Pastor Bonus

1. De Goede Herder, de Heer Christus Jezus (Joh. 10, 11.14)[[b:Joh. 10, 11.14]], verleende aan de bisschoppen, de opvolgers van de apostelen, en in het bijzonder aan de bisschop van Rome, de opvolger van Petrus, de missie van het maken van discipelen in alle naties en van het prediken van het Evangelie aan elk schepsel. En zo werd de Kerk opgericht, het volk van God, en de taak van haar herders of pastores moest inderdaad die dienst zijn 'die in de Heilige Schrift heel uitdrukkelijk een diaconie of bediening wordt genoemd'. Lumen Gentium, 24[[617|24]]

De belangrijkste strekking van deze dienst of diaconie is dat er in het hele lichaam van de Kerk steeds meer verbondenheid of broederschap tot stand komt, en dat deze verbondenheid bloeit en goede resultaten oplevert. Zoals het inzicht van het Tweede Vaticaans Concilie ons heeft geleerd, gaan we, met de zachte aansporing van de Heilige Geest, de betekenis van het mysterie van de Kerk zien in de vele patronen binnen deze gemeenschap: want de Geest zal "de Kerk tot volle waarheid brengen (Joh. 16, 13)[[b:Joh. 16, 13]] en haar (verenigen) in verbondenheid en in het werk van dienst, hij schenkt haar verschillende hiërarchische en charismatische gaven (...). Voortdurend vernieuwt hij haar en leidt haar tot de volmaakte vereniging met haar Echtgenoot." Lumen Gentium, 4[[617|4]] Daarom, zoals hetzelfde Concilie bevestigt, "zijn zij volledig opgenomen in de Kerk die, in het bezit van de Geest van Christus, alle middelen van verlossing/zaligmaking die de Kerk gegeven zijn aanvaarden, samen met haar gehele organisatie, en die, door de banden die gevormd worden door de belijdenis van het geloof, de sacramenten, het kerkelijk bestuur, en de gemeenschap – verbonden zijn in de zichtbare structuur van de Kerk van Christus, die haar regeert door de Paus en de bisschoppen." Lumen Gentium, 14[[617|14]]

Dit begrip van verbondenheid is niet alleen uitgelegd in de documenten van het Tweede Vaticaans Concilie in het algemeen, vooral in de Dogmatische Constitutie over de Kerk[617], maar het kreeg ook aandacht van de bisschoppen die de Algemene Vergaderingen van de Bisschoppensynode van 1985[d:172] en 1987[d:177] bijwoonden. Onderdeel van deze definitie van de Kerk wordt een convergentie van het werkelijke mysterie van de Kerk, de orden of samenstellende elementen van het Messiaanse volk van God, en de hiërarchische structuur van de Kerk zelf. Om het allemaal in één brede uitdrukking te beschrijven, nemen we de woorden van de zojuist genoemde dogmatische constitutie Lumen Gentium[617] en zeggen dat “de Kerk in Christus als het ware het sacrament of het teken en instrument is van de innerlijke vereniging met God en van de eenheid van heel het mensdom.” Lumen Gentium, 1[[617|1]] Daarom bloeit deze heilige verbondenheid in de hele Kerk van Christus, zoals onze voorganger Paulus VI het zo goed omschreef, “die leeft en handelt in de diverse Christelijke gemeenschappen, namelijk in de particuliere Kerken verspreid over de hele wereld.” Vicariae Potestatis in Urbe[[4884]] vgl: Lumen Gentium, 15[[[617|15]]]

2. Wanneer men denkt aan deze verbondenheid, die als het ware de kracht is die de hele Kerk aan elkaar bindt, dan ontvouwt zich de hiërarchische structuur van de Kerk en treedt in werking. Zij werd door de Heer zelf begiftigd met een tegelijkertijd aartsbisschoppelijke en collegiale aard, toen hij de apostelen aanstelde "in de vorm van een college of permanente vergadering, aan het hoofd waarvan hij Petrus plaatste, uit hun midden gekozen." Lumen Gentium, 19[[617|19]] Hier kijken we naar dat speciale concept waarbij de herders van de Kerk delen in de drievoudige taak van Christus - om te onderwijzen, te heiligen en te regeren: en net zoals de apostelen handelden met Petrus, zo doen de bisschoppen samen met de bisschop van Rome. Om de woorden van het Tweede Vaticaans Concilie nogmaals te gebruiken: "Zo ontvingen de bisschoppen, met priesters en diakenen als helpers, de leiding van de gemeenschap, in Gods plaats gezag uitoefenend over de kudde waarvan zij de herders zijn, in die zin dat zij onderwijzers van leerstellingen, bedienaren van heilige aanbidding en ambtsdragers in de regering zijn. Bovendien, net zoals het ambt dat de Heer alleen aan Petrus heeft toevertrouwd, als eerste van de apostelen, bestemd om aan zijn opvolgers te worden overgedragen, permanent is, zo zet ook het ambt dat de apostelen hebben ontvangen zich voort, van het hoeden van de Kerk, een taak die bestemd is om zonder onderbreking door de heilige orde van bisschoppen te worden uitgeoefend." Lumen Gentium, 20[[617|20]] En zo komt het dat "dit college" - het college van bisschoppen dat is samengevoegd met de bisschop van Rome - "voor zover het uit vele leden is samengesteld, de uitdrukking is van de veelsoortigheid en universaliteit van het volk van God; en van de eenheid van de kudde van Christus, voor zover die onder één hoofd is verzameld." Lumen Gentium, 22[[617|22]]

De macht en het gezag van de bisschoppen dragen het kenmerk van diaconie, passend bij het voorbeeld van Jezus Christus zelf die "niet kwam om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losprijs voor velen" (Mc. 10, 45)[b:Mc. 10, 45]. Daarom moet de macht die in de Kerk wordt aangetroffen, worden begrepen als de macht om een dienaar te zijn en op die manier te worden uitgeoefend; voor alles is het het gezag van een herder.

Dit geldt voor elke bisschop in zijn eigen particuliere Kerk; maar des te meer is het van toepassing op de bisschop van Rome, wiens Petrus-ambt in het belang van de universele Kerk werkt. De Roomse Kerk heeft de leiding over het "hele lichaam van de naastenliefde" inscriptio: «Patres Apostolici», Tubingae 1901, I, 252[[923]] en is dus de dienaar van de liefde. Het is grotendeels uit dit principe dat die grote woorden uit de oudheid zijn voortgekomen - "De dienaar van de dienaren van God" -, waarmee de opvolger van Petrus bekend en gedefinieerd is.

Daarom heeft de paus van Rome zich ook ingespannen om zorgvuldig om te gaan met de zaken van particuliere kerken, die door de bisschoppen naar hem zijn verwezen of op een andere manier onder zijn aandacht zijn gebracht, om zijn broeders in het geloof te bemoedigen (Lc. 22, 32)[[b:Lc. 22, 32]], door middel van deze ruimere ervaring en krachtens zijn ambt als plaatsvervanger van Christus en herder van de hele Kerk. Want hij was ervan overtuigd dat de wederzijdse verbondenheid tussen de bisschop van Rome en de bisschoppen over de hele wereld, in eenheid, naastenliefde en vrede, het grootste voordeel opleverde bij het bevorderen en verdedigen van de eenheid van geloof en discipline in de hele Kerk. vgl: Lumen Gentium, 22,23,25[[[617|22.23.25]]]

3. In het licht van het voorgaande is het duidelijk dat de diaconie die kenmerkend is voor Petrus en zijn opvolgers noodzakelijkerwijs verband houdt met de diaconie van de andere apostelen en hun opvolgers, wier enige doel is de Kerk in deze wereld op te bouwen.

Van oudsher heeft deze essentiële en onderling afhankelijke relatie van het Petrus-ambt met de taak en het ambt van de andere apostelen iets van een zichtbaar teken geëist, niet alleen door middel van een symbool, maar iets dat in de werkelijkheid bestaat, en dat moet het nog steeds eisen. Onze voorgangers, zich diep bewust van de last van de apostolische arbeid, hebben deze behoefte duidelijk en bedachtzaam uitgedrukt, zoals we bijvoorbeeld zien in de woorden van Innocentius III die in 1198 aan de bisschoppen en prelaten van Frankrijk schreef toen hij een legaat aan hen zond: "Hoewel de Heer ons de volheid van de macht in de kerk heeft gegeven, een macht die ons iets verschuldigd doet zijn aan alle christenen, toch kunnen we de grenzen van de menselijke natuur niet oprekken. Aangezien we niet persoonlijk iedere zorg kunnen afhandelen – de wet van de menselijke conditie staat dit niet toe – zijn we soms genoodzaakt sommige van onze broeders te gebruiken als verlengstukken van ons eigen lichaam, om zorg te dragen voor zaken die we liever persoonlijk zouden afhandelen indien de doelmatigheid van de Kerk het zou toestaan.” «Die Register Innocenz' III», I, Graz-Köin 1964, pp. 515ss[[8371]]

Dit geeft enig inzicht in de aard van die instelling die de opvolger van Petrus heeft gebruikt bij het uitoefenen van zijn missie voor het welzijn van de universele Kerk, en enig begrip van de procedures waarmee de instelling zelf haar taak heeft moeten uitvoeren: we bedoelen de Romeinse Curie, die van oudsher in dienst van het Petrus-ambt heeft gewerkt.

Want de Romeinse Curie is met dit doel in het leven geroepen, opdat de vruchtbare gemeenschap die we noemden zou worden versterkt en steeds overvloediger vooruitgang zou maken, waardoor de taak van herder van de Kerk, die Christus aan Petrus en zijn opvolgers heeft toevertrouwd, effectiever zou worden, een taak die van dag tot dag groeit en zich uitbreidt. Onze voorganger Sixtus V gaf dit, in de Apostolische Constitutie Immensa Aeterni Dei[3267], ook toe: "De paus van Rome, die Christus de Heer benoemde als zichtbaar hoofd van zijn lichaam, de Kerk, en aanstelde voor de zorg van alle Kerken, roept en verzamelt voor zichzelf vele medewerkers voor deze immense verantwoordelijkheid (...); zodat hij, de houder van de sleutel van al deze macht, de enorme hoeveelheid zaken en verantwoordelijkheden onder hen – dat wil zeggen de kardinalen - en de andere autoriteiten van de Romeinse Curie, kan verdelen, en door God’s helpende genade kan voorkomen dat hij bezwijkt onder de belasting.” prooemium, § 1[[3267]]

4. In feite hebben, als we een paar lijnen van de geschiedenis mogen schetsen, de pausen van Rome al sinds de oudheid, in de loop van hun dienst die gericht is op het welzijn van de hele Kerk, de hulp ingeroepen van instellingen of individuele mannen gekozen uit die kerk van Rome die onze voorganger Gregorius de Grote de Kerk van de Heilige Apostel Petrus heeft genoemd. vgl: XIII, 42, II, p. 405, 12[[[1065]]]

Aanvankelijk gebruikten ze de diensten van priesters of diakens die tot de Kerk van Rome behoorden om als gezant te fungeren, om op verschillende missies te worden gestuurd of om de bisschoppen van Rome te vertegenwoordigen op oecumenische kerkvergaderingen (Concilies).

Wanneer zaken van bijzonder belang moesten worden behandeld, riepen de bisschoppen van Rome de hulp in van de Romeinse synodes of kerkvergaderingen (Concilies), waarvoor zij bisschoppen die in de kerkprovincie Rome werkten, opriepen. Deze kerkvergaderingen behandelden niet alleen kwesties die betrekking hadden op de leer en het leergezag, maar functioneerden ook als tribunalen, die de zaken beoordeelden van bisschoppen die naar de Paus van Rome waren verwezen.

Vanaf het moment dat de kardinalen een bijzonder belang begonnen te krijgen in de Roomse Kerk, vooral bij de verkiezing van de Paus - een functie die hun vanaf 1059 is voorbehouden - maakten de pausen van Rome steeds meer gebruik van hun diensten, met als resultaat dat de Romeinse synodes en concilies geleidelijk aan hun belang verloren totdat ze helemaal ophielden.

Zo kwam het dat, vooral na de dertiende eeuw, de Paus alle zaken van de kerk uitvoerde samen met de kardinalen die in Consistorie waren bijeengekomen. Zo werden tijdelijke instrumenten, de concilies of synodes van Rome, vervangen door een ander, permanent instrument, altijd beschikbaar voor de Paus.

Het was onze voorganger Sixtus V die op 22 januari 1588, het 1587e jaar na de menswording van onze Heer Jezus Christus, de Romeinse Curie haar formele organisatie gaf door middel van de hierboven geciteerde Apostolische Constitutie Immensa Aeterni Dei[3267]. Hij richtte vijftien dicasterieën op, zodat het enkele College van Kardinalen zou worden vervangen door verschillende colleges bestaande uit bepaalde kardinalen wier gezag zou worden beperkt tot een duidelijk afgebakend gebied en tot een bepaald onderwerp. Op deze manier konden de Pausen maximaal profiteren van deze collegiale raden. Als gevolg daarvan werden de eigen oorspronkelijke rol en het belang van het Consistorie sterk verminderd.

Naarmate de eeuwen verstreken en historische visies en toestanden in de wereld veranderden, werden er bepaalde veranderingen en verfijningen doorgevoerd, vooral toen de commissies van kardinalen in de negentiende eeuw werden ingesteld om de Paus bijstand te verlenen die verder ging dan die van de andere dicasterieën van de Romeinse curie. Vervolgens vaardigde onze voorganger, de heilige Pius X, op 29 juni 1908 de Apostolische Constitutie Sapienti Consilio[2412] uit, waarin hij, verwijzend naar het plan om de wetten van de Kerk te verzamelen in een Wetboek van Canoniek Recht, schreef: “Het leek het meest gepast om te beginnen bij de Romeinse Curie, zodat de Curie, gestructureerd op een geschikte manier die iedereen kan begrijpen, gemakkelijker en effectiever haar hulp kan verlenen aan de Paus en de Kerk." AAS 1 (1909) 8[[2412]] Dit zijn de belangrijkste gevolgen van die hervorming: de Heilige Roomse Rota[d:207], die in 1870 niet meer functioneerde, werd opnieuw opgericht om gerechtelijke zaken te behandelen, terwijl de congregaties hun rechterlijke bevoegdheid verloren en zuiver administratieve organen werden. Het principe werd ook vastgesteld dat de Congregaties hun eigen rechten zouden genieten, zonder zich naar iemand anders te voegen, zodat elke individuele zaak door zijn eigen dicasterie zou worden behandeld, en niet door meerdere tegelijk.

Deze hervorming door Pius X, later bevestigd en voltooid in het Wetboek van Canoniek Recht[2620] dat in 1917 door onze voorganger Benedictus XV werd afgekondigd, bleef praktisch ongewijzigd tot 1967, niet lang na het Tweede Vaticaans Concilie[d:4], waarin de Kerk dieper inging op het mysterie van haar eigen wezen en een levendiger beeld van haar missie kreeg.

