Aan de Katholieken in China en aan de hele wereldkerk

"Hij is ons goedgezind, eindeloos is zijn erbarmen,
zijn trouw van geslacht op geslacht" (Ps. 100, 5) [b:Ps. 100, 5]

Geliefde broeders in het episcopaat, priesters, Godgewijde mensen en alle gelovigen van de Katholieke Kerk in China, wij danken de Heer, omdat Zijn barmhartigheid eeuwig is en wij erkennen dat “Hij de Schepper en Meester is, wij zijn kudde, zijn volk” (Ps. 100, 3) [b:Ps. 100, 3].

Op dit ogenblik weerklinken in mijn geest de woorden van mijn vereerde voorganger waarmee hij in de brief van 27 mei 2007 u aanspoorde:

“Katholieke Kerk in China, kleine kudde, aanwezig en werkend in de uitgestrektheid van het immense volk dat wandelt in de geschiedenis, hoe bemoedigend en uitdagend weerklinken voor u de woorden van Jezus: “Weest niet bevreesd, kleine kudde: het heeft uw Vader behaagd u het koninkrijk te schenken” (Lc. 12, 32) [b:Lc. 12, 32] (...): daarom “moet uw licht stralen voor het oog van de mensen, opdat zij uw goede werken zien en uw Vader verheerlijken die in de hemel is” (Mt. 5, 13.14.16) [b:Mt. 5, 13.14.16].” Aan de Katholieke Kerk in de Volksrepubliek China [[2131|5]]

Er hebben de laatste tijd zeer veel tegengestelde geruchten de ronde gedaan over het heden en vooral de toekomst van de Katholieke gemeenschappen in China. Ik ben mij ervan bewust dat een dergelijke wervelwind van meningen en overwegingen niet weinig verwarring hebben kunnen scheppen en daarbij in veel harten tegengestelde gevoelens hebben gewekt. Voor sommigen reizen er twijfels en is er verbijstering; anderen hebben het gevoel dat ze als het ware door de Heilige Stoel in de steek gelaten zijn en stellen zich tegelijkertijd de pijnlijke vraag over de waarde van het lijden dat waarmee men wordt geconfronteerd onder ogen wordt gezien om in trouw aan de opvolger van Petrus te leven. Bij veel anderen overheersen daarentegen positieve verwachtingen en overwegingen die worden bezield door de hoop op een meer serene toekomst voor een vruchtbaar getuigenis van het geloof op Chinees gebied.

Deze situatie is steeds duidelijker geworden wat de Voorlopige Overeenkomst tussen de Heilige Stoel en de Chinese Volksrepubliek betreft, dat, zoals u weet, afgelopen dagen in Peking is ondertekend. Op een voor het leven van de Kerk zo veelbetekenend ogenblik wil ik door deze korte Boodschap u vóór alles ervan verzekeren dat u dagelijks aanwezig bent in mijn gebed, en met u de gevoelens delen die er in mijn hart zijn.

Het zijn gevoelens van dankbaarheid jegens de Heer en oprechte bewondering - en dit is de bewondering van heel de Katholieke Kerk - voor de gave van uw trouw, standvastigheid in de beproeving, het diep gewortelde vertrouwen in de Voorzienigheid van God, ook wanneer bepaalde gebeurtenissen bijzonder ongunstig en moeilijk zijn gebleken.

Deze smartelijke ervaringen behoren tot de geestelijke schat van de Kerk in China en van heel het Volk van God dat op aarde op weg is. Ik verzeker u dat de Heer juist door deze smeltkroes van beproevingen het nooit nalaat ons met Zijn vertroostingen te overstelpen en ons voor te bereiden op een grotere vreugde. Met Psalm 126 zijn wij er meer dan zeker van dat “die onder tranen zaaien, oogsten met gejuich” (Ps. 126, 5) [b:Ps. 126, 5].

Laten wij derhalve de blik blijven vestigen op het voorbeeld van zoveel gelovigen en herders die niet hebben geaarzeld hun “goede belijdenis” (1 Tim. 6, 13) [[b:1 Tim. 6, 13]] van het Evangelie tot aan de gave van hun leven aan te bieden. Zij zijn als ware vrienden van God te beschouwen!

