De demografische crisis en de centrale rol van het gezin in de samenleving

Bijna geen enkel land dat lid is van de Unie heeft een vruchtbaarheidscijfer dat zelfs niet de gewone vervanging van de generaties toelaat. Deze veroudering heeft ernstige bedreigingen tot gevolg: verlies aan creativiteit, minder economische dynamiek, wanverhouding tussen de geïmmigreerde bevolking ten overstaan van de autochtone bevolking, moeilijke bekostiging van pensioenen en verzorging.

Ten overstaan van deze situatie zijn verschillende reacties mogelijk. Meestal worden bijzondere fondsen gecreëerd om de pensioenen te kunnen uitbetalen en gezondheidszorgen te kunnen terugbetalen. Doch dit komt neer op zorg voor de symptomen in plaats van het kwaad aan de wortel aan te pakken. Een andere reactie bestaat erin de immigratie te bevorderen van vreemde volken die de leemten in onze demografie kunnen invullen. Doch dit is een optie die het risico draagt de spanningen aan te scherpen, verbonden aan een grote immigratie.

De optie die de voorkeur wegdraagt zou erin bestaan het herstel van de bevolking in Europa sterk aan te moedigen. Dat zou een duurzamere oplossing van het probleem mogelijk maken. Doch deze benadering, die blijk geeft van vertrouwen in de toekomst, houdt moedige maatregelen in. Er dient een politiek gevoerd te worden die fiscaal gunstig is voor het gezin, gezinstoelagen bij de geboorte van het derde kind – zelfs bij het vierde kind - zouden vastberaden moet aangemoedigd worden, er zou moeten voorzien worden in structuren om het kind bij te staan, gezinnen moeten geholpen worden om beroepsleven en gezinsleven met elkaar te verenigen, de sociale en economische bijdrage van het opvoedingswerk van moeders zou moeten gevaloriseerd worden, enz.

Meerdere landen hebben maatregelen getroffen om andere partnerships dan het traditionele gezin niet te discrimineren. Meerdere landen hebben zelfs wetgevingen op punt gesteld die echtscheidingsprocedures vereenvoudigen. Doch de toekomst van onze demografie eist dat wij vooral bezorgd zijn om het gezin in de eerste betekenis van het woord, te ondersteunen (vader, moeder, kinderen) zonder ons te laten conditioneren door de genderideologie.

Daarmee verbonden dient het positieve impact vergroot te worden van de instelling die het huwelijk is. De stabiliteit van het gezin is voor onze samenlevingen namelijk een meerwaarde, van zodra zij de dikwijls schadelijke gevolgen van gemakkelijke echtscheidingen op de economische situatie van de echtelingen en de ontwikkeling van het kinderen kan beperken. De goede gezondheid van het gezin is een winst voor iedereen, jongeren, volwassenen en bejaarden.

Door de gewetens in die zin te richten en aan te spreken, met alle respect voor ieders vrijheid, is de katholieke Kerk ervan overtuigd een positieve bijdrage te leveren aan de problematiek van de solidariteit tussen de generaties.