5. Dit groeiend zelfbewustzijn van de Kerk moest op zichzelf, en in overeenstemming met onze tijd, tot een zekere actualisering van de Romeinse Curie leiden. Terwijl de kardinalen erkenden dat de Curie tot dusver uitstekende hulp had verleend aan de Paus van Rome en de herders van de Kerk, drukten ze tegelijkertijd de wens uit dat de dicasterieën van de curie een reorganisatie zouden ondergaan die beter was afgestemd op de behoeften van de tijd en van verschillende streken en riten. Onze voorganger Paulus VI voldeed snel aan de wensen van het Concilie en voerde de reorganisatie van de Curie in met de afkondiging van de Apostolische Constitutie Regimini Ecclesiae Universae[1311] op 15 augustus 1967.

Door middel van deze Constitutie legde Paulus VI meer gedetailleerde specificaties vast voor de structuur, bevoegdheden en procedures van de reeds bestaande dicasterieën, en stelde hij nieuwe in om specifieke pastorale initiatieven te ondersteunen, terwijl de andere dicasterieën hun werk van jurisdictie of bestuur zouden voortzetten. De samenstelling van de Curie werd een duidelijker afspiegeling van het veelvormige beeld van de universele Kerk. De Curie coöpteerde onder meer diocesane bisschoppen als leden en zorgde tegelijkertijd voor de interne coördinatie van de dicasterieën door periodieke bijeenkomsten van de kardinalen die ze voorzaten, om ideeën te bundelen en gemeenschappelijke problemen te bespreken. Om de belangrijkste rechten van de gelovigen beter te beschermen, werd de Tweede Afdeling opgericht in het Hoog Gerechtshof van de Apostolische Signatuur[d:78].

Zich ervan bewust dat de hervorming van zulke oude instellingen meer zorgvuldige studie nodig had, beval Paulus VI dat het nieuwe systeem vijf jaar na de afkondiging van de Constitutie opnieuw grondig moest worden onderzocht en dat er een opnieuw gekeken moest worden naar de vraag of het werkelijk in overeenstemming was met de eisen van het Tweede Vaticaans Concilie[d:4] en beantwoordde aan de behoeften van het christelijke volk en de civiele samenleving. Zo nodig moest het in een nog geschiktere vorm worden omgewerkt. Om deze taak uit te voeren, werd een speciale groep prelaten opgericht, voorgezeten door een kardinaal, en deze Commissie werkte hard aan het project, tot aan de dood van die Paus.

6. Toen we volgens het ondoorgrondelijke plan van de Voorzienigheid werden geroepen tot de taak om de herder van de universele Kerk te zijn, hebben we vanaf het allereerste begin van ons pontificaat stappen ondernomen om niet alleen advies in te winnen bij de dicasterieën over deze ernstige zaak, maar ook om de mening te vragen van het hele College van Kardinalen. In twee bijeenkomsten van het algemene Consistorie, bespraken deze kardinalen de kwestie en gaven hun advies over de wegen en middelen die gevolgd moesten worden bij de organisatie van de Romeinse Curie[d:41]. Het was noodzakelijk om eerst de kardinalen te raadplegen in deze belangrijke zaak, want zij zijn door een hechte en zeer speciale band verbonden met het ambt van de bisschop van Rome en zij " staan de ... de Paus terzijde, hetzij door als college op te treden wanneer zij samengeroepen worden om vragen van groter belang te behandelen, hetzij afzonderlijk door in de verschillende ambten die zij bekleden de Paus bij te staan, vooral in de dagelijkse zorg voor de gehele Kerk. .” Codex Iuris Canonici, 349[[30|349]]

Een zeer brede consultatie, zoals we hierboven vermeldden, vond opnieuw plaats, zoals alleen maar passend was, tussen de dicasterieën van de Romeinse Curie. Het resultaat van dit algemeen overleg was het 'Ontwerp van een bijzondere wet betreffende de Romeinse Curie', die in bijna twee jaar werd uitgewerkt door een commissie van prelaten onder voorzitterschap van een kardinaal. Dit ontwerp werd onderzocht door de individuele kardinalen, de patriarchen van de Oosterse Kerken, de bisschoppenconferenties via hun voorzitters, de dicasteriën van de Romeinse Curie, en werd besproken tijdens de plenaire vergadering van kardinalen in 1985. Wat betreft de bisschopsconferenties, was het essentieel dat we grondig werden geïnformeerd over hun ware algemene gevoel omtrent de behoeften van de particuliere Kerken en wat zij in dit verband wilden en verwachtten van de Romeinse Curie. Bij het verkrijgen van een duidelijk bewustzijn van dit alles, kwam de krachtige ondersteuning van de buitengewone Bisschoppensynode 1985[d:172], die we reeds vermeldden, precies op het juiste moment.

Vervolgens heeft een commissie van kardinalen, die met dit uitdrukkelijke doel was opgericht, rekening houdend met de opmerkingen en suggesties die tijdens dit uitgebreide overleg waren verzameld, en rekening houdend met het weloverwogen oordeel van bepaalde particulieren, een bijzondere wet voor de Romeinse Curie voorbereid in overeenstemming met het nieuwe Wetboek van Canoniek Recht[30].

Het is deze bijzondere wet die we willen uitvaardigen door middel van deze Apostolische Constitutie, aan het einde van het vierde eeuwfeest van de bovengenoemde Apostolische Constitutie Immensa Aeterni Dei[3267] van Sixtus V, tachtig jaar na de Apostolische Constitutie Sapienti Consilio[2412] van Sint Pius X , en amper twintig jaar na de inwerkingtreding van de Apostolische Constitutie van Paul VI Regimini Ecclesiae Universae[1311], waarmee de onze nauw verbonden is, aangezien beide op de een of andere manier voortkomen uit het Tweede Vaticaans Concilie en beide hun oorsprong vinden in dezelfde inspiratie en intentie.

7. In overeenstemming met het Tweede Vaticaans Concilie[d:4] geven deze inspiratie en intentie uitdrukking aan de standvastige activiteit van de vernieuwde Curie, zoals in deze woorden van het Concilie: "Bij het uitoefenen van zijn opperste, volledige en onmiddellijke gezag over de universele Kerk, maakt de Paus van Rome gebruik van de verschillende afdelingen van de Romeinse Curie, die in zijn naam en door zijn gezag handelen voor het welzijn van de Kerken en in dienst van de gewijde herders." Christus Dominus, 9[[646|9]]

Bijgevolg is het duidelijk dat de functie van de Romeinse Curie, hoewel ze niet behoort tot de door God gewilde essentiële samenstelling van de Kerk, niettemin een waarlijk kerkelijk karakter heeft omdat zij haar bestaan en bevoegdheid ontleent aan de herder van de universele Kerk. Want de Curie bestaat en werkt alleen voor zover zij een relatie heeft met het Petrus-ambt en daarop is gebaseerd. Maar net zoals het ambt van Petrus als de "dienaar van de dienaren van God" wordt uitgeoefend in relatie met zowel de Kerk als geheel als de bisschoppen van de hele Kerk, zo richt ook de Romeinse curie, als de dienaar van de opvolger van Petrus, zich slechts op het helpen van de hele Kerk en haar bisschoppen.

Dit toont duidelijk aan dat het belangrijkste kenmerk van elk dicasterie van de Romeinse Curie dat van dienstbaarheid is, zoals de reeds geciteerde woorden van het decreet Christus Dominus[646] verklaren en vooral deze: "De Paus van Rome maakt gebruik van de verschillende afdelingen van de Romeinse curie ." Christus Dominus, 9[[646|9]] Deze woorden tonen duidelijk het instrumentele karakter van de Curie, beschreven als een soort instrument in de handen van de Paus, met als resultaat dat zij begiftigd is met geen enkele kracht en geen macht behalve wat zij ontvangt van dezelfde Opperste Herder. Paulus VI zelf definieerde in 1963, twee jaar voordat hij het decreet Christus Dominus[646] afkondigde, de Romeinse Curie "als een instrument van onmiddellijke toewijding en volmaakte gehoorzaamheid", een instrument dat de Paus gebruikt om zijn universele missie te vervullen. Deze notie vinden we overal terug in de Apostolische Constitutie Regimini Ecclesiae Universae[1311].

Dit instrumentele en dienstbare kenmerk lijkt inderdaad het meest adequaat de aard en rol van deze waardige en eerbiedwaardige instelling te definiëren. Haar aard en rol bestaan er volledig in dat hoe nauwkeuriger en loyaler de instelling ernaar streeft om zich aan de wil van de Paus te wijden, des te waardevoller en effectiever de hulp is die ze hem geeft.

8. Afgezien van dit karakter van dienaar, benadrukte het Tweede Vaticaans Concilie[d:4] verder wat we het gedelegeerde karakter van de Romeinse Curie[d:41] zouden kunnen noemen, omdat, zoals we al zeiden, zij niet uit eigen beweging of op eigen initiatief opereert. Zij ontvangt haar macht van de Paus van Rome en oefent die uit binnen haar eigen essentiële en natuurlijke afhankelijkheid van de Paus. Het ligt in de aard van deze kracht dat ze altijd haar eigen handelen verbindt met de wil van degene van wie de kracht ontspringt. Zij moet een getrouwe en harmonieuze interpretatie van zijn wil vertonen en als het ware een identiteit met die wil manifesteren, voor het welzijn van de kerken en de dienst aan de bisschoppen. Aan dit karakter ontleent de Romeinse Curie haar energie en kracht, en tevens vindt zij daarin de grenzen van haar plichten en haar gedragscode.

De volheid van deze macht ligt in het hoofd, in de persoon van de Plaatsvervanger van Christus zelf, die die macht aan de dicasterieën van de Curie meedeelt op basis van de bekwaamheid en reikwijdte van elk ervan. Aangezien de Petrus-functie van de Paus van Rome, zoals we eerder zeiden, door zijn aard betrekking heeft op het ambt van het college van zijn broeder-bisschoppen en gericht is op het opbouwen en versterken en uitbreiden van de hele Kerk, evenals elke afzonderlijke Kerk, heeft dezelfde diaconie van de Curie, die hij gebruikt bij het uitoefenen van zijn eigen persoonlijk ambt, noodzakelijkerwijs op dezelfde manier betrekking op het persoonlijk ambt van de bisschoppen, hetzij als leden van het college van bisschoppen of als herders van de particuliere Kerken.

Om deze reden is de Romeinse Curie niet alleen geenszins een barrière of scherm dat persoonlijke communicatie en contacten tussen bisschoppen en de Paus van Rome blokkeert, of die beperkt met voorwaarden, maar, integendeel, ze schept zelf de randvoorwaarden voor gemeenschap en het delen van zorgen, en moet dat steeds meer gaan doen.

9. Op grond van haar diaconie die verband houdt met het Petrus-ambt, concludeert men enerzijds dat de Romeinse Curie nauw verbonden is met de bisschoppen van de hele wereld, en anderzijds dat die herders en hun kerken de eerste en belangrijkste begunstigden zijn van het werk van de dicasterieën. Dit wordt zelfs bewezen door de samenstelling van de Curie.

Want de Romeinse Curie is samengesteld uit bijna alle kardinalen die per definitie tot de Roomse Kerk behoren, en zij assisteren de Paus nauwlettend bij het besturen van de universele Kerk. Als er belangrijke zaken moeten worden afgehandeld, worden ze allemaal bijeengeroepen in gewone of speciale Cinsistories. Zo krijgen ze een sterk besef van de noden van al Gods volk en zetten zich in voor het welzijn van de hele Kerk.

Daarbij hebben de meeste hoofden van de afzonderlijke dicasterieën het karakter en de genade van het episcopaat, behorend tot het ene Bisschoppencollege, en zijn ze dus geïnspireerd door dezelfde zorg voor de hele Kerk als alle bisschoppen in hiërarchische gemeenschap met hun hoofd, de bisschop van Rome.

Bovendien, aangezien sommige diocesane bisschoppen als leden op de dicasterieën zijn gecoöpteerd en "beter in staat zijn de Paus te informeren over het denken, de hoop en de behoeften van alle Kerken", werkt de collegiale geest tussen de bisschoppen en hun hoofd door de Romeinse Curie en vindt concrete toepassing, en dit wordt uitgebreid tot het hele Mystieke Lichaam dat 'een gezamenlijk lichaam van Kerken is'.

Deze collegiale geest wordt ook tussen de verschillende dicasterieën onderling gekoesterd. Alle kardinalen die verantwoordelijk zijn voor dicasterieën, of hun vertegenwoordigers, komen, wanneer specifieke vragen moeten worden beantwoord, periodiek bijeen om elkaar te informeren over de belangrijke zaken en wederzijdse hulp te bieden bij het vinden van oplossingen, waardoor eenheid van denken en handelen ontstaat in de Romeinse Curie[d:41].

Afgezien van deze bisschoppen, heeft het bedrijf van de dicasterieën een aantal medewerkers in dienst die waardevol en dienstbaar zijn voor het Petrus-ambt door hun werk, dat niet licht of gemakkelijk en vaak weinig bekend is.

De Romeinse Curie[d:41] schakelt diocesane priesters van over de hele wereld in voor haar dienst, die door hun aandeel in het ambtelijk priesterschap nauw verbonden zijn met de bisschoppen, mannelijke religieuzen, van wie de meesten priesters zijn, en vrouwelijke religieuzen, die allemaal op hun verschillende manieren hun leven leiden volgens de evangelische raadgevingen, het welzijn van de Kerk bevorderen, en speciaal getuigenis afleggen van Christus voor de wereld, en lekenmannen en -vrouwen die krachtens doopsel en vormsel hun eigen apostolische rol vervullen. Door deze coalitie van vele krachten werken alle gelederen binnen de Kerk samen bij de bediening van de paus en helpen ze hem effectiever door het pastorale werk van de Romeinse Curie uit te voeren. Dit soort dienstverlening door alle rangen in de Kerk kent duidelijk zijn gelijke niet in de burgermaatschappij, en hun inspanning wordt geleverd met de intentie om de diaconie van Christus zelf waarlijk te dienen, te volgen en na te volgen.

10. Hieruit blijkt dat het ambt van de Romeinse Curie[d:41] sterk doordrongen is van een zekere collegialiteit, ook al is de Curie zelf niet te vergelijken met enige vorm van college. Dit is waar, of de Curie nu op zichzelf of in haar betrekkingen met de bisschoppen van de hele Kerk wordt beschouwd, of vanwege haar doeleinden en de overeenkomstige geest van naastenliefde waarin die bediening moet worden verricht. Deze collegialiteit stelt haar in staat om voor het Bisschoppencollege te werken en voorziet haar van geschikte middelen om dat te doen. Sterker nog, zij drukt de zorg uit die de bisschoppen hebben voor de hele Kerk, aangezien bisschoppen dit soort zorg en ijver delen "met Petrus en onder Petrus" ("cum Petro et sub Petro").