Van mijn kant heb ik altijd naar China gekeken als naar een land dat rijk is aan grote mogelijkheden, en naar het Chinese volk als schepper en behoeder van een onschatbaar erfgoed van cultuur en wijsheid, dat zich heeft verfijnd door weerstand te bieden aan tegenslagen en verschillen te integreren en dat niet toevallig vanaf de oudste tijden in contact is gekomen met de christelijke boodschap. Zoals p. Matteo Ricci S.J. zeer scherpzinnig zei, ons daarbij uitdagend tot de deugd van het vertrouwen: “Alvorens vriendschap te sluiten moet men observeren; naar deze gesloten te hebben moet men elkaar vertrouwen” De Amacitia [[7054|(7)]]

Het is ook mijn overtuiging dat de ontmoeting alleen authentiek en vruchtbaar kan zijn als het plaatsvindt in een sfeer van dialoog, wat inhoudt dat je elkaar kent, respecteert en "samen de weg gaat" naar een gemeenschappelijke toekomst in de grootste harmonie.

Dit is in lijn met de Voorlopige Overeenkomst [n:4308], die de vrucht is van de lange en complexe geïnstitutionaliseerde dialoog tussen de Heilige Stoel en de Chinese regeringsautoriteiten, reeds begonnen door de heilige Johannes Paulus II en voortgezet door Paus Benedictus XVI. Via dit traject was - en is - de Heilige Stoel niets anders van plan dan de aan de Kerk eigen geestelijke en pastorale doeleinden te verwezenlijken, dat wil zeggen de verkondiging van het Evangelie te ondersteunen en te bevorderen en een volledige en zichtbare eenheid van de Katholieke gemeenschap in China te bereiken en te bewaren.

Over de waarde van deze Overeenkomst [n:4308] en de doeleinden ervan zou ik u enkele overwegingen willen voorhouden door u eveneens enkele pastorale uitgangspunten van geestelijke pastoraal aan te reiken voor de weg die wij in deze fase geroepen zijn af te leggen.

Het betreft een weg die, evenals het vorige traject “tijd vraagt en de goede wil van de partijen veronderstelt” Aan de Katholieke Kerk in de Volksrepubliek China [[2131|4]], maar voor de Kerk, binnen en buiten China, gaat het er niet alleen om te hechten aan menselijke waarden, maar te beantwoorden aan een geestelijke roeping: buiten zichzelf treden om “de vreugde en de hoop, verdriet en angst van de mensen van vandaag, vooral van de armen en van hen die, hoe dan ook, te lijden hebben” Lumen Gentium [[617|1]], en de uitdagingen van het heden die God haar toevertrouwt, te omarmen. Het is daarom een oproep van de Kerk om pelgrim te worden op de paden van de geschiedenis, waarbij men vóór alles op God en zijn beloften vertrouwt, zoals Abraham en onze vaders in het geloof deden.

Geroepen door God, gehoorzaamde Abraham en vertrok naar een onbekend land dat hij als erfenis moest krijgen, zonder de weg te kennen die zich voor hem opende. Als Abraham ideale maatschappelijke en politieke voorwaarden zou hebben gesteld alvorens uit zijn land te vertrekken, zou hij misschien nooit zijn vertrokken. Hij heeft daarentegen op God vertrouwd en op zijn Woord heeft hij zijn eigen huis en zijn eigen zekerheden achtergelaten. Het waren dus niet de historische veranderingen die het hem mogelijk maakten op God te vertrouwen, maar zijn zuiver geloof dat een verandering in de geschiedenis veroorzaakte. Het geloof is immers “een vaste grond van wat wij hopen, het overtuigt ons van de werkelijkheid van onzichtbare dingen. Om hun geloof zijn de ouden met ere vermeld” (Hebr. 11, 1-2) [b:Hebr. 11, 1-2]

Als opvolger van Petrus wil ik u in dit geloof bevestigen (Lc. 22, 32) [[b:Lc. 22, 32]] - in het geloof van Abraham, in het geloof van de Maagd Maria, in het geloof dat u hebt ontvangen - door u uit te nodigen met steeds meer overtuiging uw vertrouwen te stellen in de Heer van de geschiedenis en de onderscheiding van zijn wil, zoals die door de Kerk wordt gerealiseerd. Laten wij de gave van de Geest afsmeken, opdat deze de geesten verlicht en de harten verwarmt en ons helpt om te begrijpen waarheen Hij ons wil voeren, om de onvermijdelijke ogenblikken van ontreddering te overwinnen en om de kracht te hebben vastberaden verder te gaan op de weg die zich voor ons opent.

