Overhandiging Kardinaalsring

"U bent de Christus, de Zoon van de Levende God". (Mt. 16, 16) [b:Mt. 16, 16].

Hoe vaak heb ik deze woorden herhaald gedurende de 25 jaar van mijn pontificaat! Ik heb ze verkondigd in alle belangrijke talen van de wereld in zo vele delen van de aarde. Inderdaad, de opvolger van Petrus kan nooit de dialoog tussen de Heer en de Apostel vergeten: " U bent de Christus..." "Jij bent Petrus...."

Maar dit "jij" wordt gevolgd door "jullie": " Wie zeggen jullie dat ik ben?" (Mt. 16, 15) [b:Mt. 16, 15]. De vraag van Jezus is gericht aan de groep van leerlingen en Simon antwoord namens allen. De eerste dienst die Petrus en zijn opvolgers verrichten voor de gemeenschap van gelovigen is juist dit: om het geloof in Christus, de Zoon van de Levende God te belijden.

"U bent de Christus, de Zoon van de Levende God!"

Vandaag hernieuwen de geloofsbelijdenis van de Apostel Petrus voor de basiliek die zijn naam draagt. In deze basilica hebben de Bisschoppen van Rome, die elkaar zijn opgevolgd in de loop van de eeuwen, de gelovigen uit de stad en de wereld bijeen gebracht en hebben hen bevestigd in de waarheid en eenheid van het geloof. Maar op hetzelfde moment, zoals de colonades van Bernini aan de andere kant van de kerk uitdrukt, opent ze de armen wagenwijd voor het hele mensheid, om daarmee aan te geven dat de Kerk gezonden is om het Goede Nieuws te verkondigen aan alle mensen, zonder uitzondering.

Eenheid en openheid, gemeenschap en missie: dat is de ademtocht van de Kerk. Dit vooral in de dubbele dimensie van het Petrus ambt bezien: dienst aan de eenheid en aan de missie. De Bisschop van Rome heeft de vreugde om deze dienst te delen met de andere opvolgers van de Apostelen die met hem verenigd zijn in één Bisschoppelijk college.

Volgens een oude traditie maakt de opvolger van Petrus in zijn dienstwerk op speciale manier gebruik van de medewerking van de Kardinalen. In dit college weerspiegelt zich de algemeenheid van de Kerk, het ene Volk van God dat leeft in de veelvoud aan naties vgl: Lumen Gentium [[[617|13]]]

Ik ben verheugd om op dit moment aan u, mijn dierbare en vereerde broeders Kardinalen, mijn dank uit te spreken voor de waardevolle hulp die mij gegeven wordt. Op een bijzondere manier wens ik ook de nieuwe leden van het College van Kardinalen te begroeten. De ring die ik u straks ga uitreiken, vereerde broeders, is een symbool van een hernieuwde band waardoor u verenigd wordt met de Kerk en met de Paus, haar zichtbare hoofd.

Laat ons luisteren naar de woorden van de Psalm, die zojuist weerklonk: "Prijs hoog de Heer en laat ons Zijn Naam vereren!" (Ps. 33, 4) [b:Ps. 33, 4]

Het is een uitnodiging van vreugde en lofprijzing dat in concentrische cirkels uitstraalt naar u, dierbare Kardinalen, Patriarchen, Bisschoppen, priesters, mannelijke en vrouwelijke religieuzen en de lekengelovigen. Daarom, bent u allen erbij betrokken, mannen en vrouwen van goede wil, die vol vertrouwen kijkt naar de Kerk van Christus. Ik herhaal voor een ieder: Vier met mij de Naam van de Heer, want Hij is de Vader, liefde en barmhartigheid. Door deze Naam, eerwaarde broeders Kardinalen, zijn wij geroepen om onze getuigenis te geven "tot aan het plengen van ons bloed" (usque ad sanguinis effusionem")."

Wanneer iemand gebukt gaat onder angst en ontmoediging is er de hulpgevende voorzegging van de goddelijke Meester die troost: " Weliswaar leeft gij in de wereld in verdrukking; maar hebt goede moed, Ik heb de wereld overwonnen!" (Joh. 16, 33) [b:Joh. 16, 33].

Jezus verkondigde helder dat de vervolgingen van de Apostelen en van hun opvolgers niet iets bijzonder is. (Mt. 10, 16-18) [[b:Mt. 10, 16-18]] We worden door de eerste lezing eraan herinnerd, dat we er gebeurde met de gevangenschap en wonderbaarlijke bevrijding van Petrus.

Het boek van de Handelingen van de Apostelen onderstreept dat, terwijl Petrus in de gevangenis "ernstig gebeden werd voor hem tot God door de Kerk" (Hand. 12, 5) [b:Hand. 12, 5]. Welke grote moed wordt verkregen door de steun van een eensgezind gebed door de Christengelovigen! Ikzelf heb de troost ervan gemerkt. Dit, dierbare broeders, is onze sterkte. En het is ook één van de redenen waarom ik de wens had om mijn 25 jarig jubileum van mijn pontificaat toe te wijden aan de Heilige Rozenkrans: om het primaat van het gebed te benadrukken, vooral het contemplatieve gebed, gedaan in een spirituele eenheid met Maria, de Moeder van de Kerk.

De aanwezigheid van Maria - gewenst, aangeroepen en verwelkomd - helpt ons om dit feest te vieren ook op het moment dat de Kerk vernieuwd in de ontmoeting met Christus en in de kracht van de Heilige Geest. Laat onszelf verenigen met Christus, de levende Rots! Petrus verteld het ons in de tweede lezing (1 Pt. 2, 4-9) [[b:1 Pt. 2, 4-9]] Laat ons fris beginnen vanuit Hem, vanuit Christus, de wonderen van Zijn liefde aan iedereen te verkondigen. Zonder angst en zonder te dralen, want Hij bevestigt ons: "Weest verheugd, want Ik heb de wereld overwonnen!"

Ja, Heer,
Wij vertrouwen in U
en met U blijven wij onze weg gaan
in de dienst van de Kerk
en van de mensheid!