Dit komt het meest opvallend naar voren en krijgt een symbolische kracht wanneer, zoals we hierboven al zeiden, de bisschoppen worden geroepen om samen te werken in de afzonderlijke dicasterieën. Bovendien heeft elke bisschop nog steeds het onschendbare recht en de plicht om de opvolger van de heilige Petrus te benaderen, vooral via de bezoeken ad limina Apostolorum[d:39].

Deze bezoeken hebben een geheel eigen betekenis, in overeenstemming met de hierboven uiteengezette ecclesiologische en pastorale principes. Inderdaad, ze zijn in de eerste plaats een gelegenheid van het grootste belang, en ze vormen als het ware het centrum van het hoogste dienst die aan de Paus is toegewijd. Want dan praat en communiceert de herder van de universele Kerk met de herders van de particuliere Kerken, die naar hem toe zijn gekomen om Kefas te zien (Gal. 1, 18)[[b:Gal. 1, 18]], om met hem de problemen van hun bisdommen te bespreken, van aangezicht tot aangezicht en privé, en zo met hem de zorg voor alle Kerken te delen. (2 Kor. 11, 28)[[b:2 Kor. 11, 28]] Om deze redenen wordt de gemeenschap en eenheid in het diepste leven van de Kerk in de hoogste mate bevorderd door de ad limina bezoeken.

Deze bezoeken bieden de bisschoppen ook een frequente en gemakkelijke manier om contact op te nemen met de geschikte dicasterieën van de Romeinse Curie[d:41], om plannen te overdenken en te onderzoeken met betrekking tot doctrine en pastorale actie, apostolische initiatieven en eventuele moeilijkheden die hun missie om te werken aan het eeuwige heil van de hen toegewijde mensen in de weg staan.

11. Aangezien de ijverige activiteit van de Romeinse Curie[d:41], verenigd met het Petrusambt en daarop gebaseerd, is gewijd aan het welzijn van zowel de hele Kerk als de particuliere Kerken, wordt de Curie in de eerste plaats opgeroepen om die dienst van de eenheid te vervullen die op een bijzondere manier is toevertrouwd aan de Paus van Rome, voor zover hij door Gods wil is ingesteld als het blijvende en zichtbare fundament van de Kerk. Daarom is eenheid in de Kerk een kostbare schat die moet worden bewaard, verdedigd, beschermd en bevorderd, en die voor altijd verheerlijkt moet worden met de toegewijde medewerking van allen, en vooral door degenen die elk op hun beurt de zichtbare bron en het fundament van eenheid zijn in hun eigen particuliere Kerken. vgl: Lumen Gentium, 23[[[617|23]]]

Daarom is de samenwerking die de Romeinse Curie[d:41] aan de Opperste Paus verleent, geworteld in deze bediening van eenheid. Deze eenheid is in de eerste plaats de eenheid van het geloof, bestuurd en gevormd door het heilige onderpand waarvan de opvolger van Petrus de belangrijkste bewaker en beschermer is en waardoor hij inderdaad zijn hoogste verantwoordelijkheid ontvangt, die van het versterken van zijn broeders. De eenheid is eveneens de eenheid van de tucht, de algemene tucht van de Kerk, die een systeem van normen en gedragspatronen vormt, de fundamentele structuur van de Kerk gestalte geeft, de heilsmiddelen en het juiste bestuur ervan waarborgt, samen met de geordende structuur van het volk van God.

Het kerkbestuur bewaakt deze eenheid en zorgt er te allen tijde voor. In plaats van schade te lijden door de verschillen in leven en gedrag tussen verschillende personen en culturen, en met de enorme verscheidenheid aan gaven die door de Heilige Geest zijn uitgestort, wordt deze zelfde eenheid in feite elk jaar rijker, zolang er geen isolationistische of middelpuntzoekende aspiraties vorm krijgen en zolang alles maar wordt samengebracht in de hogere structuur van de ene Kerk. Onze voorganger Johannes Paulus I bracht dit principe op bewonderenswaardige wijze in herinnering toen hij de kardinalen toesprak over de organen van de Romeinse Curie: "(Ze) verschaffen de plaatsvervanger van Christus de concrete middelen om de apostolische dienst te verlenen die hij de hele Kerk verschuldigd is. Bijgevolg garanderen ze een organische articulatie van legitieme autonomie." Tot het College van Kardinalen, 2[[8376|2]]

Zodoende heeft het hoogste ambt van eenheid in de universele Kerk veel respect voor wettige gebruiken, voor de zeden van volkeren en voor dat gezag dat door goddelijk recht toebehoort aan de herders van de particuliere Kerken. Het is echter duidelijk dat, wanneer ernstige redenen dit vereisen, de paus van Rome niet anders kan dan tussenbeide komen om de eenheid in geloof, naastenliefde of discipline te beschermen.

12. Aangezien de missie van de Romeinse Curie[d:41] kerkelijk is, eist ze dus de medewerking op van de hele Kerk waarop ze gericht is. Want niemand in de Kerk is van anderen afgesneden en ieder vormt dan ook één en hetzelfde lichaam met alle anderen.

Dit soort samenwerking komt tot stand door die gemeenschap waar we in het begin over spraken, namelijk van leven, naastenliefde en waarheid, waarvoor het messiaanse volk is ingesteld door Christus onze Heer, door Christus opgenomen als een instrument van verlossing, en uitgezonden naar de hele wereld als het licht van de wereld en het zout van de aarde. vgl: Lumen Gentium, 9[[[617|9]]] Daarom moeten, net zoals het de plicht is van de Romeinse Curie[d:41] om met alle Kerken te communiceren, de herders van de particuliere Kerken, die deze Kerken besturen "als predikanten en legaten van Christus", Lumen Gentium, 27[[617|27]] stappen ondernemen om met de Romeinse Curie te communiceren. opdat zij en de opvolger van Petrus, door aldus in alle vertrouwen met elkaar om te gaan, zeer sterk met elkaar verbonden mogen worden.

Deze wederzijdse communicatie tussen het centrum van de Kerk en de periferie vergroot niet de reikwijdte van iemands gezag, maar bevordert de gemeenschap in de hoogste graad, op de manier van een levend lichaam dat wordt gevormd en geactiveerd juist door de wisselwerking tussen al zijn leden. Dit werd goed uitgedrukt door onze voorganger Paulus VI: "Het is bovendien duidelijk dat naast de beweging naar het centrum en het hart van de Kerk, er een andere overeenkomstige beweging moet zijn, die zich van het centrum naar de periferie verspreidt en om zo te zeggen alle plaatselijke Kerken, alle herders en gelovigen de aanwezigheid en het getuigenis van die schat van waarheid en genade brengt waarvan Christus Ons de deelgenoot, bewaarder en toediener heeft gemaakt." Sollicitudo Omnium Ecclesiarum[[2385]]

Dit alles betekent dat de bediening van het heil aan dit ene volk van God effectiever is naarmate die, zo herhalen we, vóór alles wederzijdse hulp vereist tussen de herders van de particuliere Kerken en de herder van de hele Kerk, opdat allen hun inspanningen kunnen bundelen en ernaar zullen streven om die hoogste wet te vervullen die de redding van zielen is.

De geschiedenis leert dat toen de pausen van Rome de Romeinse Curie instelden en deze aanpasten aan de nieuwe omstandigheden in de Kerk en in de wereld, ze niets anders voor ogen hadden dan des te beter te werken aan dit heil van de zielen. Met volledige rechtvaardiging zag Paulus VI de Romeinse Curie voor zich als "een permanente cenakels of bovenzalen" van Jeruzalem die volledig aan de Kerk was gewijd. vgl: Aan het einde van de retraite in het Vaticaan[[[8377]]] Wijzelf hebben aan allen die er werken verkondigd dat de enige mogelijke gedragscode is om de norm voor de Kerk te stellen en geestdriftig dienst aan de Kerk te leveren. vgl: Tot kardinalen en medewerkers van de Romeinse Curie[[[4455]]] In deze nieuwe wetgeving over de Romeinse Curie[d:41] is het immers onze wil geweest om erop aan te dringen dat de dicasterieën alle vragen zouden moeten benaderen "via een pastorale weg en met een pastoraal gevoel voor oordeel, gericht op gerechtigheid en het welzijn van de Kerk en vooral op de redding van zielen." Artikel 15[[al:15]]

13. Nu we op het punt staan deze apostolische constitutie af te kondigen, waarin het nieuwe gezicht van de Romeinse Curie[d:41] wordt vastgelegd, willen we de ideeën en bedoelingen samenbrengen die ons hebben geleid.

Allereerst wilden we dat het beeld en de kenmerken van deze Curie beantwoordden aan de eisen van onze tijd, rekening houdend met de veranderingen die door ons of onze voorganger Paulus VI zijn aangebracht na de publicatie van de Apostolische Constitutie Regimini Ecclesiae Universae[1311].

Vervolgens was het onze plicht om die vernieuwing van de kerkwetten te vervullen en te voltooien, die werd ingevoerd door de publicatie van het nieuwe wetboek van kerkelijk recht of die in werking zal worden gesteld door de herziening van de oosterse canonieke wetgeving.

Toen bedachten we dat de traditionele dicasterieën en organen van de Romeinse Curie geschikter moesten worden gemaakt voor de doeleinden waarvoor ze waren bedoeld, namelijk hun aandeel in bestuur, jurisdictie en beheer. Om deze reden zijn hun bevoegdheden beter onder hen verdeeld en duidelijker afgebakend.

Vervolgens hebben we, met het oog op wat de ervaring de afgelopen jaren heeft geleerd en op de nooit eindigende eisen van de kerkelijke samenleving, de juridische vorm en bestaansreden van die organen die terecht "postconciliair" worden genoemd, opnieuw onderzocht, waardoor zo nodig hun vorm en structuur veranderden. We hebben dit gedaan om het werk van die instellingen steeds nuttiger en heilzamer te maken, met name door het ondersteunen van speciale pastorale activiteiten en onderzoek in de Kerk die, in een steeds sneller tempo, pastores met bezorgdheid vervullen en die met dezelfde urgentie vragen om tijdige en goed doordachte antwoorden.

Ten slotte zijn er nieuwe en stabielere maatregelen bedacht om de onderlinge samenwerking tussen dicasterieën te bevorderen, zodat hun werkwijze intrinsiek het stempel van eenheid mag dragen.

Kortom, onze hele vastberaden aanpak was om ervoor te zorgen dat de structuur en de werkmethoden van de Romeinse Curie steeds meer overeenkomen met de ecclesiologie die door het Tweede Vaticaans Concilie is uiteengezet, steeds duidelijker geschikt zijn om de pastorale doeleinden van haar eigen grondwet te verwezenlijken, en meer en meer geschikt om te voldoen aan de behoeften van de Kerk en het maatschappelijk middenveld.

Het is immers onze overtuiging dat nu, aan het begin van het derde millennium na de geboorte van Christus, de ijver van de Romeinse Curie in niet geringe mate bijdraagt tot de trouw van de Kerk aan het mysterie van haar oorsprong, vgl: Dominum et vivificantem, 66[[[7|66]]] aangezien de Heilige Geest haar altijd jong houdt door de kracht van het Evangelie. vgl: Lumen Gentium, 4[[[617|4]]]

14. Na over al deze zaken nagedacht te hebben met de hulp van deskundige adviseurs, gesteund door de wijze raad en de collegiale geest van de kardinalen en bisschoppen, en na ijverig de aard en de missie van de Romeinse Curie te hebben bestudeerd, hebben we bevolen dat deze Apostolische Constitutie wordt opgesteld, geleid door de hoop dat deze eerbiedwaardige instelling, die zo noodzakelijk is voor het bestuur van de Kerk, kan reageren op die nieuwe pastorale impuls waardoor alle gelovigen, leken, priesters en vooral bisschoppen worden aangezet, vooral nu na het Tweede Vaticaans Concilie, om steeds beter te luisteren en te volgen wat de Geest tegen de Kerken zegt. (Openb. 2, 7)[[b:Openb. 2, 7]]

Net zoals alle herders van de Kerk, en onder hen in het bijzonder de bisschop van Rome, zich er terdege van bewust zijn dat zij "dienaren van Christus zijn, rentmeesters aan wie de mysteries van God zijn toevertrouwd" (1 Kor. 4, 1)[b:1 Kor. 4, 1] en er vooral naar streven om volkomen loyale helpers te zijn die de Eeuwige Vader gemakkelijk kan gebruiken om het heilswerk in de wereld uit te voeren, zo heeft ook de Romeinse Curie dit sterke verlangen om op elk gebied van haar belangrijke werk vervuld te worden met dezelfde geest en dezelfde inspiratie; de Geest, zeggen we, van de Zoon des Mensen, van Christus, de eniggeborene van de Vader, die "is gekomen om te redden wat verloren was" (Mt. 18, 11)[b:Mt. 18, 11] en wiens enige en allesomvattende wens is dat alle mensen "leven hebben en het ten volle hebben" (Joh. 10, 10)[b:Joh. 10, 10].

Daarom stellen we met de hulp van Gods genade en van de Allerheiligste Maagd Maria, de Moeder van de Kerk, de volgende normen voor de Romeinse Curie vast en schrijven deze voor.

De Romeinse Curie is het geheel van Dicasterieën en van Instituten die de Paus behulpzaam zijn bij de uitoefening van zijn hoogste pastorale taak tot welzijn en ten dienste van de universele Kerk en van de particuliere Kerken, waardoor tevens de geloofseenheid en de communio van het volk Gods gesterkt wordt en de eigen zending van de Kerk in de wereld bevorderd wordt.

§ 1. Onder Dicasteriën worden verstaan: het Staatssecretariaat, de Congregaties, de Rechtbanken, de Raden en de Bureaus, namelijk de Apostolische Kamer[al:171], de Administratie van het Patrimonium van de Apostolische Stoel[al:172-175], de Prefectuur van de economische aangelegenheden van de Heilige Stoel[al:176-179]. § 2. De Dicasteriën zijn rechtens onderling gelijk. § 3. Tot de Instituten van de Romeinse Curie behoren echter eveneens de Prefectuur van het Pauselijk Huis[al:180-181] en het Bureau van de Liturgische Vieringen van de Paus[al:182].

§ 1. Tenzij deze wegens hun bijzondere aard of krachtens een speciale wet een andere structuur hebben, bestaan de Dicasteriën uit een Kardinaal-prefect of een Aartsbisschop-Voorzitter, een vergadering van Kardinalen en van een aantal bisschoppen, en een ondersteunend Secretariaat. De Dicasteriën worden bijgestaan door Consultoren en Hogere Bestuurders en een passend aantal Beambten verrichten de werkzaamheden.

§ 2. Overeenkomstig de bijzondere aard van bepaalde Dicasteriën kunnen aan hun vergadering clerici en ook andere Christengelovigen worden toegevoegd.

§ 3. De eigenlijke leden echter van een Congregatie zijn de Kardinalen en de Bisschoppen.

De Prefect of de Voorzitter bestuurt een Dicasterie, leidt het en handelt in de persoon ervan (vertegenwoordig deze).
De Secretaris, in samenwerking met de Ondersecretaris, helpt de Prefect of de Voorzitter bij het besturen van de aangelegenheden en van de personen van het Dicasterie.

