van de schuld, van haar voorwaarden en rechtsgevolgen eist, vooral bij de rechter, een grondige kennis van het psychologisch en juridisch proces van het ontstaan van de schuld. Alleen onder deze voorwaarde zal de rechter zich de pijnlijke onzekerheid besparen, welke zo drukt op de arts, die een beslissing moet nemen, maar die geen enkele zekere diagnose kan stellen uit de verschijnselen van de kwaal, omdat hij hun innerlijk verband niet doorziet.
Referenties naar alinea 47: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
48
Op het ogenblik van het misdrijf heeft de dader het verbod van de rechtsorde voor ogen; hij is zich van die orde bewust, alsook van de verplichting, die ze oplegt. Maar ondanks dit bewustzijn neemt hij zijn besluit tegen dit veto in en om dit besluit uit te voeren begaat hij het uitwendig misdrijf. Ziedaar het schema van een schuldige rechtsschending. Overeenkomstig dit inwendig en uitwendig proces schrijft men de handeling aan de dader toe als aan haar oorzaak. Zij wordt hem als schuld aangerekend, omdat hij ze heeft bedreven krachtens een bewust besluit. De geschonden orde en het gezag van de staat, die er de bewaker van is, vragen hem rekenschap; hij valt onder de bepaling van de straffen, die door de wet zijn vastgesteld en door de rechter worden opgelegd. De veelvuldige invloeden op de acten van het verstand en van de wil, - op die twee factoren dus, welke de essentiële constituerende elementen van de schuld vormen -, veranderen echter niets aan de fundamentele structuur van dit proces, hoe belangrijk ze ook kunnen zijn voor het bepalen van de zwaarte van de schuld.
Referenties naar alinea 48: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- c De kennis van het schuldproces biedt een basis ook voor het internationaal strafrecht
49
Omdat het aldus geschetste schema ontleend is aan de natuur van de mens en van het schuldig besluit, geldt het overal. Het biedt de mogelijkheid van een gemeenschappelijke grondslag bij internationale besprekingen en kan waardevolle diensten bewijzen voor het opstellen van juridische regels, die in een internationale overeenkomst moeten worden opgenomen.
Referenties naar alinea 49: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
50
De grondige kennis van deze moeilijke kwesties belet ook de wetenschap van het strafrecht om in louter casuïstiek te vervallen en van de andere kant geeft zij richting bij het gebruik van de noodzakelijke en dus gerechtvaardigde casuïstiek in de praktijk.
Referenties naar alinea 50: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
51
Als men daarentegen weigert, het strafrecht op te bouwen op de schuld-factor als op een wezenlijk bestanddeel, zal het moeilijk zijn, een waar strafrecht te scheppen en tot een overeenkomst te komen bij internationale besprekingen.
Referenties naar alinea 51: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- 4 De diepste zin van de straf
- a Moderne theorieën over de zin van de straf
52
Nog rest ons een woord te zeggen over de diepste zin van de straf. De meeste moderne theorieën over het strafrecht verklaren de straf en rechtvaardigen ze uiteindelijk als een veiligheidsmaatregel, d.w.z. als een verdedigingsmaatregel van de gemeenschap tegen misdadige ondernemingen en tegelijk als een poging om de schuldige tot onderhouding van het recht terug te brengen. Volgens deze theorieën kan de straf ook sancties bevatten in de vorm van vermindering van bepaalde goederen, die door het recht zijn gewaarborgd om zo de schuldige eerzaam te leren leven. Maar deze theorieën willen niet als hoofddoel van de straf beschouwen de uitboeting van het begane misdrijf, die de rechtschending herstelt.
Referenties naar alinea 52: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- b Beoordeling van deze theorieën
53
Men kan aan een theorie, aan een juristenschool, aan een nationale of internationale strafwetgeving de zorg laten om wijsgerig te bepalen, wat zij onder straf verstaan overeenkomstig hun rechterlijk systeem, mits zij de hierboven ontwikkelde beschouwingen eerbiedigen omtrent de natuur van de mens en het wezen van de schuld.
Referenties naar alinea 53: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
54
Maar van een ander, en men kan wel zeggen hoger standpunt beschouwd, mag men zich afvragen, of deze opvatting aan de volle zin van de straf beantwoordt. De bescherming van de gemeenschap tegen misdrijven en misdadigers moet verzekerd blijven, maar het einddoel van de straf moet toch op hoger plan liggen.
Referenties naar alinea 54: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- c Straf is herstel van de geschonden orde
55
De kern van de verkeerde daad ligt in het vrij zich verzetten tegen de wet, welke men als verplichtend erkent; in de bewuste en gewilde breuk en schending van de goede orde. Als deze eenmaal is gebeurd, is het onmogelijk, ze ongedaan te maken. Voor zover men echter voldoening kan geven aan de geschonden orde, is men verplicht dit te doen. Dit is een fundamentele eis van de "rechtvaardigheid". Haar taak is het, op zedelijk terrein de bestaande en rechtmatige gelijkheid te handhaven, het evenwicht te bewaren en de verstoorde gelijkheid te herstellen. Deze echter vraagt, dat de schuldige door de straf gedwongen wordt, zich aan de orde te onderwerpen. Het vervullen van deze eis is een erkenning van de absolute suprematie van het goed over het kwaad. Daardoor oefent het recht de absolute heerschappij uit over het onrecht. Wil men nog een stap verder gaan, dan is de straf in de metafysieke orde een gevolg van de afhankelijkheid ten opzichte van de hoogste wil, een afhankelijkheid, die tot in de diepste plooien van het schepsel is ingegrift. Als men ooit de opstand van een vrij wezen moet onderdrukken en het geschonden recht herstellen, dan toch zeker, waar de hoogste rechter en de hoogste rechtvaardigheid het eisen. Het slachtoffer van onrecht kan vrijwillig afstand doen van het herstel, maar de gerechtigheid van haar kant waarborgt hen dit in ieder geval.