Juist om de verkondiging van het Evangelie in China te ondersteunen en te bevorderen en de volledige en zichtbare eenheid in de Kerk te herstellen was het wezenlijk op de eerste plaats de kwestie van de benoeming van bisschoppen onder ogen te zien. Het is allen bekend dat de recente geschiedenis van de Katholieke Kerk in China helaas pijnlijk getekend is door diepgaande spanningen, wonden en verdeeldheid, die vooral gepolariseerd zijn rondom de figuur van de bisschop als behoeder van de authenticiteit van het geloof en als degene die garant staat voor de kerkelijke gemeenschap.

Toen men in het verleden ook het interne leven van de Katholieke gemeenschappen wilde bepalen door een rechtstreekse, boven de wettelijke bevoegdheden van de staat uitgaande controle op te leggen, heeft zich in China het verschijnsel van de clandestiniteit voorgedaan. Een dergelijke ervaring - dit dient te worden onderstreept - past niet binnen de normaliteit van het leven van de Kerk en “de geschiedenis laat zien dat herders en gelovigen alleen maar hun toevlucht ertoe hebben genomen in een smartelijk verlangen het eigen geloof ongeschonden te houden” Aan de Katholieke Kerk in de Volksrepubliek China [[2131|8]]

Ik zou graag willen laten weten dat, sinds mij het Petrinisch ambt is toevertrouwd, ik veel troost heb gevonden in het feit dat ik een oprecht verlangen vaststelde bij de Katholieken van China het eigen geloof te beleven in volledige eenheid met de universele Kerk en met de opvolgers van Petrus, die “het blijvend en zichtbaar beginsel en fundament is van de eenheid zowel van de bisschoppen als van de menigte van de gelovigen”. Lumen Gentium [[617|23]] Van dit verlangen hebben mij in de loop van deze jaren talrijke concrete tekenen en getuigenissen bereikt, ook van de kant van degenen, de bisschoppen inbegrepen, die de gemeenschap in de Kerk hebben beschadigd ten gevolge van zwakheid en fouten, maar ook, en niet weinig keren, onder sterke en onrechtmatige druk.

Na aandachtig iedere persoonlijke afzonderlijke situatie te hebben onderzocht en de verschillende meningen te hebben gehoord heb ik daarom veel nagedacht en gebeden bij het zoeken naar het ware welzijn van de Kerk in China. Tenslotte heb ik voor de Heer en met een sereen oordeel, in continuïteit met de richting van mijn onmiddellijke voorgangers, besloten verzoening toe te staan aan de overgebleven zeven “officiële”, zonder pauselijk mandaat, gewijde bisschoppen en na alle hieraan gerelateerde canonieke sancties te hebben opgeheven hen weer toe te laten tot de volle kerkelijke gemeenschap. Tegelijkertijd vraag ik hun door concrete en zichtbare gebaren de hervonden eenheid met de Apostolische Stoel en met de over de wereld verspreide Kerken tot uitdrukking te brengen en ondanks de moeilijkheden zich trouw hieraan te betonen.

In het zesde jaar van mijn pontificaat, dat ik vanaf de eerste stappen in het teken heb geplaatst van de barmhartige liefde van God, nodig ik daarom alle Katholieken van China uit bewerkers van verzoening te worden, zich daarbij met steeds hernieuwde hartstocht de woorden van Paulus herinnerend: “Hij heeft ons door Christus met zich verzoend en ons (apostelen) de dienst van die verzoening toevertrouwd” (2 Kor. 5, 18) [b:2 Kor. 5, 18].

Immers, zoals ik de mogelijkheid heb gehad aan het einde van het Bijzondere Heilige Jaar van de verzoening [d:426] te schrijven, “er is geen wet of voorschrift dat God kan beletten het kind weer te omarmen dat terugkeert naar Hem, omdat het erkent te hebben gedwaald, maar vastberaden is opnieuw te beginnen. Blijven steken bij de wet alleen staat gelijk aan het teniet doen van het geloof en de goddelijke barmhartigheid. (...) Ook in de meest ingewikkelde gevallen, waar men geneigd is een gerechtigheid te laten prevaleren die alleen maar voortvloeit uit de normen, moet men geloven in de kracht die voortkomt uit de goddelijke genade” Misericordia et Misera [[6534|11]]

In deze geest en met de genomen beslissingen kunnen wij aan een nieuw traject beginnen, dat, naar wij hopen, de wonden van het verleden zal helpen genezen, de volledige gemeenschap van alle Katholieken van China herstellen en een meer broederlijke samenwerking openen om met hernieuwde inzet de zending van de verkondiging van het Evangelie op te nemen. De Kerk bestaat immers om van Jezus Christus en de vergevende en heilzame liefde van de Vader te getuigen.