§ 1. De Prefect of de Voorzitter, de leden van de vergadering, de Secretaris en de verdere Hogere Bestuurders en ook de Consultoren worden door de Paus voor vijf jaren benoemd.

§ 2. Bij het bereiken van hun vijfenzeventigste levensjaar wordt de Kardinalenvoorzitters verzocht om de afstand van hun ambt aan de Paus aan te bieden, die alles overwegende een voorziening treft. De andere Bestuurders en ook de Secretarissen verliezen hun taak bij het bereiken van hun vijfenzeventigste levensjaar; de Leden bij het bereiken van hun tachtigste levensjaar; wie evenwel voor een taak aan een Dicasterie verbonden zijn, houden bij het verval van hun taak op om Lid te zijn.

Bij het overlijden van de Paus zijn alle Bestuurders en Leden van de Dicasteriën van hun taak ontslagen. De Kamerheer van de Romeinse Kerk en de Hogere Penitentiarius zijn (hiervan) uitgezonderd; zij nemen de gewone aangelegenheden waar, die het Kardinalencollege voorlegt, waarover aan de Paus gerapporteerd moet worden.
De Secretarissen wijden zich aan het gewone bestuur van de Dicasteriën, alleen de gewone zaken verzorgend; zij behoeven waarlijk de bevestiging van de Paus binnen drie maanden na zijn verkiezing.

De leden van de vergadering worden genomen uit Kardinalen wonende of in de Stad of buiten de Stad, waaraan voor zover zij bijzondere deskundigheid genieten in de aangelegenheden waarover het gaat, sommige Bisschoppen, met name diocesane, enkele clerici en andere Christengelovigen toetreden; op wettelijke regel echter, dat zaken die de uitoefening van regeermacht vereisen, voorbehouden zijn aan hen die door de heilige ordo (wijding) getekend zijn.

De Consultoren worden ook uit clerici en andere Christengelovigen benoemd, die uitmunten in kennis en wijsheid, voor zover mogelijk ook rekeninghoudend met de universaliteitsbeginsel.

De Beambten worden uit de Christengelovigen, clerici of leken, genomen, die zich onderscheiden door deugd, wijsheid, zakenkennis, benodigde kennis, in het bezit van de passende studiediploma's, voor zover mogelijk uit verschillende regionen van de wereld, opdat het universele karakter van de kerk tot uitdrukking komt. De geschiktheid van kandidaten dient door bepaalde testen of op andere passende wijzen met het oog op de opportuniteit te blijken.
De particuliere Kerken, de Bestuurders van de Instituten van gewijd leven en van de Sociëteiten van apostolisch leven laten niet na om de Heilige Stoel hulp te bieden; en toe te staan dat hun gelovigen en hun leden, als dat nodig is, in de Romeinse Curie worden ontboden.

Ieder Dicasterie heeft een eigen archief, waarin ontvangen documenten en exemplaren van verzonden documenten, volgens 'protocol' gerelateerd, geordend, veilig en volgens de regels van deze tijd worden bewaard.

§ 1. Aangelegenheden van groter belang zijn aan de algemene vergadering voorbehouden, overeenkomstig de aard van ieder Dicasterie.

§ 2. Voor de plenaire bijeenkomsten, die voor zover mogelijk eenmaal per jaar gevierd moeten worden, om vragen die algemeen principieel van aard zijn en voor andere vragen die naar de mening van de Prefect of van de Voorzitter behandeld moeten worden, moeten alle leden tijdig bijeengeroepen worden. Voor de gewone bijeenkomsten is echter voldoende, dat de Leden die in de Stad verblijven bijeengeroepen worden.

§ 3. Aan alle zittingen van de vergadering neemt de Secretaris deel met het recht om te stemmen.

De Consultoren en degenen die met hen gelijkgesteld zijn, dienen de voorgestelde aangelegenheden zorgvuldig te bestuderen en hun mening daarover, gewoonlijk schriftelijk, te geven. Bij gelegenheid en volgens de aard van ieder Dicasterie kunnen de Consultoren bijeengeroepen worden om collegiaal voorgestelde vragen te onderzoeken en zo nodig een gemeenschappelijke mening naar voren te brengen.
Voor bepaalde gevallen kunnen anderen ter raadpleging geroepen worden, die, hoewel zijn van de Consultoren geen deel uitmaken, echter als deskundig aanbevolen worden om bepaalde aangelegenheden te behandelen.

De Dicasteriën behandelen overeenkomstig de eigen competentie van elk ervan de zaken, die wegens hun bijzonder belang, door hun natuur of rechtens aan de Apostolische Stoel zijn voorbehouden, en zaken die de competentie grenzen van de afzonderlijke Bisschoppen en van de vergaderingen ervan overstijgen, en ook die zaken die hen door de Paus zijn toevertrouwd; zij bestuderen de zwaardere problemen van de huidige tijd, zodat de pastorale actie van de Kerk werkdadig bevorderd en gecoördineerd word met inachtneming van de verschuldigde verhouding jegens de particuliere Kerken; zij bevorderen initiatieven voor het welzijn van de universele Kerk, zij behandelen tenslotte de zaken die Christengelovigen op eigen recht aan de Apostolische Stoel voorleggen.

De competentie van de Dicasterieën wordt op basis van de materie bepaald, tenzij uitdrukkelijk anders is voorzien.

De aangelegenheden dienen behandeld te worden volgens de rechtsgang, zowel de universele als bijzondere van de Romeinse Curie, en volgens de normen van ieder afzonderlijk Dicasterie, krachtig en met pastorale overwegingen, met de geest gesteld zijnde op zowel de rechtvaardigheid als op het welzijn van de Kerk en vooral op het zielenheil.

Het is gewoonte om zich tot de Romeinse Curie te richten, behalve in de officiële Latijnse taal, ook in de huidige breed bekende talen.
Ten dienste van alle Dicasteriën wordt een 'Centrum' opgericht om documenten en andere talen om te zetten.

Algemene documenten die door een Dicasterie zijn ontworpen, worden aan andere Dicasteriën die het aangaat, voorgelegd, zodat de tekst door voorgestelde wijzigingen zeker kan worden verbeterd en, in gemeenschappelijk beraad wordt in de uitvoering ervan gemeenschappelijk voortgegaan.

Belangrijke beslissingen dienen ter bevestiging aan de Paus te worden voorgelegd; behalve die waarvoor de Bestuurders van de Dicasteriën een bijzondere bevoegdheid hebben ontvangen en uitgezonderd de uitspraken van de Rechtbank van de Romeinse Rota en van de Hoogste Rechtbank van de Apostolische Signatuur, die binnen de grenzen van hun bevoegdheid zijn uitgevaardigd.

Algemene wetten en algemene decreten met wetgevende kracht kunnen de Dicasteriën niet vaststellen noch derogeren die de voorschriften van het universele recht, tenzij voor bepaalde gevallen en met uitdrukkelijke bevestiging van de Paus.

Dit geldt nu plechtig, dat niets dat belangrijk of buitengewoon is, wordt behandeld, tenzij dit van te voren door de Bestuurders van de Dicasteriën aan de Paus is medegedeeld.

§ 1. Hiërarchisch beroep wordt door het Dicasterie ontvangen, dat overeenkomstig de materie bevoegd is, onverminderd het voorschrift van art. 21 § 1[al:21].

§ 2. Vragen echter, die gerechtelijk behandeld moeten worden, worden aan de competente Rechtbanken voorgelegd, onverminderd de voorschriften van de art. 52[al:52] en 53[al:53].

Competentie-conflicten tussen Dicasterieën worden, als die ontstaan, aan de Hoogste Rechtbank van de Apostolische Signatuur voorgelegd, tenzij het de Paus behaagde daar op andere wijze in te voorzien.

§ 1. Zaken, waartoe meerdere Dicasteriën bevoegd zijn, worden door de Dicasteriën die het aangaat te gelijke tijd behandeld.
Opdat beraadslagingen plaatsvinden, wordt door de Bestuurder van het Dicasterie dat de zaak begon te behandelen, ofwel ambtshalve ofwel op verzoek van het andere Dicasterie die het aangaat, een vergadering bijeengeroepen. Als de onderhavige materie dit echter vraagt, wordt de zaak voorgelegd aan de plenaire vergadering van de Dicasteriën die het aangaat.
De Bestuurder van het Dicasterie die de bijeenkomst samenroept, zit de bijeenkomst voor, ofwel zijn Secretaris, wanneer alleen de Secretarissen bijeenkomen.

§ 2. Waar dit opportuun is, worden permanente 'interdicasteriale' commissies opgericht om bepaalde zaken te behandelen, die wederzijdse en regelmatige beraadslagingen vereisen.

Op bevel van de Paus komen de Kardinalen die Dicasteriën voorzitten, meerdere malen per jaar bijeen, om belangrijke vragen te onderzoeken, de werkzaamheden te coördineren, zodat ook berichten aan hen medegedeeld worden en zij adviezen kunnen geven.

Als het de Paus behaagt heeft, kunnen belangrijke aangelegenheden van algemene aard door de Kardinalen in een algemeen Consistorie bijeen volgens de eigen wet geschikt worden behandeld.

De vergadering bestaat uit vijftien Kardinalen, allemaal Voorzitters van particuliere Kerken uit verschillende delen van de wereld, die voor vijf jaar door de Paus zijn benoemd.

§ 1. De vergadering wordt gewoonlijk twee maal per jaar door de Kardinaal van het Staatssecretariaat[577|+52] bijeengeroepen om de economische en organisatorische aangelegenheden die het beheer van de Heilige Stoel betreffen, te behandelen, ondersteund, voor zover nodig, met terzake deskundigen.

§ 2.Deze vergadering behandelt ook de gang van zaken van het bijzondere Instituut, dat opgericht is en zetelt in de Staat van Vaticaanstad, om de haar toevertrouwde economische goederen te beschermen, en te beheren, die dienen om religieuze en caritatieve werken te onderhouden; dit instituut wordt door een bijzondere wet geregeld.

§ 1. Veelvuldige contacten worden met de particuliere Kerken en de vergaderingen van Bisschoppen onderhouden; wanneer het om te verschijnen documenten van groter belang gaat, die een algemeen karakter hebben, dient hun advies te worden ingewonnen.

§ 2. Zo mogelijk, worden, voordat ze rechtens gepubliceerd zijn, de algemene documenten of de documenten die hun particuliere Kerken in het bijzonder aangaan, aan de diocesane Bisschoppen medegedeeld.

§ 3. De aan de Dicasteriën voorgelegde vragen worden zorgvuldig onderzocht en zonder uitstel wordt een antwoord of, als dat nodig is, tenminste een bewijs van ontvangst, verzonden.

De Dicasteriën laten het niet na om de Pauselijke Legaten te raadplegen inzake aangelegenheden die de particuliere Kerken aangaan, waar zij hun taak uitoefenen, alsook aan dezelfde Legaten de genomen besluiten mede te delen.

Overeenkomstig de eerbiedwaardige traditie en volgens de rechtsvoorschriften, verlangen de Bisschoppen die particuliere Kerken voorzitten, op de vastgestelde tijd, het bezoek van de Apostelen, en leggen bij die gelegenheid aan de Paus het verslag over de staat van het bisdom voor.

Deze bezoeken zijn voor het leven van de Kerk van bijzonder belang, omdat ze immers als het ware het hoogtepunt bewerken van de relatie van ieder particuliere Kerk met de Paus. Hij behandelt dan immers, wanneer hij zijn broeders in het Episcopaat ontvangt, met hen de aangelegenheden die het welzijn van de Kerken en het herdersambt van de Bisschoppen aangaan, en hij bevestigt en bestendigt hen in geloof en liefde; waardoor op zekere wijze de band van de hiërarchische gemeenschap wordt versterkt en ook de eenheid van het college van Bisschoppen openlijk wordt getoond.

De 'Ad Limina'-bezoeken betreffen ook de Dicasteriën van de Romeinse Curie. Hiermee wordt immers de vruchtbare dialoog tussen de Bisschoppen en de Apostolische Stoel verbeterd en verdiept, wederzijdse informaties worden uitgewisseld, adviezen en nuttige voorstellen worden aangedragen tot groter welzijn en welvaart van de Kerken en ook voor het bewaren van de gemeenschappelijke discipline van de Kerken.

Met oprechte zorg en passend worden de bezoeken gehouden, zodat de drie principiële graden ervan blijken, te weten het pelgrimsbezoek aan de graven van de Prinsen der Apostelen en de verering ervan, de samenkomst met de Paus, en ook de gesprekken bij de Dicasteriën van de Romeinse Curie, dat deze vruchtbaar verlopen en een voorspoedig einde hebben.

Voor dit doel wordt het rapport over de staat van het bisdom zes maanden voor de vastgestelde tijd van het bezoek aan de Heilige Stoel gezonden. Door de bevoegde Dicasteriën wordt alles met aandacht onderzocht en hun opmerkingen worden aan de bijzondere hiervoor opgerichte vergadering medegedeeld, zodat een korte samenvatting wordt voorbereid van alle aangelegenheden, die in de gesprekken onder ogen moeten worden gezien.

Het werk van al degenen die bij de Romeinse Curie en bij de andere instituten van de Heilige Stoel werken, verrichten een echte kerkelijke dienst, dat door een pastoraal karakter getekend is, voor zover deelnemend aan de universele zending van de Paus, dient door allen de volledige gewetensplicht van het ambt en een dienstbare geest in acht genomen te worden.

De onderscheiden Dicasteriën streven hun eigen doelen na, maar werken onderling samen; want allen die in de Romeinse Curie werken, moeten dit zo realiseren, dat hun werkzaamheden in elkaar samenvloeien en op elkaar geordend zijn. Allen zijn derhalve altijd bereid om de werkzaamheden te verrichten waar dit nodig blijkt.

Alhoewel alle werkzaamheden van de Instituten van de Heilige Stoel een meewerken in het apostolische werk betekenen, wijden de priester zich overeenkomstig hun kracht aan de zielzorg, zonder echter het eigen ambt te benadelen.

Over de uitvoering van het werk binnen de Romeinse Curie en over de daarmee samenhangende vragen handelt het Centraal Bureau van Werk overeenkomstig zijn competentie.

Aan deze Apostolische Constitutie is een Dienstorde oftewel (zijn) algemene normen toegevoegd, waarin de discipline en de werkwijze van de Curie zelf wordt vastgesteld, met onverminderd behoud van de algemene normen van deze Constitutie.

Ieder Dicasterie heeft een eigen Dienstorde oftewel speciale normen, waarin de discipline en de werkwijze worden vastgesteld.
De Dienstorde van ieder Dicasterie wordt op de gewoonlijke wijze van de Apostolische Stoel gepubliceerd.

Het Staatssecretariaat helpt de Paus bij de uitoefening van Zijn hoogste taak van nabij.

