Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

"Wanneer Ik van de aarde zal zijn omhooggeheven, zal Ik allen tot Mij trekken" (Joh. 12, 32). De verheffing op het kruis is het beeld en de aankondiging van de verheffing ten hemel met Hemelvaart. Ze is het begin ervan. Jezus Christus, de enige priester van het nieuwe, altijddurende Verbond, is niet "een heiligdom, door mensenhanden gemaakt, binnengegaan (...), maar de hemel zelf om er nu, voor onze zaak, bij God present te zijn" (Heb. 9, 24). In de hemel oefent Christus voortdurend zijn priesterschap uit, "daar Hij altijd leeft om voor hen te pleiten die door zijn tussenkomst God naderen" (Heb. 7, 25). Als "hogepriester van het komende heil" (Heb. 9, 11) is Hij het middelpunt en de hoofdpersoon van de liturgie, die de Vader in de hemel eert. Vgl. Openb. 4, 6-11

Het verlossend offer van Christus is uniek en werd eens voor altijd opgedragen. Desondanks wordt het in het eucharistisch offer van de Kerk tegenwoordig gesteld. Dit is ook het geval voor het ene priesterschap van Christus: het wordt tegenwoordig gesteld door het ambtelijke priesterschap zonder dat het unieke karakter van het priesterschap van Christus wordt aangetast: "Christus is dus de enige echte priester, de anderen zijn slechts zijn dienaars". H. Thomas van Aquino, Comment. ad Hebr.. 7,4, vert. uit Lat.

De Openbaring van de heilige Johannes, gelezen in de liturgie van de kerk, openbaart ons allereerst "een troon in de hemel, en op de troon is iemand gezeten" (Openb. 4, 2): "God de Heer" (Jes. 6, 1). Vgl. Ez. 1, 26-28 Vervolgens het Lam, "staande, als geslacht" (Openb. 5, 6): Vgl. Joh. 1, 29 de gekruisigde en verrezen Christus, de enige hogepriester van het ware heiligdom, Vgl. Heb. 4, 14-15. enz. Vgl. Heb. 10, 19-21. enz. dezelfde "die offert en geofferd wordt, die geeft en gegeven wordt". Liturgie van de H. Johannes Chrysostomus, AnaforaTenslotte "de rivier met het water des levens, die ontwelt aan de troon van God en van het Lam" (Openb. 22, 1), een der mooiste symbolen van de heilige Geest.' Vgl. Joh. 4, 10-14 Vgl. Openb. 21, 6