De wonderen van de gezinnen

Vandaag verrast het woord Gods ons door sterke en provocerende beelden die tot nadenken stemmen. Beelden die een uitdaging voor ons betekenen, maar ook ons enthousiasme aanwakkeren.

In de eerste lezing zegt Jozua tot Mozes, dat twee leden van het volk profeteren, het woord Gods verkondigen, zonder daartoe gemachtigd te zijn. In het Evangelie zegt Johannes tot Jezus dat de leerlingen iemand verhinderd hadden boze geesten in Jezus’ Naam uit te drijven. En nu de verrassing: allebei, Mozes en Jezus berispen hen voor hun enggeestigheid! Mocht iedereen profeet zijn van Gods woord! Mocht iedereen wonderen doen in de Naam des Heren!

Jezus ervaart vijandigheid vanwege mensen die niet aanvaarden wat Hij zegt en doet. Voor die mensen lijkt Zijn oprechte openheid voor vele mannen en vrouwen die geen deel uitmaken van het volk dat God zich gekozen heeft, onverdraaglijk. De leerlingen van hun kant, hebben uit goeder trouw gehandeld. Maar de bekoring, geërgerd te zijn door de vrijheid van God die het laat regenen voor rechtvaardigen en onrechtvaardigen (Mt. 5, 45) [[b:Mt. 5, 45]], en waarbij de bureaucratie en administratieve en beperkende kringen omzeild worden, bedreigt de authenticiteit van het geloof. Ze moet bijgevolg streng verworpen worden.

Eens wij dat realiseren, kunnen wij begrijpen waarom Jezus’ woorden over het geven van ergernis, zo hard zijn. Voor Jezus bestaat de echte, onverdraaglijke ergernis in al wat ons vertrouwen in de werking van de Geest verbreekt en vernietigt!

Onze Vader zal zich in edelmoedigheid niet laten overwinnen en Hij blijft zaaien. Hij zaait Zijn aanwezigheid in onze wereld, want liefde bestaat hierin: niet wij hebben God liefgehad, maar Hij heeft ons het eerst liefgehad. (1 Joh. 4, 10) [[b:1 Joh. 4, 10]] Deze liefde geeft ons een diepe zekerheid: wij zijn door God gewild, Hij verwacht ons. Dit vertrouwen zorgt ervoor dat de leerlingen de goede dingen die rondom hen gebeuren, aanmoedigen, steunen en in stand houden. God wil dat al Zijn kinderen deel nemen aan het feestmaal van het Evangelie. Jezus zegt: “Belet niets dat goed is, in tegendeel, help het groeien!”. Twijfel zaaien over de werking van de Geest, de indruk geven dat Hij geen plaats kan hebben in wie “niet tot onze groep behoort”, die niet “zoals wij” zijn, is een gevaarlijke bekoring. Dat blokkeert niet alleen de bekering tot het geloof, maar is ook een perversie van het geloof.

Geloof opent een "venster" voor de aanwezigheid en werking van de Geest. Geloof toont dat heiligheid, evenals geluk, steeds verbonden is met kleine gebaren. Wie u een glas water geeft in Mijn Naam, zal niet zonder beloning blijven, zei Jezus. (Mc. 9, 41) [[b:Mc. 9, 41]] Deze kleine gebaren zijn degene die we thuis, in het gezin leren; zij blijven ongemerkt tussen de vele andere dingen die we doen, en toch maken zij elke dag anders. Het zijn de simpele dingen die moeders en grootmoeders doen, vaders en grootvaders, en kinderen. Het zijn de kleine tekens van tederheid, genegenheid en medelijden. Zoals de warme soep waarop we ’s avonds met ongeduld wachten of het ontbijt dat klaar staat voor iemand die vroeg moet opstaan om te gaan werken. Familiale gebaren. Zoals een zegen vooraleer naar bed te gaan of een omhelzing als we thuiskomen na een zware werkdag. Liefde uit zich in kleine dingen, in aandacht voor kleine dagelijkse tekens die maken dat we ons thuis voelen. Geloof groeit wanneer het beleefd en verlevendigd wordt door de liefde. Daarom zijn onze gezinnen, onze huizen, echte huiskerken. Zij zijn de geschikte plaats om van het geloof, leven te maken, en van het leven, geloof.

