Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Gedachtenis van het lijden en de verrijzenis van de Heer.

Heilig offer, omdat dit Sacrament het ene offer van Christus, onze Verlosser, tegenwoordig stelt en de offergave van de Kerk insluit; of ook heilig misoffer, "offer van lof" (Heb. 13, 15), Vgl. Ps. 116, 13.17 een geestelijk Vgl. 1 Pt. 2, 5 zuiver Vgl. Mal. 1, 11 en heilig offer, aangezien het alle offers van het Oude Verbond voltooit en overstijgt.

Heilige en goddelijke liturgie, omdat heel de liturgie van de Kerk in de viering van dit Sacrament haar centrum en meest verdichte uitdrukking vindt; in dezelfde zin noemt men het ook viering van de heilige mysteriën. Men spreekt ook over allerheiligste Sacrament, omdat het het Sacrament der Sacramenten is. Met deze naam duidt men ook de eucharistische gedaanten aan die in het tabernakel bewaard worden.

Het gebod van Jezus om zijn handelingen en woorden te herhalen "totdat Hij komt" (1 Kor. 11, 26) is niet enkel een verzoek, zich Jezus opnieuw voor de geest te halen en te denken aan wat Hij gedaan heeft. Het gaat om de liturgische viering - door de apostelen en hun opvolgers - van de gedachtenis van Christus, van zijn leven, zijn dood, zijn verrijzenis en zijn voorspraak bij de Vader.

De Eucharistie bevat en drukt alle vormen van gebed uit: zij is "de zuivere offerande" van het hele lichaam van Christus " tot glorie van zijn naam"; Vgl. Mal. 1, 11 zij is, volgens de tradities van het oosten en het westen "hèt offer van lofprijzing".

Dit offer van Christus is uniek, het is de voltooiing van alle offers en overtreft die nog Vgl. Heb. 10, 10 . Het is allereerst een gave van God de Vader zelf: het is de Vader die zijn Zoon overlevert om ons met Hem te verzoenen Vgl. 1 Joh. 4, 10 . Tegelijkertijd is het een offerande van de mensgeworden Zoon van God die uit vrije wil en uit liefde Vgl. Joh. 15, 13 zijn leven aanbiedt Vgl. Joh. 10, 17-18 aan zijn Vader door de heilige Geest Vgl. Heb. 9, 14 om onze ongehoorzaamheid weer goed te maken.

Het woord "liturgie" wordt in het Nieuwe Testament niet alleen gebruikt om de viering van de goddelijke eredienst aan te duiden. Vgl. Hand. 13, 2 Vgl. Lc. 1, 23 Men duidt er ook de verkondiging van het Evangelie Vgl. Rom. 15, 16 Vgl. Fil. 2, 14-17 Vgl. Fil. 2, 30 en de daadwerkelijke naastenliefde Vgl. Rom. 15, 27 Vgl. 2 Kor. 9, 12 Vgl. Fil. 2, 25 mee aan. In al deze omstandigheden gaat het om een dienst aan God en de mensen. In de viering van de liturgie is de kerk dienstbaar, naar het beeld van haar Heer, de enige "Liturg", Vgl. Heb. 8, 2.6 terwijl zij deelneemt aan zijn priesterlijk (eredienst), profetisch (verkondiging) en koninklijk (liefdebetoon) ambt:

Terecht wordt de liturgie dus beschouwd als de uitoefening van het priesterlijk ambt van Jezus Christus. De heiliging van de mens wordt er 'in waarneembare tekens aangeduid en, op de wijze die aan elk afzonderlijk teken eigen is, tot stand gebracht. De openbare eredienst wordt in zijn geheel voltrokken door het mystieke lichaam van Christus, dat wil zeggen: door hoofd en ledematen. Zo is elke liturgische viering, omdat ze het werk is van Christus, de Priester, en van zijn lichaam, de Kerk, een bij uitstek heilige handeling die door geen enkel ander handelen van de Kerk op gelijke titel en in gelijke mate in krachtdadigheid wordt geëvenaard. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 7. vert. Getijdenboek Lect. II,4,77

Daarom is Pasen niet zomaar een feest te midden van andere feesten: het is het "Feest der feesten", het "Hoogfeest der hoogfeesten", zoals de Eucharistie het Sacrament der Sacramenten is (het grote Sacrament). De heilige Athanasius noemt het paasfeest "de Grote Zondag", H. Athanasius van Alexandrië, Feestbrieven, Epistolae Festivalis. 1 (anno 329): PG 26, 1366, vert. uit Lat. zoals de Goede Week in het Oosten de "Grote Week" genoemd wordt. Het mysterie van de verrijzenis, waarin Christus de dood heeft verpletterd, doordringt onze oude tijd met zijn machtige energie, totdat alles aan Hem onderworpen is.