De Kardinaal Secretaris van Staat zit dezelfde voor. Dit (Dicasterie) omvat twee afdelingen, te weten 'de afdeling algemene zaken' onder het onmiddellijke bestuur van de Substituut, gesteund door een Bijzitter; en 'de afdeling voor de relatie met de Staten' onder leiding van een eigen secretaris, gesteund door de Ondersecretaris. Aan deze laatste afdeling is een vergadering van Kardinalen en van enkele Bisschoppen toegevoegd.

§ 1. Tot de eerste behoort op bijzondere wijze om te helpen bij het afhandelen van de zaken, die de Paus in zijn dagelijkse dienst betreffen; de zaken te behandelen, die buiten de gewone competentie van de Dicasteriën van de Romeinse Curie en van de Instituten van de Heilige Stoel ten deel vallen om behandeld te worden; zonder vooroordeel van hun autonomie de relaties tussen dezelfde Dicasteriën te bevorderen en hun werken te coördineren; het ambt van Legaten van de Heilige Stoel en hun werken, vooral wat de particuliere Kerken betreft, te modereren. Aan deze komt het toe om alles te behandelen, wat de Legaten van de Staten bij de Heilige Stoel aangaat.

§ 2. In gemeenschappelijk beraad met de andere competente Dicasteriën, verzorgt deze (afdeling), hetgeen de aanwezigheid en de inzet van de Heilige Stoel bij Internationale Instituten aangaat, onverminderd het voorschrift van artikel 46[al:46]. Dezelfde (afdeling) behandelt ook hetgeen de Internationale Katholieke Instituten aangaat.

Aan dezelfde (afdeling) komt het toe:
1º om Apostolische Constituties, Decretale Brieven, Apostolische Brieven, Brieven en andere documenten die door de Paus aan haar zijn toevertrouwd, te redigeren en te verzenden;
1º om alle akten te maken, die benoemingen betreffen in de Romeinse Curie of in andere van de Heilige Stoel afhankelijke Instituten die door te Paus moeten worden gedaan of (door Hem) moeten worden goedgekeurd;
1º om het loden zegel en de ring van de Visser te bewaren.

Aan deze afdeling komt het evenzo toe:
1º om de uitgave te verzorgen van publieke acten en documenten van de Heilige Stoel in het commentaar getiteld 'Acta Apostolicae Sedis';
2º om officiële berichten, die ofwel de acten van de Paus ofwel het werk van de Heilige Stoel betreffen, officieel bekend te maken middels een speciaal aan haar onderworpen bureau dat algemeen als 'Perszaal' bekend staat;
3º om te waken, in gemeenschappelijk overleg met de Andere Afdeling, over het tijdschrift dat algemeen 'L'Osservatore Romano'[d:199] genoemd wordt, over het (d:179|Radio Station van het Vaticaan) en over het Vaticaans Televisie Centrum[d:180].

Door het Bureau van berekeningen[d:191] -algemeen 'Statistica' genoemd- worden alle opgaven verzameld, geordend en openlijk gepubliceerd, die volgens de rekenregels zijn opgesteld, wat het leven van de universele Kerk over de gehele wereld betreft.

Het is de bijzondere taak van de andere afdeling voor de betrekkingen met Burgerlijke Overheden om zich te weiden aan zaken, die met de Bestuurders van de publieke orde behandeld moeten worden.

Het komt haar toe:
1º om met name diplomatieke betrekkingen met de Burgerlijke Overheden en met andere publiekrechtelieke (volkenrechtelijke) gemeenschappen te begunstigen, en de gemene zaken te behandelen die het welzijn van de Kerk en van de burgerlijke gemeenschap bevorderen, door het sluiten, als zich dat voordoet, van concordaten en van andere zulke overeenkomsten, en rekeninghoudend met het oordeel van de vergadering van Bisschoppen die dat aangaat:
1º om bij Internationale Instituten en bij vergaderingen inzake vragen van publieke aard namens de Heilige Stoel aanwezig te zijn, in gemeenschappelijk overleg met de bevoegde Dicasterieën van de Romeinse Curie;
1º om, binnen de eigen werkbevoegdheid, de zaken die de Pauselijke Legaten aangaat, te behandelen.

§ 1. In bijzondere omstandigheden en in opdracht van de Paus behandelt deze afdeling in gemeenschappelijk overleg met de bevoegde Dicasteriën van de Romeinse Curie zaken betreffende de toekenning (de benoeming) in particuliere Kerken en ook zaken wat betreft de oprichting en wijziging ervan en van hun vergaderingen.
§ 1. Zeker waar concordaten gelden, komt haar verder toe, onverminderd het voorschrift van artikel 78[al:78], om zaken af te handelen, die met de burgerlijke besturen behandeld moeten worden.

Het is de eigen taak van de Congregatie van de Geloofsleer om de leer van het geloof en van de zeden in de universele katholieke wereld te bevorderen en te beschermen; derhalve komt haar ook alles toe, wat dit hoe dan ook aangaat.

Om de taak van het bevorderen van de leer te vervullen, verricht zij eigen studies, zodat het verstaan van het geloof groeit en nieuwe vragen die zich uit de ontwikkelende cultuur van de menswetenschappen voortkomen, onder het licht van het geloof kunnen worden beschouwd.

Zij biedt Bisschoppen, zowel individueel als in vergaderingen verenigd, hulp bij de uitoefening van de taak, als authentieke leermeesters en doctoren van het geloof, en die ook aan de plicht gehouden zijn om de zuiverheid van hetzelfde geloof te beschermen en te bevorderen.

Tot het beschermen van de gehele waarheid van geloof en zeden behoort de zorg, dat noch het geloof noch de zeden door dwalingen op welke wijze dan ook verspreid, schade lijden. Derhalve:
1º is het haar taak om ervoor te zorgen, dat door Christengelovigen uitgebrachte boeken en andere geschriften, die het geloof en de zeden aangaan, aan een voorafgaand onderzoek van het bevoegde gezag worden onderworpen;
1º bant zij geschriften en opvattingen uit, die tegen het rechte geloof en ook verraderlijk blijken, en, wanneer vaststaat dat ze met de leer van de Kerk strijdig zijn, en nadat de auteur de bevoegdheid (gelegenheid) heeft gehad zijn/haar opvatting geheel uiteen te zetten, volgt meteen een verbod, waarvan de Ordinaris die het aangaat, van te voren op de hoogte is gesteld, en wendt zij passende herstelmiddelen aan, als dat opportuun is;
1º tenslotte zorgt zij met passende weerlegging er voor, dat noch dwalende noch gevaarlijke leeropvattingen zich sterk onder de gelovigen verspreiden.

Zij behandelt delicten die tegen het geloof en ook zware delicten die tegen de zeden of bij de viering van de Sacramenten zijn begaan, die aan haar zijn voorgelegd, en - als dat nodig is - gaat zij voort tot het verklaren of opleggen van canonieke straffen volgens de norm van het gemene en het eigen recht.

Het komt haar eveneens toe om, zowel rechtens als feitelijk, de zaken te behandelen, die het geloofsprivilege betreffen.

Aan een voorafgaand oordeel van haar worden de documenten onderworpen, die de andere Dicasteriën van de Romeinse Curie beogen te publiceren, voorzover deze de geloofs- en de zedenleer betreffen.

Binnen de Congregatie van de Geloofsleer bestaan de Pauselijke Bijbelcommissie en de Internationale Theologencommissie, die volgens eigen goedgekeurde normen handelen en die de Kardinaal-prefect van dezelfde Congregatie voorzit.

De Congregatie behandelt de aangelegenheden, zowel wat personen als wat zaken betreft, die de Oosterse Katholieke Kerken regarderen.

§ 1. De Patriarchen en de Hogere Aartsbisschoppen van de Oosterse Kerken en ook de Voorzitter van de Raad ter bevordering van de Christelijke Eenheid zijn hiervan lid.
§ 1. Zij kiest de Consultoren en de Ambtenaren zo uit, dat voor zover mogelijk rekening gehouden wordt met de verscheidenheid van riten.

§ 1. De bevoegdheden van deze Congregatie strekt zich tot alle aangelegenheden uit, die de Oosterse Kerken eigen zijn, en die aan de Apostolische Stoelen moeten worden voorgelegd, zowel wat betreft de structuur en ordening van de Kerken, als wat betreft de uitoefening van de verkondigings-, heiligings- en regeertaak, als wat betreft de personen en hun status, hun rechten en plichten. Ze vervult ook alle zaken wat betreft de vijfjaarlijkse rapportage en wat betreft de "ad limina"-bezoeken overeenkomstig hetgeen de artikelen 31[al:31] en 32[al:32] bepalen.

§ 2. Behouden blijven echter de eigen en exclusieve bevoegdheden van de Congregaties van de Geloofsleer[577|+65], en van de Heiligverklaringen[577|+91], van de Apostolische Penitentiaria[577|+146], van het Hoogste Gerecht van de Apostolische Signatuur[577|+151] en van de Rechtbank van de Romeinse Rota[577|+157], en ook van de Congregatie voor de Goddelijke Eredienst en de Discipline van de Sacramenten[577|+81] wat betreft de dispensatie huwelijken ratum et non consummatum. "voor gesloten en..."voor gesloten en niet-voltrokken huwelijken"

In aangelegenheden, die ook de gelovigen van de Latijnse Kerk aangaan, handelt de Congregatie, als de aard van de zaak dat vraagt, in gemeenschappelijk overleg met het Dicasterie dat voor die aangelegenheid voor de gelovigen van de Latijnse Kerk bevoegd is.

De Congregatie richt zich met aandachtige zorgzaamheid op de gemeenschappen van de oosterse Christengelovigen die zich binnen de afgebakende gebieden van de Latijnse Kerk bevinden, en zij draagt met Visitatoren zorg voor hun spirituele behoeften, en zeker ook, waar het aantal gelovigen en de omstandigheden dit met zich meebrengen, voor zover mogelijk, door een eigen Hiërarchie, in gemeenschappelijk overleg met de Congregatie die in dat gebied bevoegd voor de oprichting van particuliere Kerken.

De apostolische en missionaire actie in gebieden waar de oosterse ritus van oudsher het overwicht heeft, komt uitsluitend aan deze Congregatie toe, ook al wordt de door missionarissen van de Latijnse Kerk verricht.

De Congregatie werkt in wederzijds overleg met de Raad ter Bevordering van de Eenheid van de Christenen[577 |+ 169 ], wat zaken betreft, die de verhouding met de niet-katholieke Oosters Kerken kunnen aangaan, en ook met de Raad voor Dialoog tussen de Godsdiensten[577 |+ 200 ], in zaken die haar omvang raken.

De Congregatie behandelt de zaken die, behoudens de bevoegdheid van de Congregatie van de Geloofsleer (De Congregatie voor de Geloofsleer)[577 |+ 65 ], de Apostolische Stoel toekomen wat de regeling en de bevordering van de heilige liturgie, op de eerste plaats van de Sacramenten betreft.

Zij verzorgt en beschermt de discipline van de Sacramenten, vooral wat betreft de geldige en geoorloofde viering ervan; zij verleent verder de gunsten en de dispensaties, die in die materie niet behoren tot de bevoegdheden van de diocesane Bisschoppen (waartoe de diocesane Bisschoppen niet bevoegd zijn).

§ 1. De Congregatie bevordert de liturgische pastorale actie, in het bijzonder wat de viering van de Eucharistie aangaat, met werkzame en passende middelen; zij staat de diocesane Bisschoppen bij, opdat de Christengelovigen meer en meer dagelijks actief aan de heilige liturgie deelnemen.
§ 1. Zij voorziet in het tot stand brengen en het veranderen van liturgische teksten; zij keurt de bijzondere kalender en de eigen Missen en Diensten van particuliere Kerken en ook van Instituten, die dit recht genieten.
§ 1. Zij keurt de vertalingen van de liturgische boeken en de aanpassingen ervan die door de Bisschoppenconferenties rechtmatig zijn gemaakt.

Zij begunstigt Commissies en Instituten die ter bevordering van het liturgisch apostolaat of (ter bevordering) van de gewijde muziek, van gewijde zang en van gewijde kunst zijn opgericht en onderhoudt contacten met hen; deze typen verenigingen, die voor zich een internationaal karakter hebben, richt zij volgens de rechtsnormen op of bevestigt ofwel keurt hun statuten (volgens de rechtsnormen); en tenslotte begunstigt zij de bijeenkomsten in verscheidene gebieden ter bevordering van het liturgisch leven.

Zij zorgt er met aandacht voor, dat de regelingen voor de liturgie nauwkeurig worden nageleefd, dat misbruiken worden voorkomen en dat die (misbruiken), waar ze worden aangetroffen, worden uitgeroeid.

Ze is competent wat betreft de verering van de heilige relikwieën, wat betreft de bevestiging van de hemelse Verdedigers en wat betreft het verlenen van titel 'Mindere Basiliek' (Basilica minor).

De Congregatie helpt de Bisschoppen, opdat, naast de liturgische eredienst gebeden ook de vrome uitingen van het christelijke volk, geheel in overeenstemming met de normen van de Kerk, worden begunstigd en in ere gehouden worden.

De Congregatie behandelt al die zaken, die overeenkomstig de vastgestelde weg, tot de canonisering van de Dienaren God's leiden.

§ 1. Zij staat de diocesane Bisschoppen, aan wie de instructie van de zaak toekomt, met bijzondere normen en ook met gepast advies bij.
§ 1. Zij beoordeelt de reeds geïnstrueerde zaken, onderzoekend of alles overeenkomstig de normen van de wet volbracht is. Zij onderzoekt diepgaand de aldus gekeurde zaken over het te maken oordeel, of vaststaat met het oog op alles wat nodig is, opdat aan de Paus gunstige aanbevelingen kunnen worden voorgelegd, overeenkomstig de van te voren vastgestelde graden van de zaak.

Het komt verder aan de Congregatie toe, om te beslissen over de titel 'Doctor' voor Heiligen, nadat een oordeel van de Congregatie van de Geloofsleer over de respectievelijke eminente leer is verkregen.

Het komt haar bovendien toe, om over al die zaken te beslissen, die het voor authentiek verklaren van heilige relikwieën en hun bewaring aangaan.

De Congregatie behandelt binnen de Latijnse Kerk de aangelegenheden die de oprichting van en de zorg voor de particuliere Kerken en ook de uitoefening van de bisschoppelijke taak aangaan, behoudens de bevoegdheid van de Congregatie voor de Evangelisatie der Volkeren[577 |+ 108 ].

Het komt deze Congregatie toe alle zaken te behandelen, die de oprichting, de opsplitsing, de vereniging, de opheffing en de andere wijzigingen van de particuliere Kerken en de groepering ervan aangaan. Het is ook haar taak om het Militair Ordinariaat voor de pastorale zorg van militairen op te richten.

Zij behandelt alle zaken die de benoeming van de Bisschoppen, ook van de titulaire aangaan, en algemeen voor de zorg voor de particuliere Kerken.

