De Veertigdagentijd, omdat God alleen kan ons het ware geluk geven

Dierbare broeders en zusters, goedendag!

Op deze eerste zondag van de Veertigdagentijd, herinnert het Evangelie aan de onderwerpen van bekoring, bekering en de Blijde Boodschap. De evangelist Marcus schrijft: “In die tijd dreef de Geest Jezus naar de woestijn. Veertig dagen bracht Hij in de woestijn door, terwijl Hij door de satan op de proef werd gesteld” (Mc. 1, 12-13) [b:Mc. 1, 12-13]. Jezus gaat naar de woestijn om zich voor te bereiden op Zijn zending in de wereld. Hij heeft geen bekering nodig, maar als mens moet Hij door die beproeving heen, voor zichzelf, om te gehoorzamen aan de wil van de Vader, en ook voor ons, om ons de genade te geven de bekoringen te overwinnen. Deze voorbereiding bestaat in de strijd tegen het kwaad. Ook voor ons, is de Veertigdagentijd een tijd van geestelijke strijd: wij zijn geroepen door gebed aan de Boze het hoofd te bieden, om hem met Gods hulp in ons dagelijks leven te kunnen overwinnen. Helaas, het kwaad is werkzaam in ons leven en rondom ons, waar gewelddaden, afwijzing van de ander, geslotenheid, oorlog en onrechtvaardigheid zich manifesteren. Dit zijn allemaal werken van de boze, van het kwade.

Juist na de bekoringen in de woestijn, begint Jezus het Evangelie te verkondigen, dat wil zeggen de Blijde Boodschap – het tweede woord. Het eerste was bekoring, het tweede Blijde Boodschap. En deze Blijde Boodschap vraagt bekering van de mens – het derde woord – en geloof. Hij verkondigt: “De tijd is vervuld en het Rijk Gods is nabij; bekeert u en gelooft in de Blijde Boodschap” (Mc. 1, 15) [b:Mc. 1, 15], dat wil zeggen geloof in de Blijde Boodschap dat het Rijk Gods nabij is. Wij hebben in ons dagelijks leven altijd bekering nodig – alle dagen! – en de Kerk doet ons daarvoor bidden. Wij zijn namelijk nooit voldoende op God gericht en moeten onze geest en ons hart voortdurend tot Hem keren. Daartoe dient men de moed te hebben alles af te wijzen wat ons afleidt van de weg: de valse waarden die ons bedriegen en ons egoïsme geruisloos aantrekken. Wij moeten in tegendeel vertrouwen stellen op de Heer, op Zijn goedheid, op Zijn liefdesplan met ieder van ons. De Veertigdagentijd is een boetetijd, ja, maar geen droevige tijd, geen tijd van rouw! Het is een blij en ernstig engagement om ons te ontdoen van ons egoïsme, van de oude mens, en ons te vernieuwen volgens de genade van ons Doopsel.

God alleen kan ons het ware geluk geven: het is nutteloos onze tijd te verliezen met het elders te zoeken, in rijkdom, plezier, macht, carrière … Het Rijk van God is de verwezenlijking van al onze verzuchtingen, want het is tegelijk het heil van de mens en de glorie van God. Op deze eerste zondag van de Veertigdagentijd, zijn wij geroepen aandachtig te luisteren en deze oproep aan te nemen om ons te bekeren en in het Evangelie te geloven. Wij worden opgeroepen onze weg naar Pasen met ijver in te zetten, om Gods genade steeds meer aan te nemen, die de wereld wil omvormen tot een rijk van gerechtigheid, vrede en broederlijkheid.