Wereldjongerendag Denver 1993

"Ik ben gekomen, opdat zij leven zouden bezitten, en wel in overvloed! " (Joh. 10, 10) [b:Joh. 10, 10]

Beste jonge mensen,

Als vervolg op onze ontmoetingen in Rome, Buenos Aires, Santiago de Compostela en Czestochowa, gaat onze pelgrimstocht door de hedendaagse geschiedenis verder. Onze volgende ontmoeting zal in Denver plaatsvinden, in het hart van de Verenigde Staten, in de Rocky Mountains van Colorado, waar in augustus 1993 de achtste Wereldjongerendag [d:64] gevierd zal worden. Samen met vele jonge Amerikanen, zullen jonge mensen uit de hele wereld zich verzamelen, net zoals op de vorige bijeenkomsten, als een symbool van levend geloof, of op zijn minst als symbool voor de meest urgente vragen van de jeugd van de vijf continenten.

Deze regelmatig terugkomende vieringen zijn niet slechts bedoeld als rituelen, enkel en alleen gerechtvaardigd door het feit dat ze telkens terugkeren; in feite komen zij voort vanuit een diepgewortelde behoefte die in het menselijk hart ontspringt, en die weerspiegeld wordt in het leven van de pelgrimerende en de missionerende Kerk.

De Wereldjongerendagen en bijeenkomsten zijn door de voorzienigheid gegeven gelegenheden om onze reis voor een tijdje te onderbreken: ze stellen jonge mensen in staat om de diepste verlangens in zichzelf te onderzoeken, hun gevoel van het 'tot de Kerk behoren' te vergroten, en hun geloof in de Gekruisigde en Verrezen Christus te verkondigen, met groeiende blijdschap en moed. Zij bieden jongeren een kans om moedige en wijze keuzes te maken, die kunnen helpen om de toekomstige koers van de geschiedenis te sturen onder de krachtige, en zachtnioedige leiding van de Heilige Geest.

Wij zijn getuigen van een "opeenvolging van wereldmachten" in onze wereld de herhaalde pogingen die bepaalde individuen hebben ondernomen om politieke eenheid te scheppen, door hun wil aan anderen op te leggen. Iedereen kan de resultaten zien. Werkelijke en blijvende eenheid kan niet verkregen worden door dwang en geweld. Deze kan slechts bereikt worden door op de fundamenten te bouwen van een gemeenschappelijke erfenis van waarden, die door allen geaccepteerd en gedeeld worden. Waarden zoals respect voor de waardigheid van de menselijke persoon, bereidheid om het leven te verwelkomen, menselijke rechten te verdedigen, en openheid jegens transcendentie en het rijk van de geest.

Met deze zaken in het achterhoofd, en tevens als een antwoord op de uitdaging van onze veranderende tijden, is de Wereldjongerendag bedoeld om een eerste stap van, en een voorstel tot een nieuwe eenheid te zijn. Een eenheid, die de politieke orde wel overstijgt, maar haar (toch) verlicht. Want zij is gebaseerd op het besef dat slechts de Schepper van het menselijk hart haar diepste verlangens adequaat kan bevredigen. De Wereidjongerendag is zo een verkondiging van Christus, die ook tot de mannen en vrouwen van deze eeuw zegt: "Ik ben gekomen, opdat zij leven zouden bezitten, en wel in overvloed!" (Joh. 10, 10) [b:Joh. 10, 10]

Zo komen we tot de kern van het thema, dat onze overdenkingen zal leiden gedurende dit jaar van voorbereiding op de volgende Wereldjongerendag.

Verschillende talen hebben verschillende woorden om uit te drukken wat niemand, onder geen enkele omstandigheid, zou willen verliezen, iets dat de verwachting, verlangens, en de hoop van de hele mensheid in zich draagt. Toch is er geen beter woord dan "leven" om het grootse streven van de hele mensheid mee samen te vatten. "Leven" duidt de som van al de goede dingen aan die tnensen verlangen, en tegelijkertijd wat deze zaken mogelijk, verkrijgbaar en blijvend maakt.