Voor zover met Bestuurders van publieke zaken onderhandeld dient te worden, zowel wat betreft de oprichting als de wijzigingen van de particuliere Kerken en de groeperingen ervan, als wat betreft de zorg ervoor, handelt ze alleen in gemeenschappelijk overleg met de Sectie van het Staatsecretariaat voor de relaties met de Staten.

De Congregatie zorgt verder voor alle zaken, die de correcte uitoefening van de pastorale taak van de Bisschoppen aangaan, en staat hen met alle mogelijk hulp bij; het is daarom haar taak, waar dat nodig is, op basis van een gemeenschappelijk oordeel met de Dicasterieën, die het aangaan, algemene apostolische visitaties bekend te maken en de uitvoering ervan te regelen, en op dezelfde wijze voortgaande, te beoordelen welke zaken die beslist moeten worden aan de Paus voor te leggen.

Aan deze Congregatie komen alle zaken toe, die de Heilige Stoel aangaan wat de personele Prelaturen[d:528] betreft.

Voor de aan haar zorg toevertrouwde particuliere Kerken zorgt de Congregatie voor alles wat de ad limina-bezoeken aangaan; en derhalve beoordeelt zij de vijfjaarlijkse relatio volgens art. 32[al:32]. Zij staat de in Rome aangekomen Bisschoppen bij, vooral opdat de bijeenkomst met de Paus alsook de andere gesprekken en pelgrimages passend geregeld worden. Na afloop van de visitatie, communiceert zij de conclusies wat hun bisdommen betreft, schriftelijk aan de diocesane Bisschoppen.

De Congregatie handelt de zaken af, die het vieren van particuliere Concilies, en ook die de oprichting van Bisschoppenconferenties en de keuring van de statuten ervan aangaan; zij ontvangt de akten van hun vergaderingen en de decreten die keuring behoeven, keurt zij in gemeenschappelijk overleg met de Dicasterieën die dat aangaan.

§ 1. Het is de taak van de Commissie om de particuliere Kerken van Latijns Amerika met raad en daad bij te staan, zij verricht ook studie over kwesties, die het leven en de groei van deze Kerken aangaan, opdat vooral zowel de Dicasterieën van de Curie, die het vanwege hun competentie aangaat, als de Kerken zelf bij het oplossen van deze vragen, hulp geboden wordt.
§ 1. Het komt haar ook toe de relaties te verzorgen tussen de nationale en internationale instituten, die zich voor de Regio's van Latijns Amerika inzetten, met de Dicasteriën van de Romeinse Curie.

§ 1. De Prefect van de Congregatie voor de Bisschoppen is de Voorzitter, die door een bisschop handelend als vice-voorzitter wordt bijgestaan.
§ 1. De Leden van de Commissie wordt gekozen zowel uit de Dicasteriën van de Romeinse Curie, als uit de Latijns-Amerikaanse Bisschoppelijke Raad, als uit de Instituten, zoals bedoeld in het vorige artikel.
§ 1. De Commissie heeft eigen Beambten.

Het behoort tot de Congregatie overal op aarde het eigen werk van de evangelisatie der volkeren en de missionaire samenwerking te leiden en te coördineren, behoudens de bevoegdheid van de Congregatie voor de Oosterse Kerken (De Congregatie voor de Oosterse Kerken)[577 |+ 74 ].

De Congregatie bevordert studies over theologie, de spiritualiteit en missionair-pastorale aangelegenheden, en stelt tegelijkertijd de beginselen, de normen en de werkwijzen vast, die aan de behoeften van de tijden en de plaatsen zijn aangepast, waar de evangelisatie gebeurt.

De Congregatie zet zich er voor in, dat het Volk Gods, door een missionaire geest doordrongen en bewust van de eigen opdracht, met gebeden, door het levensgetuigenis, met daden en met bijdragen in het missionaire werk werkdadig samenwerken.

§ 1. Zij zorgt er voor dat de missionaire roepingen zowel clericale als religieuze als laïcale worden aangemoedigd, en zij zorgt voor een passende verspreiding van de missionarissen.
§ 2. In de aan haar ondergeschikte gebieden zorgt zij ook voor de opleiding van de seculiere clerus en van de catechisten, behoudens de bevoegdheid van de Congregatie voor de Seminaries en van de Instituten voor de Studies, wat betreft het algemene opzet van de studies en wat betreft de Universiteiten en de andere Instituten voor hogere studies.

Aan haar zijn missiegebieden ondergeschikt, waarvan zij de evangelisatie aan geschikte Instituten en Sociëteiten en ook aan particuliere Kerken toevertrouwt, en waarvoor zij alle zaken behartigt, die zowel het oprichten als het veranderen van de kerkelijke gebieden, als wat de zorg voor de Kerken aangaan en handelt verdere zaken af, die de Congregatie van de Bisschoppen (De Congregatie voor de Bisschoppen)[577 |+ 96 ] binnen het bereik van haar bevoegdheden uitoefent.

§ 1. Wat nu de leden van de Instituten van het gewijde leven, die in de missie-gebieden zijn opgericht of aldaar werken, geniet de Congregatie de bevoegdheid in de aangelegenheden, die hun missionarissen zowel individueel als collectief aangaan, onverminderd het voorschrift van art. 21 § 1[577|21].

§ 2. Aan de Congregatie zijn de Sociëteiten van apostolisch leven die voor de missies zijn opgericht, toevertrouwd.

Om de missionaire samenwerking te bevorderen, en ook voor een efficiënte inzameling en billijke verdeling van subsidies, maakt zij met name gebruik van de Pauselijke Missiewerken[d:115], oftewel van de werken voor de Geloofsverkondiging, van de werken die de naam van de Heilige Apostel Petrus of van het Heilig Kind dragen en van de Pauselijke Unie van de Missie-Clerus.

De Congregatie beheert het eigen schatkist en de andere voor de missie bestemde goederen door middel van een speciaal bureau, onverminderd de verplichting om hierover verantwoording af te leggen aan de Prefectuur van Economische Zaken van de Heilige Stoel[577 |+ 224 ].

Onverminderd het recht van de Bisschoppen en van hun Conferenties, behandelt de Congregatie de zaken, die de priesters en diakens van de seculiere Clerus aangaan zowel wat de personen betreft, als het pastorale dienstwerk, als wat de zaken betreft de voor de uitoefening hiervan dienstbaar zijn, en zij verschaft in al deze zaken ook opportune hulp aan de Bisschoppen.

§ 1 Behoudens het recht van de bisschoppen en hun conferenties houdt de Congregatie zich bezig met de aangelegenheden die de priesters en de diakens van de seculiere clerus betreffen zowel inzake hun persoon, als hun pastoraal ambt, alsook hetgeen voor hen noodzakelijk is voor de uitoefening van dat ambt, en biedt in al deze kwesties de gepaste hulp aan de Bisschoppen.

§ 2 De Congregatie brengt de zorg van de Apostolische Stoel voor de vorming van hen die tot de heilige Wijdingen zijn geroepen, tot uitdrukking en effectueert deze.

Zij zorgt voor het begunstigen van het religieuze onderricht van de Christengelovigen van iedere leeftijd en positie wat haar verantwoording betreft; zij verschaft opportune normen, zodat catechetische lessen door de rechte rede worden gegeven; zij bewaakt over het juist vervullen van het catechetische onderricht; zij verleent de voorgeschreven goedkeuring van de Heilige Stoel voor een catechismus en voor andere geschriften die het catechetisch onderricht aangaan met instemming van de Congregatie van de Geloofsleer (De Congregatie voor de Geloofsleer)[577 |+ 65 ]; zij volgt de catechetische bureaus en de ondernemingen die het religieuze onderricht aangaan en die een internationaal karakter met zich meebrengen, zij coördineert hun voortgang en staat hen bij, waar dat nodig is.

§ 1: Zij staat de bisschoppen bij, opdat in hun Kerk met de grootste inzet roepingen worden ontwikkeld en op de seminaries, in te stellen en te leiden naar de norm van het recht, de studenten op de juiste wijze worden opgevoed door middel van een deugdelijke, zowel menselijke en geestelijke, als doctrinaire en pastorale vorming.

§ 2. Zij ziet er nauwlettend op toe dat de samenleving op en de leiding van de seminaries volledig beantwoorden aan de vereisten van de priesterlijke opvoeding en superieuren en docenten zoveel mogelijk bijdragen, door voorbeeld van leven en de juiste leer, aan de vorming van de persoonlijkheid van de gewijde bedienaren.

§ 3. Bovendien komt het haar toe interdiocesane seminaries op te richten en hun statuten goed te keuren

§ 1. Ze is competent wat betreft het leven, de discipline, de rechten en de plichten van de clerici.
§ 1. Zij zorgt voor een geschikte verspreiding van de priesters.
§ 1. Zij verzorgt de permanente vorming van de clerici, vooral wat betreft hun heiliging en wat betreft de vruchtbare uitoefening van hun pastoraal dienstwerk, vooral wat de waardige prediking van Gods woord betreft.

Het komt deze Congregatie toe om alle zaken te behandelen, die de clericale stand als zodanig aangaan, van alle clerici, van de religieuzen niet uitgezonderd, in gemeenschappelijk overleg met de Dicasteriën die het aangaat, waar dat nodig is.

De Congregatie behandelt de zaken, die de Heilige Stoel toekomen:
1. zowel wat betreft de priesterraden, de consultorencolleges, de kanunnikenkapittels, de parochiële pastorale raden, de kerkgebouwen, de heiligdommen, als wat betreft de verenigingen van clerici, als wat de betreft de kerkelijke archieven oftewel de kerkelijke bewaarplaatsen;
1. wat betreft de Misverplichtingen alsook de vrome wilsbeschikkingen in het algemeen en de vrome stichtingen.

De Congregatie oefent alle bevoegdheden uit, die - voor zover die de Heilige Stoel toekomen - het bestuur van de kerkelijke goederen betreft, en wat betreft het correcte beheer van die goederen; en verleent de noodzakelijke goedkeuringen en keuringen; verder zorgt zij er voor, dat in het onderhoud en in de sociale zekerheid van de clerici wordt voorzien.

Binnen de Congregatie voor de Clerus[d:116] bestaat een Commissie, die tot taak heeft, de zorg voor het artistiek en historisch patrimonium van de gehele Kerk te leiden.

Tot dit patrimonium behoren met name alle historische werken van alle kunstvormen, die met de grootste zorg moeten worden beschermd en behouden moeten blijven. De werken echter die hun eigen functie verloren hebben, worden op passende wijze bewaard in musea van de Kerk of op andere zichtbare plaatsen.

§ 1. Onder de historische werken munten alle documenten en instrumenten uit, die het leven en de pastorale zorg alsook die de rechten en de plichten van de bisdommen, van de parochies, en van de andere binnen de Kerk opgerichte kerkelijke rechtspersonen betreffen en daarvan getuigen.
§ 2. Dit historisch patrimonium wordt bewaard in bewaarplaatsen oftewel in archieven en ook in bibliotheken, die waar dan ook aan de zorg van competente curatoren worden toevertrouwd, opdat deze getuigenissen aldus niet verdwijnen.

De Commissie ondersteunt de particuliere Kerken en de groeperingen van Bisschoppen; en handelt met hen samen, wanneer dit zich voordoet, zodat musea, bewaarplaatsen en bibliotheken worden opgericht, en dat het verzamelen en het beschermen van het gehele artistieke en historische patrimonium in het gehele gebied passend en effectief wordt gerealiseerd, en is aan allen, die dit aangaan, behulpzaam.

Het komt dezelfde Commissie toe, om in gemeenschappelijk overleg met de Congregatie van de Seminaries en van de Studie-Instituten (De Congregatie voor de Katholieke Opvoeding (Seminaries en van de Studie-Instituten))[577 |+ 139 ] en met de Congregatie van de Goddelijke eredienst en van de discipline van de Sacramenten (De Congregatie voor de Goddelijke Eredienst en voor de Discipline van de Sacramenten)[577 |+ 81 ] samen te werken, opdat het Volk Gods meer en meer bewust wordt van het belang en van de noodzaak om het historisch patrimonium te bewaren.

De Kardinaal-prefect van de Congregatie van de Clerus[577 |+ 117 ] is de voorzitter ervan, met ondersteuning van een Secretaris van de commissie. De Commissie heeft daarenboven eigen beambten.

Het is de belangrijkste taak van de Congregatie om de praktijk van evangelische raden, zoals die in goedgekeurde vormen van gewijd leven wordt uitgeoefend, et tegelijkertijd de levendigheid van de Sociëteiten van apostolisch leven in de universele Latijnse Kerk te bevorderen en te modereren.

§ 1. De Congregatie richt derhalve religieuze en seculiere Instituten en ook Sociëteiten van apostolisch leven op, keurt ze goed of velt een oordeel over de opportuniteit van de oprichting ervan door een diocesane Bisschop. Het komt haar ook toe om dezelfde Instituten en Sociëteiten, als dat nodig is, op te heffen.
§ 1. Het komt haar ook toe om unies of federaties van Instituten en van Sociëteiten op te richten of, waar nodig, te ontbinden.

De Congregatie zorgt voor haar deel er voor, dat de Instituten van gewijd leven en de Sociëteiten van apostolische leven volgens de geest van de Stichters en overeenkomstig de gezonde tradities groeien en bloeien, hun eigen doel trouw nastreven en er werkelijk voor de heilzame missie van de Kerk zijn.

§ 1. Zij handelt de zaken af, die volgens de rechtsvoorschriften de Heilige Stoel toekomen, wat betreft het leven en de werkzaamheden van de Instituten en van de Sociëteiten, vooral wat betreft de goedkeuring van de constituties, het bestuur en het apostolaat, de opname en de onderwijzing van de leden, hun rechten en hun plichten, de dispensatie van de geloften en de wegzending van leden en ook het beheer van de goederen.
§ 1. Wat de regeling echter van de filosofische en de theologische studies en de academische studies betreft is echter de § 1. competent.

Het komt dezelfde Congregatie toe, om de Conferenties van hogere Oversten van mannelijke en van vrouwelijke religieuzen op te richten, hun statuten goed te keuren en ook te waken, dat hun activiteit zich richt op de eigen na te streven doelen.

Bij de Congregatie zijn ook het eremietenleven, de maagdenorde en hun verenigingen en de verdere vormen van gewijd leven ondergebracht.

Haar competentie omvat tevens de Derde Ordes alsook de verenigingen van gelovigen, die met het oogmerk zijn opgericht om, met de nodige voorbereiding, tot Instituten van gewijd leven of tot Sociëteiten van apostolisch leven uit te groeien.

De Congregatie drukt en oefent de zorg van de Heilige Stoel uit, voor de opleiding van hen, die tot de heilige orden worden geroepen, alsook voor de bevordering en inrichting van de katholieke instituten.

De Congregatie brengt de zorg van de Apostolische Stoel voor het bevorderen en de inrichting van de katholieke opvoeding tot uitdrukking en effectueert deze.

