As we look out

De diepe zin van deze liturgische viering

Eerbiedwaardige broeders, beminde zonen en broeders in Christus!

Nu wij de grote menigte, hier in aanbidding bijeen, voor ons zien, en de gebeden en lofzangen van de zo juist gevierde goddelijke liturgie ons nog in de oren klinken, komen ons vanzelf de woorden van de Heer voor de geest: ,, Ik zeg u, dat velen uit het Oosten en het Westen zullen komen en met Abraham en Izaak en Jacob zullen aanzitten in het rijk der hemelen.” (Mt. 8, 11) [b:Mt. 8, 11] Ofschoon wij nog niet die gelukkige voltooiing hebben bereikt, waarin die woorden van de Heer volle werkelijkheid zullen zijn, verheugen wij ons toch, dat de belofte ervan vandaag in deze bijeenkomst op zichtbare wijze wordt gemanifesteerd. Velen zijn gekomen van het Oosten en het Westen en zijn bijeen rond de tafel van de heer. Talrijke tradities en culturen zijn hier vertegenwoordigd, maar de Eucharistie, die zojuist werd gevierd, is een, en de eenheid, die zij betekent en schept, is de eenheid van de gehele mensheid met God in Jezus Christus.

Het eerboedwaardige van de christelijke tradities in India
De liturgie, die wij vandaag gevierd hebben, is afkomstig van en oude traditie in de Kerk. Allereerst herinnert zij ons met klem aan het feit, dat het christendom in dit grote land geleefd heeft vanaf de apostolische tijd door de eerbiedwaardige tradities, die vanuit Palestina, het land van de Heer, hierheen zijn gekomen. De naam "Syrisch” wijst op oorsprong ervan, maar de ceremonies en de taal geven duidelijk te kennen, dat ze diep wortel hebben geschoten in het land van India. In de loop van vaak moeilijke tijden hebben ze hun vitaliteit en kracht bewaard, zodat ze op het ogenblik een levend getuigenis vormen van de steeds jeugdige dynamiek van het Evangelie van Christus.

De latere tradities
Latere eeuwen brachten nieuwe elementen aan voor het christelijk leven in dit land. Na de grote heilige Franciscus Xaverius kwamen vele andere vurige apostelen uit verschillende cultuurmilieus, die de boodschap brachten van de vrede van Christus en van onze verzoening met God. Al hebben deze nieuwere tradities veel van hun eigen karakteristieke eigenschappen bewaard, toch streven ze er ook naar, om zich in ruime mate te verrijken met de cultuur en het leven van dit land.

Het eucharistisch congres als manifestatie van de katholiciteit van de Kerk
De veelvormigheid van deze tradities is een levend bewijs van de katholiciteit van de Kerk van Christus, die voor alle mensen is en alle culturen omvat en die ook op een bijzondere wijze uitdrukking kan geven aan de waarheid en schoonheid, die aan iedere cultuur eigen zijn. Dit eucharistisch congres manifesteert dit op een markante wijze. Het is een getuigenis voor de waarheid van datgene, wat wij nog pas geleden tezamen met de vaders van de tweede Vaticaans Concilie hebben verkondigd: "De Kerk stimuleert en aanvaardt het goede in de aanleg, de rijkdom en de levensgewoonten van de volken, en door dit te aanvaarden loutert. Versterkt, veredelt en heiligt zij dit alles” Lumen Gentium [[617|13]]

Rechtmatige pluraliteit, verbonden met onderlinge samenwerking
Door deze waarheid te erkennen, erkennen wij ook de verplichtingen, die ze ons oplegt. De eerste verplichting bestaat in de noodzakelijkheid van een innige en broederlijke samenwerking onder hen, die verschillende liturgische tradities volgen. Gij zijt allen en in standvastige trouw aan de leer van de apostelen en de vaders en in het breken van het Brood. Gij zijt een in uw gemeenschap met elkaar en met de opvolger van Petrus, die door de Heer is aangesteld als opperherder van zijn Kerk Misschien is in het verleden de idee van een rechtmatige pluraliteit, verbonden met wederzijdse samenwerking, af en toe verduisterd. Maar thans moeten wij ons opnieuw inzetten voor deze idee. De Constitutie over de Kerk zegt duidelijk: "Krachtens deze katholiciteit geven de afzonderlijke delen van hun eigen rijkdom aan de andere delen en an heel de kerk, Zodat het geheel en de afzonderlijke delen verrijkt worden door de wederzijdse inbreng van allen en toegroeien naar de volheid in de eenheid.” Lumen Gentium [[617|13]] Mogen deze woorden gegrift blijven in uw hart en werkelijkheid worden in uw individueel en sociaal leven! Wat een rijkdom van genaden zal het beteken voor uzelf, uw land en de gehele wereld, als deze woorden de bezielende kracht worden bij het getuigen voor de zending, Christus u heeft opgedragen.

Trouw aan tradities
Er is nog een andere verplichting, die deze verwezenlijking van de katholiciteit van de Kerk met zich meebrengt, De verplichting nl. om trouw te blijven aan uw tradities bij al uw streven naar aanpassing aan de noden van de moderne tijd en om u meer volledig in te schakelen in het leven en de cultuur van uw geboorteland. De trouw aan uw tradities zal u helpen om de vele banden met het goede en echte uit het verleden te handhaven; hij zal u ook helpen om de banden met hen, die deze tradities delen, maar niet in volledige gemeenschappen leven met de katholieke kerk, te bewaren of te herstellen. In een geest van trouw en liefde en door onderlinge samenwerking zonder enige zweem van tweedracht kunt gij machtig bijdragen tot de opbouw van de eenheid onder christenen, die samen, zij aan zij leven en werken.

Aanpassing
Maar deze trouw mag niet ontaarden in een onvruchtbare verering van het verleden. Hij moet samengaan met een levende aanpassing aan de behoeften van uw medeburgers bij hun voortdurende toeleg om een positieve bijdrage te leveren tot een geestelijk en cultureel van hun land. In deze gelukkige combinatie van trouw en aanpassing, die alle verschillende hiërarchiën en hun gelovigen zich gezamenlijk eigen maken in een geest van broederlijke samenwerking ligt de belofte van een waarachtig getuigenis voor Christus en zijn Evangelie in dit geliefde India, zo rijk aan godsdienstig leven en geestelijke elan.

Zegen en groet
In deze geest en blij van hart schenken wij aan de celebranten van deze heilige liturgie, hun geestelijkheid en gelovigen, en aan alle bisschoppen, priesters en gelovigen van iedere ritus en traditie, hier bijeen de apostolische zegen.

Tot slot een woord van broederlijke groet aan onze eerbiedwaardige broeders van de Syro-Malankaarse en Syro-Malanlaarse ritus om hen te danken en hun als plaatsbekleder van Christus en hoofd van de Kerk onze genegenheid, sympathie en steun te verzekeren.