Wordt de geschiedenis van de mensheid niet gekenmerkt door een vertwijfelde en tragische zoektocht naar iets of iemand, die in staat is om haar te bevrijden van de dood, en haar leven te garanderen?

Het menselijk bestaan heeft zijn momenten van crisis en afmatting, in wanhoop en duisternis. Een dergelijk onbevredigend gevoel wordt helder weergegeven in veel van de literatuur en films heden ten dage. In het licht van deze angst is het gemakkelijker om de specifieke moeilijkheden van jonge volwassenen te begrijpen, die met onzekerheid op pad gaan naar alle fascinerende beloften en donkere onzekerheden, die deel uitmaken van het leven.

Jezus kwam om ons te voorzien van het ultieme antwoord op dit smachten naar leven en het oneindige, dat Zijn Hemelse Vader in onze harten heeft uitgegoten toen hij ons schiep. Op het hoogtepunt van de openbaring verkondigt het Vleesgeworden Woord: " Ik ben het leven" (Joh. 14, 6) [[b:Joh. 14, 6]], en: "Ik ben gekomen, opdat zij leven zouden bezitten" (Joh. 10, 10) [b:Joh. 10, 10].

Maar wat voor leven? Jezus' bedoeling was duidelijk: het leven van God, dat alle mogelijke verlangens van het menselijk hart te boven gaat (1 Kor. 2, 9) [[b:1 Kor. 2, 9]]. En in feite zijn wij, door de genade van het Doopsel, reeds Gods kinderen (1 Joh. 3, 1 - 2) [[b:1 Joh. 3, 1 - 2]].

Jezus kwam om mannen en vrouwen te ontmoeten, om zieken en lijdende te genezen, om ben die bezeten waren van kwade geesten te bevrijden, en om doden op te wekken. Hij gaf zichzelf op het Kruis en Hij verrees uit de doden, aldus openbarend, dat Hij de Heer is van het leven: de Schepper en de Bron van eeuwig leven.

Onze ervaring van alledag leert ons, dat ons leven 'gekenmerkt wordt door zonde en bedreigd door dood, ondanks het verlangen naar het goede, dat in ons hart klopt, en ondanks het verlangen naar leven, dat door onze aderen stroomt. Hoe weinig aandacht wij echter ook aan onszelf schenken en aan de frustraties die het leven ons brengt, toch ontdekken we dat alles wat in ons is, ons aanspoort om onszelf te overschrijden, en ons dwingt om de bekoring van oppervlakkigheid of wanhoop te overwinnen. Dat is het moment waarop mensen geroepen worden om leerlingen te worden van Die geheel Andere, die hen oneindig overstijgt, en ben uiteindelijk in het ware leven laat binnengaan.

Er zijn echter evenzeer valse profeten en leraren die ons willen leren leven. Ten eerste zijn er diegenen, die mensen leren dat zij het lichaam, de tijd en de ruimte moeten verlaten, om vervolgens pas, in wat zij noemen, het "ware leven", binnen te kunnen gaan. Zij veroordelen de schepping, en in de naam van een bedrieglijke spiritualiteit leiden zij duizenden jonge mensen op het pad van een onmogelijke bevrijding, die hen vaak nog meer geïsoleerd achterlaat, slachtoffers van hun eigen illusies en van het kwaad in hun eigen leven.

Schijnbaar aan het andere uiteinde staan de leraren van het "korte moment", die mensen uitnodigen om aan elke instinctieve prikkel of verlangen de vrij loop te laten, wat er uiteindelijk in resulteert dat individuen ten prooi vallen aan gevoelens van angst en onrust, die hen ertoe leiden om uit te wijken naar een onecht, kunstmatig paradijs, zoals drugs.

En er zijn mensen, die je voorhouden, dat de zin van het leven alleen maar in de jacht naar succes ligt, opeenstapeling van weelde, ontwikkeling van persoonlijke vaardigheden, zonder daarbij acht te slaan op de behoeften van anderen of op respect voor waarden, soms zelfs niet eens voor de fundamentele waarde van het leven zelf Deze en andere soorten valse leraren van het leven, zo talrijk in de moderne wereld, stellen doelen voor, die er niet in slagen om tevredenheid te brengen, in tegenstelling zelfs, versterken en vergroten ze de dorst die in het menselijke hart leeft.