§ 1. Zij staat de Bisschoppen bij, opdat in hun Kerken de roepingen voor de bedieningen maximaal worden verzorgd, en dat in de Seminaries, volgens de rechtsvoorschriften op te richten en in te richten, de leerlingen door een gedegen vorming zowel humaan als spiritueel, als doctrinair en pastoraal passen onderwezen worden.
§ 2. Met zorg waakt zij er voor, dat het samenleven en het bestuur van de semiaries aan de regeling van de priesterlijke opleiding volledig beantwoorden, en dat de oversten en de docenten door een voorbeeldig leven en de rechte leer zo maximaal mogelijk bijdragen aan de te vormen personen voor de heilige bedieningen.
§ 3. Het komt haar bovendien toe om interdiocesane seminaries op te richten en hun statuten goed te keuren.

De Congregatie zet zich er voor in, dat de fundamentele beginselen van de katholieke opvoeding, zoals die door het Leergezag van Kerk worden voorgehouden diepgaander worden onderzocht, worden gehandhaafd alsook door het Volk Gods worden gekend.
Zij zorgt er ook voor, dat in deze aangelegenheden de Christengelovigen hun ambten kunnen vervullen en onderneemt werken en die er naar streven, dat ook de burgerlijke samenleving deze rechten erkent en ook beschermt.

De Congregatie stelt de normen vast, die de katholieke school regelen; zij staat de diocesane Bisschoppen bij, opdat katholieke scholen, waar dat gedaan kan worden, worden opgericht, en streeft er met de grootste zorg naar, dat ook in alle scholen de catechetische opvoeding en de pastorale zorg voor de Christengelovigen-leerlingen met geschikte middelen worden verschaft.

§ 1. De Congregatie zet zich met kracht in, dat een afdoende aantal kerkelijke Universiteiten en katholieke en andere Studie-Instituten binnen de Kerk bestaan, waar de gewijde disciplines diepgaander worden bestudeerd en ook humanistische en technische studie, rekeninghoudend met de christelijke waarheid, wordt bevorderd, en (waar) Christengelovigen passend worden gevormd met het oog op de door gen te vervullen taken.
§ 1. Zij richt kerkelijke Universiteiten en Instituten op of keurt ze goed, zij bekrachtigt hun statuten, zij oefent het hogere bestuur erover uit en waakt er voor, dat de gaafheid van het katholieke geloof bij het overdragen van de leer in acht genomen wordt.
§ 1. Wat de Katholieke Universiteiten betreft, behandelt zij de zaken die de Heilige Stoel toekomen.
§ 1. Zij zorgt voor de samenwerking en de wederzijdse ondersteuning tussen de Universiteiten van Studies en hun verenigingen en beschermt deze.

De competentie van de Apostolische Pententiarie richt zich op zaken, die het interne bereik alsook de aflaten betreffen.

Zij verleent voor zowel het sacramentele als het niet-sacramentele interne bereik vrijspraken, dispensaties, aanpassingen, genezingen, schenken en andere genadegaven.

Zij zorgt er voor, dat in de Patriarchale Basilieken van de Stad (Rome) een voldoende aantal Penitencieren zijn, voorzien van de geschikte bevoegdheden.

Aan hetzelfde Dicasterie zijn de zaken toevertrouwd, die het verlenen en het gebruik van aflaten aangaan, behouden het recht van de Congregatie van de Geloofsleer (De Congregatie voor de Geloofsleer)[577 |+ 65 ] om de zaken te bekijken, die de dogmatische leer ervan betreffen.

Naast de taak die ze uitoefent als Hoogste Rechtbank, zorgt dit Dicasterie er voor, dat de rechtvaardigheid binnen de Kerk juist wordt bediend.

Zij behandelt:
1º de nietigheidsgeschillen en verzoeken tot herstel in de oorspronkelijke toestand tegen uitspraken van de Romeinse Rota[577 |+ 157 ] ;
2º het beroep in zaken over de staat van personen, tegen een afwijzing van de Romeinse Rota[577 |+ 157 ] om een nieuwe behandeling van de zaak;
3º de tegenwerping van verdenking en andere zaken tegen de Rechters van de Romeinse Rota wegens handelingen in de uitoefening van hun functie;
4º de competentiegeschillen tussen rechtbanken, die niet bij dezelfde rechtbank van appèl ondergebracht zijn.

§ 1. Verder behandelt zij de beroepen, die binnen de peremptoire termijn van dertig nuttige dagen zijn voorgelegd, tegen administratieve beschikkingen zowel (de beschikkingen) die door de Dicasteriën van de Romeinse Curie zijn gegeven als (de beschikkingen) die door hen zijn goedgekeurd, telkens wanneer ter beoordeling staat of de aangevallen beschikking een zekere wet wat betreft de besluitvorming of wat de procedure betreft werd geschonden.
§ 1. Naast het oordeel over de onrechtmatigheid, kan zij in deze zaken ook, als degene die beroep aantekent dit vraagt, het herstel van de door de onrechtmatige beslissing opgelopen schade behandelen.
§ 1. Zij behandelt ook de andere administratieve geschillen, die door de Paus of door de Dicasterieën van de Romeinse Curie aan haar worden voorgelegd en ook de competentiegeschillen tussen deze Dicasteriën.

Het komt haar ook toe:
1º te waken over de juiste rechtsbedeling en, als dat nodig is, maatregelen te treffen jegens advocaten en procuratoren;
1º de verzoeken te bezien, die aan de Apostolische Stoel zijn voorgelegd om te bereiken dat een zaak aan de Romeinse Rota (Rechtbank van de Romeinse rota)[577 |+ 157 ] wordt voorgelegd, of om een andere gunst te verkrijgen betreffende de bediening van de rechtvaardigheid;
1º de bevoegdheid van rechtbanken te verlengen;
1º de goedkeuring te verlenen aan een Rechtbank, waarvan het appèl aan de Heilige Stoel is voorbehouden, alsook de oprichting van interdiocesane rechtbanken te bevorderen en goed te keuren.

De Apostolische Signatuur wordt door een eigen wet[3585] geregeerd.

§ 1. Deze Rechtbank behandelt naar gewoonte bij appèl als hogere instantie van de Apostolische Stoel om de rechten in de Kerk te beschermen, zij zorgt voor de eenheid van de jurisprudentie en, met de eigen sententies, is zij de lagere rechtbanken behulpzaam.

§ 2. Bij deze rechtbank wordt een Bureau ingesteld dat de bevoegdheid heeft te oordelen over het feit van het niet consumeren van een huwelijk en het bestaan van een gerechtvaardigde reden om dispensatie te verlenen. Daarom ontvangt het alle akten samen met de beoordeling van de bisschop en de opmerkingen van de defensoris vinculi verdediger van de...verdediger van de huwelijksband weegt, volgens een bijzondere procedure, het verzoek dat erop gericht is om dispensatie te verkrijgen, en legt dit, indien noodzakelijk, voor aan de Paus.

§ 3. Dit Bureau is ook bevoegd de zaken betreffende nietigheid van de heilige Wijding te behandelen naar de norm van het universeel en het eigen recht, congrua congruis referendo..

De rechters van deze Rechtbank, die sterk zijn in de deugdzame leer en in ervaring en uit verschillende delen van de landen van de wereld door de Paus zijn uitgekozen, vormen een college; de Decaan zit deze Rechtbank voor en wordt voor bepaalde tijd door de Paus op gelijke wijze uit dezelfde rechters benoemd.

Deze Rechtbank oordeelt:
1º in tweede instantie, de zaken die door de gewone rechtbanken in eerste instantie zijn beslist, die krachtens rechtmatig appèl aan de Heilige Stoel zijn voorgelegd;
1º in derde en laatste instantie, de zaken die door dezelfde Apostolische Rechtbank en door elke andere rechtbank reeds zijn gekend, tenzij deze zaken al in kracht van gewijsde zijn.

§ 1. Dezelfde nu oordeelt in eerste instantie over:

• 1º de Bisschoppen in contentieuze gedingen, mits het niet gaat over rechten of over tijdelijke goederen van rechtspersonen die de Bisschop vertegenwoordigt;
• 2ºde Primaat-Abten, of de hoogste Abten van de monastieke congregaties en de hoogste Bestuurders van de religieuze Instituten van pauselijk recht;
• 3º de bisdommen en de ander kerkelijke personen, zowel de fysieke als de juridische, die geen overste onder de Paus hebben;
• 4º de zaken die de Paus aan deze Rechtbank heeft toevertrouwd.

§ 2. Zij behandelt deze zaken, tenzij anders is voorzien, tevens in tweede en in laatste instantie.

De Rechtbank van de Romeinse Rota wordt door een eigen wet geregeerd.

Het is de taak van de Raad zich met passende werken en inspanningen op het oecumenische werk toe te leggen om de eenheid onder de christenen te herstellen.

§ 1. Hij zorgt er voor, dat de decreten van het Tweede Vaticaans Concilie, die de oecumenische zaak behartigen, in praktijk worden omgezet.
Hij handelt over de rechte interpretatie van de oecumenische beginselen en beveelt de uitvoering ervan.

§ 2. Hij steunt de katholieke groeperingen zowel nationaal als internationaal van christen om de eenheid te bevorderen, verbindt ze en coördineert ze en bewaakt hun activiteiten.

§ 3. Na de zaken eerst aan de Paus te hebben voorgelegd, zorgt hij voor contacten met de broeders van de Kerken en van de kerkelijke gemeenschapen, die niet in volledige gemeenschap met de katholieke Kerk staan, en organiseert met name de dialoog en de gesprekken tot zorg voor de eenheid met hen, waarbij deskundigen die beproefd in de theologische doctrine zijn geïnstrueerd hulp bieden. Hij vaardigt katholieke waarnemers af voor christelijke bijeenkomsten en zij nodigt waarnemers van andere Kerken en van kerkelijke gemeenschappen bij katholieke bijeenkomsten uit, voorzover dat opportuun blijkt.

§ 1. Wanneer de zaak die door dit Dicasterie worden behandeld naar hun aard geloofsvragen raken, moet zij voortgaan in nauwe verbondenheid met de Congregatie van de Geloofsleer (De Congregatie voor de Geloofsleer)[577 |+ 65 ], vooral waneer het gaat om publieke documenten of over te geven verklaringen.

§ 2. Bij het behandelen echter van aangelegenheden van groter belang, die de gescheiden Oosterse Kerken aangaan, moet hij eerst de Congregatie voor de Oosterse Kerken (De Congregatie voor de Oosterse Kerken)[577 |+ 74 ] horen.

Bij deze Raad behoort de Commissie[d:92] om de zaken te onderzoeken en te behandelen, die de Joden onder het aspect van het geloof aangaan; die door de Voorzitter van dezelfde Raad wordt geleid.

Hij heeft bijzondere verhoudingen met het Staatssecretariaat (Het Staatssecretariaat)[577 |+ 52 ], vooral telkens wanneer met documenten of met berichtgevingen over zaken van rechtvaardigheid en vrede openbaar gehandeld wordt.

Het is de taak van de raad:

• 1º om de Christengelovigen aan te sporen om een getuigenis van evangelische caritas af te leggen en zo ook deelnemend aan de zending van Kerk, en hen aan deze zorg te houden;
• 2º om ondernemingen van katholieke instituten te bevorderen, die zich toeleggen om behoeftige volkeren te helpen, met name die (volkeren) die door urgente benardheden en rampen zijd getroffen; en om faciliteiten te bieden met het oog op de verhoudingen van de katholieke instituten met de publieke internationale raden, die op het zelfde terrein van weldadigheid en voortgang werkzaam zijn;
• 3º om aandachtig te volgen en te bevorderen de raden en de werken van wederzijdse ijver en van broederlijke hulp, die de voortgang van de mensheid dienen.

§ 1. De Raad biedt hulp, zodat in de particuliere Kerken werkdadige en eigen geestelijke zorg worden verschaft, ook, als dat nodig is, door middel van passende pastorale structuren, zowel voor vluchtelingen als voor ballingen, als voor migranten nomaden en voor kermisvolk.

§ 2. Hij zorgt bij dezelfde Kerken tevens voor de pastorale zorg van de zeelieden zowel reizend alsook in de havens, met name door het Apostolaat-Werk van de Zee, waarover hij het hogere bestuur uitoefent.

§ 3. Hij richt dezelfde zorg van hen, die op vlieghavens of in vliegtuigen taken uitoefenen of werkzaamheden doen.

§ 4. Hij spant zich er voor in, dat het christelijke volk, vooral bij gelegenheid van de viering van de 'werelddag voor migranten en voor vluchtelingen', zich bewust wordt van hun behoeftigheid en dat de eigen broederlijke geest jegens hen werkdadig toont.

De taak van de Raad bestaat vooral in het interpreteren van de wetten van de Kerk.

Het komt de Raad toe om een authentieke interpretatie van de universele wetten van de Kerk op pauselijk gezag bekrachtigd te geven, gehoord bij belangrijkere aangelegenheden de Dicasteriën, tot de zaak naar zijn aard toebehoort.

Deze Raad staat de verdere Romeinse Dicasterieën bij, om hen op hun verzoek behulpzaam te zijn, opdat algemene uitvoerende decreten en instructies die door hen moeten worden uitgebracht, aan de voorschriften van het geldend recht beantwoorden en in de juiste juridische vorm zijn opgesteld.

Aan hem moeten bovendien worden voorgelegd door het voor erkenning bevoegde Dicasterie de algemene decreten van de groeperingen van Bisschoppen, opdat deze op hun juridische aard worden onderzocht.

Op verzoek van betrokkenen, beslist hij of particuliere wetten en algemene decreten, die door wetgevers lager dan de hoogste autoriteit zijn uitgevaardigd, aan de universele wetten van de Kerk beantwoorden of niet.

De Raad bevordert en onderhoudt relaties met leden en met groepen van religies, die niet de naam 'christelijk' dragen, alsook met hen, die op welke wijze ook een religieuze gezindheid bezitten.

De Raad zorgt er voor, dat de dialoog met de volgelingen van andere religies passend verloopt, en bevordert (ook) andere relaties met hen; hij bevordert opportune studies en bijeenkomsten, zodat wederzijdse contacten en waardering ontstaat, alsook (dat) door gemeenschappelijke werken worden de waardigheid van mens en zijn spirituele en morele waarden worden nagestreefd; hij beraadslaagt over de vorming van hen, die zich over deze vorm van dialoog buigen.

Als de aard van het onderwerp dit meebrengt, gaat hij bij de uitvoering van zijn eigen taak in gemeenschappelijk overleg voort samen met de Congregatie voor de Geloofsleer (De Congregatie voor de Geloofsleer)[577 |+ 65 ], en, als dat nodig is, met de Congregaties voor de Oosterse Kerken (De Congregatie voor de Oosterse Kerken)[577 |+ 74 ] en voor de Evangelisatie van de Volkeren (De Congregatie voor de Evangelisatie der Volkeren)[577 |+ 108 ].

Bij de Raad bestaat een Commissie voor het onderhouden van relaties met de Islamieten[d:100] onder de invalshoek van de religiositeit, onder leiding van de Voorzitter van dezelfde Raad.