Ook al beperkt de met de Chinese autoriteiten getekende Voorlopige Overeenkomst [n:4308] zich tot enkele aspecten van het leven van de Kerk en is zij noodzakelijkerwijs nog voor verbetering vatbaar, zij kan voor zijn deel ertoe bijdragen deze nieuwe bladzijde van de Katholieke Kerk in China te schrijven. Zij introduceert voor de eerste keer stabiele elementen van samenwerking tussen de autoriteiten van de staat en de Apostolische Stoel, in de hoop de Katholieke gemeenschap te verzekeren van goede herders.

In deze context wil de Heilige Stoel het deel dat hem toekomt, volledig verwezenlijken, maar ook voor u, bisschoppen, priesters, Godgewijde mensen en lekengelovigen, is een belangrijke rol weggelegd: samen goede kandidaten te zoeken die in staat zijn in de Kerk het delicate en belangrijke bisschopsambt op zich te nemen. Het gaat er immers niet om functionarissen te benoemen voor het behandelen van religieuze kwesties, maar authentieke herders te hebben naar het hart van Jezus, die zich edelmoedig inzetten ten dienste van het Volk van God, vooral aan de armsten en de zwaksten, waarbij zij de woorden koesteren van de Heer: “Wie onder u groot wil worden, moet dienaar van u zijn, en wie onder u de eerste wil zijn, moet de slaaf van allen zijn” (Mc. 10, 43-44) [b:Mc. 10, 43-44]

Wat dit betreft, lijkt het vanzelfsprekend dat een overeenkomst niets anders is dan een instrument en nooit alleen alle bestaande problemen zal kunnen oplossen. Integendeel, zij zou ondoeltreffend en onvruchtbaar zijn, als zij niet gepaard zou gaan met een diepgaande inzet voor een vernieuwing van persoonlijke houdingen en kerkelijk gedrag.

Op pastoraal vlak is de Katholieke gemeenschap in China geroepen één te zijn om de verdeeldheid van het verleden te overwinnen die zoveel lijden heeft veroorzaakt en veroorzaakt in het hart van veel herders en gelovigen. Laten alle Christenen zonder onderscheid nu gebaren maken van verzoening en eenheid. Laten wij, wat dit betreft, de vermaning van de heilige Johannes van het Kruis koesteren: “Bij de neergang van het leven zullen wij beoordeeld worden naar de liefde” 1,60 [[7055]]

Laten op maatschappelijk en politiek vlak de Katholieken van China goede burgers zijn, hun vaderland ten volle liefhebben en het eigen land met inzet en eerlijkheid naar eigen capaciteiten dienen. Laten zij op ethisch vlak zich ervan bewust zijn dat veel medeburgers van hen een hogere mate van dienst aan het algemeen welzijn en een harmonieuze ontwikkeling van de hele maatschappij verwachten. Laten de Katholieken in het bijzonder de profetische en constructieve bijdrage weten te bieden die zij putten uit het eigen geloof in het rijk van God. Dat kan van hen ook de inspanning vragen een kritisch woord te laten horen, niet als een onvruchtbare tegenstelling, maar om een maatschappij op te bouwen die rechtvaardiger, menselijker is en meer respect heeft voor de waardigheid van iedere persoon.

Ik richt mij tot u allen, geliefde broeders in het bisschopsambt, priesters en Godgewijde mensen, die “de Heer met blijdschap dient” (Ps. 100, 2) [b:Ps. 100, 2]. Laten wij elkaar erkennen als leerlingen van Christus in de dienst aan het Volk van God. Laten wij de pastorale liefde beleven als kompas van ons ambt. Laten wij de tegenstellingen van het verleden, het zoeken van de bevestiging van persoonlijke belangen overwinnen en laten wij de zorg voor de gelovigen op ons nemen door hun vreugde en lijden tot de onze te maken. Laten wij ons nederig inzetten voor de verzoening en de eenheid. Laten wij met energie en enthousiasme de weg van de evangelisatie hernemen, zoals aangegeven door het Tweede Vaticaans Oecumenisch Concilie.