Wie kan er dán onze verwachtingen begrijpen en bevredigen?

Wie anders dan de Enige, die de Schepper van leven is, kan de Verwachtingen, die Hij zelf in onze harten geplaatst heeft, bevredigen? Hij komt ieder van ons nabij om een hoop aan te kondigen die nooit zal teleurstellen; Hij Zelf die zowel de Weg als het Leven is: de Weg tot Leven.

Aan onszelf overgelaten, zouden we nooit de doelen kunnen bereiken waartoe we geschapen zijn. Binnenin ons ligt een belofte, waarvan wij ontdekken, dat wij hem niet zelf kunnen waarmaken. Maar de Zoon van God, die onder ons is gekomen, heeft ons zijn persoonlijke verzekering gegeven: "Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven" (Joh. 14:6). Zoals St. Augustinus het zo treffend uitdrukt: "Christus wenst een plaats te scheppen, waarin het voor alle mensen mogelijk is, om het ware leven te vinden". Deze "plaats" is Zijn Lichaam en Zijn Geest, waarin het geheel van het menselijk leven, verlost en vergeven, vernieuwd en goddelijk gemaakt is.

In feite was het leven van ieder van ons bedacht en gewenst door God, voordat de wereld begon, en we kunnen terecht met de psalmist herhalen: "Heer, Gij doorgrondt en Gij kent mij ... Gij zijt het die mijn kern hebt gevormd, die mij weefde in de schoot van mijn moeder" (Ps. 139) [[b:Ps. 139]].

Dit leven, dat in God was vanaf het begin (Joh. 1, 4) [[b:Joh. 1, 4]], is een leven dat vrij gegeven is, dat niets voor zichzelf achterhoudt en dat vrijelijk en zonder onderscheid aan anderen wordt medegedeeld. Het is licht, "het ware licht, dat iedere mens verlicht" (Joh. 1,9). Het is God, die Zijn verblijf onder ons maakt (Joh. 1, 14) [[b:Joh. 1, 14]], om ons de weg naar de onsterfelijkheid, die bij de kinderen van God hoort, te laten zien, en om hem voor ons toegankelijk te maken.

In het mysterie van Zijn Kruis en Verrijzenis, heeft Jezus dood en zonde vernietigd, en heeft hij de oneindige afstand die alle mensen van het nieuwe leven in Hem verwijdert, overbrugd. "Ik ben de verrijzenis en het leven" verkondigt Hij, "Wie in mij gelooft, zal leven, ook al is hij gestorven, en ieder die leeft in geloof aan Mij, zal in eeuwigheid niet sterven" (Joh. 11, 25-26) [b:Joh. 11, 25-26].

Christus brengt dit alles tot stand door Zijn Geest uit te storten, de Leven-schenker, in de sacramenten;

• speciaal in het Doopsel. Dit is het Sacrament waardoor het breekbare leven dat we van onze ouders ontvangen en dat gedoemd is om in de dood te eindigen, een weg naar de eeuwigheid wordt;
• in het Sacrament van de Biecht, dat voortdurend Gods leven in ons vernieuwt door de vergeving van zonden;
• en in de Eucharistie, het "brood van leven" (Joh. 6, 35) [[b:Joh. 6, 35]], dat de "levenden" voedt en hun stappen kracht bijzet tijdens hun pelgrimstocht op aarde, zodat zij mèt de apostel Paulus kunnen zeggen: "Ik leef nog steeds mijn menselijke leven, maar het is een leven van geloof in de Zoon van God, die mij liefheeft en die Zichzelf voor mij gegeven heeft" (Gal. 2, 20) [[b:Gal. 2, 20]]

Nieuw leven, de gave van de Verrezen Heer, spreidt zich dan wijd en zijd uit, en mondt in iedere kring van de menselijke ervaring uit: de familie, de school, de werkplaats, de alledaagse activiteiten en de vrije tijd.

