Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Vooreerst, volgens de leer der H. Kerkvergadering van Trente Concilie van Trente, 22e Zitting - Over het allerheiligst Misoffer, Sessio XXII - Doctrina de sanctissimo Missae sacrificio (17 sept 1562), 2-5 heeft Jezus Christus in het laatste Avondmaal het priesterschap en het offer van het Nieuwe Verbond ingesteld. “Hij derhalve, onze God en Heer, zou zichzelf weliswaar éénmaal op het altaar van het Kruis door middel van Zijn dood aan God den Vader opofferen, om daar eeuwige verlossing te bewerken. Maar toch mocht door Zijn dood Zijn priesterschap niet uitsterven" (1 Kor. 7, 24). Het was Zijn bedoeling om aan Zijn geliefde Bruid, de Kerk, een zichtbaar offer na te te laten, gelijk de natuur van den mens dit vordert. Daardoor moest het bloedige offer, éénmaal slechts op het kruis te voltrekken, worden vertegenwoordigd, moest de herinnering eraan tot het einde der wereld blijven voortduren Vgl. 1 Kor. 11, 23 en moest de kracht ervan worden toegepast tot vergiffenis der zonden, die dagelijks dooi' ons bedreven worden. En daarom heeft Hij in het laatste Avondmaal, in den nacht waarin Hij werd overgeleverd Vgl. 1 Kor. 11, 24 , zichzelf priester in eeuwigheid verklarend naar de wijze van Melchisedech Vgl. Ps. 109, 4 Zijn lichaam en bloed onder de gedaante van brood en wijn aan God den Vader opgedragen en onder dezelfde gedaanten Zich ter nuttiging gegeven aan de Apostelen, die Hij toen tot priesters maakte van het Nieuwe Verbond, en aan hen en hun opvolgers in het priesterschap het bevel tot dit offer gegeven door de woorden: “Doet dit tot Mijn gedachtenis”. (Lc. 22, 19)(1 Kor. 11, 24)