Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

"Nergens wordt het raadsel van het menselijk bestaan zo groot als in het licht van de dood". 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 18. vert. uit Lat. Van de ene kant is de lichamelijke dood een natuurlijk gegeven, maar voor het geloof is hij in feite "het loon van de zonde" (Rom. 6, 23). Vgl. Gen. 2, 17 En voor hen die sterven in de genade van Christus, is de dood een deelnemen Vgl. Rom. 6, 3-9 Vgl. Fil. 3, 10-11 aan de dood van de Heer om zo deel te nemen aan zijn verrijzenis.

De dood is het einde van het aardse leven. Ons leven wordt gemeten naar de tijd, in de loop waarvan wij veranderen, verouderen en, zoals bij alle levende wezens op aarde, verschijnt de dood als het normale einde van het leven. Dit aspect van de dood geeft ons leven een dringend karakter: het besef van onze sterfelijkheid dient er ook toe ons eraan te herinneren dat wij slechts een beperkte tijd hebben om ons leven te verwezenlijken:

Houd je Schepper in ere, zolang je nog jong bent (...), voordat het stof terugkeert naar de aarde waar het vandaan kwam, en de levensgeest naar God die hem schonk (Pr. 12, 1.7).

De dood is het gevolg van de zonde. Als authentiek vertolkster van de uitspraken van de heilige Schrift Vgl. Gen. 2, 17 Vgl. Gen. 3, 3 Vgl. Gen. 3, 19 Vgl. Wijsh. 1, 13 Vgl. Rom. 5, 12 Vgl. Rom. 6, 23 en de overlevering leert het leergezag van de Kerk dat de dood in de wereld is gekomen door de zonde van de mens. Vgl. Concilie van Trente, 5e Zitting - Decreet over de erfzonde, Sessio V - Decretum super peccato originali (17 juni 1546), 1 Hoewel de mens een sterfelijke natuur bezat, wilde God dat hij niet zou sterven. De dood was dus tegengesteld aan de heilsbeschikkingen van God de Schepper en hij kwam de wereld binnen als gevolg van de zonde. Vgl. Wijsh. 2, 23-24 "De lichamelijke dood, waarvan de mens, als hij niet gezondigd had, 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 18 gevrijwaard zou zijn gebleven", is zo "de laatste vijand" van de mens die overwonnen moet worden. Vgl. Mc. 14, 33-34 Vgl. Heb. 5, 7-8

De dood wordt door Christus veranderd. Ook Jezus, de Zoon van God, heeft de dood, die eigen is aan het menselijk bestaan, ondergaan. Maar ondanks zijn angst ervoor Vgl. Mc. 14, 33-34 Vgl. Heb. 5, 7-8 aanvaardde Hij die in een daad van totale en vrijwillige onderwerping aan de wil van zijn Vader. De gehoorzaamheid van Jezus heeft de vloek van de dood in een zegen veranderd. Vgl. Rom. 5, 19-21