De Raad brengt de pastorale zorg van de Kerk tot uitdrukking jegens hen die niet in God gelovigen en geen religie aanhangen.

Hij bevordert de studie van het atheïsme alsook van het ontbreken van geloof en van religie, hij onderzoekt de oorzaken ervan en ook de gevolgen voor het christelijk geloof, zodat het pastorale werk met passende middelen wordt uitgerust, en vooral door steun te geven aan de katholieke Studie-Instituten.

Hij organiseert de dialoog met de atheïsten en met de niet-gelovigen, voorzover deze met serieuze samenwerking instemmen; hij is met echte deskundigen aanwezig bij studiebijeenkomsten over deze aangelegenheid.

De Raad bevordert de relaties tussen de Heilige Stoel en het domein van de menselijke cultuur, met name door het gesprek met verscheidene Instituten van de huidige tijd voor wetenschap en voor doctrine te stimuleren, opdat de burgerlijke cultuur zich meer en meer voor het Evangelie opent; en dat de verzorgers van de wetenschappen, van de literatuur, en van de kunst zich door de Kerk tot de waarheid, de goedheid en de schoonheid geroepen weten.

De Raad heeft een bijzondere structuur, die tezamen met de Voorzitter bestaat uit de presidiale Raad en uit een andere groep van verzorgers van verschillende disciplines uit diverse regionen van de landen van de wereld (afkomstig).

De Raad onderneemt zelf passende initiatieven met het oog op de cultuur; hij begeleidt de werken die door de verschillende Instituten van de Kerk ter hand worden genomen, en biedt deze, waar zich dat voor doet, ondersteunende hulp. In gemeenschappelijk overleg met het Staatssecretariaat (Het Staatssecretariaat)[577 |+ 52 ] spant zich in om relaties te onderhouden, die Burgergemeenschappen en internationale Raden ondernemen om de menselijke cultuur te bevorderen, en neemt voorzover opportuun aan bijzondere bijeenkomsten over cultuur deel en bevordert samenkomsten.

§ 1. De Raad buigt zich over vragen die de sociale communicatiemiddelen betreffen, dat met zijn advies daarmee ook de heilsboodschap en de menselijke vooruitgang met het oog op het bevorderen van de burgerlijke cultuur en de burgerlijke zeden worden verder komen.
§ 2. Bij de uitoefening van haar taken gaat hij nauw verbonden met het Staatssecretariaat (Het Staatssecretariaat)[577 |+ 52 ] voort.

§ 1. De Raad buigt zich over de bijzondere taak om de inzet van de Kerk en van de Christengelovigen in de veelvuldige middelen van sociale communicatie op de juiste tijd en aangepast te verzorgen en te onderhouden; en biedt hulp, dat zowel tijdschriften en andere geschreven periodieken, als cinematografische uitvoeringen, alsook radio- als televisie- uitzendingen meer en meer met de menselijke en de christelijke geest worden doordrongen.
§ 2. Met bijzondere zorg volgt hij de katholieke tijdschriften, de geschreven periodieken, de radiofonische en de televisie-stations, opdat zij inderdaad aan hun eigen aard en taak beantwoorden, en vooral de leer van de Kerk, zoals die door het Leergezag wordt voorgehouden, verspreiden, en religieuze berichten correct en trouw verspreiden.
§ 3. Hij bevordert de contacten met de katholieke verenigingen, die op het gebied van de sociale communicatie werkzaam zijn.
§ 4. Hij zorgt er voor, dat het christelijke volk, vooral bij gelegenheid van de viering van 'de dag van de sociale communicatie'[d:31], zich bewust wordt van zijn opdracht, die ieder voor zich toekomt, zich in te spannen, dat instrumenten van deze aard voor de pastorale zending van de Kerk aanwezig zijn.

§ 1. De Apostolische Kamer, die de Kardinaal-Kamerheer (Camerlengo) van de Heilige Romeinse Kerk voorzit, met hulp van de Vice-Kamerheer en tezamen met de andere Prelaten van de Kamer, heeft vooral de taken, die krachtens een bijzondere wet bij vacatie van de Apostolische Stoel er aan worden toegekend.
§ 2. Bij vacatie van de Apostolische Stoel, heeft de Kardinaal-Kamerheer van de Heilige Romeinse Kerk het recht en de taak, ook middels zijn delegeerde, van alle Beheer-eenheden die van de Heilige Stoel afhangen, de opgaven te verlangen over hun economische staat en over de staat van hun vermogen, alsook de informaties (te ontvangen) over buitengewone zaken, die dan direct aan de orde zijn, en van de Prefectuur van Economische Aangelegenheden van de Heilige Stoel[577|176-179] het overzicht van inkomsten en uitgaven van het afgelopen jaar (te ontvangen) en eveneens de voorziene begroting voor het komende jaar. Hij is verplicht deze rapporten en begrotingen ter hand te stellen van het College van Kardinalen.

Het komt dit Bureau toe, om de eigen goederen van de Heilige Stoel te beheren, die voor hem bestemd zijn, om verzameld zijnde deze noodzakelijkerwijze ter beschikking worden gesteld voor de vervulling van de taken van de Romeinse Curie.

§1. Spetta a questo Ufficio di amministrare i beni di proprietà della Santa Sede destinati a fornire i fondi necessari all’adempimento delle funzioni della Curia Romana.

§2. L’Ufficio amministra anche i beni mobili ad esso affidati da altri enti della Santa Sede.

Een Kardinaal is de voorzitter hiervan, die door een groep van Vaders-Kardinalen wordt bijgestaan, en het kent twee afdelingen, de Gewone en de Buitengewone, onder leiding van een Secretaris-Prelaat.

Een Kardinaal is de voorzitter hiervan, die door een aantal Kardinalen wordt bijgestaan, onder leiding van een Secretaris-Prelaat.

De Gewone Afdeling

• beheert de goederen, waarvan de zorg aan haar is toevertrouwd, die, als dat nodig is, ook het advies van deskundigen inroept;
• en beraadslaagt wat de juridisch-economische staat van de beambten van de Heilige Stoel aangaat;
• zij waakt over de instituten die onder haar beheersleiding staan;
• zij zorgt er voor dat alles aanwezig is, wat voor de gewone gang van zaken voor de Dicasterieën nodig is om de eigen doelen na te streven;
• zij draagt verantwoording voor de financiële boekhouding en
• voor de uitgaande en de inkomende gelden
• alsook maakt zij de berekening van het afgelopen jaar
• als een begroting voor het komende jaar.

De Buitengewone Afdeling beheert de bijzondere roerende goederen, en zorgt voor het behoud van de roerende goederen, die door de andere Instituten van de Heilige Stoel aan haar zijn toevertrouwd.

Het komt de Prefectuur toe de beheer-eenheden te leiden en te besturen, die tot de Heilige Stoel behoren of die zij voorzit; aan ieder daarvan komt de autonomie toe die zij uiteraard bezitten.

Een Kardinaal is de voorzitter ervan, die door een groep Kardinalen wordt bijgestaan, met de hulp van een Prelaat-Secretaris en een Algemene Rentmeester.

§ 1. Zij beoordeelt zowel de verantwoordingen over de staat van het vermogen ook in economisch opzicht, als de verantwoordingen over de inkomsten en de uitgaven zowel van het beheren van de afgelopen als van de komende jaren als bedoeld in art. 176[al:176], zij inspecteert, waar dat nodig is, de boeken en de documenten.

§ 2. Zij maakt de algemene berekening (de balans), zowel wat betreft de te voren gemaakte schatting van de uitgaven als wat betreft de verantwoording van de uitgegeven gelden van de Heilige Stoel, en legt deze op het vastgestelde tijdstip ter goedkeuring aan het Hogere Gezag voor.

§ 1. Zij bewaakt de initiatieven van de geldbeheerders; zij brengt haar mening met voorstellen over belangrijkere projecten naar voren. § 2. Zij behandelt de schade die hoe dan ook aan het vermogen van de Heilige Stoel is toegebracht, om, als dat nodig is, strafrechtelijke of civiele vorderingen aan de competente rechtbanken voor te leggen.

De Prefectuur heeft betrekking op de interne orde wat de zaken van het Pauselijke Huishouding betreft, en geeft aan hen allen zowel de clerici als de leken leiding met het oog op de discipline en de dienst, die de Pauselijke Kapel en de Pauselijke Familie vormen.

§ 1. Zij staat de Paus bij zowel in het Apostolisch Paleis als wanneer hij in de stad (Rome) of binnen Italië een reis maakt. § 2. Zij ijvert voor de regeling en voor het verloop van de Pauselijke Ceremonieën, buiten het strikt liturgisch deel, dat door aan het hoofd gestelde Bureau van de Pauselijke Liturgische Vieringen[577|182] wordt afgehandeld; zij stelt de rangvolgorde vast. § 3. Zij regelt de publiek en de private toegang tot de Paus, in gemeenschappelijk overleg, voor zover de aard van de zaak dit vraagt, met het Staatssecretariaat; die besturend de zaken ordent, die in acht genomen moeten worden, wanneer door de Paus zelf hoogste Bestuurders van de Volkeren, Legaten van Nationale Staten, Beambten van Burgerlijke Overheden, Publieke Gezagsdragers en andere personen en waardigheidsbekleders worden ontvangen.

§ 1. Het komt hem toe om de zaken die nodig zijn voor de liturgische en voor de andere heilige vieringen, die door de Paus of in Zijn naam worden verricht, te schikken en deze volgens de geldende liturgische voorschriften te leiden. § 2. De Meester van de pauselijke Liturgische Vieringen wordt door de Paus voor vijf jaar benoemd; de pauselijke ceremoniemeesters, die hem bij heilige vieringen bijstaan, worden door het Staatssecretariaat[al:39-47] ook voor dezelfde tijd benoemd.

Naast de Advocaten van de Romeinse Rota[al:126-130] en de Advocaten voor de Heiligverklaringen bestaat een Lijst van Advocaten, die in staat zijn, op verzoek van de betrokkenen, om de verdediging van zaken bij de Hoogste Rechtbank van de Apostolische Signatuur[al:121-125] op zich te nemen, alsook bij hiërarchische beroepszaken bij de Dicasterieën van de Romeinse Curie hun hulp te bieden.

Kandidaten kunnen door de Kardinaal-Secretaris van Staat, gehoord de commissie die hiervoor permanent is ingericht, in de Lijst worden ingeschreven, die na een passende voorbereiding en met de geschikte academische titels bekleed, en tegelijkertijd door voorbeeld van christelijk leven, en door aanzien van zeden en door deskundigheid van het behandelen van zaken worden aanbevolen. Zij die later deze vereisten echt verliezen, dienen uit de Lijst verwijderd te worden.

§ 1. Vooral uit de Advocaten die in de Lijst zijn opgenomen wordt het Lichaam van Advocaten van de Heilige Stoel samengesteld, die de verdediging van zaken namens de Heilige Stoel of namens de Dicasteriën van de Romeinse Curie bij kerkelijke of bij burgerlijke rechtbanken waarnemen.
§ 2. Ze worden door de Kardinaal-Secretaris van Staat gehoord de commissie als bedoeld in art. 184[al:184] voor vijf jaren benoemd; om zwaarwichtige reden kunnen ze van hun taak ontheven worden. Bij het bereiken van de 75-jarige leeftijd verliezen zij hun taak.

Er bestaan zekere Instituten zowel van antieke oorsprong als nieuw opgericht, die, alhoewel ze niet in eigenlijke zin tot de Romeinse Curie behoren, niettemin de Paus, de Curie en de gehele Kerk noodzakelijke diensten en nuttige hulp bieden en op zekere wijze met de Apostolische Stoel verbonden zijn.

Van deze Instituten is het Vaticaanse Geheime Archief[d:196] van eminent belang, waarin de documenten van het bestuur van de Kerk worden geconserveerd, die met name aan de Heilige Stoel zelf en aan de Curie terzijde staat met het oog op het eigen te verrichten werk; en verder kunnen met Pauselijke toestemming ook alle historische onderzoekers worden toegelaten om van bronnen kennis te nemen van historische aard, ook wat het profane aangaat, die met het leven van de Kerk van de vorige eeuwen nauw samenhangen.

Verder is als een zich onderscheidend instrument van de Kerk tot bevordering, tot behoud en tot verspreiding van cultuur door de Paus de Apostolische Vaticaanse Bibliotheek[d:176] opgericht, die een schatkamer van alle typen van wetenschap en van kunst in zijn verscheidene vormen biedt voor hen die studieus de waarheid onderzoeken.

Om de waarheid te onderzoeken en te verspreiden in de verscheidene regionen van de goddelijke en van de menselijke wetenschappen zijn binnen de Romeinse Kerk verscheidene, zoals ze genoemd worden, Academiën ontstaan, waarbinnen de Pauselijke Academie voor Wetenschappen[d:167] er boven uit steekt.

Al deze Instituten van de Romeinse Kerk worden geregeerd door eigen wetten van oprichting en van beheer.

Van meer recente oorsprong zijn, die voor een deel op de gegeven voorbeelden voortbouwen, de Typographia Polyglotta Vaticana[d:198], het Bureau van de Libreria editrice Vaticana[d:200], de dagelijkse, de wekelijkse en de maandelijkse periodieken, waaronder de 'L'Osservatore Romana[d:199]' er boven uit steekt, het Vaticaans Radio Station[d:147] en het Televisie-Centrum van het Vaticaan[d:180]. Deze Instituten vallen onder het Staatssecretariaat[d:105] of andere departementen van de Romeinse Curie[d:41] in overeenstemming met de betreffende eigen wetgevingen.

De (Kerk)Fabriek van de Heilige Petrus[d:110] gaat voort om te zorgen voor de zaken die de Basiliek van de Voornaamste van de Apostelen aangaan, zowel wat betreft de conservatie en het decorum van het gebouw als wat betreft de interne discipline van bewakers en van de pelgrims, die de tempel voor een bezoek betreden, volgens de eigen wetten. In alles, waarvoor dit nodig is, handelen de Oversten van Fabriek gemeenschappelijk met het Kapittel van dezelfde Basiliek.

De Apostolische Aalmoezerij[d:201] oefent het hulpwerk namens de Paus jegens de armen uit en hangt direct af van hem.

Wij bepalen, dat deze Apostolische Constitutie nu en in de toekomst blijvend, geldig en werkzaam zal zijn en dat zij in de volle en omvattende werkzaamheid zal hebben vanaf 1 maart 1989 en dat zij voor allen, die het betreft of op enigerlei wijze zal betreffen, door allen in haar volledigheid gevolgd dient te worden, ongeacht iedere er niet mee in overeenstemmende van welk eervolle vermelding dan ook.

Gegeven te Rome, bij Sint Pieter, in aanwezigheid van het Consistorium van de verzamelde Kardinalen, aan de vooravond van het feest van de HH. Apostelen Petrus en Paulus, op de 28 juni van het Mariajaar 1988, het tiende van ons pontificaat.

Paus Johannes Paulus II