25 jarig pontificaat

"Misericordias Domini in aeternum cantabo"
"Wat de Heer genadig verleende, dat drage mijn lied door de tijden" (Ps 89, 2) [b:Ps 89, 2].





25 jaar geleden ervoer ik de goddelijke barmhartigheid op een bijzondere wijze. In het conclaaf, middels het College van Kardinalen, zei Christus ook tegen mij, zoals Hij eens tegen Petrus bij het meer van Tiberias deed: "hoed mijn schapen" (Joh. 21, 16) [b:Joh. 21, 16].

Ik voelde in mijn ziel de echo van de vraag die toen aan Petrus gesteld werd: "hebt ge Mij meer lief dan dezen?" (Joh. 21, 15 - 16) [b:Joh. 21, 15 - 16]. Menselijk gesproken, hoe kon ik niet vrezen? Hoe kon zo'n grote verantwoordelijkheid niet zwaar op mij drukken? Het was noodzakelijk om mijn toevlucht te nemen tot de goddelijke barmhartigheid zodat ik de vraag: "accepteert u het?" met vertrouwen kon beantwoorden: "In gehoorzaamheid aan het geloof, voor Christus,mijn Heer, mezelf aanbevelend bij de Moeder van Christus en van de Kerk, bewust van de zware taak, accepteer ik het".

Vandaag, geliefde broeders en zusters, ben ik blij met u een ervaring te delen die nu een kwart eeuw duurt. Elke dag vindt er in mijn hart hetzelfde dialoog plaats tussen Jezus en Petrus. In mijn geest richt ik mijn ogen op de weldadige blik van de verrezen Christus. Hij bemoedigt mij, ook al kent Hij mijn menselijke zwakheid, om net als Petrus met vertrouwen te antwoorden: "Heer, Gij weet alles; Gij weet dat ik U liefheb" (Joh. 21, 17) [b:Joh. 21, 17]. En dan nodigt Hij mij uit de verantwoordelijkheid te aanvaarden die Hijzelf aan mij toevertrouwd heeft.

"De goede herder geeft zijn leven voor zijn schapen" (Joh. 10, 11) [b:Joh. 10, 11]. Toen Jezus deze woorden uitsprak, begrepen de apostelen niet dat Hij over zichzelf sprak. Zelfs Johannes, Zijn meest geliefde apostel, wist het niet. Hij begreep het op Calvarie, aan de voet van het kruis, toen hij zag hoe Jezus weerloos Zijn leven gaf voor 'Zijn schapen'.

Toen de tijd voor hem en de andere apostelen aanbrak om dezelfde boodschap uit te dragen, herinnerden zij zich deze woorden. Zij realiseerden zich dat zij slechts in staat waren deze missie te vervullen, omdat Hij hen verzekerd had dat Hij het zelf zou zijn die door hen zou werken.

Speciaal Petrus, "getuige van het lijden van Christus" (1 Pt. 5, 1) [b:1 Pt. 5, 1], was zich hiervan bewust, die de oudsten van de Kerk maande: "weidt de kudden van God waarvan gij de herders zijt" (1 Pt. 5, 2) [b:1 Pt. 5, 2].

In de loop der eeuwen zijn de opvolgers van de apostelen, geleid door de Heilige Geest, doorgegaan de kudde van Christus bijeen te brengen en het te leiden naar het Koninkrijk der Hemelen, zich bewust dat zij zo'n grote verantwoordelijkheid alleen konden aanvaarden "door Christus, met Christus en in Christus".

Ik had hetzelfde besef toen de Heer mij riep om de missie van Petrus uit te dragen in deze geliefde stad Rome en ten dienste van de gehele wereld. Vanaf het begin van mijn pontificaat, waren mijn gedachten, gebeden en handelingen bezield door slechts één wens: te getuigen dat Christus, de goede Herder, aanwezig en werkzaam is in zijn Kerk. Hij is constant op zoek naar elk verloren schaap, leidt het terug naar de kudde, verzorgt hun wonden: kijkt om naar het zwakke en zieke schaap en beschermt de sterke. Dit is waarom ik vanaf de eerste dag onophoudelijk heb aangespoord "niet bang te zijn Christus te verwelkomen en zijn macht te aanvaarden!" Plechtige ambstaanvaarding [[92|5]] Ik herhaal vandaag krachtig: "open, beter nog, open wijd de deuren naar Christus!" Laat jezelf door Hem geleid worden. Vertrouw op Zijn liefde!

Aan het begin van mijn pontificaat heb ik opgeroepen: "Help de paus en al degenen die Christus willen dienen en dien, met de kracht van Christus, de mens en de gehele mensheid!" Terwijl ik met u God dank voor deze 25 jaren, geheel gekenmerkt door zijn barmhartigheid, voel ik een bijzondere behoefte om mijn dankbaarheid ook uit drukken aan u, broeders en zusters van Rome en van de gehele wereld, die mijn oproep voor hulp hebben beantwoord en nog steeds op verschillende wijzen beantwoorden. God alleen weet hoeveel offers, gebeden en lijden zijn geofferd om mij te steunen in mijn dienst aan de Kerk. Hoeveel goede wil en bezorgdheid, hoeveel tekens van gemeenschap hebben mij elke dag omringd. Moge de goede God alles overvloedig belonen! Ik vraag u, geliefde broeders en zusters, dit grote liefdeswerk voor de opvolger van Petrus niet te onderbreken. Ik vraag u nogmaals: Help de Paus, en allen die Christus willen dienen, de mens en de gehele mensheid te dienen!