Tegen u allen herhaal ik met genegenheid: “Het voorbeeld van zeer veel priesters, mannelijke en vrouwelijke religieuzen en leken die zich met grote trouw aan de verkondiging en het dienstwerk wijden, waarbij zij vaak hun leven riskeren en zeker ten koste van hun eigen gerieflijkheid, zet ons in beweging. Hun getuigenis herinnert ons eraan dat de Kerk geen behoefte heeft aan zovele bureaucraten en functionarissen, maar aan bevlogen missionarissen, die worden verteerd door het enthousiasme om het ware leven mee te delen. Heiligen verrassen, brengen in verwarring, omdat hun leven ons oproept uit de rustige en verdovende middelmatigheid te treden”. Tijdens de ontmoeting met de leiders van Kerken en christelijke gemeenschappen in het Midden-Oosten [[6984|(138)]]

Ik nodig u met overtuiging uit om de genade te vragen niet te aarzelen, wanneer de Geest van ons eist dat wij een stap voorwaarts doen: “Laten wij vragen om de apostolische moed het evangelie aan anderen mee te delen en ervan af te zien van ons leven een museum van herinneringen te maken. Laten wij in iedere situatie het toe dat de Heilige Geest ons naar de geschiedenis doet kijken vanuit het perspectief van de verrezen Christus. Zo zal de Kerk in plaats van moe te worden verder kunnen gaan door de verrassingen van de Heer te verwelkomen”. Tijdens de ontmoeting met de leiders van Kerken en christelijke gemeenschappen in het Midden-Oosten [[6984|(139)]]

Dit jaar, waarin de Kerk de Synode van de jongeren [d:451] houdt, wil ik mij in het bijzonder richten tot jullie, Chinese Katholieke jongeren, die “met een lied, met zang” (Ps. 100, 4) [b:Ps. 100, 4] door de poorten van het Huis van de Heer trekt. Ik vraag jullie mee te werken aan de opbouw van de toekomst van jullie land met jullie persoonlijke capaciteiten, die jullie als geschenk hebben ontvangen, en met de jeugdigheid van jullie geloof. Ik spoor jullie aan met jullie enthousiasme aan allen de vreugde van het Evangelie te brengen.

Wees bereid de zekere begeleiding van de Heilige Geest te ontvangen, die de wereld van vandaag de weg naar verzoening en vrede wijst. Laat je verrassen door de vernieuwende kracht van de genade, ook wanneer het jullie kan toeschijnen dat de Heer van jullie een inzet vraagt die jullie krachten te boven gaat. Wees niet bang om naar zijn stem te luisteren, die van jullie broederschap, ontmoeting, vermogen tot dialoog en vergeving en een geest van dienstbaarheid vraagt ondanks zeer veel smartelijke ervaringen van het recente verleden en de nog open wonden.

Zet je hart en geest wijd open om het barmhartige plan van God te onderscheiden, die vraagt persoonlijke vooroordelen en tegenstellingen tussen groepen en gemeenschappen te overwinnen om een moedige en broederlijke weg naar het licht van een authentieke cultuur van ontmoeting te openen.

De verleidingen zijn vandaag zeer groot: de trots op wereldlijk succes, het zich opsluiten in eigen zekerheden, het primaat dat wordt gegeven aan materiële zaken, alsof God er niet is. Ga tegen de stroom in en blijf standvastig in de Heer: “Hij is ons goedgezind, eindeloos is zijn erbarmen, zijn trouw van geslacht op geslacht” (Ps. 100, 5) [b:Ps. 100, 5].

Geliefde broeders en zusters van de universele Kerk, wij zijn allen geroepen in de tekenen van onze tijd te herkennen wat er vandaag in het leven van de Kerk in China aan het gebeuren is. Wij hebben een belangrijke taak: met een vurig gebed en broederlijke vriendschap onze broeders en zusters in China te begeleiden. Zij moeten immers voelen dat zij op de weg die zich op dit ogenblik voor hen opent, niet alleen zijn. Het is noodzakelijk dat zij worden ontvangen en ondersteund als levend deel van de Kerk: “Hoe schoon en hoe weldadig is eendracht onder broeders” (Ps. 133, 1) [b:Ps. 133, 1].