Dat nieuwe leven begint hier en nu te bloeien. Het teken van haar aanwezigheid en groei is liefde. Zoals Johannes ons vertelt: "Dat we van dood naar leven zijn overgegaan is, omdat we onze broeders liefhebbend" (1 Joh. 3, 14) [b:1 Joh. 3, 14] met een waarachtige liefde, die in praktijk is omgezet. Het leven bloeit op in het geven van jezelf aan anderen, in overeenstemming met ieders eigen roeping - in het priesterschap, in de gewijde maagdelijkheid, in het huwelijk - zodat ieder de gaven die hij heeft ontvangen, kan delen in een geest van solidariteit, vooral met de armen en de behoeftigen.

De persoon, die "geboren is van boven", is op deze manier in staat, om "het koninkrijk van God" te zien (Joh. 3, 3) [[b:Joh. 3, 3]] en om eveneens deel te nemen aan de opbouw van sociale structuren, die zo meer waardig zijn voor iedere individu en voor de hele mensheid, in het uitdragen en verdedigen van de cultuur van het leven tegen alle bedreigingen van de dood.

Beste jonge mensen, jullie stellen een vraag, die velen van jullie vrienden vaak aan jullie stellen: "hoe en waar kunnen we dit leven leren kennen?" "Hoe en waar kunnen we het beleven?"

Jullie kunnen het antwoord zèlf vinden, als je werkelijk probeert gelovig te leven in de liefde van Christus. (Joh. 15, 9) [[b:Joh. 15, 9]] Dan zal je de waarheid van Zijn woorden persoonlijk ervaren: "Ik ben ... het leven" (Joh. 14, 6) [b:Joh. 14, 6], en je zult in staat zijn om deze vreugdevolle boodschap van hoop aan ieder over te brengen. Christus heeft jullie tot Zijn boodschappers gemaakt, de belangrijkste verkondigers bij jullie tijdgenoten.

De volgende Wereldjongerendag in Denver zal ons een ideale gelegenheid bieden om samen te denken over dit thema, dat voor iedereen van groot belang is. We moeten ons daarom voorbereiden op deze belangrijke ontmoeting, eerst door om ons heen te kijken - en als het ware een lijst te maken van de "plaatsen" - om te vinden waar Christus als bron van leven aanwezig is. Dat kunnen onze parochies zijn, apostolische gemeenschappen en bewegingen, abdijen, kloosters en religieuze huizen, maar ook de individuele personen, door wie, zoals de leerlingen in Emmaüs ervoeren, Christus in staat is om onze harten aan te raken en ze voor hoop open te stellen.

Beste jongeren, ontdek, met deze geest van een edelmoedig geven van jezelf, dat je direct betrokken bent bij de nieuwe evangelisatie, die vraagt om betrokkenheid van ons allen. Verkondig Christus, want "Hij is voor allen gestorven, opdat zij die leven niet meer voor zichzelf zouden leven, maar voor Hem die ter wille van hen is gestorven en verrezen" (2 Kor. 5, 15) [b:2 Kor. 5, 15].

Aan jullie, beste jonge mensen van de Verenigde Staten, die de gastheren zullen zijn van de volgende Wereldjongerendag, is de vreugde van het verwelkomen als gave van de Geest gegeven, bij deze ontmoeting met vele jonge mannen en vrouwen, die vanuit de hele wereld naar jullie land op pelgrimstocht komen.

Jullie treffen al actieve, spirituele en materiële voorbereidingen voor speciaal voor deze gebeurtenis, waarbij ieder lid van jullie kerkelijke gemeenschap betrokken is.

Het is mijn oprechte hoop, dat deze bijzondere gebeurtenis jullie een steeds groter enthousiasme en trouw zal brengen in het navolgen van Christus, en in het vreugdevol ontvangen van Zijn boodschap, de bron van nieuw leven.

Daarom vertrouw ik jullie allen toe aan de Gezegende Maagd Maria, door wie ons de Schepper van het leven gegeven is, Jezus Christus, de Zoon van God en Onze Heer. Met veel genegenheid zend ik jullie allen mijn zegen.

Vaticaanstad, 15 augustus 1992, op het feest van Maria Tenhemelopneming.

Johannes Paulus II