Jezus zegt ons deze kleine wonderen niet in de weg te staan. Integendeel, Hij wil dat wij ze aanmoedigen, dat wij ze verspreiden. Hij vraagt dat we in ons het leven, ons dagelijks leven, al deze kleine liefdeblijken aanmoedigen als tekens van Zijn leven en Zijn werkzame aanwezigheid in onze wereld.

Dan kunnen wij ons de vraag stellen : hoe proberen wij deze manier van leven in ons huis, in onze samenleving te leiden ? Welke wereld willen wij onze kinderen nalaten? vgl: Laudato Si' [[[5000|160]]] Wij kunnen die vragen niet op ons eentje en uit onszelf beantwoorden. Het is de Geest die ons uitdaagt een antwoord te geven als leden van de grote mensenfamilie. Ons gemeenschappelijk huis kan geen steriele verdeeldheid meer verdragen. De dringende uitdaging ons huis te beschermen, omvat de inspanning om heel de mensenfamilie te verenigen in de zoektocht naar integrale en duurzame ontwikkeling, want wij weten dat de dingen kunnen veranderen. vgl: Laudato Si' [[[5000|13]]] Mochten onze kinderen in ons voorbeelden en aansporingen tot gemeenschap vinden! Mochten onze kinderen in ons mannen en vrouwen vinden die zich met anderen kunnen verbinden om al het goede zaad te laten bloeien dat de Vader heeft gezaaid.

Droogjes, maar genegen, zegt Jezus ons: “Als gij dus, ofschoon ge slecht zijt, goede gaven aan uw kinderen weet te geven, hoeveel te meer zal dan uw Vader in de hemel de heilige Geest geven aan wie Hem erom vragen” (Lc. 11, 13) [b:Lc. 11, 13]. Hoeveel wijsheid ligt in deze enkele woorden! Zeker, wat de goedheid en zuiverheid van hart betreft, kunnen wij, mensen, niet veel laten gelden! Maar Jezus weet dat wij, als het om kinderen gaat, in staat zijn tot grenzeloze edelmoedigheid. Zo verzekert Hij ons: als wij maar geloof hadden, zou de Vader ons Zijn Geest geven.

Wij, Christenen, leerlingen van de Heer, wij vragen de gezinnen van de hele wereld ons te helpen! Met hoevelen zijn wij in deze viering! Ook dat is profetisch, een soort wonder in de wereld van vandaag. Mochten wij allemaal profeten zijn! Mochten wij allemaal open staan voor de wonderen van de liefde voor alle gezinnen ter wereld en zo de ergernis overwinnen van een karige, enggeestige, op zichzelf besloten en ongeduldige liefde.

(De Paus onderbreekt met een vraag over ongeduld: wij moeten ons afvragen: thuis, wordt er geroepen of spreekt men er liefdevol? Dit is een goede manier om ons geloof aan te meten)

Hoe mooi zou het zijn indien wij overal, zelfs over onze grenzen, deze profetie en dit wonder zouden kunnen waarderen en aanmoedigen! Wij hernieuwen ons geloof in het woord van de Heer die gelovige gezinnen voor deze openheid uitnodigt. Het geloof nodigt iedereen uit die de profetie wil delen van het verbond tussen man en vrouw, dat leven geeft en God openbaart!

(De Paus nodigt uit zorg te dragen voor kinderen en bejaarden.)

Ongeacht wie een gezin in deze wereld wil stichten, dat kinderen leert enthousiast te zijn om elk gebaar dat het kwaad wil overwinnen – een gezin dat toont dat de Geest leeft en aan het werk is – vindt onze dankbaarheid en waardering, ongeacht tot welke familie, volk, streek of godsdienst het gezin ook behoort. Moge God ons allen, als leerlingen van de Heer, de genade verlenen deze zuiverheid van hart waardig te zijn, die zich door het Evangelie niet laat ergeren!

(De Paus zei ongeveer ook nog: "Moge de Heer ons verlenen profeten te zijn van de liefde in het gezin, als leerlingen van de Heer, de zuiverheid van hart waardig die zich niet aan het Evangelie ergert”.)