Laat iedere lokale Katholieke gemeenschap in heel de wereld zich ervoor inzetten de aan de Katholieken van China eigen geestelijke en culturele schat op zijn waarde te schatten en te verwelkomen. De tijd is gekomen om samen de echte vruchten van het Evangelie dat is gezaaid in de schoot van het oude “Rijk van het Midden”, te proeven en tot de Heer Jezus Christus het lied van geloof en dank te verheffen, verrijkt met authentiek Chinese noten.

Ik richt mij met respect tot degenen die de Volksrepubliek China leiden en hernieuw de uitnodiging om met vertrouwen, moed en vooruitziende blik de dialoog voort te zetten die al enige tijd gevoerd is. Ik wil verzekeren dat de Heilige Stoel oprecht zal blijven werken om in een authentieke vriendschap met het Chinese volk te groeien.

De huidige contacten tussen de Heilige Stoel en de Chinese regering blijken nuttig om de tegenstellingen van het, ook recente, verleden te overwinnen en een bladzijde te schrijven van een meer serene en concrete samenwerking in de gemeenschappelijke overtuiging dat “onbegrip noch voor de Chinese autoriteiten, noch voor de katholieke Kerk van nut is”. Aan de Katholieke Kerk in de Volksrepubliek China [[2131|4]]

Zo zullen China en de Apostolische Stoel, door de geschiedenis geroepen tot een moeilijke, maar fascinerende taak, op een positievere wijze werkzaam kunnen zijn voor een geordende en harmonische groei van de katholieke gemeenschap in Chinees gebied, zullen zij zich inzetten om de integrale ontwikkeling van de maatschappij te bevorderen door meer respect voor de menselijke persoon ook op religieus gebied te waarborgen, zullen zij concreet werken om het milieu waarin wij leven, te bewaken en om te bouwen aan een toekomst van vrede en broederschap tussen de volken.

In China is het van fundamenteel belang dat ook op lokaal niveau de relaties tussen de verantwoordelijken van de kerkelijke gemeenschappen en de burgerlijke autoriteiten vruchtbaarder zijn door een vrije dialoog en een luisteren naar elkaar zonder vooroordelen om het mogelijk te maken wederzijdse gedragingen van vijandschap te overwinnen. Men dient een nieuwe stijl van eenvoudige en dagelijkse samenwerking te leren tussen de lokale en de kerkelijke autoriteiten - bisschoppen, priesters, ouderen van de gemeenschap -, en wel zo dat een geordende ontwikkeling van de pastorale activiteiten is gewaarborgd, in harmonie tussen de gewettigde verwachtingen van de gelovigen en de beslissingen die de autoriteiten toekomen.

Dat zal helpen te begrijpen dat de Kerk in China niet vreemd is aan de Chinese geschiedenis, noch om enig voorrecht vraagt: haar doel in de dialoog met de burgerlijke autoriteiten is “te komen tot een relatie die doorvlochten is van wederzijds respect en verdiepte kennis”. Aan de Katholieke Kerk in de Volksrepubliek China [[2131|4]]

Namens heel de Kerk smeek ik de Heer om de gave van de vrede, terwijl ik allen uitnodig met mij de moederlijke bescherming van de Maagd Maria in te roepen:

Moeder van de Hemel, luister naar de stem van uw kinderen, die nederig uw naam aanroepen.

Maagd van de hoop, aan u vertrouwen wij de weg toe van de gelovigen in het edele land van China. Wij bidden u voor de Heer van de geschiedenis de ellende en de inspanningen, de smeekbeden en de verwachtingen van de gelovigen, die tot u bidden, te brengen, o Koningin van de Hemel!

Moeder van de Kerk, aan u wijden wij het heden en de toekomst toe van de gezinnen en onze gemeenschappen. Behoed en ondersteun hen in de verzoening tussen de broeders en zusters en in de dienst aan de armen, die uw naam zegenen, Koningin van de Hemel.

Troosteres van de bedroefden, tot u richten wij ons, omdat gij de toevlucht zijt van allen die wenen in de beproeving. Waak over uw kinderen, die uw naam prijzen, maak dat zij in eenheid de boodschap van het Evangelie brengen. Begeleid hun schreden door een broederlijkere wereld, maak dat zij allen de vreugde brengen van vergeving, Koningin van de Hemel!

Maria, hulp van de Christenen, wij vragen u voor China dagen van zegening en vrede. Amen!

Uit het Vaticaan, 26 september 2018

FRANCISCUS