Referenties naar alinea 55: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- d Straf beschermt het recht
56
In deze laatste opvatting van de straf komt de taak van bescherming, die de moderne juristen haar toekennen, toch ook ten volle tot haar recht, maar ze wordt hier grondiger bezien. Het gaat er immers op de eerste plaats niet om, de door het recht gewaarborgde goederen te beschermen, maar het recht zelf. Niets is zo noodzakelijk voor de nationale en internationale gemeenschap als de eerbied voor de majesteit van het recht, alsook het heilzaam besef, dat het recht in zich heilig is en beschermd wordt, en dat bijgevolg degene, die het schendt, zich blootstelt aan straffen en die ook werkelijk ondergaat.
Referenties naar alinea 56: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- e Het onderscheid tussen genezende en vergeldende straf
57
Deze beschouwingen kunnen ons een juistere waardering geven van een vroegere tijdsperiode, die sommigen als afgedaan beschouwen. Men onderscheidde toen genezende straffen (poenae medicinales) en vergeldende straffen (poenae vindicativae). Bij deze laatste staat de vergeldende functie door uitboeting voorop, terwijl de functie van bescherming in beide soorten van straf is besloten. Het kerkelijk recht houdt, zoals gij weet, ook nu nog aan dit onderscheid vast, en deze houding steunt, gelijk gij ziet, op de hierboven geformuleerde overtuiging. Zij beantwoordt ook ten volle aan het bekende woord van de Apostel tot de Romeinen: "Non enim sine causa gladium portat; ... vindex in iram ei qui malum agit." (Rom. 13, 4) [b:Rom. 13, 4] "Niet voor niets voert hij het zwaard", zegt de H. Paulus over de staat, "hij is dienaar van God en het werktuig van Zijn toorn tegen de boosdoeners." Hier staat de vergelding op de voorgrond.
Referenties naar alinea 57: 1
Accogliete, illustri Signori ->=geentekst=Extra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- f De vergeldende straf in het uiteindelijk oordeel van God
58
Alleen deze vergeldende functie laat ons ten slotte begrijpen het uiteindelijk oordeel van de Schepper zelf, die ieder volgens zijn werken vergeldt, gelijk de beide Testamenten dikwijls herhalen. (Mt. 16, 27; Rom. 2, 6) [[b:Mt. 16, 27; Rom. 2, 6]] Hier verdwijnt de beschermende functie geheel, als men het leven in het hiernamaals beschouwt. Het is voor de almacht en de alwetendheid van de Schepper altijd gemakkelijk, elk gevaar voor een nieuwe misdaad te voorkomen door de innerlijke zedelijke bekering van de schuldige. Maar de opperste Rechter past in zijn uiteindelijk oordeel alleen het princiep van vergelding toe. Dit moet dus zeker een belangrijke waarde hebben.
Referenties naar alinea 58: 1
Accogliete, illustri Signori ->=geentekst=Extra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- g De vergeldende straf heeft haar waarde ook voor het internationaal strafrecht
59
Men kan, zoals wij gezegd hebben, aan de theorie en de praktijk de zorg laten om de functie van de straf te bepalen zowel in de engere moderne zin als in die andere bredere zin. In beide hypothesen is samenwerking mogelijk en kan men streven naar het scheppen van een internationaal strafrecht. Maar men mag deze laatste motivering van de straf niet buiten beschouwing laten enkel en alleen omdat zij niet geschikt lijkt om onmiddellijk praktische resultaten op te leveren.
Referenties naar alinea 59: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media- Hoofdstuk vi Slot en zegenwens
60
Onze uiteenzetting, heren, volgde de lijn van het verband, dat er bestaat tussen het recht en zijn metafysieke grondslagen. Wij zullen ons gelukkig achten, als wij daardoor ook maar een weinig hebben mogen bijdragen tot de arbeid van uw congres om de mens te beschermen en te verdedigen tegen de misdaden en rampen van het onrecht.
Wij besluiten met de wens, dat gij er in moogt slagen om een gezond internationaal strafrecht op te bouwen tot heil van de staat, van de Kerk en van de gemeenschap van de volken. Moge de goedheid en barmhartigheid van de almachtige God u als onderpand daarvan Zijn zegen schenken.
Wij besluiten met de wens, dat gij er in moogt slagen om een gezond internationaal strafrecht op te bouwen tot heil van de staat, van de Kerk en van de gemeenschap van de volken. Moge de goedheid en barmhartigheid van de almachtige God u als onderpand daarvan Zijn zegen schenken.
Referenties naar alinea 60: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social mediaReferenties naar dit document: 9
Open uitgebreid overzichthttps://rkdocumenten.nl/toondocument/1472-nous-croyons-nl