Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

In zich is reclame goed noch slecht. Ze is een stuk gereedschap, een instrument: men kan er goed èn slecht van gebruik maken. Zoals ze de hierboven beschreven gunstige effecten kan hebben en vaak ook heeft, kan ze ook een negatieve, schadelijke invloed uitoefenen op de individuen en de samenleving, en vaak gebeurt dit ook.

In Pauselijke Commissie voor de Sociale Communicatiemiddelen
Communio et Progressio
Pastorale Instructie, in opdracht van het Tweede Vaticaans Concilie, over de middelen van sociale communicatie
(23 mei 1971) wordt dit probleem als volgt kort samengevat: ”Wanneer de reclame schadelijke of nutteloze producten aanprijst of onjuiste verkoopargumenten gebruikt en wanneer ze een beroep doet op de minder edele instincten van de mens, berokkenen de betrokken deskundigen schade aan de samenleving en riskeren zij het vertrouwen van het publiek en hun gezag te verliezen. Het verwekken van kunstmatige behoeften brengt bovendien schade toe aan de enkeling en aan het gezin: voortdurend wordt op de aankoop van luxeartikelen gehamerd, zodat aan het voor het leven noodzakelijke uiteindelijk soms tekort wordt gedaan. Met name dient men beslist alle reclame te vermijden waarbij het seksueel instinct schaamteloos voor commerciële doeleinden wordt misbruikt of waarbij het onderbewustzijn van de koper wordt geprikkeld met gevaar voor zijn vrijheid.” Pauselijke Commissie voor de Sociale Communicatiemiddelen, Pastorale Instructie, in opdracht van het Tweede Vaticaans Concilie, over de middelen van sociale communicatie, Communio et Progressio (23 mei 1971), 60